tag:blogger.com,1999:blog-11627614645429083482024-03-13T16:05:05.438-07:00ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.comBlogger244125tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-61138218679200649262017-11-06T01:43:00.001-08:002017-11-06T01:43:15.923-08:00" မဟာကရုဏာရွင္"၆ရက္ ႏိုဝင္ဘာ၂၀၇ခုႏွစ္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္(၄၃)မွ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-RY7Hh9JrLWA/WgAuO07FN8I/AAAAAAAABAQ/9DpWjDpBz-UBne8anbI05UMsUgiM9y4ygCLcBGAs/s1600/6%2BNov%2B207.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="720" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-RY7Hh9JrLWA/WgAuO07FN8I/AAAAAAAABAQ/9DpWjDpBz-UBne8anbI05UMsUgiM9y4ygCLcBGAs/s320/6%2BNov%2B207.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_5pbx userContent _3576" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_w">
<br />
ေမတၱာ ကရုဏာ
ႀကီးမားလွသည့္ ထိုင္းဘုရင္ ရာမ(၉) ဘူမိေဘာအဒူလ်ာဒက္ရဲ့ ဈာပန ျပီးဆံုး
သြားျပီျဖစ္သည္။ နတ္ရြာစံျပီး တစ္ႏွစ္အၾကာမွာ ျပဳလုပ္သည့္ ဈာပနအခမ္းအနားမွာ
ျပည္သူတရပ္လံုး ဝမ္းနည္းမဆံုး ျဖစ္ေနရဆဲ ျဖစ္သည္။ ဘုရင္ႀကီးကို ခ်စ္ၾကသည့္
ထိုင္းျပည္သူေတြ ႏွေျမာတသ လြမ္းၾကရသည္။ ထိုင္းဘုရင္ႀကီးရဲ့ ေမတၱာ ကရုဏာကို
ထိုင္းျပည္သူေတြတင္မက ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ အေၾကာင္းအမ်ိဴးမ်ိဴးနဲ႔
ေရာက္ရွိေနထိုင္ၾကတဲ့ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားမ်ိဴးႏြယ္စုေတြအပါအဝင္
ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြပါ ရရွိခံစားၾကရရာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကပါ
ထိုင္းဘုရင္ႀကီးအေပၚ ခ်စ္ခင္ေလးစား ႏွေမ်ာတသ ဝမ္းနည္းၾကတာ ျမင္ေတြ႔
ၾကားသိရေလသည္။<br />
<br />
<br />
<br /> ေဖေဖ့သမီး " ဒီေျမေပၚမွာ
အရာရာတိုင္းဟာ ဒြန္တြဲျပီး ျဖစ္လာတယ္။ ေမွာင္မဲျခင္းနဲ႔ လင္းထိန္ျခင္း၊
လိမၼာျခင္းနဲ႔ မိုက္မဲျခင္း၊ မိမိႏွစ္သက္ရာကို ေရြးခ်ယ္ရစတမ္းဆိုရင္
လူတိုင္းဟာ အလင္းေရာင္ကိုသာႏွစ္သက္မယ္၊ လင္းထိန္ေသာေနရာ
ေကာင္းမြန္ေသာေနရာကို ရရွိဖို႔ရာ နည္းလမ္းရွိပါတယ္၊ အဲဒါကေတာ့ သူတပါးကို
ခ်စ္ခင္ျခင္းပါပဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတပါးရဲ့ ခ်စ္ခင္ျခင္းကို
ရရွိခဲ့ရင္ ျပႆနာတိုင္းကို ေျဖရွင္းႏိုင္လိမ့္မယ္။ ဒီကမၻာမွာ
ခ်မ္းသာသုခေတြနဲ႔ပဲ ရွိေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ ျငိမ္းခ်မ္းမႈပဲ ရွိေစခ်င္တယ္
ဆိုရင္ လူေတြရဲ့ ခ်စ္ခင္မႈကို ရရွိမွ ျဖစ္မယ္" လို႔ သမီးေတာ္အတြက္
ေရးတဲ့စာမွာ ,ယခုလို အစခ်ီထားေလသည္။ ဘုရင္ႀကီးရဲ့ သူတပါးအေပၚထားႏိုင္သည့္
ေမတၱာကို ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ရသည့္အျပင္ အမ်ားသူငါအတြက္
လုပ္ေပးသြားသည္မ်ားက လက္ေတြ႔မွာ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ အျဖစ္ ထင္းထင္းႀကီး
က်န္ရွိေနေလသည္။<br />
<br />
<br />
<br /> ထိုင္းျပည္သူမ်ားအတြက္ အဓိက
ဘာလိုအပ္သလဲ ဆိုတာကို ထီးနန္းစည္းစိမ္မွာ ေအးေဆးသက္သာစြာ ေနလို႔
ရပါေသာ္လည္း ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သြားေရာက္ ၾကည့္ရႈ ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းမွာ
ဘုရင္တပါးအတြက္ အင္မတန္ ထူးျခားေနေလသည္။ ေဝးလံေခါင္ပါးလွသည့္ ေတာေတာင္
အစြန္အဖ်ားအထိ ေရာက္လာသည့္ ဘုရင္ႀကီးကို ျပည္သူေတြ ဝမ္းသာအားရ ႀကိဳဆို
ကန္ေတာ့ ထိၾကည့္ ကိုင္ၾကည့္ အံဩၾကတဲ့ ပံုရိပ္ေတြ ျမင္ရ ၾကည့္ရပါသည္။
ဘုရင္ဆိုသည့္ ဟိတ္ဟန္ လံုးဝမရွိပဲ ဆင္းရဲ ခ်ိဴ႔တဲ့ေနသည့္ ျပည္သူတြကို
ေတြ႔ဆံုေနသည့္ ကရုဏာမ်က္ဝန္းကိုသာ ျမင္ေတြ႔ရေလသည္။
ရုပ္ျမင္သံၾကားမွတ္တမ္းေတြမွာ ျပန္ျမင္ရေပမယ့္ ဒါေတြက တမင္ျပဳလုပ္၍ မရဆိုတာ
ျငင္းလို႔မရပါ။<br />
<br />
<br />
သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြက ဘုရင္ႀကီးကို သားတေယာက္လို
ခ်စ္ခင္ႀကိဳဆိုၾကသလို ငယ္ရြယ္သူေတြကလည္း ဖခင္တေယာက္ကဲ့သို႔ ႀကိဳဆို
ၾကေလသည္။ ေခ်ာက္ကမ္းပါး လွ်ိဴေျမာင္ေတြကိုျဖတ္၊ ေရလႊမ္းေနသည့္
လြင္ျပင္က်ယ္ကို ကားတတန္ ေလွတတန္ ျဖတ္သန္းျပီး ျပည္သူေတြလိုအပ္တာ လိုက္လံ
ၾကည့္ရႈေနသည့္ ဘုရင္ႀကီးကို ၾကည့္ျပီး ေလးစာခ်စ္ခင္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား
ျဖစ္ရေလသည္။ ဘုရင္ႀကီးရဲ့ ပံုရိပ္ေတြ ျပန္လည္ျပသရာမွာ ေတာလမ္းခရီးကို
ျဖတ္ျပီး လိုအပ္တာေတြ လမ္းညႊန္ေနခိုက္ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ဟန္ အတိုင္း
ကင္မရာအျမဲလြယ္ကာ ေျမပံုတခ်ပ္လက္ကကိုင္ျပီး ေဘာပင္တေခ်ာင္းျဖင့္
ညႊန္ၾကားရင္း ေပါက္ကနဲ က်လာသည့္ ႏွဖူးက ေခၽြးစက္ကေလးကို အမွတ္မဲ့
သုတ္လိုက္ဟန္မွာ မေမ့ႏိုင္ဖြယ္ရာ ပံုရိပ္တခု အျဖစ္ စြဲက်န္ရစ္ေလသည္။ <br />
ေတာေနလူတန္းစားမ်ား အခ်ိဴ႔မွာ အက်ၤီပင္မပါ ဘုရင္ႀကီး ေျခအစံုကို
ဦးခိုက္သည့္အခိုက္ မဟာကရုဏာ အျပည့္ျဖင့္ သူတို႔ေရွ႔ ဒူးေထာက္
ထိုင္ခ်တတ္သလို သူသိခ်င္တာကို ေျဖၾကားေပးသည့္ ရြာသားေတြနဲ႔ အတူ
ၾကမ္းတေျပးတည္း အတူထိုင္ စကားေျပာေလသည္။ ဘုရင္ႀကီး ျဖတ္အသြား ကမ္းလင့္သည့္
ေသာက္ေရတခြက္ကို ယူကာေသာက္လိုက္သည့္အတြက္ ဝမ္းသာအားရျဖစ္သြားသည့္
အဖြားအိုတေယာက္ရဲ့ ၾကည္ႏူးေနသည့္ ပံုရိပ္ေတြလည္း ၾကည့္ျမင္ရေလသည္။ ရာမ(၉)
ဘုရင္အျဖစ္ နန္းတက္ခ်ိန္မွစ၍ တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ့ အက်ိဴးကို မျပတ္
ေဆာင္ရြက္တာ ေတြ႔ရေလသည္။ သက္ေတာ္ႀကီးျမင့္လာျပီး လူႀကီးပိုင္းအရြယ္
ေရာက္သည္အထိ အလုပ္ေတြ ဆက္တိုက္လုပ္ခဲ့ေလသည္။ နတ္ရြာစံျပီး ဘုရင္ႀကီးရဲ့
မွတ္တမ္းေတြ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ ၾကည့္ရရာ အသက္ငယ္ရြယ္စဥ္ ျမန္မာျပည္ကို
ေရာက္ခဲ့တာလည္း ၾကည့္ရႈရပါသည္။ ျမန္မာျပည္ ခရီးစဥ္ ဓါတ္ပံုေတြ အရ
ထိုအခ်ိန္က ျမန္မာျပည္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အျဖစ္ ဝန္ႀကီးခ်ဴပ္ ဦးႏု၊
ဗိုလ္ခ်ဴပ္ႀကီးေနဝင္း တို႔ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုတာေတြ ျပန္ျမင္ရသည္။ တဖန္
ထိုင္းႏိုင္ငံကို လာေရာက္ လည္ပတ္သည့္ ျမန္မာအစိုးရ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္
ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေနဝင္းတို႔ကို မွတ္တမ္းေတြမွာ ျမင္ရသည့္အခါ ထိုစဥ္က
ထိုင္းဘုရင္ ဘူမိေဘာအဒူလ်ာဒက္မွာ ျမန္မာေခါင္းေဆာင္ေတြထက္
အတန္အသက္ငယ္ေသးတာ ေတြ႔ျမင္ရျပီး တိုင္းျပည္ကို ဦးေဆာင္ခဲ့သည့္ ကာလသက္တမ္း
အတူတူခန္႔ ရွိတာကို ေတြ႔ျမင္သိရွိရေလသည္။<br />
<br />
<br />
တိုင္းျပည္ကို ဦးေဆာင္ခဲ့သည့္ တနည္းအားျဖင့္ တိုင္းျပည္ကို
ပံုေဖာ္ခဲ့သည့္ သက္တမ္းကလာအတူတူ မွာပင္ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဴး
တိုးတက္ႀကီးပြားတိုးတက္ျပီး ၊ လူေနမႈအဆင့္အတန္း စိတ္ဓါတ္ အဆင့္အတန္းေတြ
ျမင့္တက္လာေစတာဟာ ထိုင္းဘုရင္ႀကီးရဲ့ ျပည္သူအေပၚထားတဲ့ ေမတၱာ ေစတနာ
ခ်စ္ျခင္းတရားႏွင့္ ဦးေဆာင္လမ္းျပ ေနထိုင္မႈေတြေၾကာင့္ ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ
ၿငင္းမရသည့္ အခ်က္ေတြ ျဖစ္သည္။ သူ႔မွာ ရွိသည့္ ဩဇာအာဏာႏွင့္
စည္းစိမ္ခ်မ္းသာကို ကိုယ္က်ိဴးအတြက္ အသံုးမခ်ပဲ ခ်စ္ျခင္းတရားျဖင့္
ေပါင္းစပ္ကာ ျပည္သူ႔အတြက္ တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္အတြက္
သူမရွိေတာ့ေသာလည္း မယိမ္းမယိုင္ ဆက္လက္ တည္တ့ံခိုင္ျမဲေနတာ ျဖစ္သည္။ Royal
Project ဆိုသည့္ ဘုရင့္စီမံကိန္းေတြအရ တိုင္းျပည္မွာ
စိုက္ပ်ိဴးေရးလုပ္ငန္းေတြ ခ်ဲ႔ထြင္ေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ နည္းပညာႏွင့္ ေျမ ေရ
စတာေတြ ျပည္သူေတြ အသံုးျပဳခြင့္ ရၾကသည္။ အစိုးရနဲ႔ အုပ္ခ်ဴပ္သူဆိုတာ
ျပည္သူ႔အတြက္ စဥ္းစား လုပ္ကိုင္ေပးရမယ့္သူ ဆိုတာကို လမ္းျပခဲ့ေလသည္။
ေတာင္ေပၚေဒသေတြမွာ ဘိန္းအစားထိုး သီးႏွ့မ်ား စိုက္ပ်ိဴးေစျပီး
စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္းမ်ား ရရွိအာင္ လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရး ေဖာက္လုပ္ေပးသည္။
သဘာဝအလွေတြျဖင့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းက ဝင္ေငြရရွိေအာင္ ေတာင္ေပၚအထိ လမ္းေတြ
ေဖာက္ေစသည္။ အေျခခံအက်ဆံုး လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္သည့္ ေရ ကို ရရွိေအာင္
စြမ္းစြမ္းတမံ ကိုယ္တိုင္အပင္ပန္းခံ ေလ့လာ လုပ္ကိုင္ေလသည္။ ဘုရင္ႀကီးက
တိုင္းျပည္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ျပည္သူေတြအတြက္ လုပ္ကိုင္ဖို႔
နည္းလမ္းခ်မွတ္ခဲ့တာခ်ည့္ ျဖစ္ေလသည္။<br />
<br />
<br />
သမိုင္း မွတ္တမ္းေတြအရ
ထိုင္းဘုရင္ ရာမ(၉) နန္းတက္စအခ်ိန္က ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ဩဇာအလြန္ႀကီးမားသည့္
စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ထက္ျမက္သည့္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား
အားျပိဳင္ေနသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည္တဲ့၊ စစ္တပ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအၾကား
ဘုရင့္ ဩဇာျမင့္မားလာေအာင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားျဖင့္ ျမွင့္တင္ႏိုင္ခဲ့ျပီး
ေကာင္းမြန္သည့္ ေစတနာ လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ ဘုရင္ႀကီးရဲ့ တန္ခိုးအာဏာ
ထိပ္တန္းသို႔ ေရာက္လာတယ္လို႔ သမိုင္းဆရာေတြက သံုးသပ္ၾကေလသည္။ အဓိကကေတာ့
ဘုရင္ႀကီးရဲ့ ထက္ျမက္သည့္ ညဏ္အေျမာ္အျမင္ႏွင့္ ျပည္သူ႔အက်ိဴးအတြက္ ေမတၱာ
ကရုဏာ မုဒိတာ ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့သည့္ လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံ
တႏိုင္ငံလံုးက ခ်စ္ခင္ အားကိုး ယံုၾကည္ၾကလို႔သာ ျဖစ္သည္။<br />
<br />
<br />
လူတေယာက္မွာ အလိုအပ္ဆံုး ျဖစ္သည့္ စားစရာကို ျပည့္ျပည့္ဝဝ
စားႏိုင္ေအာင္၊ အလြယ္တကူ မပင္မပန္း ရရွိေအာင္ နည္းလမ္းေတြ ရွာေဖြ
ေပးသြားခဲ့သည္။ တပိုင္တႏိုင္ စိုက္ပ်ိဴးေရး၊ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္
စိုက္ပ်ိဴးႏိုင္ဖို႔ ေရ ရရွိေရး၊ လူတကိုယ္စာ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းႏိုင္ဖို႔
အတတ္ပညာ၊ အဆိုပါ အတတ္ပညာ ရရွိဖို႔ လူတိုင္း ပညာသင္ခြင့္ရရေရး၊ စတာေတြ
ဖန္တီးေပးသည့္အျပင္ အက်င့္စာရိတၱ စည္းကမ္း စတာေတြကို ဦးေဆာင္လမ္းျပ
ေနထိုင္သြားခဲ့သည္။ ျခိဳးျခံေခၽြတာတတ္ေအင္ စည္းစနစ္ရွိေအာင္
ထိုင္းျပည္သူေတြကို ငယ္စဥ္ကတည္းက သင္ၾကားေပးေစျပီး သူကိုယ္တိုင္လည္း
ေနထိုင္ျပသြားခဲ့သည္။<br />
<br />
သြားတိုက္ေဆးကို စကၠဴကဲ့သို႔ ျပားေနသည္အထိ ညွစ္ထုတ္
သံုးစြဲသလို ဘိနပ္ကိုပင္ ဖာေထးျပီး ဝတ္တတ္တဲ့အေၾကာင္း၊ အပါးမွာ
ခစားခဲ့ရသူေတြက ျပန္လည္ ေျပာျပတာ သတင္းမွတ္တမ္းေတြမွာ ၾကည့္ရေလသည္။
ခဲတံတိုသြားသည့္အခါ စကၠဴျဖင့္ လိပ္ကာ ေရးလို႔ရေအာင္ လုပ္ျပီး ကုန္ကာနီးအထိ
ေရးခဲ့တဲ့ ခဲတံအတိုအစေလးေတြကို ျမင္ေတြ႔ရပါသည္။<br />
<br />
<br />
ထိုင္းဘုရင္ ရာမမင္းဆက္(၉)၊ ဘူမိေဘာအဒူလ်ာဒက္ရဲ့ ဈပနအခမ္းအနားကို
နတ္ရြာစံျပီး တစ္ႏွစ္ျပည့္ေျမာက္သည့္ကာလ ေအာက္တုိဘာလထဲမွာ (၂၆)ရက္ကေန
(၂၉)ရက္ေန႔အထိ က်င္းပျပီးစီးသြားသည္။ ဈာပန အခမ္းအနားကို ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ
ၾကည့္ရႈရင္း ျပည္သူေတြ ဝမ္းနည္းေနၾကတာ ျမင္ရသည္။ ျပင္ပမွာလည္း
ဈာပနအခမ္းအနား က်င္းပသည့္ ေန႔ ေအာက္တိုဘာ(၂၆)ရက္ ၾကာသပေတးေန႔က လမ္းေပၚမွာ
လူ ကား အသြားအလာ မရွိသေလာက္ တိတ္ဆိတ္ ေျခာက္ကပ္ေနျပီး ဝမ္းနည္းစြာ
တိတ္ဆိတ္ေနၾကသလို ဘုရင္ႀကီးရဲ့ ဈာပန တိုက္ရိုက္ထုတ္လႊင့္တာကို
ရုပ္ျမင္သံၾကားကေန ၾကည့္ရႈ ေနၾကတာလည္း ျဖစ္သည္။ ျမိဳ႔ေတာ္ဘန္ေကာက္တင္မက
ခ်င္းမိုင္ခရိုင္ ခ်င္းမိုင္ျမိဳ႔မွာလည္း တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ျပီး
ေဈးဆိုင္ေတြပါ ပိတ္ထားၾကသည္။ အင္မတန္စည္လွသည့္ ေဈးေတြပင္
ေျခာက္ကပ္တိတ္ဆိတ္သြားေတာ့သည္။ ဝမ္းနဲေနၾကသည့္ အသြင္အျပင္ေတြ ျဖစ္သည္။
ဆုေတာင္းပြဲ အခမ္းအနားျပဳလုပ္ရာ နယ္အသီးသီးမွာလည္း အနက္ေရာင္မ်ား
ဆင္ျမန္းကာ ဘုရင့္အတြက္ ရည္စူးျပီး ပန္းေတြ ပူေဇာ္ၾကေလသည္။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရဲ့ အင္အားကို ၾကက္သီးထဖြယ္ အတိုင္းသား ျမင္ေတြ႔ခြင့္ရပါသည္။<br />
<br />
<br />
<br />
" အတိတ္မွာပဲ ျဖစ္ေစ၊ ပစၥဳပၸန္မွာပဲျဖစ္ေစ
အနာဂတ္မွာပဲျဖစ္ေစ သူတပါးကို ကိုယ္နဲ႔အတူ ေမြးဖြားလာသူ ၊ ကိုယ္နဲ႔အတူ
အိုမယ့္သူ၊ ကိုယ္နဲ႔အတူ နာမယ့္သူ၊ ကိုယ္နဲ႔ အတူ ေသမယ့္သူခ်ည္းလို႔
သေဘာထားပါ၊<br /> ေလာကႀကီးကို အေကာင္းျမင္ပါ၊ အဲဒီထက္ကိုေကာင္းေအာင္ျမင္ပါ၊
ျပႆနာကို ဆီေလ်ာ္မွန္ကန္စြာ ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ ေလာကကို အမွန္တရားနဲ႔
ရႈျမင္ပါ" ဆိုတဲ့ သမီးေတာ္ မင္းသမီးသီရိဒံုကို ေပးခဲ့တဲ့ စာထဲက သေဘာအက်ဆံုး
စာသားကို မၾကာခဏ ဖတ္ၾကည့္ရင္း သူေတာ္ေကာင္းတရားကို လက္ကိုင္ထားျပီး
တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္ျခင္းတရားျဖင့္ ဖန္တီးခဲ့သည့္ ဘုရင္ႀကီးဘူမိေဘာအဒူလ်ာဒက္
ေကာင္းမြန္ျမင့္ျမတ္သည့္ ေနရာကို ေရာက္ရွိေနမွာလို႔ ယံုၾကည္မိေလသည္။<br />
<br />
သူေတာ္ေကာင္းတရားလက္ကိုင္ထားကာ ေမတၱာ ကရုဏာ ႀကီးမားသည့္ လူတေယာက္
ေလာကႀကီးက ထြက္သြားေပမယ့္ ေကာင္းမြန္တဲ့ အေၾကာင္းအခ်င္းအရာေတြ
ကဗ်ည္းတင္က်န္ခဲ့တာကို မ်က္ျမင္ ႀကံုေတြ႔ခဲ့ရသည့္အတြက္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရား၊
ဉာဏ္ပညာတို႔ရဲ့ အက်ိဴးေက်းဇူးကို ေကာင္းမြန္စြာ သိရွိခြင့္
ရလိုက္ပါေတာ့သည္။<br /> ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-28792573301154978542017-10-22T22:54:00.001-07:002017-10-22T22:54:17.395-07:00" သုညရဲ့ တြန္းအား"၂၃ရက္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၀၁၇ခုႏွစ္၊ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္(၄၁)မွ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-sYvxgJCjHRQ/We2Ds2KJzrI/AAAAAAAABAA/FQJZUD3SA74bWUJviOUaFBLeyE7uumh3ACLcBGAs/s1600/23%2BOct%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="720" height="240" src="https://2.bp.blogspot.com/-sYvxgJCjHRQ/We2Ds2KJzrI/AAAAAAAABAA/FQJZUD3SA74bWUJviOUaFBLeyE7uumh3ACLcBGAs/s320/23%2BOct%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_5pbx userContent _3576" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_a">
<br />
၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘလ(၁၁) ရက္ေန႔မွာ အလုပ္သမား၊
လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔အင္အားဝန္ႀကီးဌာန၊
ျပည္သူ႔အင္အားဦးစီးဌာနကေန ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ လူဦးေရႏွင့္အိမ္အေၾကာင္းအရာ
သန္းေခါင္စာရင္းမွ ရရွိေသာ အခ်က္အလက္ေတြ ကို အေျခခံျပဳစုထားတဲ့
“ကေလးသူငယ္ႏွင့္လူငယ္လူရြယ္အေၾကာင္းအရာ” သုေတသနစာတမ္းကို
ထုတ္ျပန္ေၾကညာလိုက္တာ ဖတ္လိုက္ရပါသည္။ <br /> "
သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူေသာကာလတြင္ လူငယ္လူရြယ္ (၇) သိန္းခန္႔
ျပည္ပတြင္ေရာက္ရွိေနၾကေၾကာင္း၊ အခ်ိဳ႕ေသာနယ္စပ္ေဒသမ်ားတြင္ လူငယ္လူရြယ္
(၅၀) ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ ျပည္ပတြင္ေရာက္ရွိေနေၾကာင္း၊
ျပည္ပေျပာင္းေရႊ႕သူမ်ား၏ (၆၀) ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ
လူငယ္အမ်ိဳးသားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။" တဲ့<br />
နယ္စပ္ေဒသျဖစ္သည့္ တိုင္းရင္းသားေဒသက ေက်းရြာေတြမွာ လူငယ္ေတြ
လံုးဝမရွိေတာ့ပဲ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားသာ က်န္ေနၾကတယ္လို႔ ေဒသခံအခ်ိဴ႔ေျပာတာ
ၾကားဖူးတာ ၾကာပါျပီ။ အဓိကက အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း လံုးဝ မရွိတာနဲ႔
ပညာသင္ၾကားခြင့္ မရရွိတာေတြ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ မူလတန္းပညာ
သင္ယူျပီးဆံုးသည္ႏွင့္ အလယ္တန္း အထက္တန္း ပညာကို ဆက္လက္သင္ယူႏိုင္ဖို႔
လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရး ခက္ခဲျခင္း၊ ေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္ျခင္း စတာေတြကေန အစျပဳကာ
ပညာဆက္လက္သင္ယူႏိုင္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ေက်ာင္းထြက္ရသည္။
ေက်ာင္းထြက္ျပီး ဘာအလုပ္လုပ္မည္နည္း၊ မူလတန္းပညာျပီးဆံုးသူတေယာက္အဖို႔
အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း လံုးဝ မရွိပါ။ အျခား အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာကလည္း
ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ တတ္ထားတာ မရွိ၊ သူမ်ားခိုင္းတာ ေတာက္တိုမယ္ရ
လုပ္ခ်င္လုပ္၊ မိဘက လယ္ခံယာခံေလး ရွိေနက လယ္ယာအလုပ္ကေလး လုပ္လို႔ရေသးသည္။
ဘာအေထာက္အခံမွ မရွိသူ လူငယ္တေယာက္အဖို႔ ဘာလုပ္မည္နည္း။ အနိီးဆံုး
ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ လွမ္းျမင္လိုက္တာက တဖက္ကမ္းကို ကူးျပီး အလုပ္လုပ္ရံုေပါ့၊
ဒီလိုနဲ႔ တေယာက္ကေန တဆင့္ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းရွိရာ
တဖက္ႏိုင္ငံကို ေရာက္ရွိ သြားၾကသည္။<br />
သို႔ျဖင့္
ရြာလံုးကၽြတ္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေရာက္ေနသည့္ အုပ္စုႀကီးကိုပင္
ေတြ႔ျမင္ခဲ့ဖူးပါသည္။ နယ္စပ္ေဒသက လူငယ္အမ်ားစုက နီးစပ္ရာ ထိုင္းႏိုင္ငံ ကို
ေရာက္ရွိေနတာ အဆန္းမဟုတ္လို႔ ဆိုရေပမယ့္ ရခိုင္ျပည္နယ္ မန္ေအာင္ကၽြန္းလို
ေဝးလံေခါင္ဖ်ားသည့္ အရပ္ေဒသက လူငယ္ေတြ လူလတ္ပိုင္းနဲ႔ အိမ္ေထာင္ဦးစီး
အမ်ိဴးသားေတြပါမက်န္ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ လာေရာက္အလုပ္လုပ္ၾကတာ ျမင္ေတာ့
အံ့ဩမိရေလသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ကေန သြားရသည့္ ကၽြန္းကေလးေတြမွာ
ရခိုင္လူငယ္ေတြ မ်ားစြာ ေရာက္ရွိ ေနၾကေလသည္။ ေကာ့ေတာင္ကၽြန္း( လိပ္ကၽြန္း)
လူသတ္မႈ ျဖစ္ပြားစဥ္ က သတင္းေထာက္တေယာက္ကေန ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူလို႔
စြပ္စြဲခံရတဲ့ လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ဟာ ရခိုင္ျပည္နယ္က ဘယ္လို ေရာက္လာၾကတာလဲ
ေမးရာ ေျဖတဲ့သူက ကၽြန္ေတာ္တို႔ တကၽြန္းလံုး ရခိုင္ေတြခ်ည္းပါ ခင္ဗ်ာတဲ့<br />
ျမဝတီတဘက္ကမ္းနဲ႔ နီးသည့္ မဲေဆာက္ျမိဳ႔က ဆိုင္တိုင္းမွာ
ျမန္မာျပည္သား ကေလးမေလးေတြ အလြန္ဆံုးရွိလွ (၁၅)ႏွစ္ (၁၆)ႏွစ္ အရြယ္ေတြ
အလုပ္လုပ္ေနၾကရသည္။ ေလသံေလးေတြက အညာေလသံေလးေတြမို႔ ေမးၾကည့္လိုက္က
ေက်ာက္ပန္းေတာင္းတို႔ ျမင္းျခံတို႔လို ေဒသကပင္ လာေရာက္ အလုပ္လုပ္ၾကသည္တဲ့၊
နယ္စပ္လို ေနရာမွာ မိန္းမပ်ိဴကေလးေတြ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔
လာေရာက္အလုပ္လုပ္ေနၾကတာ ျမင္ရတာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတဲ့ အထဲကပဲ
ေကာင္းေရာင္းေကာင္းဝယ္လုပ္စားေနတာ ျမင္ရလို႔ ေတာ္ေသးတယ္လို႔ ေျဖေတြးရသည္။
ဘားအံ၊ ေကာ့ကရိတ္ အစရွိသည့္ ကရင္ျပည္နယ္က လူငယ္ေတြလည္း အမ်ားအျပားပင္
လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္။ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚေဒသ၊ ရခိုင္ျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္၊
မြန္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ပဲခူးတိုင္း အစရွိတဲ့
ေဒသအသီးသီးက ျမန္မာျပည္သားေတြကို ထိုင္းႏိုင္ငံ ေရာက္မွ စံုေအာင္
ေတြ႔ျမင္ရေလသည္။<br />
ခ်င္းမိုင္ခရိုင္မွာ ျမန္မာျပည္
တိုင္းရင္းသားေတြ အလုပ္လုပ္ရင္း စုေဝးေနထိုင္ၾကရာက ရြာေတြပင္ အမ်ားအျပား
ရွိလာေနျပီျဖစ္သည္။ ဥပမာ- ခ်င္းမိုင္ျမိဳ႔ျပင္ဘက္က ဟန္ဒံုး မွာေနတယ္
ေျပာလိုက္တာႏွင့္ အဲဒီမွာ ရွမ္းေတြ အမ်ားႀကီး စုေနၾကတဲ့ ရွမ္းရြာေတြ
ရွိတယ္လို႔ ေျပာစမွတ္ျပဳၾကသည္။ ကခ်င္ေတြေနတဲ့ ရြာေတြလည္း ရွိေသးသည္။
ဒါ့အျပင္ ခ်င္းမိုင္ျမို႔ရဲ့ ေျမနီကုန္းလို႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ ေနရာတခုလည္း
ရွိေသးသည္။ အဆိုပါ ရပ္ကြက္မွာ အမ်ိဴးသမီးေတြက ထမီေတြဝတ္ျပီး အမ်ိဴးသားေတြက
ပုဆိုးေတြျဖင့္ ကြမ္းေတြဝါးကာ ျမန္မာစကားတေဖာင္တေဖာင္ျဖင့္ သြားလာေနၾကတာ
ျမင္ရသည္။ ျမန္မာျပည္ ေမာ္လျမိုင္ ၊ ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီး စတဲ့ အရပ္ေတြဆီက
အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြ ျဖစ္သည္။ သူတို႔စကားသံက ေမာ္လျမိဳင္အရပ္က
ေလသံမ်ိဴးျဖစ္သည္။ သူတို႔ အေထာက္အထားလုပ္သည့္ အခါ အလုပ္သမားကဒ္ေတြမွာ
လူမ်ိဴး ျမန္မာ ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ ရပ္ကြက္မွာ ပုစုခရုမွသည္ အရြယ္စံု ဆိုဒ္စံု
လူမ်ိဴးစံု ရွိသည္။ ကိုးကြယ္ရာ ဗလီလည္း ရွိသည္။ သူတို႔ကို ေမးၾကည့္ပါက
ျမန္မာျပည္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မွာမဟုတ္ဆိုတဲ့ အေျဖသာရွိသည္။ အဆိုပါ ရပ္ကြက္က
အမ်ိဴးသမီး တေယာက္က ေျပာျပဖူးသည္။ ထိုင္းမွာ သူ႔အမ်ိူးသားက ရိုတီ(ခ)
ပလာတာေရာင္းသည္။ သူက အိမ္ေဖာ္ လိုက္လုပ္သည္။ သူတေယာက္ထဲကပဲ တေန႔ ဘတ္(၃၀၀)
ရသည္။ ကေလးတေယာက္ရွိသည္။ တေန႔ ဘတ္(၁၀၀) ဘိုက္ရိုက္စား၊ စုပင္စုမိသည္တဲ့၊
ျမန္မာျပည္က ထြက္လာတာ ထမင္းငတ္လို႔ ပါတဲ့၊ ျမန္မာျပည္မွာ ထမင္းငတ္တဲ့
သူမရွိဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာလဲ အမ တဲ့ သူကိုယ္တိုင္ ထမင္းငတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္တဲ့၊
ဒါ့ေၾကာင့္ ထမင္းငတ္တဲ့ ေနရာ ျပန္မေနခ်င္ေတာ့ပါဘူးတဲ့ ၊ အခုေတာ့
ကားေလးတစီးေတာင္ ပိုင္လို႔၊ သားေလးတေယာက္ ရွိတာ ထိုင္းေရာက္မွ ေမြးတဲ့
အတြက္ အဲဒီကေလး အသက္(၁၈)ႏွစ္ျပည့္တဲ့အခါ ထိုင္းႏိုင္ငံသား ခံယူလို႔
ရမယ္လို႔ ဆိုေလသည္။<br /> ရန္ကုန္လို ျမိဳ႔ႀကီးျပႀကီးက
လူလတ္တန္းစား မိသားစုရဲ့ သားသမီးေတြက ပညာေတြ သင္ယူျပီး စကၤာပူလို
မေလးရွားလို ႏိုင္ငံေတြ သြားျပီး အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔
ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႔က်င္ေနၾကတဲ့ နယ္စပ္ေဒသက လူငယ္ေတြ မ်ားစြာ ရွိေနသည္။
စားစရာမရွိတာ၊ စာမသင္ရတာ၊ စားဖို႔အတြက္ ခက္ခက္ခဲခဲ ရွာေဖြ ရတာ
ကုန္ကုန္ေျပာရပါက အငတ္ငတ္အျပတ္ျပတ္ေနရတဲ့ ဘဝေတြကေန ရုန္းထြက္ၾကရတာျဖစ္သည္။
ရွမ္းျပည္နယ္က လာေရာက္ အလုပ္လုပ္တဲ့ ကေလးမေလး တေယာက္၊ အသက္က (၂၀)
ခန္႔ရွိမည္။ ရြာကို သတိရသည္၊ သို႔ေသာ္ ထိုင္းမွာက အခ်ိန္တန္ ထမင္းစားရသည္။
လကုန္သည္ႏွင့္ ပိုက္ဆံ ရေတာ့မည္လို႔ သိထားတဲ့ အတြက္ ပူစရာမလို၊
ရြာမွာေနတုန္းက ထင္းေကာက္ ေရာင္း မွ ပိုက္ဆံရသည္၊ တျခား ဘယ္သူက
ဘာေခၚခိုင္းမလဲ ေမွ်ာ္ရသည္တဲ့ ေခၚခိုင္းျပီဆိုက ပိုက္ဆံရေတာ့မည္၊
ထမင္းစားရေတာ့မည္ လို႔ ဝမ္းသာရသည္တဲ့၊ အဝတ္အစားဆိုတာ အသစ္တထည္ရဖို႔
တႏွစ္ေလာက္ ေစာင့္ရတာ သစ္ကုလားအုပ္လို ပဲတဲ့၊ အေမ ဝယ္လာေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ေန႔
ေမွ်ာ္ရတာ မေမ့ႏိုင္ပါတဲ့၊ ထိုင္းႏိုင္ငံက ဘာျဖစ္လို႔ စားစရာေတြ၊
အဝတ္အထည္ေတြ ဒီေလာက္ေတာင္ ေပါရတာလဲဟင္၊ လြယ္လြယ္ဝယ္လို႔ ရေနတာ ခဏေလးနဲ႔
ဝယ္ႏိုင္တာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲလို႔ သူက တဖန္ ေမးခြန္းထုတ္ျပန္သည္။<br />
ထမင္းတနပ္ရဲ့ တန္ဘိုးကို ထမင္းငတ္ဖူးသူေတြက ပိုသိသည္။ ဒီလို
ဘဝမ်ိဴးကို ျပန္ေရာက္မွာ ေၾကာက္သည္။ ဒီလိုေနခဲ့ရတဲ့ ဘဝကို
အလန္႔ႀကီးလန္႔ၾကသည္။ ဒါေတာင္ စစ္ေဘးေၾကာင့္ ေျပးရတာ ပုန္းရတာ ထမင္းငတ္ျပီး
ေၾကက္ရြ႔ံတုန္လႈပ္ေနရတာ စတဲ့ အျဖစ္ေတြကေန ထြက္လာသူေတြဆိုက ရာသက္ပန္
မျပန္လိုၾကေတာ့၊ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္သ၍ စားလို႔ရေနရတဲ့ ဘဝကို လက္မလြတ္ၾကေတာ့ေပ။
ခ်င္းမိုင္ျမိဳ႔ျပင္က ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္က အလုပ္သမားေတြ ဘဝမွာ
အင္မတန္ အေနဆင္းရဲလွသည္လို႔ ျမင္မိေပမယ့္ သူတို႔ အတြက္ကေတာ့ ရြာကအေျခအေနထက္
အပံုၾကီးသာသတဲ့၊ ရႊံ႔ဗြက္ေပၚ တဲထိုးေနရေပမယ့္ ေရ၊ မီး ရသည္တဲ့၊ ကေလးေတြ
ေက်ာင္းေနရသည္၊ အလုပ္ရွိေနသ၍ စားဖို႔ မပူရ၊ ရြာျပန္ရေအာင္ ရြာမွာ
ဘာလုပ္စားမလဲ သူတို႔က ေမးခြန္းေမးဖို႔ အသင့္။ အဆိုပါ အလုပ္သမားကင့္မ္ေတြ
ေရာက္မွ ကေလးေတြ ထပ္ရလာတာ၊ အိမ္ေထာင္ရက္သားက်တာေတြလည္း ရွိၾကသည္။
တဆင့္တဆင့္ အလုပ္ကေလး ရွိတယ္ ဆိုကာ လာၾကသည့္ ရြာကလူေတြ ရြာနီးခ်ဴပ္စပ္
ျမိဳ႔ကလူေတြ မ်ားမ်ားလာျပီး ရြာမွာ လူပင္ မက်န္ေတာ့ပါတဲ့၊ ေနာက္ထပ္
ေရာက္လာသည့္ သူေတြမွာ ပိုလို႔ပင္ အသက္ေတြ ငယ္ငယ္လာၾကသည္။ ယခင္က
အသက္(၁၈)ႏွစ္ကေန (၂၀) ပတ္ဝန္းက်င္ေတြ အလုပ္ထြက္လုပ္ၾကသည္။
ယခုေနာက္ပိုင္းမွာ ျမန္မာျပည္ဘက္ကေန ေရာက္လာတာ မၾကာေသးပါ ေျပာသည့္
အရြယ္ေတြက (၁၅)ႏွစ္ (၁၆)နွစ္ အရြယ္ေလးေတြ မ်ားလာၾကသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေနာင္မွာ
တိုင္းရင္းသားေဒသမွာ လူဦးေရ မ်ိဴးဆက္ ေပ်ာက္သြားမွာပင္ စိုးရိမ္ေနရသည့္
အေျခအေနျဖစ္သည္။<br /> " ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ လူဦးေရႏွင့္
အိမ္အေၾကာင္းအရာ သန္းေခါင္စာရင္းအရ ျမန္မာႏိုင္ငံလူဦးေရရဲ့ (၄၆.၅%) သည္
ကေလးသူငယ္ႏွင့္လူငယ္လူရြယ္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယခုအတိုင္း
ကေလးေမြးဖြားႏႈန္းႏွင့္ ကေလးေသဆံုးႏႈန္းမ်ား ဆက္လက္တည္ရွိေနမည္ဆိုပါက
ေနာင္လာမည့္ ဆယ္ႏွစ္အတြင္း ကေလးသူငယ္ႏွင့္လူငယ္လူရြယ္ ဦးေရမွာ
အနည္းငယ္သာတိုးလာႏိုင္ေၾကာင္းႏွင့္ ၂၀၂၄ ခုႏွစ္မွာ
ကေလးသူငယ္ႏွင့္လူငယ္လူရြယ္ (၂၄.၅) သန္းႏွင့္ ၂၀၄၄ ခုႏွစ္မွာ (၂၃.၁)
သန္းသာရွိမည္ဟု ခန္႔မွန္းထားေၾကာင္း " ဆိုထားရာ လတ္တေလာ လူဦးေရ
သန္း(၆၀)ရွိရာကေန သန္း(၅၀) သာရွိေတာ့ရာ ခန္႔မွန္းသလို ကေလးသူငယ္ႏွင့္
လူငယ္လူရြယ္ ၂၄သန္းခြဲသာ ရွိမည္ဆိုက ေနာင္ဆယ္ႏွစ္မွာ စုစုေပါင္းလူဦးေရ
ဆယ္သန္းခန္႔ ထပ္မံေလ်ာ့သြားမည့္ အေျခအေန ျမင္ေနရေပသည္။ အဆိုးရြားဆံုးက
လူ႔စြမ္းအားေတြ ေလ်ာ့နည္းေပေတာ့မည္။<br /> "သုည" ဆိုတာ
တန္ဘိုးမရွိပါ၊ ဘဝမွာ သုညခ်ည္း ႀကံုေနရတဲ့ သူေတြက တဆင့္လွမ္းတက္ႏိုင္ဖို႔
ကိုယ့္ဘာသာ ရုန္းကန္သြားၾကရသည္။ သို႔ေသာ္ တန္ဘိုးမရွိတဲ့ " သုည" ကို
ေနရာေျပာင္းေပးလိုက္တဲ့အခါ တဆင့္တဆင့္ သုည အစုအေဝးကေန တန္ဘိုးရွိတဲ့
အဆင့္တခု ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္ဖို႔ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ အေရးတႀကီး
လိုအပ္ေနပါျပီ။<br /> ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-35527763897240156352017-10-16T00:39:00.003-07:002017-10-16T00:40:41.753-07:00" လင္းလက္ေနတဲ့ၾကယ္"၁၆ရက္ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၁၇ခုႏွစ္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္(၄၀) မွ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-oIAnffMCibQ/WeRh9RVUTOI/AAAAAAAAA_g/oRRqZHPClC0aSw0eyHWLtcvS90P7-br4wCLcBGAs/s1600/16%2BOct%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="515" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-oIAnffMCibQ/WeRh9RVUTOI/AAAAAAAAA_g/oRRqZHPClC0aSw0eyHWLtcvS90P7-br4wCLcBGAs/s320/16%2BOct%2B2017.jpg" width="228" /></a><a href="https://2.bp.blogspot.com/-AfFSZDrHDT4/WeRiACtjx5I/AAAAAAAAA_k/hT2HFvw3Bw4vhR1efNTrHyMaHtFiTrMjACLcBGAs/s1600/marigold.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="720" height="213" src="https://2.bp.blogspot.com/-AfFSZDrHDT4/WeRiACtjx5I/AAAAAAAAA_k/hT2HFvw3Bw4vhR1efNTrHyMaHtFiTrMjACLcBGAs/s320/marigold.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="_5pbx userContent _3576" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_6">
<br />
ထိုင္းႏိုင္တဝွန္းမွာ ေအာက္တိုဘာလအတြင္း
အဝါေရာင္ပန္းမ်ား လႊမ္းျခံဳေနေပသည္။ ယခုေအာက္တိုဘာလလ (၂၆)ရက္ေန႔မွာ
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလက နတ္ရြာစံသြားတဲ့ ဘုရင္ႀကီး ဈာပန
အခမ္းအနားက်င္းပမွာျဖစ္ရာ ဘုရင္ႀကီးရဲ့ ေမြးေန႔အေရာင္ျဖစ္တဲ့
အဝါေရာင္ပန္းေတြနဲ႔ ပူေဇာ္ၾကမွာျဖစ္သည္။ Marigold flower ျမန္မာလို
ထပ္တရာပန္းေခၚသည့္ ပန္းေတြကို ဘန္ေကာက္အပါအဝင္
အျခားခရိုင္ျမိဳ႔နယ္ေတြအားလံုးမွာ ဘုရင္ႀကီးရဲ့ ဈာပန အမွတ္တရအျဖစ္
ဆင္ယင္စိုက္ပ်ိဴးထားၾကတာျဖစ္သည္။ ထိုင္းလို "တျဖတ္ျဖတ္လင္းလက္ေနတဲ့ၾကယ္"
လို႔ အဓိပၸါယ္ရသည့္ အဆိုပါပန္းေတြ စိုက္ပ်ိဴးထားတာၾကည့္ျပီး
အဆိုပါပန္းဝါဝါေတြရဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ေတြးဆေနမိေလသည္။<br />
အဆိုပါ ထပ္တရာပန္းေတြကို ခ်င္းမိုင္ျမိဳ႔ရဲ့ က်ုံဴးေဘးတေလွ်ာက္၊
လမ္းလယ္ကၽြန္းေတြမွာ စိုက္ပ်ိဴးထားၾကျပီး ရံုးဌာနအေဆာက္အဦ၊ ေက်ာင္းေတြနဲ႔
ရပ္ကြက္အသီးသီး အိမ္ေတြမွာ စိုက္ပ်ိဴးထားၾကတာ ဝါဝင္းေနေလသည္။ အဆိုပါ
ပန္းအေၾကာင္းကို စိတ္ဝင္စားမိျပီး ေလ့လာၾကည့္သည့္အခါ ပန္းရဲ့
အဓိပၸါယ္နဲ႔အတူ နတ္ရြာစံ ဘုရင္ဘူမိေဘာအဒူယဒက္ဘဝကို ႏိႈင္းယွဥ္ေတြးမိေလသည္။
ဘုရင့္ရဲ့ေမြးေန႔အေရာင္မွာ အဝါေရာင္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘုရင္ႀကီး သက္ရွိထင္ရွား
ရွိစဥ္ ကတည္းက အဝါေရာင္မွာ ဘုရင့္အေရာင္ဆိုတာ သိရွိခဲ့ဖူးေလသည္။ ထို႔အျပင္
မိဖုရားႀကီးက အျပာေရာင္၊ သိရိဒံုမင္းသမီးက ခရမ္းေရာင္ စသျဖင့္ အေရာင္ေတြ
သိရွိခဲ့ဖူးေလသည္။ ယခု ဘုရင္ႀကီးဈ်ာပနအတြက္ ပန္းေတြ စိုက္ပ်ိဴးတာမွာ
ထပ္တရာပန္းကို ေရြးခ်ယ္လိုက္တာ အဝါေရာင္မို႔ ဆိုတာထက္ အျခားအဓိပၸါယ္ေတြ
မ်ားစြာ ရွိေနေပလိမ့္မည္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း အဆိုပါ ပန္းေလးအေၾကာင္းကို ေလ့လာ
ေမးျမန္း ဖတ္ရႈၾကည့္မိတာပဲ ျဖစ္သည္။<br />
ထိုင္းလူမ်ိဴးေတြအေခၚ ေတာက္ပတဲ့ၾကယ္ ပန္း ျမန္မာလို ထပ္တရာပန္း အဂၤလိပ္လို
Marigold ပန္းေလးမွာ အညွာနဲ႔ပင္စည္က စိမ္းစိမ္းေလး၊ အပြင့္ကဝါဝါမွာ
ပြင့္ဖတ္ေတြက အထပ္ထပ္၊ ျမန္မာေတြက နာမည္ေပးအင္မတန္ေတာ္သည္။ ထပ္တရာပန္းတဲ့၊
အဆိုပါ ပန္းကေလးမွာ ေျခာက္ေသြ႔သြားက ပန္းထဲက ပြင့္ဖတ္ေတြ ဝတ္ဆံေတြကို
ေခၽြခ်ျပီး ေျမေပၚ ျပန္က်ဲလိုက္က အပင္ျပန္ေပါက္သည္၊ အပင္ေပါက္ႏႈန္းျမန္ျပီး
အပြင့္ပြင့္လြယ္သည္။ ဘယ္ေတာ့မွ မေသသည့္ပန္းလို႔ တခ်ိဴ႔က တင္စားသည္။
ျပီးေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္း အက်ိဴးျပဳေသးသည္တဲ့၊ အခ်ိဴ႔ပန္းေတြက လွသေလာက္
ဝတ္မႈန္ေတြက လူေတြကို ဒုကၡေပးတာမ်ိဴး ရွိေသးသည္။ အသက္ရႈလမ္းေၾကာင္းဆိုင္ရာ
ေရာဂါမ်ိဴးလို၊ အေရျပားဓါတ္မတည့္သည့္ ေဝဒနာမ်ိဴးေတြ ျဖစ္ေစေလသည္။<br />
ထပ္တရာပန္းကေတာ့ သူ႔ကိုစိုက္ထားတဲ့ စိုက္ခင္းပတ္လည္မွာ အျခားအပင္ေတြဆီပါ
အင္းဆက္ပိုးေကာင္ေတြ မလာႏိုင္ေအာင္ တားေပးထားႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုေလသည္။
ဘယ္ေတာ့မွ မေသသည့္ပန္း ပန္းတပြင့္ကေန ပန္းေတြ အဆက္ဆက္ ပြားမ်ားလာသည့္ပန္း၊
ပတ္ဝန္းက်င္ကို အက်ိဴးျပဳသည့္ ပန္း၊ ဒါတင္မက အေရာင္အေသြားဝါဝါစိုစိုျဖင့္
ႀကြႀကြရြရြ လွပေနသည့္ ပန္းျဖင့္ ဘုရင္ႀကီးကို အမွတ္တရထား ဆင္ယင္
စိုက္ပ်ိဴးထားၾကတာ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ေတြ႔ျမင္ရသည္။<br />
ထိုင္းျပည္သူျပည္သားေတြကို တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္တတ္ေအာင္၊ အခ်င္းခ်င္း
အမုန္းမပြားေအာင္ အေလ့ေကာင္းေတြ ေဆာင္က်ဥ္းေပးခဲ့သည့္ ဘုရင္ႀကီးမွာ
သူတို႔ျပည္သူေတြ ရင္ထဲ အျမဲရွင္သန္ ေနမွာ ေသခ်ာသည္.။ တိုင္းျပည္အတြက္
အေကာင္းဆံုးေတြ လုပ္ေပးသြားတာမွာ သူရွိေနစဥ္သာမက
သူမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာပါ အေျခခံအက်ဆံုးလိုအပ္ခ်က္ေတြကို
ဖန္တီးေပးသြားခဲ့ေလသည္။ ဘုရင္ႀကီး နတ္ရြာစံသြားေပမယ့္ သူခ်မွတ္ထားခဲ့တဲ့
ျပည္သူေတြရဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထား အေလ့အက်င့္ေတြနဲ႔ ဖန္တီးေပးခဲ့တဲ့ စားဝတ္ေနေရး
အေျခခံေကာင္းေတြေၾကာင့္ ဘုရင္ႀကီး မရွိေတာ့သည့္တိုင္ မယိမ္းမယိုင္
ဆက္လက္တည္ရွိေနျမဲ ျဖစ္တာကို လက္ေတြ႔ ျမင္ခြင့္ရေလသည္။<br />
အမ်ိဴးကိုခ်စ္ပါ၊ မ်ိဴးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ ရွင္သန္ထက္ျမက္ေရး တို႔အေရး ၊
ျပည္ေထာင္စုကိုခ်စ္ပါ တို႔ဘာသာ တို႔သာသနာ စတာေတြ တလံုးတပါဒမွ
လံႈ႔ေဆာ္စည္းရံုး ေဆာင္ပုဒ္ထိုးတာေတ လုပ္တာမ်ိဴး မရွိပဲ မိမိတိုင္းျပည္ကို
ခ်စ္တတ္ေအာင္၊ လူလူခ်င္းအေလးထားျပီး တေယာက္အခြင့္အေရးတေယာက္ ေလးစားေအာင္
ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ လာေရာက္ေနထိုင္ေနၾကတဲ့
ကိုယ့္လူမ်ိဴးမဟုတ္သူေတြ အေပၚမွာပါ သနားညွာတာတတ္ေအာင္ ေရွ႔ေဆာင္လမ္းျပ
ျပဳမူေနထိုင္ျပသြားေလသည္။ သူ႔တိုင္းျပည္မွာ ေနထိုင္ေနသူအားလံုး
ပညာသင္ၾကားခြင့္ ရေရးကို အဓိက လုပ္ေပးသြားတဲ့အတြက္ အေျခခံပညာကို
အရြယ္ေရာက္သူတိုင္း သင္ခြင့္ ရခဲ့ၾကေလသည္။ အသိပညာရွိမွ
လူမိုက္ေတြနည္းသြားမွာ၊ စားစရာရွိမွ လူေတြ မဟုတ္တာမလုပ္မွာ စတာေတြကို
ေတြးဆသိျမင္ျပီး ဖန္တီးေပးသြားခဲ့ေလသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း
ထပ္တရာပန္းဝါဝါေတြကို ျမင္တိုင္း ဘုရင္ဘူမိေဘာအဒူယဒက္အေၾကာင္းကို သတိတရ
ေတြးမိေနတာပဲ ျဖစ္သည္။<br />
အသက္ရွင္ေနစဥ္ကာလအတြင္း
ေလာကေကာင္းက်ိဴး အမ်ားေကာင္းက်ိဴး အားလံုးကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအျပည့္ျဖင့္
ေဆာင္ရြက္သြားတဲ့ ဘုရင္ႀကီးကို ထိုင္းျပည္သူျပည္သားေတြ လြမ္းဆြတ္တသ
ႏွေျမာေနၾကတာျဖစ္သည္။ သက္ရွိထင္ရွား မရွိေတာ့တဲ့ လူတေယာက္ကို
အျမဲခ်စ္ခင္တမ္းတ သတိရေနတယ္ ဆိုတာ အဆိုပါ လူတေယာက္ ထားရွိခဲ့တဲ့
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြရဲ့ အတိုင္းအဆအင္အားႀကီးမားမႈေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။<br />
သီတင္းကၽြတ္တုန္းက လူထုေခါင္းေဆာင္၊ ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂိုလ္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူ႔ကို လာေရာက္ကန္ေတာ့ၾကတဲ့ဝန္ႀကီးေတြကို
ေျပာၾကားလိုက္တဲ့ စကားေလး လႊတ္ေတာ္အမတ္တေယာက္ ေရးထားတာ ဖတ္လိုက္ရသည္။<br />
" ဆရာတို႔က ကြၽန္မကိုေတာ့ ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံနဲ႔ ျပစ္မွားမွာ
မဟုတ္ပါဘူး။တိုင္းျပည္အေပၚမွာသာကံသံုးပါးနဲ႔ မျပစ္မွားဖို႔ ႀကိဳးစားၾကပါ။"
တဲ့<br />
တိုင္းျပည္ကို ဦးေဆာင္ေနတဲ့ သူေတြအားလံုး တိုင္းျပည္အေပၚ
ခ်စ္တဲ့စိတ္၊ ျပည္သူအေပၚခ်စ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ပါက ဘယ္ေတာ့မွ
မေမ့ႏိုင္မယ့္ အက်ိဴးျပဳသူေတြအျဖစ္ ျပည္သူေတြရင္ထဲ အျမဲရွိေနမွာ
အေသအခ်ာပင္။<br />
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-36575119891133197912017-10-08T23:28:00.001-07:002017-10-08T23:28:17.457-07:00" ကြက္လပ္ေတြျဖည့္ၾကစို႔"၂ရက္ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၁၇ခုႏွစ္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္(၃၈)မွ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-jbC4nwIxrXU/WdsW958D1FI/AAAAAAAAA_Q/2f55R94JXgwZdyjMTLTeTzCkD_6-AhK-ACLcBGAs/s1600/2%2BOct%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="559" data-original-width="720" height="248" src="https://4.bp.blogspot.com/-jbC4nwIxrXU/WdsW958D1FI/AAAAAAAAA_Q/2f55R94JXgwZdyjMTLTeTzCkD_6-AhK-ACLcBGAs/s320/2%2BOct%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_5pbx userContent _3576" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_d">
<br />
" ငါတို႔မွာ လူေတြအမ်ားႀကီး ၊ မင္းတို႔မွာ ေျမေတြအမ်ားႀကီး" ဒီစကားေလးက
ယခုအပတ္အတြင္း လူမႈကြန္ယက္မွာ အေတာ္ေလး လူေျပာမ်ားလွသည္။ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး
ဦးစီးခ်ူပ္ေဟာင္း တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ူပ္ႀကီး သက္ေဆြ (ေရ- ျငိမ္း)
က လူထုေခါင္းေဆာင္ရဲ့ စက္တဘၤာ(၁၉) ရက္ေန႔က ေျပာၾကားတဲ့ မိန္႔ခြန္းမွာ
ျမန္မာျပည္က ထြက္ေျပးသြားတဲ့ ဘဂၤလီေတြကို ၁၉၉၃ခုႏွစ္
ႏွစ္ႏိုင္ငံဥပေဒအတိုင္း စိစစ္လက္ခံရန္ အသင့္ရွိပါေၾကာင္း ဆိုတာ
နားေထာင္လိုက္ရတဲ့အတြက္ ၂၀၁၄ခုႏွစ္ ေမလမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကို တာဝန္နဲ႔
သြားစဥ္ ႀကံုေတြ႔ခဲ့ရတာကို ျပန္သတိရမိေၾကာင္း အစခ်ီ ေရးထားတဲ့ ေဆာင္းပါးထဲက
နိဂံုးခ်ူပ္ထားတဲ့ စာေၾကာင္းကေလးျဖစ္သည္။<br />
အလားတူ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ
ေျမလြတ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတာကို စကၤာပူဝန္ႀကီးခ်ဴပ္(ေဟာင္း) လာလည္စဥ္က
ေျပာသြားခဲ့ဖူးသည္။ ဘဂၤလာေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံက အဆင့္ျမင့္အရာရွိေတြ ေျပာလိုက္သလို
အဓိပၸါယ္မ်ိဴး နဲ႔ေတာ့ မတူပါ။ ေျမလြတ္ေတြ မ်ားစြာရွိပါလ်က္နဲ႔ ဘာမွမလုပ္ပဲ
ေနရသလား ဆိုသည့္ အားမလိုအားမရ ေျပာသြားတာ ျဖစ္မည္။ ထိုစကားမ်ိဴးကို
သည့္အရင္ကလည္း ကိုယ္တိုင္ၾကားဖူးပါသည္။ ၂၀၁၀ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း
ျမန္မာျပည္ကို အလည္အပတ္သြားခြင့္ရသည့္အခ်ိန္ ထိုင္းလူမ်ိဴး အေတာ္မ်ားမ်ား
ဝင္ေရာက္လည္ပတ္ၾကသည္။ အခ်ိဴ႔က စီးပြားေရးအခြင့္အလန္း ဘာရမလဲ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ အခ်ိဴ႔က အလည္အပတ္နဲ႔ ဘုရားဖူးရံု သက္သက္ ဝင္ေရာက္ၾကသည္။
သူတို႔ ျမင္လာတာက ျမန္မာျပည္မွာ ေျမလြတ္ေတြ အမ်ားႀကီး ၊ မိတ္ေဆြ
ထိုင္းလူမ်ိဴးေတြ ကိုယ္တိုင္ " ျမန္မာျပည္မွာ ေျမေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါရဲ့နဲ႔
ဘာျဖစ္လို႔ စိုက္မစားတာလဲ ဘာျဖစ္လို႔ ေမြးျမဴေရးေတြ မလုပ္သလဲ
ဘာျဖစ္လို႔.........? ဘာျဖစ္လို႔ ..........? ဘာျဖစ္လို႔ ..." ဆိုတဲ့
ေမးခြန္းေတြ အေမးခံရေလ့ရွိသည္။<br /> သူတို႔ ယူဆတာက ျမန္မာေတြက ေျမႀကီးက
အလိုလိုထြက္လာတဲ့ အရာေတြမ်ားစြာရွိတဲ့ အတြက္ ကိုယ္တိုင္ႀကိဳးစား
လုပ္မယူတာလို႔ ထင္ဟန္ရွိသည္။ ေက်ာင္းက ထိုင္းအမ်ိဴးသမီး စာေရးမေလးက "
ဆရာမတို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ဆန္ကာနဲ႔ ဒီလို ဒီလို ( သူ႔လက္ကို ဆန္ေကာဝိုင္း
ဝိုင္းဟန္ျပရင္း) လုပ္တာနဲ႔ ေရႊေတြ ရလာတယ္ေနာ္" တဲ့ သူ႔ၾကည့္ရတာ အေတာ္ေလး
သေဘာက်ေနပံု၊ ေနာက္တေယာက္ကလည္း " ဆရာမတို႔ ျမန္မာျပည္ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ
ေက်ာက္ေတြ အမ်ားႀကီး ေျမႀကီးထဲကေန ရတယ္ေနာ္" တဲ့ သူလည္း ျမန္မာျပည္ကို
အားက်ေနသည့္ဟန္၊ ဒါက် သူတို႔ေျပာသမွ် ရယ္ေမာျပီး ဟုတ္တာေပါ့ ဟုတ္တယ္လို႔
ျဖစ္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ျပီး သဘာဝဓါတ္ေငြ႔ ထြက္တာ ၊ ထိုင္းကေတာင္ ဝယ္သံုးရတာ
စတာေတြ သူတို႔က အားက်စြာ ေျပာတာ နားေထာင္ရသည္။ တကၠစီးငွားစီးရင္းပင္
ျမန္မာမွန္းသိသည္ႏွင့္ ကားဆရာတေယာက္က " မင္းတို႔ ျမန္မာျပည္က ထြက္တဲ့ jade
ကို ငါသိပ္ႀကိဳက္တယ္" ဆိုရာ သူ႔အသံထြက္ကို ၾကယ္လို႔ ၾကားမိတဲ့အတြက္
ျပန္ေမးေတာ့ သူက ကားရဲ့ ဒိုင္ခြက္က မီးအစိမ္းေရာင္ ကို လက္ညိႈးထိုးျပျပီး
ဒါမ်ိဴးေလ ဆိုမွ ေအာ္ ေက်ာက္စိမ္း လို႔ သိသြားျပီး စိတ္ထဲက ဒီလိုဆိုေတာ့
တို႔ျမန္မာျပည္က အဟုတ္သားလားေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တန္းက် ဒါဟာ အေပၚယံသာ
သိသူေတြရဲ့ အျမင္ဆိုတာ ေတြးမိရသည္။<br />
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းနဲ႔
ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ေတြကို ေလ့လာသိရွိထားျပီး ျမန္မာစကားကို
ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ေျပာတတ္ကာ လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းနဲ႔
သတင္းေတြကို သိေနတဲ့ ထိုင္းလူမ်ိဴး ဆရာမတေယာက္ကေတာ့ " ေျမေတြအမ်ားႀကီး
ရွိလ်က္နဲ႔ ျပည္သူေတြကို ဘာလို႔ လုပ္ခြင့္မေပးတာလဲ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာေတာင္
မထြက္တဲ့ တြင္းထြက္ရတနာေတြ ထြက္လ်က္နဲ႔ ျမန္မာျပည္သူေတြ ဘာလို႔
ဆင္းရဲေနရသလဲ၊ သဘာဝဓါတ္ေငြ႔ေတြ ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရာင္းစားေနရျပီး
ျမန္မာျပည္က် ဘာလို႔ လ်ပ္စစ္မီးမရရသလဲ " ေမးတတ္သည္။ ေမးသာေမးတာ တကယ္က
သူ႔မွာလည္း အေျဖက သူသိျပီးသားပင္။<br />
ထိုင္းဘုရင္ႀကီးက "
ထိုင္းျပည္သူေတြ ဝလင္ေအာင္စားဖို႔ စီမံေပးတယ္၊ ျပည္သူေတြ ဝလင္ေအာင္
စားေသာက္ျပီး ျပည္သူေတြရဲ့ လူမႈဘဝျပည့္စံုျပီးမွ ပိုတာကို တျခားႏိုင္ငံကို
ထုတ္ေရာင္းတယ္၊ ျပည္သူေတြက စားစရာမရွိပဲ ကိုယ့္ျပည္က ထြက္တာကို တျခားကို
ေရာင္းခ်တာ ဆိုးရြားတဲ့ စနစ္ပဲ" သူေျပာတာကို စာဖတ္သူဆိုပါက
ျပိုင္ျငင္းျဖစ္မလား၊ အာဏာရွင္ စနစ္ဆိုးအေၾကာင္း စကားလက္ဆံုက်ျဖစ္မလား၊<br />
ယခု ျမန္မာျပည္ကို ထိုင္းႏိုင္ငံ မဲေဆာက္ဖက္ကေန တင္သြင္းတဲ့ ကုန္ေတြထဲမွာ
အစားအေသာက္ကုန္ေတြ အမ်ားဆံုးလို႔ဆိုသည္။ အစားအေသာက္ထဲမွာမွ သစ္သီးဝလံ
ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ အမ်ားဆံုးပါသည္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာရွိသည့္
ဟင္းသီးဟင္းရြက္ သစ္သီးဝလံမွန္သမွ် ျမန္မာျပည္မွာ စိုက္ပ်ိဴးႏိုင္သည့္
သီးႏွံမ်ားသာ၊ တခ်ိန္က ျမန္မာျပည္မွာ ေပါမ်ားစြာ ထြက္ရွိသည့္
အမ်ိဴးအစားမ်ားပင္။ ျမန္မာျပည္မွာသာ ရွိျပီး ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ
စိုက္ပ်ိဴးျခင္းမရွိသည့္ မ်ိဴးမ်ားပင္ ထိုင္းေတြက စနစ္တက် စီးပြားျဖစ္
ဘယ္လို စိုက္ပ်ိဴးမလဲ ေလ့လာ စိုက္ပ်ိဴးၾကလို႔ ထိုင္းကို ေရာက္ကုန္သည့္
ျမန္မာ့မ်ိဴးစိတ္ မ်ိဴးရင္းေတြပင္ မ်ားစြာရွိလာေလသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ့
၂၀၁၈ ခုႏွစ္ အစိုးရ အသံုးစားရိတ္သတ္မွတ္တာမွာ လူသားဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈ
စီးဆင္းဖို႔ အတြက္ (၁၉.၉%) ၊ ဆင္းရဲမႈေလွ်ာ့ခ်ေရး၊ လူတန္းစားမညီမွ်မႈကို
ေလွ်ာ့ခ်ေရးနဲ႔ ျပည္တြင္းစီးပြားဖြံ႔ျဖိုးေစေရးမွာ ဘတ္ဂ်က္ရဲ့ (၁၁.၄)
ရာခိုင္ႏႈန္း စသျဖင့္ ဖတ္ရရာ ျပည္သူကို ဦးတည္ထားသည့္
လူ႔စြမ္းအားတိုးတက္ေစသည့္ စနစ္ ခ်မွတ္တာကို ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ရသည္။<br />
ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ စိုက္ပ်ိဴးေရးထြက္ကုန္ေပါမ်ားလွပါသည္။ ေပါတယ္ ဆိုတာ
ကုန္ေစ်းႏႈန္းကို ေျပာတာမဟုတ္ပါ။ ေစ်းႏႈန္းက ေငြလဲႏႈန္းႏွင့္ ေျမွာက္ပါက
တန္ဘိုးအတူတူခန္႔ရွိတတ္ပါသည္။ ကုန္ပစၥည္းအေရအတြက္ ေပါမ်ားစြာ
ထုတ္လုပ္ႏိုင္ၾကတာ ျဖစ္သည္။ တရုပ္နံနံဆိုတာမ်ိဴးကို
ပဲပင္ေပါက္ပဲျပားႏွင့္တြဲေရာင္းသည့္ ဆိုင္ေတြမွာ လက္သန္းခန္႔ အစည္းေလးေတြ
စည္းထားျပီး ေနမျမင့္ခင္ ေစ်းမကြဲခင္ ဝယ္မွ ရတတ္တာ ေနျမင့္က ဘယ္ဆိုင္မွမွ
ဝယ္မရတာ ႀကံုဖူးသည့္အခါ ထိုင္းက ေစ်းတခုမွာ တရုတ္နံနံေတြ တစည္းကို လူတေယာက္
တေပြ႔တပိုက္ ေပြ႔ပိုက္လို႔ရေအာင္ မ်ားသည့္ အစည္းေတြ ကားတစီးတိုက္ ခ်လာတာ
ျမင္ရသည့္အခါ တအံ့တဩ ျဖစ္ခဲ့ဖူးရသည္။ အဓိကကေတာ့ စိုက္ပ်ိဴးေျမ
ခ်ဲ႔ထြင္ျခင္းနဲ႔ စိုက္ပ်ိဴးႏိုင္ဖို႔ မ်ိဴးေစ့နဲ႔ နည္းပညာ ေပးႏိုင္ျခင္း
ျဖစ္သည္။" ေျမလြတ္ေျမရိုင္းမခ်န္ စိုက္ပ်ိဴးၾက"<br /> " ပေဒသာေျမမ်ာ
ရွာစို႔လား" " ေျမႀကီးကေရႊသီးရမည္" လို႔ တခ်ိန္က ျမန္မာျပည္မွာ
ေႀကြးေၾကာ္ခဲ့ဖူးေလသည္။ လက္ေတြ႔မွာ နံနံပင္ေတာင္ ထိုင္းက ဝယ္စားေနရျပီ။<br />
၁၉၉၀ခုႏွစ္ ဝန္းက်င္ခန္႔က ရန္ကုန္တိုင္း တြံေတးျမိဳ႔နယ္ အစြန္
ထန္းတပင္ေခ်ာင္းေဘးက ရြာတရြာမွာ အလယ္တန္းျပဆရာမ တာဝန္နဲ႔
ေနထိုင္ခဲ့ဖူးေလသည္။ လက္ထဲမွာ ေငြရွိေသာ္လည္း ငါးပိရည္ႀကိဳကို တို႔စရာမပါပဲ
စားခဲ့ရဖူးသည္။ အေၾကာင္းက ရြာမွာ အသီးအရြက္ဝယ္မရ၊ ရန္ကုန္ကေန ေမာ္ေတာ္နဲ႔
ပါလာမွ ဆိုင္မွာ တင္ႏိုင္သည္။ အိမ္ျခံဝင္းေတြ အက်ယ္ႀကီးမွာ အိမ္ေတြက
ထီးထီး၊ ျခံဝင္းထဲမွာ ဘာပင္မွ မစိုက္၊ တို႔စရာ ဟင္းခတ္အေမႊးအႀကိဳင္
အရြက္ေတြ စိုက္၍ရတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ စိုက္ပ်ိဴးဖို႔ ေျပာသည္။ စိတ္မဝင္စားၾက၊
ရြာအျပင္မွာ ႏွစ္စဥ္ ဝင္ေငြရဖို႔ စိုက္ၾကသည့္ စပါး၊ ပဲနဲ႔
ငါးေမြးျမဴေရးတို႔ကိုသာ စိတ္သန္ၾကသည္။ အဆိုပါ စိုက္ပ်ိဴးေရး ေမြးျမဴေရးကေန
ႏွစ္စဥ္ သိန္း ဆယ္ဂဏန္း ရၾကသည္။( ၁၉၉၀ခုႏွစ္ဝန္းက်င္ ေငြသားမို႔ မနည္းလွ)
အိမ္တိုင္း တီဗြီ ရွိသည္။ ရန္ကုန္ကေန ရြာကို ျပန္လာသည့္ ေမာ္ေတာ္ေပၚမွာ
ကန္စြန္းရြက္ပါသည္။ ပဲပင္ေပါက္ပါသည္။ ငွက္ေပ်ာသီးပါသည္။ ကန္စြန္းရြက္မွာ
စိုက္ရအင္မတန္လြယ္သည္။ လယ္ကြက္ေတြ ေခ်ာင္းေတြ ေျမာင္းေတြ ေပါရာ
ကန္စြန္းတညြန္႔ေလာက္ ပစ္ခ်ထားပါလား ေျပာရာ ဝယ္စားတာ ေအးသည္တဲ့၊ စိုက္ထားက
ၾကက္ေတြဘဲေတြ ဝက္ေတြ ဝင္စားက ပိုင္ရွင္ႏွင့္ စကားမ်ားရလိမ့္မည္ ဆိုသည္။
ကိုယ့္အိမ္ထဲမွာ ကိုယ္ယာနားမွာ စားစရာ အသီးအရြက္တပိုင္တႏိုင္
စိုက္ပ်ိဴးသည့္ အေလ့မရွိသည့္အခါ ေျမလြတ္ေတြ ရွိပါလ်က္ႏွင့္ ရန္ကုန္နဲ႔
အသြားအျပန္ (၆)နာရီ က (၇)နာရီခန္႔ ေမာင္းရသည့္ ေမာ္ေတာ္နဲ႔ ေစ်းျပန္ပါလာမွ
စားရ ျမင္ရသည္။ ေနာင္ေသာ္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးက ေက်ာင္းဝင္းထဲက
ေျမလြတ္ေတြမွာ ခ်ဥ္ေပါင္ ပဲေစာင္းလ်ား ကန္စြန္း သေဘၤာ ငွက္ေပ်ာ အစရွိသည့္
သီးပင္စားပင္မ်ား စိုက္ပ်ိဴးရာ ဆရာမေတြ အသီးအရြက္ အတို႔အျမႈပ္
စားခြင့္ရေလေတာ့သည္။<br />
ထိုင္းႏိုင္ငံက ျမန္မာႏိုင္ငံထက္
ပိုမိုက်ယ္ဝန္းပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေျမလြတ္ေျမရိုင္း ဒီတိုင္းမထား ေျမမွန္သမွ်
စနစ္တက် စိုက္ပ်ိဴးထားၾကသည္။ အတုယူစရာေကာင္းသည္မွာ
ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျခံထဲမွာပင္ စားပင္သီးပင္ေလးေတြ
တပိုင္တႏိုင္စိုက္ပ်ိဴးထားၾကသည္။ အိမ္တိုင္းလိုလိုမွာ စပါးလင္စိုက္ထားတာကို
အထူးအဆန္းျဖစ္မိသည္။ ေနာက္မွ သိရတာက သူတို႔အစားအစာမွာ စပါးလင္မျဖစ္မေန
သံုးၾကရတာ မ်ားသည္။ ေနာက္တခုက ေရွာက္ဘီလူးလို႔လည္းေခၚသည္။ ေတာေရွာက္ခါးသီး
ေရွာက္ႏူသီး စသျဖင့္ ေခၚၾကသည့္ အပင္ေတြ စိုက္ထားတတ္ၾကသည္။ အျမဲသံုးသည့္
ဟင္းခတ္အေမႊးအႀကိဳင္ကို လက္လွမ္းမီေအာင္စိုက္ပံုရသည္။ စပါးလင္ပင္ကို
အိမ္မွာ စိုက္ထားတာေတြ႔ရ၍ အရိုးစြဲေနသည့္ အသိတခုေၾကာင့္ အိမ္မွာ စိုက္လို႔
ရသလားေမးရာ ျခင္လည္းေျပးသည္ စားလို႔လဲ ရ၍ စိုက္တာလို႔ ေျဖသည္။<br />
ထိုင္းအိမ္ေတြေရွ႔မွာ ျခံုလိုက္ေပါက္ေနသည့္ စပါးလင္ေတြျမင္တိုင္း တခါက
ရြာကေလးမွာေနတုန္း ရွားရွားပါးပါး လယ္ထဲက ငါးဘတ္ရလာတဲ့အတြက္ အိမ္ရွင္က
ဆရာမေတြကို ငါးဘတ္ေမႊခ်က္ေပးမလို႔ဆိုကာ စပါးလင္ လိုက္ရွာတာ
တရြာလံုးပတ္ရွာတာမွာ တပင္ေတာင္မရတဲ့ အျဖစ္ကို သတိရမိသည္။<br />
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာသည့္အခါ စနစ္၊ နည္းပညာ၊ အသိပညာဗဟုသုတတို႔ရဲ့
ေနာက္ဆက္တြဲက တရက္ကို ထိုင္းႏိုင္ငံကေန ဟင္းသီးဟင္းရြက္ အသီးအႏွံခ်ည့္
ဘတ္သန္းနဲ႔ခ်ီကာ ဝယ္စားေနရျပီ။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္က ျပည္ပကို ထြက္သြားသည့္
ထြက္ေငြေတြမွာ မနည္းမေနာ၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္မွာက ေျမကြက္လပ္ေတြမ်ားစြာ၊
ဘယ္သူ႔မွာတာဝန္ရွိတယ္၊ ဘယ္သူနဲ႔ဆိုင္တယ္ အသာထားျပီး တိုင္းျပည္မွာ
ေနထိုင္ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားအားလံုး တေယာက္ကစ တအိမ္ေထာင္ တျမို႔တရြာ
ကေန အဆင့္ဆင့္ ဝိုင္းဝန္းျဖည့္စြမ္းၾကစို႔လား၊<br />
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-39815283752723282332017-10-08T23:25:00.002-07:002017-10-08T23:25:48.017-07:00"အစစ္" အလိုရွိသည္"၉ရက္ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္( ၃၉)မွ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-KPYRQZME-iA/WdsWOZeWQII/AAAAAAAAA_I/2q_Of-IGeigDK-zuZ9es4GxGYGWjdBtWACLcBGAs/s1600/9%2BOct%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="720" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-KPYRQZME-iA/WdsWOZeWQII/AAAAAAAAA_I/2q_Of-IGeigDK-zuZ9es4GxGYGWjdBtWACLcBGAs/s320/9%2BOct%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_5pbx userContent _3576" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_u">
<br />
ရန္ကုန္ျမိဳ႔ ၊ သီလဝါ
စက္မႈဇံုမွာ အာဂ်ီႏိုမိုတုိတံဆိပ္ ဟင္းခ်ိဴမႈန္႔ (အခ်ိဴမႈန္႔) ေတြ ထုတ္ပိုး
ျဖန္႔ခ်ီေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို နားေထာင္ရျပီးေနာက္ သေဘာက်သူ၊
သေဘာမက်သူေတြရဲ့ အသံေတြ ၾကားရေလသည္။ တခ်ိဴ႔က က်န္းမာေရးနဲ႔ မညီညြတ္တဲ့
စားေသာက္ကုန္ျဖစ္တဲ့ အခ်ိဴမႈန္႔ကို ထုတ္လုပ္ခြင့္ျပဳရသလားလို႔ ဆန္႔က်င္
ေရးသားေျပာဆိုၾကသည္။ တခ်ိဴ႔ကေတာ့ အခ်ိဴမႈန္႔က ျမန္မာလူမ်ိဴးေတြရဲ့
မီးဖိုေခ်ာင္မွာ မရွိမျဖစ္ မသံုးမျဖစ္ သံုးေနရတဲ့အတူတူ မူလဘူတ
ဂ်ပန္နည္းပညာနဲ႔ ထုတ္လုပ္တဲ့ အာဂ်ီႏိုမိုတို စစ္စစ္ကို ျပည္တြင္းမွာ
ဝယ္ယူသံုးစြဲရမွာဆိုေတာ့ ပစၥည္းအစစ္ကို သံုးရတာေပါ့လို႔ ေက်နပ္သူေတြလည္း
ရွိၾကေလသည္။<br />
<br /> အခ်ိဴမႈန္႔ဆိုတဲ့ ဓါတုေဗဒပစၥည္းကို
စေပၚလာစကတည္းက ျမန္မာျပည္က အိမ္ရွင္မေတြ ေတာေရာ ျမိဳ႔ပါ သံုးလာၾကတာ
မ်ိဴးဆက္ သံုးဆက္ခန္႔ရွိလာျပီျဖစ္သည္။ စေပၚကာစကေတာ့ မရဲတရဲ၊ ေနာက္ေတာ့
မရွိမျဖစ္ကေန တခ်ိဴ႔ဆိုက လြန္လြန္က်ဴးက်ဴးပင္သံုးၾကသည္။ တခါက
မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္မွာ မုန္႔ပြဲမွာျပီး ပိုက္ဆံအိတ္ထဲ အသင့္ထည့္လာသည့္
စကၠဴထုတ္ကေလးထဲက အခ်ိဴမႈန္႔ေတြ ေလာင္းထည့္ျပီးမွ မုန္႔ဟင္းခါးကို စားသည့္
အမ်ိဴးသမီးႀကီး တေယာက္ကို ျမင္ဖူးသည္။ ကင္ဆာေရာဂါ၊ ႏွလံုး ေသြးတိုး
ဆီးခ်ိဴေရာဂါေတြ အျဖစ္မ်ားလာသည့္အခါ ၂၀၀၀ခုနွစ္ေနာက္ပိုင္း ခန္႔က စျပီး
ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ ဆရာဝန္ေတြက အခ်ိဴမႈန္႔ရဲ့ ဆိုးက်ိဴးကို ေဟာေျပာခ်က္ေတြ
ေန႔စဥ္ ထုတ္လႊင့္ေပးၾကသည္။ အခ်ိူမႈန္႔စားသံုးမႈ ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔
ႏိႈးေဆာ္ခ်က္ေတြ ထုတ္ျပန္သည္။ အခ်ိဴ႔က အခ်ိဴမႈန္႔အစား ငံျပာရည္ကို
ေျပာင္းသံုးၾကသည္။<br /> သို႔ေသာ္ ငံျပာရည္က ငါး၊ ပုစြန္တို႔ကေန သဘာဝအတိုင္း
ထုတ္လုပ္တာေတြ မရွိၾကေတာ့၊ ဝိသမေလာဘသမား စီးပြားေရးသမားေတြက သၾကားရည္
အခ်ိဴမႈန္႔ ဆိုးေဆးေတြ အသံုးျပဳ ဖန္တီးလာၾကသည္။ ငံျပာရည္က အခ်ိူမႈန္႔ထက္
ဆိုးသည့္ အခ်ိဴရည္ တမ်ိဴး ျဖစ္ေနျပန္သည္။ သို႔ျဖင့္ အခ်ိဴမႈန္႔ လံုးဝ
မသံုးတဲ့အတြက္ ငါးကေလး ပိုထည့္ ပုစြန္ေျခာက္ကေလး ပိုသံုး ျဖည့္ရေအာင္လည္း
ပုစြန္ေျခာက္မွာလည္း အခ်ိဴမႈန္႔လူးထားေသးျပန္သတဲ့၊<br />
လက္လုပ္လက္စား ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြအတြက္ ငါး၊ ပုစြန္ဆိုတာမ်ိဴးကို
ဟင္းခတ္အျဖစ္သံုးဖို႔ဆိုတာ ေဝလာေဝး၊ ဒီေတာ့ ေဈးေပါေပါ လြယ္လြယ္နဲ႔
အရသာေလးေလးပင္ ရွိတဲ့ ဟင္းခ်ိဴမႈန္႔ က မရွိမျဖစ္လို ျဖစ္လာသည္။
အသုပ္စံုဆိုင္၊ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ေတြမွာလည္း ထို႔အတူ အခ်ိဴမႈန္႔သာ အဓိက
အရသာျဖစ္ေအာင္ သံုးၾကေတာ့သည္။ သို႔ျဖစ္ရာ အခ်ိဴမႈန္႔ေဈးကြက္က မေသးေတာ့ေပ၊
၂၀၀၀ခုႏွစ္ခန္႔က အာဂ်ီႏိုမိုတုိ အခ်ိဴမႈန္႔ေတြ တင္သြင္းခြင့္ကို
ျမန္မာအစိုးရက ပိတ္လိုက္ရာမွ တရုတ္လုပ္ အာဂ်ီႏိုမိုတိုေတြ
လွိမ့္ဝင္လာေတာ့သည္။ ပိုဆိုးတာက တရုတ္အိမ္တြင္းမႈကေန ထုတ္လာတဲ့ အခ်ိူမႈန္႔
အတုေတြ ျမန္မာျပည္ကို ဝင္ေရာက္လာတာပဲ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္ေဈးကြက္ရဲ့ (၇၀)%
ကို တရုတ္ျပည္ထုတ္ အခ်ိဴမႈန္႔ေတြက လႊမ္းသြားသည္။ ေသခ်ာ
ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ျပီး ျပန္တြက္ၾကည့္ပါက ၁၉၉၆ခုႏွစ္မွာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ
အာဂ်ီႏိုမိုတို ကုမၼဏီက ျမန္မာျပည္မွာ ဌာနခြဲတခုဖြင့္ျပီး ျဖန္႔ျဖူးခဲ့တဲ့
ကာလေတြမွာ Monosodium glutamate (MSG) ဆိုတဲ့ ဓါတုပစၥည္းအရသာ ျဖစ္ေပမယ့္
အစစ္ကို သံုးစြဲခြင့္ရခဲ့ၾကသည္။ ၂၀၀၀ခုႏွစ္ကစျပီး ပိတ္ပင္လိုက္တဲ့အခါ
လူေတြက မသံုးရမေနျဖစ္လာတဲ့အခိုက္ တရုတ္က တင္သြင္းတဲ့ အတုေတြ စားသံုးမိကာ
ေရာဂါဘယေတြ ထူေျပာလာခဲ့တာ ျဖစ္သည္။<br />
တရုတ္ျပည္ကလာတဲ့ အခ်ိဴမႈန္႔ေတြက အေခ်ာင္းေလးေတြ ျဖစ္သည္။ အာဂ်ီႏိုမိုတုိ
အစစ္က မႈန္႔ေနသည့္ ပံုစံျဖစ္သည္။ ေရာင္းခ်တာမွာပင္ ဘာတံဆိပ္မွမပါ၊
ပလတ္စတစ္ေတြျဖင့္ ထုတ္ပိုးျပီး လကၠားေရာင္းကာ ေဈးသည္ေတြက တဆင့္ဝယ္ျပီး
ပလတ္စတစ္အိတ္ငယ္ကေလးေတြျဖင့္ ျပန္လည္ ထုတ္ပိုး ေရာင္းခ်ၾကသည္။
အေလးခ်ိန္ျဖင့္ပင္ ခ်ိန္တြယ္ေရာင္းခ်ၾကသည္။ အခ်ိဴ႔ဆိုက
ပလတ္စတစ္အိတ္ႀကီးထဲကေန ႏို႔ဆီခြက္ျဖင့္ပင္ ခ်ိန္တြယ္ ေရာင္းခ်တာ
ေတြ႔ဖူးသည္။ ဘယ္ကထုတ္မွန္းမသိ၊ ဘာေတြျဖင့္ လုပ္ထားမွန္းမသိရသည့္ အာမခံခ်က္
လံုးဝမရွိသည့္ ကုန္ပစၥည္းေတြကို ေဈးမွာ လြယ္လြယ္ေရာင္း လြယ္လြယ္
ဝယ္သံုးေနၾကတာျဖစ္သည္။<br /> သတင္းေတြမွာ ဖတ္ရတာကေတာ့
တရုတ္ျပည္မွာ စက္ရံုႀကီးေတြ ေထာင္ျပီး ထုတ္ေနတာမဟုတ္ပဲ ျမန္မာျပည္ေဈးကြက္
အတြက္ တရုတ္အိမ္တြင္း စီးပြားေရးအေနနဲ႔ မိသားစုေတြကေန ထုတ္တာလို႔ ဆိုသည္။
ေၾကာက္စရာ ေကာင္းသည့္ စီးပြားရွာမႈပါတကား၊ ၁၉၈၀ခုႏွစ္ဝန္းက်င္မွခန္႔က
ျမန္မာျပည္မွာ အခ်ိဴမႈန္႔စက္ရံု ထူေထာင္လိုက္ေသးသည္။ ထိုစဥ္က ျပည္သူေတြ
အတန္အသင့္ စားသံုးလိုက္ရသည္။ ဒိုက္ဦးက အခ်ိဴမႈန္႔ စက္ရံုပတ္ဝန္းက်င္တခြင္
ေျမဧက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကေလာပီနံေတြ စိုက္ၾကသည္။ ထိုအခါမွ အခ်ိဴမႈန္႔ကို
ကေလာပီနံက ထုတ္တယ္ဆိုတာ သိေတာ့သည္။ ဂ်ပန္မွာကေတာ့ ေရညွိတမ်ိဴးက ထုတ္တာလို႔
ၾကားဖူးထားတာ ျဖစ္သည္။ ဒိုက္ဦး အခ်ိဴမႈန္႔ စက္ရံုက ထုတ္လိုက္သည့္
("ဆြမ္းအုပ္" တံဆိပ္ထင္သည္။ ) အခ်ိဴမႈန္႔မွာ ေဈးကြက္မွာ အာဂ်ီႏိုမိုတိုကို
အမီလိုက္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ မဆလ အစိုးရထံုးစံအတိုင္း အခ်ိဴမႈန္႔ပင္
ဗီအိုင္ပီ စားဖို႔ ျဖစ္သြားျပီး ျပည္သူေတြ ဝယ္မရေတာ့၊ ဗီအိုင္ပီေတြက
အလကားနီးပါးယူၾကတာဆိုေတာ့ အရံႈးေပၚ စက္ရံုရပ္ ေနာက္ေတာ့
ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္းမသိ၊ ထိုစဥ္က ေဒသခံေတြ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္း
စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္းေတြ အေတာ္အသင့္ ရွိလိုက္ေသးတာ သတိရမိသည္။<br /> စနစ္တက်
နည္းစနစ္မ်န္မွန္သာ လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါက ယခုအခ်ိန္ဆို အျခားတိုင္းျပည္ကိုပင္
တင္ပို႔ႏိုင္ေလာက္ျပီလို႔ အခ်ိဴမႈန္႔ကတဆင့္ သတိရမိျပန္ေသးသည္။<br />
အာဂ်ီႏိုမိုတို ေပ်ာက္သြားကတည္းက ျမန္မာျပည္သားေတြ အတုေလ အစစ္ေလာ ေဝခြဲမရပဲ
ဝင္လာတာ သံုးေနခဲ့ၾကရတာ ျဖစ္သည္။ အခ်ိဴမႈန္႔ေတြက ေရာဂါေတြ ရသည္ဆိုကာ
ၾကက္သားမႈန္႔ ဆိုတာ ေပၚလာျပီး ေျပာင္းသံုးၾကသည္။ အဆိုပါ ၾကက္သားမႈန္႔ဆိုတာ
ဘာေတြျဖင့္ လုပ္ထားမွန္း မသိ၊ ျပည္တြင္းကိုေတာ့ အင္ႏွင့္အားႏွင့္
ထိုးေဖာက္ဝင္လာျပီး ျမန္မာျပည္က မီးဖိုေခ်ာင္ႏွင့္တကြ စားေသာက္ကုန္ေတြမွာ
ေနရာယူလာျပန္သည္။<br /> အခ်ိဴမႈန္႔အေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး
ဆရာေဒါက္တာတင့္ေဆြ ေရးထားတာေလး သေဘာက်မိျပီး လိုက္နာမိသည္။
အခ်ိဴမႈန္႔ဆုိတဲ့ Monosodium glutamate (MSG) ေပၚလာတာ ႏွစ္ေပါင္း(၁၀၀)
ေက်ာ္ရွိျပီ။ သုေတသနျပဳလုပ္ျပီး ထုတ္လုပ္ထားတာ ျဖစ္သည္။<br />
"ဟင္းခ်ိဳမႈန္႔သံုးစြဲေနခဲ့ၾကတာ ႏွစ္ေပါင္း ၁ဝဝ ေက်ာ္ပါျပီ။
သုေတသနေတြလည္းလုပ္ၾကတာမ်ားပါျပီ။ အခုထိေတာ့ မသံုးစြဲသင့္၊
သံုးလည္းဘာမွမျဖစ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္။ စြဲေစတာေတာ့ မွန္တယ္။
မသံုးရမေနႏိုင္သူေတြ၊ အဲတာမပါ ဟင္းမခ်က္တတ္သူေတြ ရွိတယ္။ အဲတာမပါပဲ
ခ်က္တတ္၊ စားတတ္သူေတြလည္းရွိတယ္။ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကေတာ့ လူၾကီးမင္းတို႔နဲ႔
ဂုဏ္သေရရွိအမ်ိဳးသမီးတို႔ သေဘာပါခင္ဗ်ား။ ကြ်န္ေတ္ာ့အိမ္မွာေတာ့
ဧည့္သည္လာလို႔ စားခ်င္သူဆိုရင္ ေပးဘို႔သာ ဝယ္ထားပါတယ္။"တဲ့<br />
ၾကက္သားမႈန္႔ထက္စာရင္ ဟင္းခ်ိဴမႈန္႔က သုေတသနလုပ္ထားတာလည္းရွိ ကိုယ့္အရင္
စားျပီး လူ႔ဘဝေနသြားတဲ့သူေတြမ်ားစြာရွိေသးသည္။ ၾကက္သားမႈန္႔ကေတာ့
သုေတသနလုပ္ထားတာလည္း မရွိ၊ ဘယ္လိုအရာေတြ ေရာေႏွာပါထားမွန္းမသိရတဲ့အတြက္
ၾကက္သားမႈန္႔ကို မသံုးေတာ့ပါ။ အခ်ိဴမႈန္႔ကို အသား ငါး ဟင္းေတြမွာ
လံုးဝမသံုးပဲ အသုပ္၊ ဟင္းခ်ိဴလို မွာ အခ်ိဴကဲတာ ႀကိဳက္သူေတြ အတြက္ အနည္းငယ္
ထားထားျပီး ဟင္းခ်ိဴတအိုးကို လက္ညိႈးနဲလက္မၾကား ပါေလကာ ေရြးေစးခန္႔
ထည့္သံုးလိုက္သည္။ ထိုင္းမွာက အာဂ်ီႏိုမိုတုိ ဟင္းခ်ိဴမႈန္႔ အစစ္ရတဲ့အတြက္
အဆိုပါ ေရြးေစးခန္႔ျဖင့္ပင္ အခ်ိဴ ေလးပါသည္။<br /> အိမ္နားမွာ
ျမန္မာျပည္ ေမာ္လျမိဳင္ဘက္က အစၥလမ္အမ်ိဴးသမီးေလးေတြ ေခါက္ဆြဲသုပ္၊
မုန္႔ဟင္းခါး လုပ္ေရာင္းၾကသည္။ တခါတရံ ေခါက္ဆြဲသုပ္ ဝယ္စားရာ အခ်ိဴမႈန္႔
မထည့္နဲ႔ ေျပာက သူတို႔က " အမ နဲနဲေတာ့ထည့္ပါ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဒီမွာက
ျမန္မာျပည္မွာလို မဟုတ္ဘူး အခ်ိဴမႈန္႔က စစ္ပါတယ္ " အေျပာကို ေသခ်ာ
စဥ္းစားမိေတာ့ လက္ခံမိသည္။ အေခ်ာင္းလိုက္ ရွည္ရွည္ ေမ်ာေမ်ာ
အခ်ိဴမႈန္႔ေတြထက္စာရင္ အစစ္ကေလး သံုးရတယ္ဆိုေတာ့ ေက်နပ္စရာလို႔ ေတြးမိရသည္။<br />
ျမန္မာျပည္သားေတြ အာဟာရျပည့္ဖို႔ စားေသာက္ေနရတဲ့
အစားအေသာက္ထဲ ဟင္းခပ္ တခုျဖစ္တဲ့ ဟင္းခ်ိဴမႈန္႔ ေခၚ အခ်ိဴမႈန္႔ အတုေတြနဲ႔
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သံုးစြဲၾကရျပီ။ အစစ္ကို သံုးစြဲေသာ္
ဆိုးက်ိဴးရွိႏိုင္တယ္ ဆိုေသာ္ၿငား အတုထက္စာက အစစ္က ေတာ္ေသးသည္ ဆိုရမည္။
ဒါ့ေၾကာင့္ အာဂ်ီႏိုမိုတို တင္မက ျမန္မာျပည္သားေတြ ေန႔စဥ္ စားေသာက္ေနရသည့္
အစားအေသာက္ ျဖည့္စြက္စာ ေဆးဝါး အားလံုး စနစ္တက် ထုတ္ပိုး ျဖန္႔ျဖူးျပီး
မွတ္ပံုတင္ အာမခံခ်က္ အျပည့္ရွိသည့္ ကုန္ပစၥည္းေတြ တရားဝင္လာေရာက္
လုပ္ကိုင္တာကို ႀကိဳဆိုရမည္။ နယ္စပ္ကေန ေတြ႔ရာျမင္ရာကို နာမည္ႀကီး
လူႀကိဳက္မ်ားေနသည့္ တံဆိပ္ကပ္ျပီး ဝင္ေရာက္တာထက္ စာရင္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာ
သံုးစြဲရရံုမက ျပည္သူေတြအတြက္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြလည္း
ပိုရလာႏိုင္သည္။ ဘယ္အရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တန္ေဆးလြန္ေဘး ဆိုသည့္အတိုင္း
ခ်င့္ခ်ိန္ျပီး အစစ္အမွန္ေတြ မ်ားမ်ား ရၾကပါေစ ဆုေတာင္းမိပါသည္။<br />
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-28322634226104594402017-09-24T23:54:00.000-07:002017-09-24T23:54:03.298-07:00" မတူကြဲျပားျခင္း + အခ်ိန္ " ၂၅ရက္ စက္တဘၤာလ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္(၃၇)မွ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-puAbMr_fT9A/WcinKrvrcBI/AAAAAAAAA-w/eeedEzAyqYcNz9SjzbnQDltlerSTDt0xwCLcBGAs/s1600/25%2BSept%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="546" data-original-width="720" height="242" src="https://1.bp.blogspot.com/-puAbMr_fT9A/WcinKrvrcBI/AAAAAAAAA-w/eeedEzAyqYcNz9SjzbnQDltlerSTDt0xwCLcBGAs/s320/25%2BSept%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_6">
<br />
လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အျမင္မတူၾကဘူးဆိုတာ
လူတိုင္းသိေသာ္လည္း ကိုယ္တိုင္ႀကံုရရင္ျဖင့္ ကိုယ္နဲ႔ အျမင္တူသည့္သူကို
လူတေယာက္နဲ႔တေယာက္ အျမင္မတူႏိုင္ပါလားလို႔ ေတြးေပးဖို႔ ခက္ခဲၾကသည္။
နားမလည္ေပးႏိုင္ၾက၊ လူ႔စိတ္လူ႔သေဘာကား ထူးဆန္းလွသည္။ ထိုထူးဆန္းလွသည့္
လူ႔အသိုင္းအဝန္းမွာ မတူကြဲျပားမႈဆိုတာ နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ
ရွိႏွင့္ျပီးျဖစ္သည္။<br />
ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လႈမႈေရး
နယ္ပယ္အသီးသီးမွာရွိတဲ့ မတူကြဲျပားျခင္းေတြနဲ႔ ေနထိုင္ရပ္တည္ရင္း
အဆင္ေျပေအာင္ ေနႏိုင္ၾကသလို အဆင္မေျပပဲ ျပႆနာေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္
အျမဲရွိေနရသည့္ ႏိုင္ငံ လူမ်ိဴး မိသားစု လူတဦးခ်င္း အသီးသီး ရွိၾကသည္။<br />
အဆင္မေျပဘူးနဲ႔ အဆင္ေျပသြားတယ္ ၾကားမွာ ရွိေနတာက အခ်ိန္ပဲျဖစ္သည္။
အခ်ိန္တခုကိုေစာင့္လိုက္တာႏွင့္ ျပႆနာတခုကေန ေျပလည္အဆင္ေျပသည့္အေျခအေနကို
ေရာက္သြားျမဲျဖစ္သည္။ ေအာင္ျမင္သည့္ ႏိုင္ငံ အဖြဲ႔အစည္း မိသားစု
လူတဦးခ်င္းစီကို ၾကည့္ပါက အခ်ိန္အခါ ဆိုတာကို နားလည္လက္ခံၾကသည့္
သူေတြျဖစ္တယ္လို႔ ျမင္ေတြ႔ရေလသည္။<br />
ေဆြမ်ိဴးပမာ
ခင္မင္ရင္းႏွီးရသည့္ လူငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ တခ်ိန္ထဲလိုလို
ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြျဖင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာဘက္ကို ေရာက္ေနၾကသည္။ တခါတရံ
အတူတြဲျပီးပင္ လႈတန္းမႈေတြ လုပ္ေနၾကတာ ေတြ႔ျမင္ရသည္။ လူမႈကြန္ယက္မွာ
သူတို႔ပံုေတြ ျမင္ရသည္။<br />
သို႔ေသာ္ သူတို႔ တင္သည့္ ဓါတ္ပံု ၊
ေရးတင္သည့္စာေတြ မတူၾကေပ။ တေနရာထဲ တခ်ိန္ထဲ ရွိေနတာေတာင္ ကိုယ့္အျမင္
ကိုယ့္အယူအဆနဲ႔ကိုယ္ ေရးၾက ေျပာၾကတာျမင္ေတာ့ လူတေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဘယ္လိုမွ
မတူႏိုင္ဘူးဆိုတာကို လက္ခံမိသည္။ အခ်ိန္ၾကာလာတဲ့အခါ သူတို႔ ရည္မွန္းထားတဲ့
ရြာေတြအထိ ေရာက္ေအာင္ သြားခဲ့ႏိုင္ၾကျပီး သူတို႔အလုပ္ေတြကို
အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ၾကတာကို ေတြ႔ရေလသည္။<br />
လူမႈကြန္ယက္မွာ
မိခင္ျဖစ္သူ ေနမေကာင္းလို႔ ရန္ကုန္ျမို႔ရဲ့ နာမည္အႀကီးဆံုးနဲ႔
ေငြကုန္က်မႈအမ်ားဆံုး ေဆးရံုမွာ ေဆးကုသရာက ႀကံုေတြ႔ရတာကို ပံုေတြႏွင့္တကြ
ေရးတာ ဖတ္ရသည္။ ထံုးစံအတိုင္း ဆဲသူ ေဝဖန္သူေတြအျပည့္။<br />
ေဆးရံုတက္လူနာအတြက္ ေဆးရံုဝတ္စံုေတာင္းရာ သူနာျပဳဆရာမက " လိုခ်င္လို႔လား"
ေမးျပီး အတန္ၾကာတဲ့အခါ လူနာဝတ္စံုကို အထုတ္လိုက္ လာေပးသြားတာ
ဓါတ္ပံုႏွင့္တကြ တင္ထားသည္။<br />
လူနာရွင္မွာ ထိုင္းႏိုင္ငံဘန္ေကာက္ရွိ
ေဆးရံုေတြကို ေရာက္ဖူးခဲ့ျပီး အေတြ႔အႀကံုအရ အေတာ္ႀကီးကြာတာကို
ေကာင္းေကာင္းသိျပီး မေက်မနပ္ခံစားေနရသည္။<br />
ထိုင္းႏိုင္ငံေဆးရံုေတြရဲ့
ဝန္ေဆာင္မႈနဲ႔ ျမန္မာျပည္က ေဆးရံုေတြ ကြာပါသည္။ ဝန္ေဆာင္မႈေကာင္းလြန္းလို႔
ဥေရာပ၊ အေမရိကားတို႔ကပင္ ေဆးကူသမႈစားရိတ္သက္သာျပီး ဝန္ေဆာင္မႈေကာင္း၍
ဆိုကာ လာေရာက္ကုသခံေနၾကတာဆိုေတာ့ အထူးေျပာစရာမရွိ၊<br />
ထိုင္းက
ေဆးရံုတရံုမွာ ေဆးရံုတက္ရေတာ့မည့္ လူနာကို လူနာရွင္က
ဘာမွလုပ္ေပးစရာမလိုသလို လူနာရွင္ကဘာမွ ေတာင္းဆိုစရာလည္းမလို၊ လိုအပ္တာ
ေဆးရံုဝန္ထမ္းကေန သူနာျပဳ ဆရာဝန္ေတြက ကိုယ့္အပိုင္းနဲ႔ကိုယ္ လုပ္ေပးသြားတာ
လူနာေနရမည့္ အခန္းေရာက္သည္အထိ၊ ခြဲစိတ္ခံရမည့္ လူနာဆိုက ခြဲဖို႔ျပင္တာကေန
ခြဲျပီးသည္အထိ ေဆးရံုက အားလ့ုးလုပ္သြားတာျဖစ္သည္။ <br />
ေဆးရံုတက္ရမယ္လို႔ ဆရာဝန္က ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ဝတ္လာတဲ့ အက်ၤီကို
ေဆးရံုဝတ္စံုုနဲ႔ တခါထဲ ေျပာင္းဝတ္လိုက္ျပီးသား၊ ျပီးတဲ့အခါ
လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ မေလွ်ာက္ႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ ဝွီးခ်ဲ၊ ကုတင္ ေပၚမွာသာ
လိုအပ္တဲ့ ေဆးေတြ စသြင္းရင္း သူနာျပဳတေယာက္ ဒါမွမဟုတ္
ေဆးရံုဝန္ထမ္းတေယာက္က အနားမွာ အသင့္ေနေပးျပီးသားျဖစ္သည္။ ဒီလူကို ေဆးရံုက
သူတို႔ ေစာင့္ေ၇ွာက္ရမည့္လူ တနည္းအားျဖင့္ ေဆးရံရဲ့ အုပ္ထိန္းမႈေအာက္
ေရာက္သြားျပီလို႔ သတ္မွတ္လိုက္တာျဖစ္သည္။<br />
ဒီအေၾကာင္းကို ဖတ္မိသည့္ အိမ္သားနဲ႔ စကားစပ္ေျပာၾကရင္း အဓိကကေတာ့ " စနစ္"
လို႔ ဆိုသည္။ ဝန္ေဆာင္မႈလို႔ ေျပာရမည့္ ဆက္ဆံေရး ၊ ဒါကေတာ့
သူတို႔တိုင္းျပည္ရဲ့ ပညာေရးစနစ္ေၾကာင့္ျဖစ္မည္လို႔ ဆိုသည္။ " ေက်ာင္းမွာ
ငယ္ငယ္ကတည္းက သင္ေပးလိုက္တာျဖစ္မယ္" လို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ့
ပညာေရးစနစ္အေၾကာင္း မၾကာခဏ ေရးရင္း ေလ့လာထားတာေတြကေန သိထားတာမို႔
သူ႔အျမင္ကို အျပည့္အဝ ေထာက္ခံမိသည္။<br />
ရန္ကုန္ျမို႔ရဲ့ နာမည္ေက်ာ္
ေဆးရံုက သူနာျပဳဆရာမက လူနာကုတင္ေခါင္းရင္းမွာရွိတဲ့ ဘဲလ္ကေန
ႏွိပ္ျပီးေခၚတဲ့အခါ ေရာက္လာျပီး ေမးတာက" ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဘာလိုလို႔လဲ" တဲ့ ၊
ထိုင္းသူနာျပဳေတြက " က်မ ဘာကူညီေပးရမလဲ" တဲ့<br />
အိမ္သားကေတာ့ ျမန္မာျပည္က သူနာျပဳဆရာမေတြကို ထိုင္းေဆးရံုေတြလႊတ္ျပီး
သင္တန္းေပးခိုင္းဖို႔ သူတို႔ ေဆးရံုပိုင္ရွင္ေတြကို အႀကံေပးရမယ္လို႔
ဆိုသည္။ သူနာျပဳခ်င္းအတူတူ ေဆးရံုဝန္ထမ္းခ်င္းအတူူတူ လူနာအေပၚ ဆက္ဆံတာ
မတူၾက၊ အခ်ိန္ေပးျပီး ႀကိဳးစားက ခက္ခဲသည့္ အလုပ္မဟုတ္၍ ေျပာင္း၍ ရႏိုင္သည့္
အေၾကာင္းတရားေတြလို႔ ထင္မိသည္။<br />
လူမႈကြန္ယက္မွာ
အေၾကာင္းအရာမ်ားစြာကို မတူကြဲျပားျခားနားစြာ ေတြ႔ျမင္ ဖတ္ရႈရတတ္ရာ
ထိုအထဲကမွ လူတေယာက္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ အရက္အတုေတြသာ မင္းမူေနတဲ့အေၾကာင္း
ျမန္မာျပည္က အရက္နဲ႔ ထိုင္းက အရက္ ဘယ္လိုဘယ္ပံုကြာျခားေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာ
ေရးထားတာ ယမကာလုလင္ေတြကို သနားစဖြယ္ျဖစ္လာေအာင္ ဖတ္ရေလသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံသားေတြ ေသာက္ၾကသည့္ ဟုန္ေထာင္အရက္ေလာက္ပင္ အစစ္မရႏိုင္သည့္
အရက္တုေတြအေၾကာင္း စိတ္မေကာင္းစြာဖတ္ရသည္။<br />
ဆရာမင္းလူရဲ့
ယမကာလုလင္ဝတၳဳကို ျပန္ေျပာင္းသတိရမိေသးေတာ့သည္။ အရက္မႀကိုက္သူေတြအဖို႔ "
ေသရည္" လို႔ ဆိုေပမယ့္ အရက္ႀကိုက္သူေတြကေတာ့ " ယစ္ေရႊရည္" ေပါ့၊
အရက္ေသာက္သူေတြကို " အရက္သမား" လို႔ ေခၚၾကေပမယ့္ ကာယကံရွင္ေတြကေတာ့
ယမကာလုလင္ေတြေပါ့၊ <br />
ယမကာလုလင္ေတြအဖို႔ အစစ္အမွန္ကို
ရဖို႔လိုလားၾကမွအမွန္၊ ထိုင္းမွာေတာင္ ဒီတရက္အတြင္း လူလတ္တန္းစားေတြ
ေသာက္ၾကသည့္ " ဆန္းေစာင္" ရမ္ အမ်ိဴးအစားအရက္ ေဈးအေတာ္တက္သြားသည္။
ထိုင္းမွာက အရက္ႏွင့္ေဆးလိပ္အတြက္ အခြန္အချမင့္သည္။ မၾကာခဏ
ေဈးတက္ေလ့ရွိသည္။ ယခုရက္အတြင္း တပုလင္းကို ဘတ္(၃၀) ေဈးတက္သြားတာေတာ့
ထူးျခားသည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္ခ်လက္ခ်အစစ္ေတာ့ျဖစ္သည္။<br />
ျမန္မာျပည္မွာ
အရက္အတုဆိုတာထက္ ပိုဆိုးသည့္ အရက္ျပုလုပ္နည္းေတြ ရွိသည္။
ဖားျပဳတ္ထည့္ခ်က္သည့္ အရက္၊ ရာဘာျပားထည့္ခ်က္တာကတဖံု အခ်ိဴ႔ဆိုက
ရာဘာဘိနပ္ထည့္ခ်က္တာျမင္ဖူးသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ထိုင္းက ယမကာလုလင္ေတြကပင္
အစစ္အမွန္ မွီဝဲရလို႔ အရက္သမားခ်င္းအတူတူ တပန္းသာရသည့္အျဖစ္ကို
ဖတ္လိုက္ရသည္။<br />
မတူကြဲျပားတဲ့ ျဖစ္စဥ္အမ်ားအျပားထဲကမွ "
လူေတြဘာ့ေၾကာင့္ ရက္စက္ၾကမ္းတမ္းလာၾကသလဲ" ဆိုျပီး တင္ထားတာတခု ဖတ္ရျပန္သည္။
ရန္ကုန္ျမိဳ႔ ပုဇြန္ေတာင္ ဘူတာရံုထဲက ခံုတခုမွာ ထိုင္ေနတဲ့ လူတေယာက္၊
သူ႔လက္ထဲမွာ ေငြငါးရာက်ပ္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားသည္။ တေအာင့္ေနေတာ့
လူတေယာက္က လာေတာင္းသည္။ မေပး၊ မေပးေတာ့ ေတာင္းသည့္လူက အတင္းလုသည္။
ႏွစ္ေယာက္သား အျပန္အလွန္လုရင္း ရုန္႔ရင္းဆန္ခပ္ျဖစ္ေနတာ ပတ္ဝန္းက်င္က
သတိထားမိသည္။ <br />
ဘူတာရံုထဲမွာ ရွိေနတဲ့ တာဝန္ရ်ိသူ လံုျခံုေရး၊
ရဲတပ္ဖြဲ႔ဝင္ တေယာက္မွ လာေရာက္ေျဖရွင္းတာမရွိ၊ တေအာင့္ေနေတာ့ လုတဲ့သူက
ပိုက္ဆံမေပးလို႔ဆိုကာ ေခါင္းကို အုတ္ခဲျဖင့္ ထုျပီး ပိုက္ဆံကို
ရေအာင္ယူသြားသတဲ့၊ အထုခံရတဲ့ အလုခံရသူ ဦးေခါင္းက ေသြးေတြစီးက်လာေတာ့
လူမ်ိဴးျခားတေယာက္က ေဆးထည့္ေပးသတဲ့ ရထားေပၚက လူတခ်ိဴ႔က ေဆးခန္းသြားျပဖို႔
ပိုက္ဆံေတြ ဝိုင္းေပးၾကသတဲ့ ၊ တကယ္ေတာ့ ဒါက ေျဖရွင္းနည္း အစစ္မဟုတ္၊
ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားတေယာက္အေနနဲ႔ လံုျခံုမႈ ရွိဖို႔ ၊ ဘယ္မွာေနေန
ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ အႏၱရာယ္ကင္းဖို႔ လိုအပ္သည္။<br />
ထိုင္းမွာ
ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမား အျဖစ္ေရာက္ေနတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္ကို လဲခ်ားမွာ
ေနရတာနဲ႔ ဒီမွာေနရတာ ဘယ္မွာပိုျပီး လံုျခံုမႈရွိသလဲ ေမးခြန္းကို
သူေျဖသြားသည္။ " ရြာမွာက မီးမွမရွိတာ ညေန ေျခာက္နာရီထိုး ေမွာင္စပ်ိဴးရင္
အိပ္ၾကျပီေလ ဘယ္သူမွ ညဖက္အျပင္မထြက္ၾကေတာ့ လမ္းေတြမွာလူမရွိ၊ ဒီမွာက
တညလံုးသြားလာေနၾကတာေတာင္ ေဘးကင္းပါတယ္" လို႔ ဆိုေလသည္။<br />
စက္တဘၤာလ(၁၉)ရက္မွာ လူထုေခါင္းေဆာင္ ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂိုလ္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မိန္႔ခြန္းေျပာမည္။ လတ္တေလာအေျခအေနက
ရခိုင္အေရးနဲ႔ပတ္သက္ျပီး စိတ္ဝင္စားမႈ ျမင့္တက္ေနတဲ့အတြက္ နားေထာင္ၾကဖို႔
ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသား အားလံုး စိတ္ဝင္တစား ျဖစ္ေနၾကသည္။ ဒီကေန႔ (
ယခုစာကိုေရးေနရင္းက) ႏို္င္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံရံုးစာမ်က္ႏွာကို ဖြင့္ထားသည္။
ထိုင္းစံေတာ္ခ်ိန္ နံနက္(၁၀နာရီခြဲ) ကတည္းက ႀကိဳတင္ေစာင့္ဆိုင္းေနမိသည္။
အတိုင္ပင္ခံပုဂိုလ္ မိန္႔ခြန္းစေျပာပါသည္။ ဘာသံမွ ထြက္မလာပါ၊
အျခားမီဒီယာတခုကို ေျပာင္းဖြင့္ရသည္။ လူမႈကြန္ယက္မွာ ခ်က္ျခင္းေရးတင္ၾကသည္။
ဒီအေၾကာင္းက ယခုအပတ္ေဆာင္းပါးကို နိဂံုးခ်ဴပ္ဖို႔ ျဖစ္သြားသည္။<br />
စာေရးတဲ့အခါ ရည္မွန္းထားတဲ့ ေခါင္းစဥ္အတိုင္း အေၾကာင္းအရာအတိုင္း
ေရးျဖစ္တာရွိသလို တခါတေလ စုေဆာင္းထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ အခ်ိန္ကာလနဲ႔
မကိုက္ေတာ့တဲ့အခါ မေရးျဖစ္တာလည္း ႀကံုရသည္။ တခါတရံ ေရးရင္းအေၾကာင္းအရာ
ေျပာင္းသြားတဲ့အတြက္ ေခါင္းစဥ္ကို ေျပာင္းလိုက္ရတာမ်ိဴး ႀကံုရသည္။
ဒီအပတ္မွာေတာ့ ေရးရင္းက ေဆာင္းပါးနိဂံုးခ်ဴပ္ အဆံုးသတ္ကို
ေျပာင္းလဲလိုက္ရသည္။<br />
ရခိုင္အေရးစျဖစ္ကတည္းက
အတိုင္ပင္ခံရံုးစာမ်က္ႏွာကို လူအေတာ္မ်ားမ်ား အားထားျပီး အတည္ျပဳၾကသည္။
သတင္းအစံုအလင္ေတြၾကားကေန ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရာ စာမ်က္ႏွာတခုအျဖစ္
ဝင္ေရာက္ဖတ္ၾကသည္။ အတိုင္ပင္ခံပုဂိုလ္ေျပာမည့္ မိန္႔ခြန္းကို
ဒီစာမ်က္ႏွာကေန နားေထာင္ဖို႔ အားခဲထားၾကသည္။ <br />
စက္ပစၥည္းဆိုတာ
ပ်က္တတ္တာသဘာဝေပမယ့္ အေရးႀကီးသည့္ အေျခအေနမွာ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈေတြ
လုပ္ထားရေပမည္၊ နည္းပညာေတြ တိုးတက္ေနသည့္ ယခုေခတ္လိုအခါမွာ
အသင့္ျပင္ဆင္ထားႏိုင္သည့္ အေျခအေနေတြမ်ားစြာရွိပါသည္။
ရိုးရိုးသားသားမွဟုတ္ရဲ့လားလို႔ လူတေယာက္ရဲ့ မွတ္ခ်က္စကားကို ၾကားရျပီး
ရမ္းသန္းေမွ်ာ္မွန္း မေျပာခ်င္ေပမယ့္ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္မို႔ ဒါမ်ိဴး
မျဖစ္သင့္တာကအမွန္။<br />
ယခင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြ လက္ထက္မွာ တာဝန္ရွိသူေတြ
အမွားအယြင္းမရွိေအာင္ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ျပင္ဆင္ၾကတာက လူႀကီးလမ္းေၾကာင္း၊
လူႀကီးမိန္႔ခြန္း၊ တစံုတရာ မွားယြင္း ေႏွာင့္ေႏွးျခင္းမျဖစ္ေအာင္
လုပ္ၾကသည္။ အာဏာရွင္ေတြကို ခ်စ္လြန္းလို႔ထက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္လြန္းလို႔
အျပစ္တင္မခံရေအာင္ ေၾကာက္လန္႔စြာ လုပ္ကိုင္ေပးခဲ့ၾကသည္။<br />
မတူကြဲျပားတဲ့ ဘက္နွစ္ဘက္ၾကား အဆင္မေျပေအာင္ လုပ္တယ္ဆိုတာ
ဆိုးရြားလွသည့္ အျဖစ္အပ်က္၊ ဘက္ႏွစ္ဘက္ အဆင္ေျပဖို႔ အခ်ိန္ဆိုတဲ့
အခြင့္အခါရွိသည္။ ထိုကာလအတြင္း လူတဦးခ်င္း၊ မိသားစု၊ အဖြဲ႔အစည္း၊
ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားအားလံုး မတူကြဲျပားတဲ့ အေျခအေနေတြ ရွိေနၾကေသာ္လည္း
အဆင္ေျပေအာင္ ေနႏိုင္ဖို႔ အခြင့္အခါက်ေရာက္တတ္ပါသည္။ ယင္းအခြင့္အခါကား
အခ်ိန္ပင္၊ အဆိုပါ " အခ်ိန္" ဆိုတာ ယခုကာလပင္၊ အခ်ိန္ကို
ေကာင္းေကာင္းအသံုးခ်ျပီး ႏိုင္ငံေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္း
တိုးတက္ရာတိုးတက္ေၾကာင္း ဝိုင္းဝန္းၾကရမည့္ အခြင့္အခါေကာင္းလို႔
ျမင္မိပါသည္။<br />
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-40104671472963526792017-09-17T21:05:00.000-07:002017-09-17T21:05:03.876-07:00" 9/ 11 , အေၾကာက္တရားရဲ့အလြန္"၁၈ရက္ စက္တဘၤာ ၂၀၁၇ခုႏွစ္၊ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္(၃၆) မွ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-iqM_vQbGWcU/Wb9FsX1TkpI/AAAAAAAAA-g/mevK-pO725cq_Ai0S99BcGWeyWEzebiGACLcBGAs/s1600/18%2BSeptember%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="720" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-iqM_vQbGWcU/Wb9FsX1TkpI/AAAAAAAAA-g/mevK-pO725cq_Ai0S99BcGWeyWEzebiGACLcBGAs/s320/18%2BSeptember%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_l">
<br />
ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့
အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ပတ္သက္ျပီး လတ္တေလာ ျပႆနာေတြ အစျပဳ စတင္တဲ့ရက္ကေန
အခုအခ်ိန္အထိ သတင္းေတြကိုသာ ေစာင့္ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ ရခိုင္အေရးမွာ
တမဟုတ္ခ်င္း ကမၻာ့မီဒီယာအသီးသီးရဲ့ ထိတ္တန္းသတင္းတပုဒ္ျဖစ္သြားေလသည္။
သတင္းေတြၾကည့္ရင္းက ရခိုင္လူမ်ိဴးေတြ အၾကမ္းဖက္ခံရတဲ့ သတင္းေတြ
တိမ္ျမဳပ္သြားျပီး အျခားအေၾကာင္းအရာဆီ ဦးတည္သြားေနတာ ျမင္ရသည္။
အၾကမ္းဖက္ခံရျပီး ေသဆံုးသြားသည့္ ရခိုင္အပါအဝင္
ရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ိဴးႏြယ္စုေတြ ျဖစ္သည့္ ဒိုင္းနက္၊ သက္ ခမိ ျမိဳ
လူမ်ိဴးေတြအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတင္ျပတာ မေတြ႔ရေပ။ လူမႈကြန္ယက္ေတြကေနတဆင့္
ပညာရွင္ေတြရဲ့ ေဆြးေႏြးသံုးသပ္မႈေတြၾကည့္ရင္း အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ကေန
လြတ္လပ္ေရးရတဲ့ကာလ အဲဒီေနာက္ပိုင္း အာဏာရွင္စနစ္အုပ္ခ်ဴပ္သည္အထိ
ရခိုင္သမိုင္းကို အေတာ္ပင္ ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ သိခြင့္ရေလသည္။ ကိုယ္တိုင္ေတာင္
မေရာက္ဖူးတဲ့ေဒသ အျဖစ္သနစ္ေတြကိုေတာင္ သူမ်ားေတြေရးမွ ဖတ္ရတဲ့ အေျခအေန
လတ္တေလာျဖစ္စဥ္ေတြဆိုက သတင္းေတြ မ်ားလြန္း၍ ဘယ္သတင္းအရင္းအျမစ္က
ယံုၾကည္ရဆံုးလဲ ကိုယ့္ဘာသာ ခ်င့္ခ်ိန္ယံုရသည့္ အေျခအေနျဖစ္သည္။<br />
ျပီးခဲ့တဲ့ လထဲမွာ ထိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဴပ္ေဟာင္း ယင္လပ္
ျပည္ပကိုထြက္ေျပးသြားျပီဆိုသည့္ သတင္းက လူမႈကြန္ယက္မွာ စတင္ပ်ံ႔ႏွ႔ံလာသည္။
ထံုးစံအတိုင္း ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ယံုၾကည္ရသည့္ သတင္းစာျဖစ္သည့္
ဘန္ေကာက္ပို႔စ္ကို ေစာင့္ဖတ္ရသည္။ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္မွာ သတင္းပါလာမွ
ဒါတကယ္လို႔ အတည္ျပဳျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္မွာ ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားအားလံုး
ယံုၾကည္ရသည့္ စိတ္ခ်စြာ လက္ခံရမည့္ သတင္းထုတ္ျပန္မႈ
အင္မတန္အားနည္းေနေသးသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ေကာလဟာလ ယေန႔အေခၚ ဖြ သတင္းေတြက
မင္းမူေနသည္။ ဖြသတင္းေတြက လက္ဦးေနသည္။ သက္ေရာက္မႈက ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားေတြ
စိုးရိမ္မႈျမင့္တက္ေစျပီး ယံုၾကည္မႈေလ်ာ့့နည္းလာေလသည္။
စိုးရိမ္မႈလြန္ကဲရာက အေၾကာက္တရားဆီေရာက္ကာ ယံုၾကည္မႈမဲ့သည္ အထိ
ျဖစ္လာႏိုင္ေလသည္။ အေၾကာက္တရားက ပကတိအေျခအေနကို အမွန္အတိုင္း
မျမင္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ အာဏာရွင္လက္ေအာက္မွာ အေၾကာက္တရားနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ႀကီးျပင္းခဲ့ရသူေတြျဖစ္လို႔ အေၾကာက္တရားနဲ႔ယဥ္ပါးေနတာျဖစ္တာထက္ လူ႔သဘာဝအရ
မလံုျခံုျခင္း ဆိုတဲ့ အေၾကာက္တရားက ျမင့္တက္သြားတာမ်ိဴး
အေမရိကန္ႏိုင္ငံလိုမွာပင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ၾကေသးရာ မမွန္ကန္သည့္
မေရာရာသည့္ဖြသတင္းေတြကို လူတေယာက္ခ်င္းစီကေန စျပီးထိန္းခ်ဴပ္သည့္ အက်င့္
ရွိဖို႔လိုသည္။ ကိုယ္ကစလိုက္ျခင္းျဖင့္ ေနာက္တေယာက္ဆီ မကူးစက္ႏိုင္ေအာင္
လူတေယာက္ခ်င္းစီကပဲ သတိ ၫာဏ္ပညာနဲ႔ စရေပမည္။<br />
မေန႔တေန႔ကပဲ (၁၁)ရက္ေန႔ ဘာျဖစ္မယ္ ရွယ္ေပးၾကပါ ဆိုသည့္ မက္ေစ့ခ်္ေတြ
ဝင္လာသည္။ ဖြင့္ပင္မၾကည့္၊ ေနာက္တခါ ---- ဘယ္သူရဲ့ ေဖ့စ္ဘြတ္အေကာင့္ကို
လက္မခံပါနဲ႔ အေကာင့္ပ်က္မယ္ ဂ်ီဟတ္လုပ္တာ စတာေတြ ပို႔လာၾကသည္။
အေကာင့္ပ်က္ေတာ့ ဘာျဖစ္တုန္း အသစ္ျပန္လုပ္ေပါ့၊ ဒါေၾကာက္စရာမဟုတ္၊ (၁၁)
ရက္ေန႔မွာ တႏိုင္ငံလံုး ဘာျဖစ္မယ္ ဆိုလား သူကအဲဒီေလာက္ႀကိဳသိရင္
လုပ္မယ့္သူက သူမို႔ ဒီေလာက္ေသခ်ာသိတာေပါ့၊ သူ႔သာ ဖမ္းလိုက္ယံု၊ ဒါေပမယ့္
ဘယ္သူ႔ဆီက စလိုက္မွန္းမသိသည့္ အဆိုပါ မက္ေစ့ခ်္ကို ယံုၾကည္ရသလား
တကယ္ျဖစ္ႏိုင္လား ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ၾကရဲ့လား မဆိုႏိုင္၊ ပို႔လာသူေတြထဲ
တကၠသိုလ္က ကထိက အဆင့္ဆရာမေတြေတာင္ ပါေသး၊ ရင္ေလးစရာပါလား ေတြးမိရသည္။
လြယ္လြယ္ယံု လြယ္လြယ္ေၾကာက္ လြယ္လြယ္ေမ့သူေတြ မ်ားလွသည္။<br />
အေၾကာက္တရားရဲ့ အလြန္ ေနာက္ဆက္တြဲ ဆိုးက်ိဴးေတြက ျပန္လည္ ဒုကၡေပးႏိုင္တာ
အမ်ားႀကီးရွိသည္။ အေမရိကန္လို လူ႔အခြင့္အေရးအေလးထားသည့္ ႏိုင္ငံေသာ္မွ
(၂၀၀၁)ခုႏွစ္ စက္တဘၤာ (၁၁) ရက္ တိုက္ခိုက္မႈေတြျဖစ္ျပီး ေနာက္ပိုင္း
စိုးရိမ္မႈေတြ မယံုၾကည္မႈေတြ ေၾကာက္လန္႔မႈေတြ လြန္ကဲကာ ျပည္သူကို
ထိန္းသိမ္းေနရသည့္ အေျခအေနေတြ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ျမန္မာျပည္အေနႏွင့္
ေလ့လာသင္ခန္းစာ ယူစရာေတြ တပံုခ်ည္း ေရွ႔မွာရွိေနေလသည္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံေတာင္မွ 9/ 11 လို႔ လူသိမ်ားသည့္ ကမၻာ့ကုန္သြယ္ေရးတာဝါ
ညီေနာင္ ႏွစ္ခု ဆိုးရြားစြာ တိုက္ခိိုက္ခံရျပီးေနာက္ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔ျခင္း
လြန္ခဲ့သည့္ ျဖစ္ရပ္ေတြ ရွိခဲ့ေလသည္။ အျဖစ္ကလည္း
ထိတ္လန္႔ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာ မ်ားစြာပင္။ အၾကမ္းဖက္သမားေတြက ခရီးသည္တင္
ေလယာဥ္(၄)စင္းကို ျပန္ေပးဆြဲခဲ့ျပီး ႏွစ္စင္းက နယူးေရာ့ခ္မွာရွိသည့္ (
twin towers of the World Trade Center )ကို တိုက္ခဲ့သည္။ အျခားတစင္းက
ဝါရွင္တန္ဒီစီ ျမို႔အျပင္မွာ ရွိသည့္ ပင္တဂြန္စစ္ဌာနခ်ဴပ္ကို
ေလယာဥ္ထိုးစိုက္ ဝင္တိုက္ခဲ့ျပီး တစင္းမွာ ပင္ဆယ္ေဗးလ္နီးယားမွာရွိတဲ့
လယ္ကြင္းတခုထဲ ပ်က္က်သြားခဲ့သည္။အဆိုပါ အၾကမ္းဖက္မႈေၾကာင့္
ေလယာဥ္ေပၚပါခရီးသယ္အားလံုး အပါအဝင္ လူေပါင္း (၃၀၀၀) နီးပါး
အသက္ဆံုးရံႈးခဲ့ရေလသည္။<br /> ဆယ္စုႏွစ္အနည္းငယ္အၾကာ
အၾကမ္းဖက္ဝါဒက အေမရိ ကန္ႏုိင္ငံကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနၿပီဆုိ သည့္
ေဒၚနယ္ထရန္႔ရဲ့ တန္႔လွန္႔သံက ထရန္႔ကို သမတအျဖစ္ အေရြးခံရဖို႔
ဗ်ဴဟာတခုပင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ အၾကမ္းဖက္သမားေတြနဲ႔ အရပ္သားေတြ
ေရာေထြးေနတဲ့ ရခိုင္ျပည္နယ္က အေျခအေနေတြ အေၾကာင္းကို မိတ္ေဆြျဖစ္တဲ့
သတင္းသမား စာေရးဆရာတေယာက္နဲ႔ စကားေျပာ ေဆြးေႏြးမိရင္း သူက New York ဆိုသည့္
အိႏၵိယရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္း တပုဒ္ကို ညႊန္းလို႔ ၾကည့္ျဖစ္ေလသည္။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ၾကည့္တဲ့ေန႔က 9/11 ေန႔ ျဖစ္ေနသည္။<br />
အဆိုပါဇာတ္ကားမွာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ကတည္းက ဆိုေတာ့
ၾကည့္ဖူးသူအေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါလိမ့္မည္။ အိုမာ ဆိုသည့္ အိႏၵိယႏြယ္ဖြား
အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ လူငယ္တေယာက္ကို အေမရိကန္ FBI ကေန လက္နက္ေတြနဲ႔
ေထာင္ေျခာက္ဆင္ျပီး အၾကမ္းဖက္ဖို႔ လုပ္တယ္လို႔ ဖမ္းဆီးစစ္ေဆးတာနဲ႔
ဇာတ္လမ္းကို စထားသည္။ သူ႔ကို အေမရိကားကို ဘယ္လို ေရာက္လာသလဲ တကၠသိုလ္မွာ
ခင္မင္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းနာမည္ေတြ ေမးျမန္းရင္း " ဆမ္" နဲ႔
စတင္သိကၽြမ္းခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ေမးသည္။<br /> စေကာလာရွစ္ရတဲ့အတြက္
မာစတာဆက္တက္ဖို႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရာက္လာတဲ့ အိႏၵိယႏြယ္ဖြား အစၥလမ္ဘာသာဝင္
အိုမာ ၊ (၄)ႏွစ္သားကတည္းက အေမရိကားေရာက္ေနတဲ့ ဆမ္ ၊ ေနာက္ မာရာ ဆိုသည့္
သူတို႔လူမ်ိဴးမိန္းကေလး၊ အိုမာ ဆမ္ မာရာ လူငယ္သံုးေယာက္မွာ ဆမ္က
အေမရိကန္လူမ်ိဴးတေယာက္လို ျဖစ္ေနျပီ။ တက္ႀကြျဖတ္လတ္ ထက္ျမက္သည္။
အားကစားမွာေတာ္သည္။ လူသိမ်ားသည္။ အိုမာက မာရာကိုခ်စ္ျပီး မာရာက ဆမ္ကို
ခ်စ္ေနသည္။ တကၠသိုလ္(၂)ႏွစ္တက္အျပီး 9/11 တိုက္ခိုက္မႈ ျဖစ္တာႏွင့္ၾကံုကာ
သူတို႔ (၃)ေယာက္ကြဲသြားၾကသည္။ အေမရိကန္ FBI က ဆမ္ ကို အၾကမ္းဖက္သမားအျဖစ္
သိထားျပီး ဖမ္းဆီးလိုသည္။ ဆမ္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည့္ အိုမာ
ကိုအၾကပ္ကိုင္ျပီး ဆမ္ရဲ့ အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔
စစ္ဆင္ေရးလုပ္သည္။ ဆမ္ရဲ့ အိမ္မွာေနထိုင္စဥ္ အိုမာရဲ့ အမ်ိဴးမ်ိဴး
စမ္းသပ္မႈေတြအရ ဆမ္မွာ ရိုးသားသည္။ အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ကို မၾကိဳက္ႏွစ္သက္၊
အိုမာ့ကို ပင္ သံသယျဖင့္ တားဆီးေသးသည္။ အိုမာက FBI အရာရွိကို ဆမ္ မွာ
အၾကမ္းဖက္သမား မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း တင္ျပသည္။ လက္မခံ၊ ဆမ္ရဲ့ေရွ႔မွာတင္
အိုမာက ဟန္ေဆာင္ဇာတ္လမ္းဆင္ကာ လူတေယာက္ကို ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္သတ္ျပသည္။ ဆမ္က
အိုမာကို သူ႔အိမ္ကေန ႏွင္ထုတ္လိုက္သည္။ ေသခ်ာျပီ ဆမ္မွာ
အၾကမ္းဖက္သမားမဟုတ္၊ အိမ္မွ ထြက္ရမည့္ေန႔မွာ ဆမ္က လိုက္ပို႔ရင္း
တေနရာေခၚသြားသည္။ လူအခ်ိဴ႔ႏွင့္ ဆံုသည္။ ထိုသူေတြကေတာ့ FBI က သူ႔ကို
ဓါတ္ပံုေတြ ျပလိုက္သည့္ အာဖဂန္၊ ပါကစၥတန္ ၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ဝင္ေရာက္ေနသည့္
အၾကမ္းဖက္သမားေတြ ျဖစ္ေနသည္။ ထိုအခါမွ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ဆမ္မွာ အၾကမ္းဖက္သမား
တေယာက္ျဖစ္ေနတာ သိသြားသည္။ စိတ္ဝင္စရာအေကာင္းဆံုးက ဆမ္တေယာက္ ဘယ္လို
အၾကမ္းဖက္သမား ျဖစ္သြားတာလဲ ဆိုတာပင္။<br /> 9/11 ျဖစ္ျပီး
အေမရိကန္FBI က အၾကမ္းဖက္သမားေတြကို ပိုက္စိပ္တိုက္ ရွာေဖြေနခ်ိန္
ေရႊ႔ေျပာင္းေနထိုင္သူေတြအၾကား မလံုျခံုသလို ျဖစ္လာၾကသည္။ ထိုအခ်ိ္န္မွာ ဆမ္
က မာရာနဲ႔ ဆံုဖို႔ ဝါရွင္တန္ဒီစီကို အသြား ဘူတာရံုမွာ အဖမ္းခံရသည္။
ရိုက္ႏွက္စစ္ေဆးသည္။ ရက္စက္သည့္ နည္းမ်ိဴးစံုျဖင့္ စစ္ေဆးျပီး
အၾကမ္းဖက္သမားျဖစ္ေၾကာင္းဝန္ခံခိုင္းသည္။ သူတို႔ျပသည့္
ကုန္သြယ္ေရးအေဆာက္အဦဓါတ္ပံုက ေက်ာင္းတုန္းက
အေဆာက္အဦဒီဇိုင္းပေရာဂ်က္တခုအတြက္ ရိုက္ထားတာျဖစ္ေၾကာင္း
ဆရာ့ကိုေမးျမန္းႏိုင္ေၾကာင္း ထြက္ဆိုသည္။ ေနာက္ဆံုး အေထာက္အထားမရွိတဲ့
အတြက္ ျပန္လြတ္လာသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ရင္းက ႏွိပ္စက္ခံရတဲ့ အိပ္မက္ဆိုးေတြေၾကာင့္
လန္႔ႏိုးသည္၊ အရင္က တက္ႀကြသည့္ အမူအယာေတြေပ်ာက္ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ယံုၾကည္မႈ မရွိေတာ့၊ လူေတြက သူ႔ကို သံသယရွိေနတယ္လို႔ ခံစားရသည္။ ရဲျမင္က
ေၾကာက္ရြ႔ံ႔စိတ္ျဖစ္သည္။ မာရာက ဆမ့္ကို အားေပးရင္း လက္ထပ္ဖို႔ ေျပာကာ
လက္ထပ္လိုက္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဆမ္မွာ အရင္လိုမဟုတ္ သူ႔ရင္ထဲ နာက်ည္းမႈ၊
မေက်နပ္မႈႏွင့္ မလံုျခံုမႈေတြ ခံစားေနရသည္။ အရင္ကလို ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ယံုၾကည္မႈရွိျပီး ဒီႏိုင္ငံက လူမ်ိဴးေတြႏွင့္ တသားထဲ ေနသလို စိတ္မျဖစ္ေတာ့၊
ေနာက္ဆံုး အခ်ဴပ္ခန္းကလြတ္ကာနီး အခ်ဴပ္ခန္းထဲက လူႀကီးတေယာက္ မွာလိုက္သည့္
စကားတခုျဖင့္ ေျပာလိုက္သည့္ ေနရာကို သြားဆက္သြယ္လိုက္သည္။ ထိုကေန
အၾကမ္းဖက္သမားေတြနွင့္ခ်ိတ္မိကာ အၾကမ္းဖက္သမားလံုးလံုး ျဖစ္သြားေတာ့သည္။<br />
အိုမာနဲ႔ ဆမ္ရဲ့ ဇနီး မာရာတို႔က ဆမ္ မၾကာမီလုပ္ေတာ့မည့္
ေဖာက္ခြဲမႈအႀကီးစားကို တားျဖစ္ဖို႔ ဆမ့္ကို အၾကမ္းဖက္သမားအျဖစ္က ကယ္တင္ဖို႔
FBIႏွင့္ ေပါင္းကာ ႀကိဳးစားၾကသည္။ ေနရာႏွင့္အခ်ိန္ မသိေသး၊ အိုမာႏွင့္
မာရာက ဆမ္ ကို ဖမ္းတဲ့အခါ အေသပစ္မသတ္ဖို႔ ကတိေတာင္းသည္။ အရာရွိ ရိုလွ်ားက
အႀကီးဆံုးတာဝန္ရွိသူကို ေျပာျပသည္။ ထိုသူက အၾကမ္းဖက္သမားကို
အေသသာဖမ္းခ်င္သည္။ ဆမ္ရဲ့ ညႊန္ၾကားခ်က္အရ ဆမ္ကန္ထရိုက္ရသည့္
အေဆာက္အဦတခုရဲ့ ေျမေအာက္အညစ္အေၾကးစြန္႔ ပိုက္လိုင္းထဲမွာ ဆမ့္လူေတြနဲ႔
အိုမာ အလုပ္လုပ္ေနရင္း လက္ကိုင္ဖုန္းေတြကေန ေဖာက္ခြဲေရး လုပ္မယ့္
အစီအစဥ္စတင္ေနတာလို႔ သိလိုက္ရသည္။ ေျမေအာက္ ေရဆိုးေျမာင္းကေန အိုမာ ရေအာင္
ထြက္လာျပီး FBI အရာရွိ ရိုလွ်ားထံ ဖုန္းဆက္သည္။ ေဖာက္ခြဲေရး လုပ္ေတာ့မည္၊
ေနရာ အေဆာက္အဦတခုခုျဖစ္မည္၊ ေသခ်ာမသိေသး၊ ဆမ္က အဆိုပါ အေဆာက္အဦမွာ
ေရာက္ေနျပီ၊ လက္ကိုင္ဖုန္းက တဆင့္ေဖာက္ခြဲေရးလုပ္ဖို႔ အဆိုပါအေဆာက္အဦမွာ
လိုက္လံတပ္ဆင္ေနျပီ။<br />
ထိုေန႔မွာ ဆမ္ရဲ့ ဇနီး မာရာက
FBIဌာနခ်ဴပ္မွာ အႀကီးအကဲနဲ႔ ေတြ႔ဆံုျပီး ဆမ့္အေၾကာင္းေဆြးေႏြးကာ
သူလုပ္မည့္အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ကို တားဆီးၾကမည္၊ ယင္းျဖစ္စဥ္မွာ ဆမ္ကို
အေသပစ္မသတ္ဖို႔ လက္မွတ္ထိုးေပးဖို႔ ေတာင္းသည္။ အႀကီးအကဲက လက္မွတ္ထိုးဖို႔
လက္ခံလိုက္ျပီး ျပင္ေနခ်ိန္မွာ အိုမာဆီက ဖုန္းဝင္လာသည္။ ေဖာက္ခြဲေရးလုပ္မွာ
ယေန႔ပဲျဖစ္ျပီး မၾကာခင္စမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ဘယ္အေဆာက္အဦဆိုတာ
မသိေသးေၾကာင္း ဆမ္ကိုေတြ႔ေအာင္လိုက္ရွာေနေၾကာင္း သိရ၍ တာဝန္ရွိသူေတြ
လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားျပီး တပ္ဖြဲ႔ေတြ အသင္ျပင္ဖို႔ ေအာ္ဟစ္ၾကသည္။ မာရာ
အခန္းထဲမွာ က်န္ေနခဲ့စဥ္ အေဆာက္အဦျပင္ပကေန ေဆးသုတ္သည့္အလုပ္သမားပံုစံျဖင့္
ဆမ္ ေလွ်ာဆင္းေနတာ ျမင္လိုက္ရသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ အိုမာကလည္း ဆမ္ တို႔
ကိုျမင္လိုက္ျပီ။ ဖုန္းထဲကေန အလ်င္အျမန္ သတင္းပို႔သည္။ ဆမ္ ေဖာက္ခြဲမည့္
အေဆာက္အဦက အေမရိကန္ FBIဗဟို ဌာနခ်ဴပ္၊ ဝန္ထမ္းေတြကို အေဆာက္အဦထဲကေန
ထြက္သြားခိုင္းျပီး စစ္ဆင္ေရးစသည္။ ဆမ္ရဲ့လက္ထဲမွာ လက္ကိုင္ဖုန္း ၊
လက္ကိုင္ဖုန္းခလုတ္ကို ႏွိပ္လိုက္ပါက အသင့္ဆင္ထားသည့္
အေဆာက္အဦေနရာအသီးသီကေန ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္မည္။ မာရာ အိုမာတို႔ နားခ်သည္။
က်န္ေနသည့္ သားေလးအေၾကာင္းေျပာျပသည္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားတေယာက္ျဖစ္ျပီး
တကၠသိုလ္တက္ေနသည့္ ကာလတေလွ်ာက္ တက္ႀကြျဖတ္လတ္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနတတ္ျပီး
အမ်ားအတြက္ ေဆာင္ရြက္တတ္သည့္ ဆမ္တေယာက္ ေတြေဝသြားသည္။တခုခုကို
ဆံုးျဖတ္လိုက္ဟန္ျဖင့္ လက္ကိုင္ဖုန္းကို လက္ထဲကေန
အေဆာက္အဦေအာက္ဘက္အေဝးဆီကို ပစ္ခ်လိုက္ရာ နားလည္မႈလြဲျပီး အႀကီးအကဲျဖစ္သူက "
ပစ္"၊ FBI အရာရွိ ရိုလွ်ားက " မပစ္နဲ႔" ေအာ္ရင္း ဆမ္ရယ္ သူ႔ကိုကာဖို႔
ေျပးသြားတဲ့ သူ႔ဇနီး မာရာတို႔ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ပစ္ခတ္ခံရျပီး
ေသဆံုးသြားၾကသည္။ဆမ္တေယာက္ မာရာ ေျပာသလို အရင္ကလည္း အၾကမ္းဖက္သမားမဟုတ္သလို
အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ေတြ မလုပ္ခဲ့၊ အခုလည္း အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ကို
ေရွာင္ရွားသြားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဆမ္တေယာက္ အၾကမ္းဖက္သမားတေယာက္အျဖစ္
ဘဝကိုနိဂံုးခ်ဴပ္သြားရသည္။<br /> ဇာတ္သိမ္းပိုင္းမွာ
ရိုလွ်ားက သူ႔ကို အတန္ၾကာစကားမေျပာသည့္ အိုမာ့ထံ ဆမ္နဲ႔ မာရာတို႔ရဲ့
သားေလးျပိဳင္ပြဲေနတဲ့ ေဘ့စ္ေဘာကစားပြဲမွာ သြားေတြ႔ရင္း" အေမရိကားမွာ
ေရႊ႔ေျပာင္းေနထိုင္ၾကရတဲ့ တို႔လို မူဆလင္ေတြအေနနဲ႔ 9/11 အျပီးမွာ လူေတြရဲ့
မယံုၾကည္မႈကို စတင္ခံခဲ့ရတယ္၊ အစၥလမ္ဘာသာရဲ့ တရားေတာ္က
ျငိမ္းခ်မ္းေရးပဲျဖစ္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ အစြန္းေရာက္ဘာသာဝင္ေတြေၾကာင့္
ကိုယ့္လူမ်ိဴး ကိုယ့္ဘာသာဝင္ေတြ အေနခက္လာတဲ့အခါ အစၥလမ္ဘာသာဝင္တိုင္း
အၾကမ္းဖက္သမားမဟုတ္ပါဘူးဆိုတာ ျပခ်င္လို႔ တို႔ႀကိဳးစားခဲ့တာ " လို႔ ဆိုသည္။<br />
အိုမာက ဘာ့ေၾကာင့္ ဆမ္ဟာ ဒီလို အျဖစ္မ်ိဴး ႀကံုခဲ့ရတာလဲ ေမးတဲ့အခါ " ဒါဟာ
မွားယြင္းမႈ တခု၊ အခ်ိန္ စိုးရိမ္လြန္ကဲမႈ လူေတြနဲ႔ ေနာက္ဆံုး
ႏိုင္ငံပဲလို႔ " ဆိုသည္။<br /> (၂၀၀၁)ခုႏွစ္ စက္တဘၤာ(၉)ရက္
ကမၻာ့ကုန္သြယ္ေရးအေဆာက္အဦတာဝါ ႏွစ္ခု တိုက္ခိုက္ခံရျပီးတဲ့ေနာက္
အေမရိကန္ႏိုင္ငံ နယူးေယာ့ခ္မွာ ေရႊ႔ေျပာင္းေနထိုင္ေနၾကတဲ့ သူေတြ (၁၅၀၀)
နီးပါး ထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရျပီး အမ်ိဴးမ်ိဴးႏွိပ္စက္ ေမးျမန္းခံခဲ့ရသည္။
တႏိုင္ငံလံုးစိုးရမိပူပန္စြာျဖင့္ ထိတ္လန္႔ခဲ့ၾကသည္။ အဆိုပါ
ႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရသည့္အထဲ အၾကမ္းဖက္သမားလို႔ သံသယရွိသူေတြ
အမွန္တကယ္အၾကမ္းဖက္သမားျဖစ္သူေတြ သံသယကေန အၾကမ္းဖက္သမားျဖစ္သူေတြအျဖစ္
ထပ္မံတိုးပြားလာသလား ၊ New York ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းကိုၾကည့္ရင္း ေတြးစရာ
ဆင္ျခင္စရာေတြ မ်ားစြာ ေတြ႔လိုက္မိေလသည္။<br /> ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-35554581995118197302017-09-10T20:34:00.001-07:002017-09-10T20:34:20.016-07:00" အလိုအပ္ဆံုးအရာ"၁၁ ရက္စက္တဘၤာ ၂၀၁၇ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆)အမွတ္(၃၅)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-eynSDLkW_hY/WbYEAlDrYKI/AAAAAAAAA-M/K7Yuwq6UwpgORfD3Ta0DOJsf2RoTExiSQCLcBGAs/s1600/11%2BSept%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="720" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-eynSDLkW_hY/WbYEAlDrYKI/AAAAAAAAA-M/K7Yuwq6UwpgORfD3Ta0DOJsf2RoTExiSQCLcBGAs/s320/11%2BSept%2B2017.jpg" width="320" /></a><br />
စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ခက္ခက္ခဲခဲ လုပ္ကိုင္ေနရတဲ့သူေတြ ျမင္ရတဲ့ အခါ
အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းဖို႔ လက္မႈပညာေလးေတြ တတ္ထားရင္ ဒီေလာက္ ပင္ပန္းၾကမွာ
မဟုတ္ဘူးလို႔ အေတြးေပၚသည္။ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း သင္ဖို႔ ဆိုတာႏွင့္
မိန္းကေလးဆို စက္ခ်ဴပ္သင္ဖို႔၊ ေယာက်္ားေလးဆို စက္ျပင္ သင္တန္းတက္ဖို႔
ဒီလိုျမင္ၾကသည္။ ဒီလုပ္ငန္းေတြထက္ ပိုၿပီး နီးနီးစပ္စပ္ လုပ္ႏိုင္သည့္
အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ပညာရပ္ေတြ မ်ားစြာရွိၿပီး အိုးမကြာအိမ္မကြာ
လုပ္ႏိုင္သလို တပိုင္တႏိုင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္သည့္
လက္မႈပညာ လုပ္ငန္းေတြ မ်ားစြာ ရွိတာကို ေတြ႔ျမင္သိရၿပီး
ထပ္ဆင့္မွ်ေဝခ်င္စိတ္ျဖင့္ ေရးရပါသည္။<br /> " အသက္ေမြးဝမ္း ေက်ာင္းပညာ
တိုးတက္မွသာ ႏုိင္ငံသူ၊ ႏုိင္ငံသားမ်ားရဲ့ ဘဝ အေျခအေနတုိးတက္ႏိုင္မည္ျဖစ္
ေၾကာင္း " ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂိုလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းၾကည္က နည္းပညာႏွင့္
အသက္ ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ပညာေရးႏွီးေႏွာ ဖလွယ္ပြဲ တခုမွာ ေျပာၾကားခဲ့ဖူးေလသည္။<br />
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_n">
ထိုင္းႏိုင္ငံတဝွန္း ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား မျဖစ္မေန
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကသည့္ လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းနဲ႔ walking street ေတြမွာ
ေရာင္းခ်ၾကသည့္ လက္မႈပစၥည္းေလးေတြမွာ အျမင္ဆန္းၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။
ေစ်းလည္းမမ်ားလွပဲ ဝယ္ခ်င္ေအာင္ စြဲေဆာင္ႏိုင္သည္။ အမွတ္တရ
ပစၥည္းေလးေတြသာမက စားစရာ မုန္႔ကေလးေတြကိုပင္ ျမင္ရတဲ့ အခါ စားခ်င္လိုက္တာ
ဆိုတာထက္ ထူးဆန္းျပီး ဘယ္လိုလုပ္ထားပါလို႔ မျဖစ္မေန
ျမည္းစမ္းၾကည့္ခ်င္ေအာင္ အေရာင္အဆင္းေတြ မြမ္းမံထားတတ္ၾကေလသည္။
စားစရာေတြမွာ အျပာေရာင္၊ ခရမ္းေရာင္ ဆိုတာ မရွိေပမယ့္ သူတို႔က အျပာေရာင္
ခရမ္းေရာင္ေတြျဖင့္ လုပ္ထားျပီး ဆန္းသစ္ထားၾကေလသည္။ ဓါတုေဆးဝါးေတြ
သံုးထားတာမဟုတ္ပဲ သဘာဝအရြက္ အပြင့္ အသီးေတြကေန အေရာင္ဆိုးတာျဖစ္သည္။
တခ်ိဴ႔က ေျပာေရာင္းသလို တခ်ိဴ႔က အသံုးျပဳသည့္ ပစၥည္းကိုပါ ျပသထားေလသည္။
ဒီကယူပါတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာ၊ ေစ်းသည္ေတြထဲမွာ တခါတရံ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ
ေတြ႔ရတတ္သည္။ သူတို႔လည္း ေက်ာင္းေနရင္း ေငြရွာၾကရတာ ရွိသည္။
လက္မႈအတတ္ပညာကို ထိုင္းျပည္သူေတြ ကေလးအရြယ္ကစလို႔ အသက္အရြယ္ ႀကီးသူေတြအထိ
သူ႔အရြယ္နဲ႔သူ လုပ္တတ္ၾကသည္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ပညာေရးစနစ္ပဲ ျဖစ္သည္။
မူလတန္းအရြယ္ကစၿပီး ေက်ာင္းစာ၊ ဘဝတြက္တာ၊ အားကစား စတာေတြကို တျဖည္းျဖည္း
သင္ယူခြင့္ ရၾကသည္။ စာသင္ႏွစ္တႏွစ္ကို ႏွစ္ပိုင္းခြဲၿပီး
ပထမစာသင္နွစ္ဝက္မွာ ဘာသာရပ္တခုကို အခ်ိန္သတ္မွတ္ထားသည့္အတိုင္း သင္ၾကားသည္။
ဥပမာ အားကစား( sport) နာရီ(၂၀၀) သတ္မွတ္ထားၿပီး သင္ၾကားခ်ိန္ နာရီ(၂၀၀)
ျပည့္ေအာင္ သင္ယူရသည္။ ဘဝတြက္တာ ( life skill) ဘာသာရပ္ဆိုက လူ႔ဘဝမွာ
ရွင္သန္ ရပ္တည္ႏိုင္မည့္ နည္းလမ္းေတြကို မူလတန္းအရြယ္ကေန အထက္တန္းအရြယ္အထိ
တျဖည္းျဖည္း ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးတာျဖစ္သည္။<br /> အဆိုပါ
ဘဝတြက္တာ ဘာသာရပ္က လက္ေတြ႔ ျပဳလုပ္ရတာမ်ားၿပီး အတန္းႀကီးသည့္အခါ
ပေရာဂ်က္တခု အျဖစ္ပင္ လုပ္ၾကရေလသည္။ မူလတန္းအရြယ္မွာ သြားတိုက္တာကစၿပီး
တကိုယ္ေရ သန္႔ရွင္းေရးႏွင့္ မိမိပတ္ဝန္းက်င္ သန္႔ရွင္းေရးအတြက္ အမိႈက္ကို
စနစ္တက် ပစ္ဖို႔အထိ လက္ေတြ႔သင္ၾကား အမွတ္ေပးေလသည္။ စာျဖင့္ေရးၿပီးသင္ကာ
အလြတ္က်က္ေစၿပီး ျပန္ေမးျပန္ေျဖ လုပ္ျခင္းမရွိပဲ လက္ေတြ႔ ေနထိုင္တာကို
အမွတ္ေပးသည့္ စနစ္ျဖစ္သည္။ ထိုင္းေက်ာင္းမွာ အသက္(၄)ႏွစ္ျပည့္ ကေလးကို
မူႀကိဳထားသည့္ မိတ္ေဆြ တေယာက္က သူ႔ကေလးမွာ အျပင္သြားရင္း မုန္႔စားရာက
ပစ္ရမည့္ အမိႈက္ကို အမိႈက္ပံုးမေတြ႔၍ လက္ထဲမွာ ဆုပ္ကိုင္ထားေၾကာင္း
ၾကည္ႏႈးစြာ ျပန္ေျပာျပသည္။ အဆိုပါ ဘဝတြက္တာ ဘာသာရပ္ကေန မုန္႔လုပ္နည္း၊
အပ္ခ်ဴပ္ျခင္း၊ ပန္းပြင့္ေဖာ္ျခင္း ၊ စကၠဴျဖင့္ပန္းေလးေတြ လုပ္ျခင္း စတာေတြ
သင္ယူၾကရသည္။ တျဖည္းျဖည္း အတန္းႀကီးလာသည့္အခါ အသက္အရြယ္အလိုက္
မုန္႔လုပ္နည္းအမ်ိဴးမ်ိဴး၊ အခ်ူပ္အလုပ္ အမ်ိဴးမ်ိဴး၊ ထိုင္းအႏွိပ္ပညာ (
ထိုင္းမာဆတ္) ၊ အသီးအႏွံေတြကို အလွေဖာ္ျခင္း အမ်ိဴးမ်ိဴး၊
ေဖ်ာ္ရည္လုပ္နည္းအမ်ိဴးမ်ိဴး ႏွင့္ ဆပ္ျပာလုပ္နည္းအထိပါ ေက်ာင္းမွာ
လက္ေတြ႔လုပ္ၿပီး သင္ယူၾကရသည္။ အလယ္တန္းအဆင့္ ဆိုက ကိုယ္လုပ္ထားသည့္
ပစၥည္းေတြကို အျခားသူမ်ားထံ ေရာင္းခ်ေစသည္။ ရလာသည့္ ေငြေၾကးကို
စာရင္းအင္းမွတ္ကာ ႀကိဳးစားလုပ္ၿပီး ရလာသည့္ တန္ဘိုးကို ခံစားတတ္ေအာင္ပါ
သင္ေပးေလသည္။<br /> ေက်ာင္းမွာကတည္းက လက္မႈပညာျဖင့္
အသက္ေမြးတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးလိုက္တာျဖစ္သည္။ ဒါ့ေၾကာင့္
ထိုင္းလူမ်ိဴး အရြယ္သံုးပါးမေရြး သူတို႔ရိုးရာ မုန္႔ေတြကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္
ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ႏွင့္ လွလွပပ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္ၾကသည္။
ေစ်းေရာင္းရမွာကိုလည္း သိမ္ငယ္သည္ဟု မျမင္ၾက၊ ေစ်းေရာင္းတာ
သာမာန္လုပ္ေလ့လုပ္ထ ရွိတဲ့ သေဘာျဖစ္သည္။ ထိုင္းလူမ်ိဴးေတြရဲ့ အရိုးဆံုး
ေငြရွာနည္းကေတာ့ ေစ်းေရာင္းတာပဲ ျဖစ္သည္။ ေစ်းေရာင္းဖို႔ အေျခခံကေတာ့
ေက်ာင္းမွာကတည္းက တတ္ေျမာက္ထားသည့္ မုန္႔ကေလးေတြ လုပ္တာႏွင့္
လက္မႈထည္ေလးေတြ လုပ္ၾကတာပဲ ျဖစ္သည္။ တခုေတာ့ရွိသည္၊ လိုအပ္သည့္
ကုန္ၾကမ္းေပါသည္။ လွသည္။ ကိုယ္လုပ္မယ့္ ပစၥည္းအတြက္ လိုအပ္တဲ့ အၾကမ္းထည္
ပစၥည္းကို ကိုယ့္ႏိုင္ငံကပဲ ထုတ္တာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ေပါေပါမ်ားမ်ား
လြယ္လြယ္ကူကူ ဝယ္လို႔ရသည္။ ဖန္စီေက်ာက္ထည္ေလးေတြ၊ ပလတ္စတစ္စ၊ ပိုးႀကိဳး
ေရာင္စံု၊ ပန္းပြင့္ေဖာ္ဖို႔ စကၠဴစ၊ အလွဆင္မည့္ ေဘ္ာၾကယ္၊ ၾကယ္သီးေစ့၊
စသျဖင့္ မ်ိဴးစံုေသာ ပစၥည္းေတြ တေနရာထဲမွာ ရႏိုင္သည္။ ကပ္ဖို႔
ေရာင္စံုပလာစတာေလးေတြကအစ ေပါလွသည္။ အပ္၊ ခ်ည္၊ ပိတ္စ စတာေတြ၊
ေသာ့တြဲလုပ္ဖို႔ သံကြင္းကေလးေတြကအစ အသင့္ဝယ္လို႔ လြယ္လွသည္။ ေစ်းလည္း
မမ်ား၊ ဒါ့ေၾကာင့္ လက္မႈပစၥည္းေလးေတြ ဆိုက (၁၀)ဘတ္၊ ဘတ္(၂၀) စသျဖင့္
walking street ေတြမွာ ေရာင္းၾကရာ ဝယ္သူက်ိတ္က်ိတ္တိုး၊
လက္မႈပညာတိုးတက္ပါသည္ဆိုသည့္ တရုတ္လူမ်ိဴးေတြပင္ အထူးအဆန္းျဖစ္ကာ
တိုးေဝွ႔ဝယ္ယူၾကရသည္ အထိ လုပ္ႏိုင္လာၾကေလသည္။<br />
ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ့ နာမည္ေက်ာ္ ပြဲေတာ္ေတြျဖစ္သည့္ စုန္ခလာ( ေရသဘင္ပြဲ) ႏွင့္
လြိဳင္ကထံု ( တန္ေဆာင္တိုင္မီးေမွ်ာပြဲ) ေတြဆိုက ဧည့္သည္အလာမ်ားၾကသည္။
ထိုရာသီမွာ ထိုင္းလူမ်ိဴးေတြ ဝင္ေငြတိုးၾကသည္။ ဟိုတယ္၊ ခရီးသြားလုပ္ငန္း၊
ေလေၾကာင္းလိုင္း၊ တည္းခိုခန္း၊ စားေသာက္ဆိုင္ စတဲ့ လုပ္ငန္းႀကီးေတြ သာမက
ေအာက္ေျခ အဆင့္ျဖစ္သည့္ သာမာန္ေစ်းသည္ေတြပါ အလုပ္ျဖစ္ၾကသည္။ အဆိုပါ
တရာသီေလာက္ ရွာလိုက္ပါက တႏွစ္လံုး ထိုင္းစားေနလို႔ ရတယ္လို႔ ေစ်းသည္ တေယာက္
ေျပာျပဖူးသည္။ အဆိုပါပြဲမ်ိဴးမွာ လွည့္လည္ၾကည့္ရႈ ေပ်ာ္ပါးေနသည့္အထဲ
ထိုင္းလူမ်ိဴးေတြ ပါဝင္တာနည္းပါသည္။ မီးေမွ်ာပြဲဆိုက ငွက္ေပ်ာပင္ကို
အဝိုင္းေလးေတြ ျဖတ္ထားသည့္ အကြင္းကေလးေတြ ေစ်းကဝယ္၊ သစ္ခြ၊
ၾကာပန္းတို႔လို ပန္းလွလွေလးေတြကို သစ္ရြက္ကေလးေတြ နဲ႔ စည္းကာ
ဖေယာင္းတိုင္ေလးေတြ ငွက္ေပ်ာ္ကြင္းေပၚစိုက္၊ ငွက္ေပ်ာရြက္ကေလးေတြနဲ႔
ငွက္ပံု ကေလးေတြလုပ္ကာ တဖံု မ်ိဴးစံု ပံုေဖာ္ၿပီး ငွက္ေပ်ာကြင္းကေလးေတြ
လုပ္ေရာင္းၾကသည္။ တခုကို ဘတ္(၂၀) (၂၅)ဘတ္ကေန အရြယ္အစားနဲ႔ ပံုေဖာ္ထားတဲ့
အေလ်ာက္ (၃၅)ဘတ္အထိ ေရာင္းၾကသည္။ ဝယ္သည့္သူက မီးထြန္းၿပီး ေရထဲေမ်ာကာ
ဆုေတာင္းၾက ေပ်ာ္ၾက။ ဘန္ေကာက္၊ ခ်င္းမိုင္ႏွင့္ ျမိဳ႔တိုင္းလိုလို
ျမစ္ေဘးတေလွ်ာက္ ဆိုင္တန္းေတြ ရာခ်ီ ရွိၿပီး အဆင္မ်ိဴးစံု ဒီဇိုင္းမ်ိဴးစံု
သူ႔ထက္သူ မတူေအာင္ ပံုေဖာ္လုပ္ေရာင္းၾကသည္။ ေက်ာင္းသားအရြယ္ေတြလည္း
အဖြဲ႔လိုက္ လုပ္ေရာင္းၾကသည္။ စာသင္ေက်ာင္းကေန ရလာသည့္ ဘဝမွာ
ရွင္သန္ရပ္တည္ဖို႔ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ျပဳႏိုင္မည့္ အေျခခံ
လက္မႈအတတ္ေလးေတြျဖင့္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဝင္ေငြရေအာင္ ရွာလို႔ လြယ္ၾကေလသည္။<br />
" ထိုင္းမွာ သမာအာဇီဝနဲ႔ ထမင္းတလုတ္ အတြက္ ရွာစားဖို႔
လြယ္ပါတယ္၊ ေက်ာင္းေတြကေန သင္ေပးလိုက္တဲ့ လက္မႈအတတ္ေတြနဲ႔ ရွာစားလို႔ ရတယ္၊
ထမင္းငတ္မွာ မပူရဘူး၊ ငတ္တဲ့သူကေတာ့ လူပ်င္းပဲလို" ႔ ဆိုေလသည္။ လူ႔ဘဝမွာ
အလိုအပ္ဆံုး ျဖစ္သည့္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းႏိုင္ဖို႔ အေျခခံကို
မူလတန္းအရြယ္ကေန အထက္တန္းအထိ တခါထဲ လက္ေတြ႔ သင္ၾကားေပးလိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္
ပညာကို ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ သင္သည္ျဖစ္ေစ မသင္သည္ျဖစ္ေစ အနည္းဆံုး
ကိုယ့္မိသားစုအတြက္ စားဝတ္ေနေရး ေျဖရွင္းေပးႏိုင္ရမည္တဲ့၊
အလယ္တန္းေအာင္ျမင္ၿပီး တကၠသိုလ္ဆက္တက္ဖို႔ အစီအစဥ္ မရွိပဲ
အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ပညာသင္ယူခ်င္က အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ေကာလိပ္ေတြဆီ
ေျပာင္းလဲ သင္ယူႏိုင္သည့္ အခြင့္အလမ္းလည္း ရွိေသးသည္။ အဆိုပါ
အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းေတြမွာေတာ့ စက္ခ်ဴပ္၊ အိတ္ခ်ဴပ္၊ ပန္းထိုး၊
ပန္းအလွျပင္၊ Nail Art ( လက္သည္းပံုေဖာ္)၊ ကိတ္မုန္႔ဖုတ္၊
ထိုင္းအခ်ိဴပြဲမ်ိဴးစံု၊ spa ၊ တေခ်ာင္းထိုး၊ ႏွစ္ေခ်ာင္းထိုး၊ ယကၠန္း
စသျဖင့္ ကေန ေယာက်ၤားေလးေတြအတြက္ မကၠင္းနစ္ စက္ျပင္၊ ဒိုင္နမို၊ ကားျပင္၊
ကြန္ပ်ဴတာျပင္၊ ေဆာက္လုပ္ေရး အေဆာက္အဦ ဒီဇိုင္း အစရွိသည့္ ဘာသာရပ္ေတြ
သင္ယူခြင့္ရွိသည္။<br /> ျမန္မာျပည္မွာ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းတကၠသိုလ္လို႔
အသိအမွတ္ျပဳထားသည့္ ေဆးပညာ၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ သူနာျပဳ၊ စာရင္းအင္းပညာ
အစရွိသည့္ တကၠသိုလ္ေတြကေနလည္း အဆင့္ျမင့္ပညာေတြ ဆည္းပူးခြင့္ေတြရွိပါသည္။
သို႔ေသာ္ အေျခခံလူထုမွာ အနည္းဆံုး မူလတန္းပညာ သင္ယူၿပီးတာႏွင့္ပင္
အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာ အခ်ိူ႔ကို ရရွိၿပီးျဖစ္ၾကသည္။<br />
လူခ်င္းအတူတူ ကိုယ့္တဝါးတခါးနဲ႔ မိသားစုစားဝတ္ေနေရးအတြက္ ပင္ပင္ပန္းပန္း
ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနၾကရတဲ့ ကိုယ့္လူမ်ိဴးေတြ ျမင္ရတိုင္း တဝမ္းတခါးအတြက္
ေအးေအးေဆးေဆး ရွာစားႏိုင္တဲ့ လူမ်ိဴးေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ျပီး
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ကာ အေျဖရွာေနမိသည္။ ရန္ကုန္မွာ မနက္ အာရုဏ္လင္းတာနဲ႔
ပဲျပဳတ္ထေရာင္းရတာ၊ ဆိုင္ဖြင့္ဖို႔ ျပင္ၾက ဆင္ၾကတာေတြ ျမင္ရတဲ့ အခါ
ထိုင္းႏိုင္ငံက ေစ်းသည္ေတြ မိုးလင္းကာမွ သက္ေတာင့္သက္သာ ဆိုင္ထြက္တာမ်ိဴး၊
ညဘက္ေရာက္မွ ေအးေအးေဆးေဆး ဆိုင္ဖြင့္တာေတြႏွင့္ ယွဥ္ၾကည့္ေနမိသည္။
ဝမ္းတထြာကို ျဖည့္ရတာခ်င္းအတူတူ သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖည့္ရတာနဲ႔
ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ ျဖည့္ရတာ ကြာျခားလွသည္။ အခြင့္အလမ္းခ်င္းလည္း ကြာျခားျပီး
ဘြဲ႔ရထားသည့္ လူတေယာက္မွာပင္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းဖို႔ အစြမ္းအစ မရွိ၊
မရလာခဲ့၊ မူလတန္းကေန တကၠသိုလ္ပညာအထိ (၁၅)ႏွစ္ နီးပါး အခ်ိန္ေပးခဲ့ၿပီး
စာရြက္တရြက္သာ လက္ဝယ္ပိုက္မိသည့္ စနစ္မ်ိဴး ျဖတ္သန္းရလို႔ပဲျဖစ္သည္။ အဓိကက
စနစ္ေၾကာင့္ပဲလို႔ အေျဖရသည္။<br /> အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာ
ဆိုတာကို ဘာမွ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္မွ ထသင္ယူရတာမ်ိဴးမဟုတ္ပဲ ငယ္စဥ္ကတည္းက
အေျခခံတတ္ေျမာက္လာကာ အရြယ္ေရာက္ခ်ိန္မွ ကိုယ့္ရဲ့ ဝါသနာနဲ႔ ကၽြမ္းက်င္မႈ
အျဖစ္ စိတ္ႀကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းမ်ိဴး ရလာမွ
ေအာင္ျမင္ႏိုင္ေပမည္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ရဲ့ အေျခအေနအရ လတ္တေလာမွာေတာ့
အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာ သင္ေပးဖို႔ အစီအစဥ္ေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနျပီျဖစ္သည္။
ဒါကိုေတာင္ အျမင္က အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာသင္ေက်ာင္း တက္တာနဲ႔ကို
စာမလုပ္ခ်င္လို႔ စာမလိုက္ႏိုင္လို႔ ညံံလို႔ ဆိုတဲ့ အျမင္ေတြကေန
မေျပာင္းလဲပဲ ျဖစ္ေနသည္။ ပညာရပ္တခုကို သင္ၾကားျခင္းလို႔ လူမႈအသိုင္းအဝန္းက
ျမင္ဖို႔လည္း အေရးႀကီးေလသည္။ အေရးအႀကီးဆံုးကေတာ့ ငယ္စဥ္ကတည္းက လူ႔ဘဝကို
ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းဖို႔ အနာဂတ္အတြက္ အခြင့္အလမ္းေကာင္းေတြ ခ်မွတ္ေပးႏိုင္မည့္
စနစ္ရွိဖို႔ လိုေနတာျဖစ္သည္။<br /> " ႏႈတ္မႈလက္မႈအတတ္စုကို<br /> ငယ္ႏုေသာအား၊ မေမ့ျငားႏွင့္။<br /> ရင္းဖ်ားကုန္စင္၊ တတ္ေျမာ္ျမင္က<br /> တခုမွ်လ်က္၊<br /> အသက္ေမြးေၾကာင္း၊ ျဖစ္တံုေရွာင္း၏။ ။<br /> ( ဆားတံုဆရာေတာ္)<br /> ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-91421297173443946902017-09-03T20:38:00.001-07:002017-09-03T20:38:17.646-07:00" ႏွစ္ဆယ့္သံုး ႏွစ္ပိုင္းတပိုင္းဒီဂရီ" ၄ရက္ စက္တဘၤာ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္(၃၄) မွ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-VNfxfHNMcDw/WazKRUQrGcI/AAAAAAAAA94/UQWAgWRt46Y6RGFzzKsSDD9-ky3VXw1zACLcBGAs/s1600/4%2BSept%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="720" height="240" src="https://2.bp.blogspot.com/-VNfxfHNMcDw/WazKRUQrGcI/AAAAAAAAA94/UQWAgWRt46Y6RGFzzKsSDD9-ky3VXw1zACLcBGAs/s320/4%2BSept%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_7">
<br />
ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ
အျခားႏိုင္ငံေတြကေန လာေရာက္ေနထိုင္တဲ့ သူေတြ သန္းႏွင့္ခ်ီ ရွိၾကသည္၊
တရားဝင္ လာေရာက္ေနထိုင္တာေရာ တရားမဝင္ ေနထိုင္တာေရာမ်ိဴးစံုထဲမွာ ျမန္မာ
လာအို ကေမၻာဒီးယား တရုတ္ ကုလား မ်ိဴးစံု ရွိၾကသည္။ အစိုးရကေတာ့
တိုင္းျပည္အတြင္း လာေရာက္ေနထိုင္ၾကသူေတြ အားလံုး ဥပေဒလိုက္နာဖို႔နဲ႔
ျပစ္မႈက်ဴးလြန္က အလြယ္တကူသိႏိုင္ဖို႔ သူ႔ႏိုင္ငံထဲကို
တရားဝင္ေနထိုင္ဖို႔သာ လိုလားသည္။ ခိုးဝင္လာၿပီးေနာက္မွာပင္ မည္သူမည္ဝါ
ဘယ္ႏိုင္ငံသားဆိုသည့္ အေထာက္အထားသိႏိုင္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ ဥပေဒအမ်ိဴးမ်ိဴး
ထုတ္ျပန္ကာ ႀကိဳးစားေနရေလသည္။ အထူးသျဖင့္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြရဲ့
ႏိုင္ငံေရး လူမႈေရး စီးပြားေရး စစ္ေရး ျပႆနာမ်ိဴးစံုကေန သူတို႔ဆီ
ရိုက္ခတ္ကာ ေရႊ႔ေျပာင္းေနထိုင္မႈေတြကို လက္ခံထားရသည့္ တိုင္းျပည္တခုလည္း
ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ အိမ္နီးခ်င္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွ စနစ္ဆိုး ဒဏ္ေၾကာင့္
လြင့္စင္ထြက္လာသည့္ ျမန္မာျပည္သား တိုင္းရင္းသားမ်ိဴးစံု
သူတို႔တိုင္းျပည္ဘက္ ေရာက္လာၾကသည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမနည္းမေနာ ရွိခဲ့ၿပီ။<br />
ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ဆက္စပ္ေနသည့္ နယ္စပ္ျမိဳ႔ေတြ ျဖစ္သည့္
မဲေဆာက္၊ မယ္ဆိုင္ အရပ္ေတြဆိုက ျမန္မာျပည္ႏွင့္မျခား ျမန္မာစကားေတြသာ
ေျပာၾကေလသည္။ ထိုင္းလူမ်ိဴးေတြလည္း စီးပြားေရးလုပ္၍ အဆင္ေျပေအာင္
ျမန္မာစကား သင္ထားၾကရေလသည္။ အဆိုပါ ျမို႔ေတြမွာ ေနထိုင္သည့္
ထိုင္းလူမ်ိဴးတင္မက တာဝန္နွင့္ ေရာက္ရွိေနထိုင္ရသည့္ လဝက၊ ရဲ၊ ဘဏ္ဝန္ထမ္း ၊
ကုန္တိုက္ဝန္ထမ္း အစရွိသူတို႔မွာလည္း ျမန္မာစကား တတ္ၾကေလသည္။
ျမိဳ႔ႀကီးေတြျပန္ေရာက္ၿပီး ျမန္မာလူမ်ိဴးေတြ႔၍ ျမန္မာလို ေျပာႏိုင္က
အဆိုပါဝန္ထမ္းမွာ မဲေဆာက္ မယ္ဆိုင္တို႔မွာ တာဝန္က်ခဲ့သူလို႔
က်ိန္းေသေျပာႏိုင္ေလသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္း ခ်င္းမိုင္ခရိုင္ကေတာ့
သမိုင္းအစဥ္အလာအရ ျမန္မာလက္ေအာက္ခံ အျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္း ေလးရာခန္႔
ကူးလူးဆက္ဆံမႈရွိခဲ့ရာ ေရွးဘိုးဘြားေတြက ျမန္မာေတြမ်ား ျဖစ္ေနမလား ေတြးစရာ
အေျခအေနေတြ ရွိေနေလသည္။<br /> ခင္မင္ရင္းႏွီးသြား၍ ေမးျမန္းၾကည့္က
သူတို႔ အေဖက ရွမ္းျပည္က ဆိုတာမ်ိဴး၊ အေမက ျမန္မာဆိုတာမ်ိဴး မၾကာခဏ
ၾကားဖူးရေလသည္။ ဆိုင္တဆိုင္မွာ ပစၥည္းဝယ္ေတာ့ အခ်င္းခ်င္း ျမန္မာလို ေျပာတာ
သူတို႔ၾကားၿပီး ထိုင္းမေလးက ျမန္မာေတြလား ေမးသည္။ ျပီးေတာ့ သူတို႔
ဘိုးဘြားတေယာက္ေယာက္က ျမန္မာဆိုတာ ေျပာတာ ႀကံုရတတ္သည္။
ထိုင္းလူမ်ိဴးျဖစ္ေနသည့္ ျမန္မာေသြးေႏွာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိသည္။ အလားတူ
ထိုင္းလူမ်ိဴး ျဖစ္ေနသည့္ တရုတ္ေသြးေႏွာေတြလည္း တပံုခ်ည္႔ ရွိေသးသည္။
သို႔ျဖစ္ရာ ထိုင္းအစိုးရအေနျဖင့္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္လာဖို႔ သူတို႔မွာလည္း
တိက်သည့္ ဥပေဒေတြ ျပဌာန္းထားရသည္မွာ ေသခ်ာေလသည္။ အေဖက ထိုင္းလူမ်ိဴး အေမ
ထိုင္းလူမ်ိဴး ေမြးဖြားလာသည့္ ကေလး ထိုင္းလူမ်ိဴး ျဖစ္တာက သဘာဝအတိုင္း
ရိုးရွင္းပါသည္။ အေဖ ဒါမွမဟုတ္ အေမ တေယာက္ေယာက္က ထိုင္းလူမ်ိဴး ျဖစ္ေပမယ့္
အျခား ႏိုင္ငံျခားသားတေယာက္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ေမြးဖြားလာသည့္ ကေလးမွာ
ထိုင္းႏိုင္ငံသား ျဖစ္ခြင့္ကို သူ႔အသက္ (၁၈)ႏွစ္ျပည့္သည့္အခါ ဆံုးျဖတ္
ေရြးခ်ယ္သည့္အတိုင္း ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ ရွိေလသည္။<br /> ယခု
ဆယ္စုႏွစ္ သံုးႏွစ္အတြင္း ထိုင္းႏိုင္ငံကို တရားဝင္ေရာ တရားမဝင္ပါ
ေရာက္ရွိေနသည့္ ျမန္မာေတြ မ်ားလွရာ အဆိုပါ ျမန္မာ မိခင္ဖခင္တို႔ကေန
ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ ေနထိုင္ရင္း ေမြးဖြားလာသည့္ ကေလးမွာ
ထိုင္းႏို္ငံသား ခံယူခြင့္ရွိသည္။ ဒါကေတာ့
အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာကေလးသူငယ္မ်ားအခြင့္အေရးဆိုင္ရာ သေဘာတူညီခ်က္ကို
လိုက္နာၿပီး လက္ခံက်င့္သံုးရတာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေမြးဖြားၿပီးက
ေမြးစာရင္းရယူၿပီး အိမ္ေထာင္စုစာရင္းတခုမွာ စာရင္းသြင္းျပီးသည့္
အေထာက္အထားေတာ့ ရွိရေလသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ျမန္မာလူမ်ိဴးေတြက
ျမန္မာအျဖစ္သာ ခံယူစိတ္ရွိရာ ႏို္င္ငံသားခံယူဖို႔ စိုးစဥ္းမွ
စိတ္မကူးၾကပါ။ အလုပ္လုပ္ၿပီး ျပန္သြားၾကသည့္ သူေတြလည္း မ်ားစြာရွိေလသည္။
သို႔ေသာ္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတက္လာၿပီး ျပည္သူပိုင္သိမ္းခ်ိန္က ျပည္ပကို
ထြက္ခြာသြားသည့္ သူေတြ မ်ားစြာထဲကမွ လူမသိသူမသိ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ
ဇာတ္ျမွဳတ္ေနၾကသည့္ ျမန္မာျပည္ေပါက္ တရုတ္ ကုလား မ်ားစြာရွိသည္။ သူတို႔မွာ
ျခံႀကီး အိမ္ႀကီးေတြႏွင့္ တခန္းတနားေနထိုင္ၾကၿပီး သားသမီးေတြက
ထိုင္းႏိုင္ငံသားေတြ ျဖစ္ကာ ထိုင္းႏိုင္ငံသားေတြ အျဖစ္
ဆက္လက္ေနထိုင္ၾကတာလည္း ရွိေလသည္။ ေရွးအဘိုးႀကီး အဘြားႀကီးေတြမွာ
ျမန္မာစကားသံၾကားက မသိမသာ လိုက္ၾကည့္ျပီး ေနတတ္ကာ သူတို႔ မ်က္ဝန္းေတြက
ျမန္မာျပည္ကို သတိတရ လြမ္းေနသေယာင္ေယာင္ ျမင္ရေလ့ရွိသည္။ ျမန္မာျပည္ရဲ့
အတိတ္သမိုင္းေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ိဴးေတြ ႀကိဳးျပတ္သြားတဲ့ ပုလဲပုတီးက
ပုလဲလံုးေလးေတြလို လိမ့္ကာလူးကာ တေနရာစီ ေရာက္ၾကရတာျဖစ္သည္။<br /> တခ်ိန္က
နယ္ေျမသတ္မွတ္ပိုင္းျခားမႈေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ကေန
ထိုင္းပိုင္သည့္ အျခမ္းဘက္ကို ပါသြား၍ ထိုင္းျဖစ္သြားသူေတြလည္း ရွိေလသည္။
ဟိုဘက္ဒီဘက္ ကပ္ေနသည့္ ရြာႏွစ္ရြာမွာ တႏိုင္ငံစီ ျဖစ္သြားၾကတာလည္း ရွိသည္။
မယ္ဆိုင္ဘက္ကို ေရာက္စဥ္က အခါ လူမ်ိဴး အမ်ိဴးသမီး တေယာက္က ေျပာဖူးသည္၊
ဒီဘက္အျခမ္းေတြက အစတုန္းက ျမန္မာပိုင္တဲ့ အခါရြာေတြပါ၊
နယ္နိမိတ္သတ္မွတ္ၿပီး ထိုင္းဘက္ကို ပါသြားေတာ့ အစမွာ သူတို႔ ဝမ္းနည္းၾကတယ္၊
အခုႏွစ္ေပါင္း(၃၀) ေလာက္ၾကာေတာ့မွ သူတို႔က ကံေကာင္းတဲ့လူေတြမွန္း
သိသြားၾကၿပီတဲ့၊ ဘာလို႔လဲဆို သူတို႔မွာ ေရမီးအျပည့္အစံုနဲ႔
အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ အခြင့္အလမ္းေတြ ပိုရၿပီး ဟိုဘက္မွာက်န္ခဲ့တဲ့သူေတြက
ေမွာင္ထဲမွာ ေနတာ လွမ္းျမင္ေနရတယ္ေလတဲ့၊<br /> ၂၅၂၈ခုႏွစ္နဲ႔
၂၅၃၄ခုႏွစ္မွာ ထိုင္းႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ ထုတ္ေပးသည့္အခ်ိန္
ႏိုင္ငံသားျဖစ္သြားသူေတြ ရွိသည္။ ထိုင္းမွာက သာသနာသကၠရာ္ဇ္ကို အသံုးျပဳရာ
ျမန္မာလိုဆိုက ၁၉၈၅ခုႏွစ္နဲ႔ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ေတြမွာ
တိုင္းရင္းသားမ်ိဴးႏြယ္စုေတြ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ ႀကံုခဲ့ၾကသည္။
၁၉၇၀ခုႏွစ္ကေန ၁၉၈၀ဝန္းက်င္မွာ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနအရ ထိုစဥ္က
တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ့ ထိန္းခ်ဴပ္မႈေအာက္မွာ တိုင္းရင္းသားမ်ိဴးႏြယ္စုေတြ
ျဖစ္ၾကသည့္ အခါ လားဟူ မုန္း စသည့္ တိုင္းရင္းသားေတြမွာ
ဘိန္းစိုက္ပ်ိဴးေရးလုပ္ကိုင္ၾကသည္။ ဘိန္းႏွင့္ လက္နက္ ေရာင္းဝယ္ၾကသည္။
ထိုင္းစစ္တပ္က လိုက္တိုက္သည့္အခါ ထြက္ေျပးၾကရျပန္သည္။ ၁၉၈၅ခုႏွစ္မွာ
ေဒသႏွင့္ လူမ်ိဴး မတည္မျငိမ္ျဖစ္တာကို သိရွိၿပီး ထိုစဥ္က
ထိုင္းဘုရင္ဘူမိေဘာအဒူယဒက္ကိုယ္တိုင္ ေတာင္ေပၚေဒသေတြအထိ မီးအိမ္ကေလးကိုင္ကာ
ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လိုက္ၾကည့္ၿပီး စီမံခ်က္ေတြ ခ်မွတ္ေပးခဲ့ေလသည္။
ဘိန္းအစား ေကာ္ဖီႏွင့္ အျခားသီးႏွံမ်ား စိုက္ပ်ိဴးလုပ္ကိုင္
စားေသာက္ႏိုင္ရန္ ေရ မီး ရရွိရန္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်ႀကီးၾကပ္ၿပီး
စီမံကိန္းျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ရာ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဴးမႈ ပေပ်ာက္သြားသည္။
ဘုရင့္မိခင္ႀကီးကလည္း တိုင္းရင္းသားေတြ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ရၿပီး
ႏို္င္ငံသားအခြင့္အေရးရရွိပါက ေျပးလႊားပုန္းေရွာင္ေနရသည့္ အေျခအေနေတြက
လြတ္ေျမာက္မည္ ယံုၾကည္ကာ ႏိုင္ငံသားအသိအမွတ္ျပဳ ကဒ္ျပား အျပာေရာင္ေတြ
ထုတ္ေပးခဲ့သည္။ မုန္း လူမ်ိဴးေတြ အမ်ားစု ထိုင္းႏိုင္ငံသားေတြ ျဖစ္ၾကသည္။
ဒါက အေရွ႔ေျမာက္ပိုင္းနဲ႔ ေျမာက္ပိုင္းမွာျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္
ကရင္ျပည္နယ္ဘက္မွာ ရွိသည့္ စေကာကရင္မ်ိဴးႏြယ္ ပါကေညာေတြလည္း
ထိုင္းဘက္အျခမ္း ေရာက္ရွိကာ ထိုင္းမွာ ထိုင္း-ကရင္ဆိုသည့္ ေတာင္ေပၚသားအျပင္
ပါကေညာ ဆိုသည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ိဴးႏြယ္စု အမည္ျဖင့္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ၾကတာ
ရွိေလသည္။<br /> ၁၉၉၁ခုႏွစ္မွာလည္း ဘုရင့္မိခင္ၾကီးရဲ့ ေမတၱာျဖင့္
တိုင္းရင္းသား ထိုင္းေတြအေခၚ ေတာင္ေပၚသားေတြကို ႏိုင္ငံသားအသိအမွတ္ျပဳကဒ္
အစိမ္းေရာင္မွာ အနီကြပ္ျဖင့္ ထုတ္ေပးေလသည္။ ထံုးစံအတိုင္း
ေငြေၾကးလာဘ္စားမႈေတြလည္း ရွိၾကရာ ေတာင္ေပၚသားကဒ္ကို ဝယ္ယူထားၾကၿပီး
ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ ေမွ်ာ္မွန္းသူေတြလည္း ရွိသလို ေငြနဲ႔ဝယ္ၿပီး
ႏိုင္ငံသားကဒ္ ကိုင္ေဆာင္တာေတြလည္း ရွိခဲ့ၾကတယ္လို႔ ထိုင္းဆရာမတေယာက္က
ေျပာျပေသးသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံသား ျဖစ္သြားသူေတြထဲ
ျမန္မာတိုင္းရင္းသားမ်ိဴးႏြယ္စုေတြ၊ ျမန္မာျပည္သားေတြ တျဖည္းျဖည္း
ပါသြားတာေတြ ရွိခဲ့တာ ျငင္းမရသည့္ အေထာက္အထားေတြ ရွိေလသည္။ ထိုင္းဆရာမ
ေျပာျပသလို ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ သမိုင္းေၾကာင္း အေျခအေနအရပ္ရပ္ေတြက
ထိုင္းႏိုင္ငံသားျဖစ္တည္မႈေတြ ျဖစ္လာတာ ရွိတယ္လို႔ ဆိုေလရာ ျငင္းမရသည့္
အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။<br /> ကမၻာအရပ္ရပ္မွာ ရွိၾကသည့္
ႏိုင္ငံအသီးသီးမွာလည္း ေမြးဖြားရာ ႏိုင္ငံရဲ့ ႏိုင္ငံေရး စီးပြားေရး
လူမႈေရး အထူးသျဖင့္ ေဒသတြင္းမတည္ျငိမ္မႈေတြ ဖန္တီးျဖစ္ေပၚေစတဲ့
စစ္ေရးေတြေၾကာင့္ လြင့္စင္ေရာက္ရွိသြားၾကတဲ့ လူေတြမ်ားစြာရွိၾကေလသည္။
ကိုယ္တိုင္ရပ္တည္ေနတဲ့ ကမၻာႀကီးေတာင္ မိမိဝန္ရိုးေပၚ မိမိ
ႏွစ္ဆယ့္သံုးႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္းဒီဂရီလည္ေနရာက အနည္းငယ္ တိမ္းေစာင္း
ၿပီးလည္ေနတယ္လို႔ သိပံပညာရွင္ေတြ တိုင္းတာေတြ႔ရွိထားတယ္ ဆိုေလသည္။
ကမၻာႀကီးဒီဂရီပိုေစာင္းလာေနတာေတာင္ တအံ့တဩ အဆန္းတက်ယ္ မယူဆသလို လူေတြလည္း
အမ်ိဴးမ်ိဴး ေျပာင္းေရႊ႔ေနၾကတာ အဆန္းေတာ့မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ထိုင္းႏို္င္ငံရဲ့
ႏိုင္ငံသားျဖစ္တည္မႈ အေျခခံအေၾကာင္းတရားျဖစ္တဲ့ လူေတြကို လူေတြလို႔
ျမင္လို႔ လက္ခံထားတာျဖစ္တယ္၊ ကိုယ္ေနတဲ့ ႏို္င္ငံ ၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသား
အက်ိဴးစီးပြားေကာင္းေအာင္ လုပ္ရမယ္၊ မလုပ္ႏိုင္ရင္ အေရးယူခံရမယ္ ၊
တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဴး အက်ိဴးစီးပြားပ်က္ရာပ်က္ေၾကာင္း လုပ္ေနသူေတြ
အထူးသျဖင့္ အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ လုပ္သူေတြ ကိုေတာ့ ဘာလူမ်ိဴး ဘာႏိုင္ငံသားပဲ
ျဖစ္ပေစ ဘယ္ေတာ့မွ ခြင့္လႊတ္မွာမဟုတ္၊ တရားဥပေဒအရ အေရးယူတာခံရမွာလို႔
ဆိုေလသည္။ ခ်င္းမိုင္လဝကရံုးမွာ ခ်င္းမိုင္ ဗ်ဴရိုခ်ိဖ္ရဲ့ စကားကို
ဆိုင္းဘုဒ္ေထာင္ထားတာ ရွိသည္။ သူကေတာ့ ဒဲ့ပင္၊<br /> " Good guys in , bad guys out" တဲ့ တခ်ိဴ႔လူေတြအတြက္က ခပ္ျပတ္ျပတ္ပဲ ေကာင္းတယ္မဟုတ္ပါလား။<br /> ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-41647344519740209582017-08-27T21:00:00.002-07:002017-08-27T21:00:54.501-07:00" ဘယ္ဆီကိုေရာက္ေရာက္ ဘယ္ေလာက္ပဲေဝးေဝး "၂၈ရက္ ဩဂုတ္လ ၂၀၁၇ခုႏွစ္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္(၃၃) <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-TetJmwJCkhc/WaOVNYCLWzI/AAAAAAAAA9o/Z0X9duw-0os-M1mNBVkgR3G3Huth3uqvQCLcBGAs/s1600/28%2BAugust%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="720" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-TetJmwJCkhc/WaOVNYCLWzI/AAAAAAAAA9o/Z0X9duw-0os-M1mNBVkgR3G3Huth3uqvQCLcBGAs/s320/28%2BAugust%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_6">
<br />
လူမႈကြန္ရက္မွာ
ဓါတ္ပံုတပံုေတြ႔လိုက္ရသည္။ ျမိဳ႔ပတ္ရထားေပၚမွာ
လူႏွစ္ေယာက္အရက္ေသာက္ေနတဲ့ပံု၊ လူႏွစ္ေယာက္မွာ လူငယ္ေတြ မဟုတ္
အသက္အရြယ္အားျဖင့္ အနည္းေလး ေလးဆယ္အထက္လို႔ မွန္းလို႔ရသည္။ အေတာ္ေလး
စိတ္ဓါတ္ရင့္က်က္ေနရမည့္ အရြယ္ေတြ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ ျမိဳ႔ပတ္ရထားေပၚက
ခံုတန္းေပၚမွာ အရက္ပုလင္းေထာင္ၿပီး အရက္ ေသာက္ေနၾကသည္။ ဓါတ္ပံုကို
စာသားနဲ႔ အတူ တြဲတင္ထားရာ " ျမိဳ႔ပတ္ရထားေပၚမွာ စည္းမဲ႔ကမ္းမဲ႔
လြတ္ေနတဲ့ပံု တာဝန္က် ရဲလည္း ရွိတယ္ အေရးမယူဘူး ဒါလား ဒီမိုကေရစီ၊ တခါတခါ
ျမန္မာႏိုင္ငံက လူတခ်ိဴ႔ကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ကုန္တယ္၊ လြဲေနတယ္ဗ်ာ လြဲေနတယ္၊
ျခံထဲမွာပဲ မေနနဲ႔ ျခံျပင္လည္း ထြက္ၾကပါ၊ သူတပါးတိုင္းျပည္မွာ
ဘယ္လိုေနထိုင္ေျပာဆို လုပ္ကိုင္စားေသာက္လဲဆိုတာေလ့လာပါ" တဲ့ သူ ေရးထားတာ
ဖတ္မိၿပီး ဒီႏွစ္အစမွာ စာသြားသင္ရင္း ေရာက္ခဲ့ရသည့္ ခ်င္းမိုင္ျမို႔ျပင္က
ျမန္မာေဆာက္လုပ္ေရး အလုပ္သမားေတြ ေနထိုင္သည့္ camp စခန္းဆီက ျမင္ကြင္းကို
ျမင္ေယာင္မိေလသည္။<br /> က်မ စာျပေနတဲ့ ေက်ာင္းကေန
ပရိုဂရမ္အသစ္တခုကို ဒီစာသင္ႏွစ္မွာ စပါသည္။ က်မတို႔ေက်ာင္း တနည္းအားျဖင့္
ေဖာင္ေဒးရွင္းရဲ့ အဓိက ရည္မွန္း ထားရာက ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြရဲ့ ဘဝကို
ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္ဖို႔ အလုပ္ခြင္နဲ႔ ပညာေရးၾကား ပညာေရးတံတား ထိုးေပးၿပီး
ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္သည့္ အစီအစဥ္ ျဖစ္သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံကို
အေၾကာင္းအမ်ိဴးမ်ိဴးနဲ႔ ေရာက္လာၾကသည့္ လူငယ္အမ်ားစု ရွိၾကသည္။ အခ်ိူ႔မွာ
စာေကာင္းေကာင္း မသင္ခဲ့ရသလို အခ်ိဴ႔ကေတာ့ အလယ္တန္း၊ အခ်ိဴ႔ကေတာ့
အထက္တန္းအထိ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကၿပီး ေက်ာင္းပညာကို ဆက္လက္သင္ယူခြင့္ မရရွိေတာ့ပဲ
ဝမ္းေရးအတြက္ တဖက္ႏိုင္ငံကို ေရာက္လာၾကသည္။ အခ်ိဴ႔က မိမိရပ္ရြာမွာ
စစ္ေဘးေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွေနမရတဲ့ အတြက္ စြန္႔စားကာ တဖက္ႏို္င္ငံအသီးသီးကို
ထြက္လာၾကသည္။ ထိုလူငယ္ေတြ ထဲကမွ ေက်ာင္းပညာကို အလုပ္တဖက္ျဖင့္ သင္ယူၾကရင္း
တကၠသိုလ္အဆင့္အထိ လွမ္းႏိုင္ၾကသူမ်ား ရွိလာၿပီျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းကေန တဆင့္
ထိုင္းတကၠသိုလ္အသီးသီးတက္ေရာက္ၿပီး ဘြဲ႔ရသြားသည့္ လူငယ္ ဆယ္ဂဏန္းပင္
ရွိလာၿပီျဖစ္သည္။ တကၠသိုလ္တက္ဆဲက (၇၆) ေယာက္ ရွိေသးသည္။ ယခုႏွစ္
စာသင္ႏွစ္မွာ စတဲ့ အစီအစဥ္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကေန ထိုင္းႏိုင္ငံကို
ေရာက္လာတဲ့အခါ ကေလးဘဝကေန ေရႊ႔ေျပာင္းပါလာၿပီး ထိုင္းေက်ာင္းမွာ ပညာဆက္သင္၊
ထိုင္းစကားသာ ေျပာတတ္ ထိုင္းလိုသာ ေရးတတ္ဖတ္တတ္ျဖစ္ေနသည့္
ျမန္မာကေလးေတြအတြက္ ျမန္မာဘာသာစကားကို ေရးတတ္ ဖတ္တတ္ေအာင္ သင္ၾကားေပးဖို႔
ျဖစ္သည္။<br /> တကယ္တန္း အဆိုပါ လူငယ္ကေလးေတြေနသည့္ေနရာက
ျမို႔ျပင္မွာ ရွိတာမို႔ ေက်ာင္းရွိရာ ေနရာသို႔ စာလာသင္ယူဖို႔
မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ တေန႔လံုး ေက်ာင္းတက္ၿပီး ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ ေနာက္တခု
ထပ္တက္ဖို႔ ေတာ္ရံုဇြဲျဖင့္ မရႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္
ျမန္မာျပည္သားမ်ားပီသပါေပသည္။ ေက်ာင္းက ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ သူတို႔ကို
လာသင္ေပးသည့္ ရွမ္းဘာသာ၊ ျမန္မာဘာသာတို႔ကို အားတက္သေရာ သင္ယူၾကေလသည္။ အဓိက
ရည္ရြယ္ထားတာ လူငယ္ေတြ ျဖစ္သည့္အတိုင္း အသက္ ( ၁၅)ႏွစ္မွ အထက္ ျဖစ္ရာ
အခ်ိူ႔ကေလးမ်ားမွာ အသက္( ၅)ႏွစ္ကေန (၁၀) ႏွစ္ဝန္းက်င္ေပမယ့္လည္း
ျမန္မာစာသင္လိုၾကရာ သင္ေပးရေလသည္။ အဆိုပါကေလးေတြက သူတို႔မိဘေတြ
ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရာက္ၿပီးမွ ေမြးၾကသည့္ ကေလးေတြ အမ်ားစု ျဖစ္ၾကေလသည္။
ခ်င္းမိုင္မွာ ရွိတဲ့ အိမ္ယာေဆာက္လုပ္ေရးမွာ နာမည္ေက်ာ္ ေဆာက္လုပ္ေရး
လုပ္ငန္းႀကီး တခုျဖစ္သည့္ "ကန္ကႏုတ္" ဆိုသည့္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္မွာ
ျမန္မာျပည္သား အလုပ္သမားေတြ မ်ားစြာ ရွိသည္။ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းက
လုပ္ငန္းမ်ား စဥ္ဆက္မျပတ္ လုပ္ကိုင္ေနရရာ အလုပ္သမားမ်ားကို
အိမ္ယာေဆာက္လုပ္ေနသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္က သူေဌးပိုင္ ေျမမွာ
ေခတၱေနထိုင္ခြင့္ေပးထား သည္။ ၎တို႔အတြက္ အလုပ္သမားလိုအပ္သည့္
ျပႆနာမျဖစ္ေအာင္ အလုပ္သမားမ်ားကို တစုတည္း စုေဆာင္းထားသည့္ သေဘာျဖစ္သည္။<br />
အဆိုပါ အလုပ္သမားမ်ားမွာ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္တြင္
လုပ္ကိုင္ရင္း စုရပ္အျဖစ္ အဆိုပါ ကမ့္မွာ ေနထိုင္လာရာ (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္လာၿပီ
ဆိုေလသည္။ အိမ္ယာအသစ္မ်ား ထပ္မံေဆာက္လုပ္သည့္ေနရာက အနည္းငယ္ လွမ္းသည့္
ေနရာသို႔ ေရာက္သြားေသာ္လည္း ေနထိုင္ရာ ကမ့္ကေန ကားေတြျဖင့္
စုေဝးသြားေရာက္ၿပီး လုပ္ကိုင္ၾက၊ ညေန အလုပ္သိမ္းသည့္အခါ ႀကိဳေပးသည့္
အလုပ္သမားကားေတြျဖင့္ ျပန္လာၾကျဖင့္ ကမ့္ေတြမွာ ဆက္လက္ၿပီး
ေနထိုင္ခြင့္ရေနၾကတာ ျဖစ္သည္။ သို့ျဖစ္ရာ အသက္(၁၆)ႏွစ္အရြယ္ ရွိသည့္
ကေလးဆိုက သူ(၆)ႏွစ္အရြယ္က မိဘေတြနဲ႔ အတူ ျမန္မာျပည္ကေန ပါလာတာလို႔
မွန္းလို႔ရသလို၊ အသက္( ၇) ႏွစ္ ရွစ္နွစ္ခန္႔ ရွိသည့္ ကေလးဆိုက
အလုပ္သမားကမ့္ကို ေရာက္ရွိၿပီးမွ ေမြးၾကတာလို႔ ခန္႔မွန္း၍ ရေလသည္။
အားလံုးေသာ ကေလးေတြကေတာ့ ျမန္မာစကားလံုးဝ မေျပာတတ္ၾကေတာ့ေပ။<br />
အဆိုပါ ကေလးေတြမွာ ခ်င္းမိုင္ၿမို႔ျပင္မွာ ရွိသည့္ အလုပ္သမား ကမ့္မွာ
ေနထိုင္ရရာ သူတို႔ ဆီအေရာက္ သြားေရာက္သင္ေပးႏိုင္မွ အဆင္ေျပသျဖင့္
မိုဘိုင္းပညာေရးစနစ္ကို စတင္ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ ျမို႔တြင္းကေန (၁၄) ကီလိုမီတာ
ခန္႔ေဝးသည့္ အဆိုပါ ေနရာကို ကားျဖင့္ နာရီဝက္နီးပါး သြားရေလသည္။
ကေလးေတြကလည္း အားတက္သေရာ ပညာသင္ယူလိုၾကေလသည္။ ေနထိုင္ရသည့္
အလုပ္သမားကမ့္မွာ မိသားစု (၉၆) စုရွိသည္တဲ့၊ လမ္းေျမက ရႊံံေျမ၊ တြင္းေတြ
ခ်ိဴင့္ေတြ မ်ားစြာရွိသည္။ လမ္းခင္းေပးမထားပါ၊ အိမ္ယာမဟုတ္သည့္အျပင္
ေခတၱေနဖို႔ ေပးထားၿပီး လုပ္ငန္းၿပီးက ေရႊ႔ရမွာမို႔ အတည္တက်
သတ္မွတ္ထားတာမဟုတ္၍ျဖစ္သည္တဲ့။ ေခတၱ ေနဖို႔ ထားသည့္ေနရာမွာ
ကိုယ့္ျမန္မာျပည္သားေတြက ဟန္က်ပန္က် ေရွ႔ေနာက္ပူပင္မႈမရွိပဲ ေနေနၾကတာ
ျဖစ္သည္။ သြပ္ျပားစေတြျ့ဖင့္ မိုးကာ ထားသည့္ ေျမစိုက္
အခန္းကေလးေတြမွာေနၾကသည္။ ဘံု အိမ္သာ၊ ဘံုေရခ်ိဴးတဲ့ေနရာ စသျဖင့္ ရွိသည္။
အရြယ္ေရာက္လာသည့္ မိန္းကေလးေတြေနရာကေန သူတို႔ လံုျခံုမႈ ရွိၾကရဲ့လား
ေတြးေနမိသည္။ အဆိုပါအလုပ္သမားကမ့္ထဲကို ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာစာတန္းမွာ
ဘံုဆိုင္ ( အရက္ဆိုင္) ကို တန္းကနဲ ျမင္ရသည္။ အလုပ္သမားေတြ
ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္ကေန ျပန္လာၾကသည္ႏွင့္ အရက္ဆိုင္ထိုင္ၾကသည္။
အခ်ိူ႔က အလုပ္သမားေတြ တင္လာသည့္ ကားေပၚကေန ဆြဲခ်ေနရၿပီ။ အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔
ေရာက္မွန္းပင္မသိ၊ အလုပ္ခြင္မွာကတည္းက ေသာက္လာၾကၿပီ။
ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္လို႔ရသည့္ ေငြေတြမွာ တန္ဘိုးေတြကမနဲ၊ သူတို႔ ဒါေတြကို
စဥ္းစားမိရဲ့လားမဆိုႏိုင္၊ သူတို႔ ပတ္ဝန္းက်င္ေဘးမွာ နံရံအျမင့္ေတြ
ကာရံထားသည့္ ဗီလာ( အိမ္ယာ) ေတြကို လက္ညိႈးထိုးျပၿပီး ဒါေတြ
သူတို႔ေဆာက္ခဲ့တာေပါ့ ဆိုၾကသည္။ လွပၿပီး တန္ဘိုးရွိသည့္ အိမ္ေတြကို
ေဆာက္လုပ္ေပးၾကၿပီး သူတို႔ကေတာ့ ဗြက္ေတြ ရႊ႔ံေတြထဲ လူျဖစ္ရံုေနေနၾကရေလသည္။<br />
တရက္ စာသင္ဖို႔ အသြား ကားရွင္းသျဖင့္ နာရီဝက္ခန္႔
ေစာေရာက္သြားသည္။ စာသင္ဖို႔ လုပ္ေပးထားသည့္ အေဆာင္ေလးက
သံုးထပ္သားအေဟာင္းေတြကို ၾကမ္းခင္းလုပ္ထားၿပီး တဖက္ပိတ္ ဝါးထရံကာေလး
ရွိသည္။ စာသင္ရတာ ေလတျဖဴးျဖဴးေတာ့ ရသည္။ အဆိုပါ ေပါက္ျပဲ ယိုင္နဲ႔ေနသည့္
ဇရပ္လိုအေဆာင္မွာ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ေလးႏွင့္ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ တဆူရွိသည္။
ဒီလိုျမင္ရျပန္ေတာ့ မဆိုးပါဘူးလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္။ အဆိုပါ
ေစာေရာက္သြားသည့္ေန႔က အဲဒီအေဆာင္ေပၚမွာ လူစုလူေဝးကို လွမ္းေတြ႔လိုက္သည္။
စေနေန႔ ျဖစ္၍ အလုပ္ပိတ္ရက္ျဖစ္ရာ အလုပ္သမားေတြ အစည္းေဝး ဒါမွမဟုတ္
ေဆြးေႏြးပြဲ တခုခု လုပ္ေနသလား ေတြးရင္း အေဆာင္အထိ ေလွ်ာက္သြားမိသည္။
အမ်ိဴးသမီး အမ်ိဴးသား ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ခန္႔ ရွိသည္။ အားလံုး ေခါင္းေတြ
လည္ျပန္ၾကည့္ၿပီး တိုးတိုး တိုးတိုး စကားေတြ ေျပာေနတာ ျမင္မွ သူတို႔
ဝိုင္းေနသည့္ ျမင္ကြင္းကို ေသခ်ာေတြ႔ရေတာ့သည္။ ဖဲဝိုင္း ႏွစ္ဝိုင္း၊
အမ်ိဴးသားေတြေရာ အမ်ိဴးသမီးေတြပါ ဖဲရိုက္ေနၾကတာျဖစ္သည္။ ဆရာမလာတာ ျမင္ေတာ့
ဖဲခ်ပ္ေတြ ကပ်ာကယာ ေကာက္ယူၿပီး အလ်ိဴအလ်ိဴ ထြက္သြားၾကသည္။ အခ်ိူ႔လည္း
အတူပါသည့္ ကေလးေတြကို ေငါက္ငန္းရင္း အခ်ိဴ႔က ဘတ္(၂၀)တန္ကေလးကို လက္ထဲ
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္လို႔ မခ်င့္မရဲ ထြက္သြားၾကေလသည္။<br />
အေဆာင္ေပၚ က်န္ခဲ့သည့္ ေဆးလိပ္တို ေဆးလိပ္ျပာ၊ အခ်ိူရည္ဘူးခြံအခ်ိဴ႔
မုန္႔ထုတ္သည့္ အိတ္အခြံေတြ ဟိုတစသည္တစ စတာေတြကို ၾကည့္ရင္း
ကိုယ့္လူမ်ိဴးေတြ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ဘယ္ေနရာ ေနေန ေနခ်င္သလို ေနၾကတာ၊
စည္းလြတ္ဝါးလြတ္ ေနခ်င္တာ၊ ပရမ္းပတာ ေနခ်င္ၾကတာ စတာေတြ ေတာင္စဥ္ေရမရ
ေတြးေနမိသည္။ သူတို႔မွာ ျမန္မာျပည္ကေန အေျခအေနအရပ္ရပ္ေၾကာင့္ သူတပါး
တိုင္းျပည္ လာေရာက္ အလုပ္လုပ္ေနၾကေသာ္လည္း ကိုယ့္ဘဝကို ေျပာင္းလဲေအာင္
တိုးတက္ေအာင္ စိတ္ကူးမွ ရွိပါေလစ၊ ကိုယ့္အတြက္သာမက ကိုယ့္သားသမီးေတြ
ေရွ႔ေရး ေတြးၾကည့္ၾကပါရဲ့လား ၊ သူတို႔ ေျပာေနၾကတာ ျမန္မာျပည္မွာ ဘာမွ
မေျပာင္းလဲေသးလို႔ သူတို႔လည္း ျပန္မရေသး ဆိုတာပင္၊ ေျပာင္းလဲတယ္ဆိုတာ
သူမ်ားက လာၿပီး ေျပာင္းလဲေပးရတာလို႔ ထင္ေနဟန္တူသည္။ ကိုယ္ကစလို႔
ကိုယ့္မိသားစု အားလံုး ေကာင္းေသာ အေနအထားတခုကို တျဖည္းျဖည္း က်င့္ယူ
ေျပာင္းလဲေပးရမွာ၊ သူတို႔ ဘဝေတြကို ကိုယ္တိုင္ အရင္ဆံုး ေျပာင္းလဲရမွာ
ေမ့ေနၾကဟန္တူသည္။ ဘဝေပးအေျခအေနအရ ဆင္းရဲၾကေပမယ့္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း
စည္းကမ္းတက် ေနထိုင္တတ္တာကေတာ့ လူတဦးခ်င္း အမူအက်င့္ႏွင့္သာဆိုင္သည္။
ရသည့္လုပ္အားခကို ဖဲရိုက္ အရက္ေသာက္ဖို႔ သံုးလိုက္သည္ဆိုတာထက္ ဖဲရိုက္
အရက္ေသာက္သည့္ အလုပ္ကို လြတ္လပ္၍ လြယ္လြယ္လုပ္ေနၾကသည့္
ပံုစံမ်ိဴးျဖစ္ေနသည္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနထိုင္ရတာ
ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးမဟုတ္၊<br /> " တကယ့္ ဒီမိုကေရစီရဖို႔ဆိုတာ ဒီမိုကေရစီ
စနစ္နဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ေမြးျမဴႏုိင္မွရမွာ။ ဒီလိုေမြးျမဴႏိုင္မွ
ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီကလည္း တည္တံ့ခိုင္ၿမဲႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ စိတ္ဓာတ္ေတြကို ျပဳျပင္ဖို႔လိုပါတယ္။
အဂၤလိပ္လိုေျပာရရင္ mindset ေပါ့ေနာ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ အေတြးအေခၚ၊ အျမင္၊
အေနအထား၊ ရပ္တည္မႈအားလံုးေပါ့။ ဒါေတြကို မျပဳျပင္ဘဲနဲ႔ ဒီမိုကေရစီကို
ႏို္င္ငံအတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္လုပ္လို႔ မရပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာ
အခြင့္အေရးေတြပါလာပါတယ္။ "<br />
ဩဂုတ္လ (၁၁)ရက္ေန႔က
ေနျပည္ေတာ္မွာ က်င္းပတဲ့ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ကူးေျပာင္းမႈျဖစ္စဥ္
သုံးသပ္ေဆြးေႏြးပြဲ ဖြင့္ပြဲအခမ္းအနားမွာ ႏုိင္ငံေတာ္၏အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တက္ေရာက္မိန္႕ခြန္းေျပာၾကားသည့္ စကားထဲက ဒီစကားစုေလးကို
ေသခ်ာ ျပန္သတိရမိေလသည္။ အဲဒီေန႔ကပဲ အစီအစဥ္ေၾကညာသူ အမ်ိဴးသမီးက
အတိုင္ပင္ခံပုဂိုလ္ကို အမွာစကားေျပာေပးဖို႔ ေၾကညာၿပီးတဲ့ေနာက္
လက္ခုပ္တီးၿပီး ႀကိဳဆိုဖို႔ ေျပာတာမွာ အတိုင္ပင္ခံပုဂိုလ္ျဖစ္သူ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အဲဒီလိုမ်ိဴး သူမႀကိဳက္တဲ့အေၾကာင္း စကားမေျပာခင္
ထည့္ေျပာသြားေလသည္။ အဆိုပါ အမ်ိဴးသမီးေလးမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ေလ့လာမႈ
အားနည္းတာပဲလား၊ ဒီလို ကိစၥေတြဟာ ေျပာင္းလဲပစ္ရမယ္ဆိုတာ မသိေလသလား၊ ဒီလို
အေၾကာင္းအရာေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ အခန္းအနားမွာပင္
ေျပာင္းလဲရမွန္းမသိၾကေသးတာ ေတြ႔ျမင္ေနရေလသည္။<br />
အက်င့္ပါေနသည့္ မေကာင္းသည့္ အမူအက်င့္ေတြကို တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းပစ္ႏိုင္မွ
တေယာက္ခ်င္းကေန တအိမ္ေထာင္၊ တအိမ္ေထာင္ကေန တရပ္ကြက္၊ တရပ္ကြက္ကေနတျမိဳ႔ ၊
တႏိုင္ငံ အဆင့္ဆင့္ ေကာင္းေသာအေနအထားကို ေရာက္မွာျဖစ္ေလသည္။<br /> "
တခ်ိဳ႕ေတြက ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးေတြကို အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ပံုစံ၊
အေပါင္းလကၡဏာေဆာင္တဲ့ပံုစံနဲ႔ သံုးစြဲၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ
ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးေတြကို အႏုတ္လကၡဏာ ေဆာင္တဲ့ပံုစံနဲ႔ သံုးစြဲၾကတယ္။
ဘယ္သူေတြက ဘယ္လိို႔သံုးစြဲေနတယ္ဆိုတာေတာ့ ျပည္သူျပည္သားေတြက သိမယ္လို႔
ထင္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က ႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီ မရွိခဲ့တာ အင္မတန္ၾကာခဲ့လို႔
ကြ်န္မတို႔ ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားေတြဟာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရး နားမလည္ဘူးလို႕
ထင္ၾကပါတယ္။<br /> ဥပေဒအရ၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအရ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္အရ၊
နားမလည္တာရွိႏိုင္ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူျပည္သားေတြဟာ မွန္ကန္မႈနဲ႔
မမွန္ကန္မႈ ကိုေတာ့ ခြဲျခားၿပီး ျမင္တဲ့သူက မ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးဟာ မွန္ကန္တဲ့ ပံုစံနဲ႔သြားေနသလား၊
မသြားဘူးလားဆိုတာ အသိဆံုးကေတာ့ ျပည္သူျပည္သားေတြပါပဲ။ မွန္ကန္တဲ့ပံုစံနဲ႔
သြားရင္ေတာင္မွ အားလံုးဟာ ခ်က္ခ်င္း လက္ငင္း ေကာင္းသြားဖို႔ဆိုတာ
မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေနရာတိုင္းမွာလည္း ေအာင္ျမင္မႈ ရဖို႔ဆိုတာ
မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အဖက္ဖက္က ႀကိဳးစားရ ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီ
အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို အျမင္တစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ ျမင္ပါတယ္။ တစ္ဖက္ကေနပဲ
ျမင္ပါတယ္" တဲ့<br /> လူမႈကြန္ယက္ေတြမွာ တေန႔တပုဒ္
မေကာင္းေရးေပး၊ ဆဲေပးလို႔ အခေၾကးေငြေတြ ရယူထားသလား ထင္ရေအာင္ ပံုမွန္
မေကာင္းထိုင္ေျပာေနသည့္ လူတန္းစားေတြ ရွိသည္။ ထိုအထဲမွာ
အမတ္ေဟာင္းတေယာက္မွာ အဆိုးဆံုးျဖစ္သည္။ အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္ လကၡဏာ
တစံုတရာမရွိပဲ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးကို
အနုတ္လကၡဏာေဆာင္တဲ့ဘက္က သံုးစြဲေနတာျဖစ္သည္။ သူလဲ အသိပညာရွိေပမယ့္
လြတ္လပ္ျခင္းကို တလြဲသံုးတဲ့ ပညာေရနိမ့္ပါးတဲ့ အလုပ္သမားေတြနဲ႔ အတူတူပင္၊
တိုင္းျပည္ရဲ့ အေျပာင္းအလဲမွာ ကိုယ္ကစလို႔ ခက္ခဲသည့္ ဘဝအေျခအေနကေန စားဖို႔
ေနဖို႔ ရတဲ့အခိုက္အတန္႔ ေနာင္အနာဂတ္အတြက္ ေကာင္းေသာေျပာင္းလဲျခင္းေတြ
ျဖစ္ေအာင္ လြတ္လပ္ျခင္းအရသာကို တန္ဘိုးရွိရွိ အသံုးခ်ၾကေစလိုပါသည္။
ဘယ္ေနရာမွာပဲေနေန ဘယ္ဆီကိုပဲေရာက္ေရာက္ လြပ္လပ္ျခင္းကို စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့
တလြဲ သံုးေနသ၍ ေကာင္းမြန္တဲ့ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ ျဖစ္လာမွမဟုတ္တာေသခ်ာေလသည္။<br /> ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-9077042200911933732017-08-20T21:26:00.001-07:002017-08-20T21:26:16.146-07:00" အတိတ္ရဲ့ ဒါဏ္ရာတခု"၂၁ရက္ ဩဂုတ္လ ၂၀၁၇ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္ ( ၃၂) မွ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-dlcGpUF1rdc/WZpguFYQ-AI/AAAAAAAAA9Q/CXpBX0KvUIwOh0Co6P669lyTvODoeDktgCLcBGAs/s1600/21%2BAug%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="720" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-dlcGpUF1rdc/WZpguFYQ-AI/AAAAAAAAA9Q/CXpBX0KvUIwOh0Co6P669lyTvODoeDktgCLcBGAs/s320/21%2BAug%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_6">
<br />
ကိုယ္လက္ေတြ နာက်င္ကိုက္ခဲၿပီး ဖ်ားခ်င္ခ်င္
ျဖစ္တာနဲ႔ ပါရာစီတေမာတလံုးေသာက္ၿပီး ေဆးရံုသြားျပလိုက္သည္။
ေဆးအရွိန္ေၾကာင့္ အဖ်ားေသြးေပ်ာက္သြားဟန္ထင့္၊ ဆရာဝန္နဲ႔ ေတြ႔႔တဲ့အခ်ိန္မွာ
အဖ်ားမရွိေတာ့ပါ၊ ဆရာဝန္လည္း ေခ်ာင္းဆိုးသလား ႏွာေစးသလား ေမးရိုးေမးစဥ္
ေမးခြန္းေတြ ေမးၿပီး ေဆးေပးလိုက္သည္။ ေဆးယူတဲ့အခန္းမွာ ေဆးသြားယူေတာ့
ဝန္ထမ္းျဖစ္သူ အမ်ိဴးသမီးက ေဆးေသာက္ရမည့္ အညႊန္းစာရြက္ ကပ္ထားတာ ျပရင္း
ႏႈတ္ကလည္း ထပ္မံရွင္းျပသည္။ ပါရာစီတေမာ အလံုး(၂၀)ပါ တအိတ္၊ ခၽြဲေပ်ာ္ေဆး
bisolvon (၁၅)လံုးပါ ပလတ္စတစ္ထုတ္တထုတ္၊ ႏွာေစးေပ်ာက္ေဆး Maxiphed
(၁၀)လံုးပါတအိတ္၊ ေခ်ာင္းဆိုးေပ်ာက္ေဆး Dextrome( ၁၀)လံုးပါ တအိတ္
စုစုေပါင္း ေဆးေလးမ်ိဴး ေပးလိုက္သည္။ ေငြေၾကး တျပားတခ်ပ္မွ မေပးခဲ့ရပါ။
ထိုင္းအစိုးရက တယ္ဟုတ္ပါလား ၊ ေဆးဝါးကုသမႈစားရိတ္ အလကားေပးႏိုင္တယ္လို႔
ယူဆက မမွန္ပါ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံသာမက ကမၻာအဝွမ္း ခ်မ္းသာသည့္ ႏိုင္ငံမ်ား
အပါအဝင္ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ေဆးဝါးကုသမႈ စားရိတ္အတြက္ က်န္းမာေရးအာမခံ ဆိုတာ
ျပည္သူတိုင္းက ႀကိဳတင္ေပးသြင္းထားရတာျဖစ္သည္။<br />
ေဆးရံကေန အိမ္ျပန္အေရာက္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ေဖ့စ္ဘြတ္ဝင္ၾကည့္မိတဲ့အခါ
လူအေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာေနၾကသည့္ ေခါင္းစဥ္က ခ်ပ္သင္း တဲ့၊ ဒါနဲ႔ မနက္ကေတာ့
ဗီဒီယိုဖိုင္တခု ေတြ႔လိုက္မိၿပီး မ်က္ႏွာထားရိုးရိုးရွင္းရွင္း
သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔နဲ႔ လူတေယာက္က မတ္တတ္ရပ္အေနအထားနဲ႔ရွိေနတာမွာ
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က လူငယ္ကေလးတေယာက္က ႏြဲ႔ႏြဲ႔လ်လ် လွ်ာအျပားလိုက္
သြားေစ့ၿပီး ေျပာတဲ့ ေလသံနဲ႔ လုပ္ေျပာေျပာ ေနတာျမင္ရလို႔ စိတ္ပ်က္စြာ
မၾကည့္ပဲ ေက်ာ္သြားခဲ့သည့္ ဗီဒီယိုဖိုင္ ျဖစ္ေနသည္။ အခုေခတ္ ေယာက်ၤားေလး
မိန္းကေလး အေတာ္မ်ားမ်ား စကားေျပာတာ မိန္းကေလးနဲ႔ ေယက်ၤားေလး ေျပာပံုဆိုပံု
ေလယူေလသိမ္း မကြာၾကတာ သတိျပုမိသည္။ လူထုေဒၚအမာ ေရးသည့္ အေမ့ေရွးစကားထဲက
စာေတြ သတိရမိေလသည္။ တခ်ိန္ကေတာ့ ၾကည္လင္ျပတ္သားသည့္ ေျပာဆို
တင္ဆက္မႈမ်ိဴးကို ေရဒီယို ရုပ္ျမင္သံၾကားေတြကေန မွတ္သား အတုယူလို႔ရသည္။
ယခုေခတ္ကေတာ့ အက္ဖ္အမ္မ္ ေတြမွာ ေျပာေနၾကတာ ေယက်ၤားမိန္းမ ခၽြဲပစ္ေနၾကသည့္
လုပ္သံေတြ မ်ားလွရာ ေခတ္ကာလ လူငယ္အခ်ိဴ႔ ဒီလိုပံုစံေတြ အတုခိုးေျပာတာ
မဆန္းလွလို႔ ဆိုရမည္။<br /> " ခ်ပ္သင္း"
တိုက္နယ္ေဆးရံုမွာ အဆိုပါလူငယ္ကေလးေတြ ဖြင့္ထားသည့္ ျပင္ပစာသင္ေစာင္က
ေက်ာင္းသူကေလးေတြ ေဆးခန္းလာျပရာက အဆင္မေျပျဖစ္တာေတြကို တိုက္နယ္ဆရာဝန္ထံ
လာေရာက္ေျပာျပေနတဲ့ ဗီဒီယိုဖိုင္ ျဖစ္သည္။ အဓိက ျပႆနာက ေဆးရံုမွာ
ေဆးဝါးမလံုေလာက္တာ၊ ေဆးရံုမွာ ေဆးမရွိေပမယ့္ အျပင္မွာ ဝယ္လို႔ရေနတာ၊
ေနာက္တခုက တိုက္နယ္ဆရာဝန္ေလးရဲ့ ျပင္ပေဆးခန္းမွာ ကုသရင္
တန္ရာတန္ေၾကးက်သင့္စြာေပးႏိုင္က ကုလို႔ ရတာ ဒါေတြကို ေျပာဆိုေနၾကတာ
ျဖစ္သည္။ ဗီဒီယိုဖိုင္ကိုၾကည့္ၿပီး စနစ္ဆိုးရဲ့ သားေကာင္မ်ား ဆိုသည့္
စကားလံုးကိုသာ တြင္တြင္သတိရေနမိေတာ့သည္။ ေဆးရံုမွာ ေဆးဝါးမလံုေလာက္တာ
ျမန္မာျပည္ တနံတလ်ားရွိ ေဆးရံုတိုင္းလိုလိုပါ။ ခ်ပ္သင္း တိုက္နယ္ တခုထဲ
မဟုတ္ပါ။ ရန္ကုန္ျမို႔က ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီးမွာေတာင္
ေဆးဝါးျပည့္စံုလာတယ္လို႔ ေျပာစမွတ္ျပဳၾကတာ တႏွစ္ဝန္းက်င္သာ ရွိေပအုန္းမည္။
က်န္းမာေရးအသံုးစားရိတ္က ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ တုန္းက လူတဦးခ်င္း GDP ရဲ့
၂ရာခိုင္ႏႈန္း သာ ရွိခဲ့သည္။ ေဆးရံုမွာ ေဆးဝါးမလံုေလာက္တာတင္မက အရက္ျပန္က
အစ ဝယ္ရတယ္ ဆိုတာမ်ိဴးက ျဖစ္ေနတာ ဆယ္စုႏွစ္ သံုးစုပင္မကေတာ့၊ ေဆးရံုမွာ
တာဝန္က်သည့္ ဝန္ထမ္းေတြမွာ သူတို႔လုပ္အားကို မရွိမဲ့ရွိမဲ့ ေဆးဝါးမ်ားကို
အသံုးျပဳရင္း အစြမ္းကုန္ ကုသေပးၾကပါလိမ့္မည္။
ကိုယ္တိုင္လုပ္ပိုင္ခြင့္ရမည့္ ကိုယ္ပိုင္ေဆးခန္းမွာဆိုက
ကိုယ့္ဘတ္ဂ်က္နဲ႔ကိုယ္ လိုသည့္ေဆးေတြ ဝယ္ျဖည့္ ကုသေပးက ေဆးရံုမွာ
မရွိသည့္ေဆး မရသည့္ေဆးျဖင့္ တတပ္တအား ကူညီ ကူသေပးရင္း ရပ္ရြာရဲ့ က်န္းမာေရး
ျပႆနာကို တဖက္တလမ္းက ေျဖရွင္းတာလည္း ေရာက္သည္။ ေဆးရံုမွာ လာမကုနဲ႔
ငါ့ေဆးခန္းလာလို႔ ဘယ္ဆရာဝန္ကမွ ေျပာမွမဟုတ္၊ သူတို႔ သင္ယူခဲ့သည့္
ေဆးပညာဘြဲ႔ယူစဥ္ကတည္းက သူတို႔ ကတိသစၥာျပဳၿပီးသား။ ေဆးကူသသည့္ ဆရာဝန္ဆိုတာ
ေတာ္ရံု စိတ္ျဖင့္ မလုပ္ႏိုင္၊<br /> အဆိုပါ
ဆရာဝန္မွာလည္း ေဆးရံုမွာ မေျဖရွင္းႏိုင္သည့္ ကုသမႈေတြကို
သူ႔ရဲ့ကိုယ္ပိုင္ေဆးခန္းမွာ ေျဖရွင္းေပးဟန္တူသည္။ ေစတနာႏွင့္ အသျပာ
တြဲမိေတာ့ အထင္လြဲစရာေတြ ျဖစ္ၾကျပန္သည္။ ေဆးရံုမွာ ေဆးမရွိပဲ ေဆးခန္းက်
ေဆးရွိသည္ ျဖစ္ေနတာ၊ ဒါလည္း ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး ဒီလိုခ်ည့္သာ။ ေဆးရံုေတြမွာ
ေဆးမရွိပဲ ျပင္ပေဆးဆိုင္ေတြမွာ ေဆးေတြေတာင္ပံုယာပံု ရွိေနသည္။ ေငြရွိက
ဘာေဆးလိုခ်င္သလဲ နာမည္ေျပာ မရမရွိ။ ဒီလိုျဖစ္ေနတာကိုက အလြဲတခု မဟုတ္ပါလား။
ေဆးကုသေနရသည့္ စနစ္ကိုက အစိုးရေဆးရံုေတြကေန ဝန္ေဆာင္မႈေရာ ေဆးဝါးပါ
အလကားေပးရသည့္ စနစ္မ်ိဴး ျဖစ္ေနသည္။ ခ်မ္းသာသည့္ တိုင္းျပည္မ်ားမွာပင္
ေဆးရံုသြားျပ ဝန္ေဆာင္မႈႏွင့္ ေဆးအလကားရတာ မရွိပါ။<br />
ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ့
က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈက ကမၻာ့အဆင့္မီရွိသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဴးေတြသာမက
အျခားတိုင္းျပည္အသီးသီးကပင္ လာေရာက္ ေဆးကုသခံယူၾကသည္။သို႔ျဖစ္ရာ
ထိုင္းျပည္သူေတြအတြက္ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈကျဖင့္ အင္မတန္ျပည့္စံုမႈ
ရွိသည္ ေျပာရမည္။ ျပည္သူလူထုရဲ့ အဓိကလိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔
အေကာင္အထည္ေဖာ္တာမွာ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈအတြက္ အစီအစဥ္ေကာင္းေတြ
ခ်မွတ္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တာလည္း တခုအပါအဝင္ပင္၊ " အစိုးရဝန္ထမ္း၊
ပုဂလိကဝန္ထမ္းႏွင့္ ထိုင္းအစိုးရက တရားဝင္ခြင့္ျပဳထားသည့္
အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးမွာ အလုပ္လုပ္ကိုင္ၾကသည့္ ဝန္ထမ္းႏွင့္ အလုပ္သမားမ်ားမွာ
လစာဝင္ေငြရဲ့ ငါးရာခိုင္ႏႈန္းကို က်န္းမာေရးအာမခံအျဖစ္ လစဥ္ေပးသြင္းရေလသည္။
ဘတ္(၇၅၀) ထက္မပိုေသာ ေပးသြင္းမႈဟုဆိုရာ လခမ်ားသူလည္း (၇၅၀) ထက္ေတာ့
ပိုမသြင္းရဟုဆိုလိုသည္။ ထိုသို႔ အာမခံေပးသြင္းထားသူမွာ မိမိအာမခံထားရွိရာ
ေဆးရံုကို သြားျပပါက ဝန္ေဆာင္မႈအပါအဝင္ ေဆးဖိုးဝါးခ ေပးရန္မလိုေခ်။
ေဆးရံုတက္ရတာမ်ိဴးႏွင့္ ခြဲစိတ္ကုသတာမ်ိဴးေတြမွာပါ ေပးရန္မလိုေပ။
အာမခံထားခ်င္သည့္ ေဆးရံုမွာ အစိုးရေဆးရံုသာမက ပုဂၢလိက ေဆးရံုေတြမွာပါ ထား၍
ရေလသည္။ ေဆးရံုလာသည့္အခါ အာမခံကဒ္ျပလိုက္ရံုသာ။<br />
အစိုးရဝန္ထမ္းမဟုတ္သည့္ အျခားထိုင္းျပည္သူမ်ားအတြက္ကေတာ့ ဘတ္(၃၀)
ေဆးကုသမႈဆိုတာ ရွိသည္။ အဆိုပါအစီအစဥ္ကို စတင္ခဲ့တာ အႏွစ္(၃၀) ရွိၿပီဟု
ဆိုေလသည္။ ဘတ္(၃၀)ျဖင့္ ေဆးဝါးကုသမႈ ခံယူႏိုင္သည့္ သူေတြထဲ
ျမန္မာအလုပ္သမားေတြပါ အခြင့္အေရးရရွိပါသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံကို
လာေရာက္အလုပ္လုပ္ေနၾကသည့္ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ
က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ မရရွိက ထိုင္းအစိုးရမွာပါ နစ္နာမႈေတြ ရွိသည္။
ဒါ့ေၾကာင့္ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈကို တန္းတူေပးထားတာျဖစ္သည္။ ဘတ္(၃၀)
ကဒ္ျဖင့္ျပက ေဆးရံုမွာ ဘတ္(၃၀)သာ ေပးသြင္းရတာျဖစ္သည္။ ေဆးဝါးကေတာ့
ေဆးရံုတိုင္းမွာ အျပည့္ရွိသည္။ ျပင္ပေဆးဆိုင္ေတြမွာလည္း ေဆးေတြ
ေပါေပါမ်ားမ်ား ရွိသည္။ ေဈးႏႈန္းလည္း ခ်ိဴသာသည္။ အေၾကာင္းက ေဆးဝါးအေပၚ
ေကာက္ခံသည့္ အခြန္က မျဖစ္စေလာက္သာ၊ အရက္ ေဆးလိပ္အေပၚေကာက္ခံသည့္ အခြန္ကသာ
အမ်ားဆံုးျဖစ္သည္။ ဒါ့အျပင္ ထိုင္းျပည္တြင္းမွာပင္ ေဆးဝါးမ်ိဴးစံု
ထုတ္လုပ္ႏိုင္ရာ ျပည္ပမွဝယ္ယူရတာ အင္မတန္နည္းပါးသည့္အခ်က္က
ေဆးဝါးလိုအပ္ခ်က္ ျပည့္စံုေနမႈရဲ့ အဓိကအားသာခ်က္ျဖစ္သည္။<br />
သာမန္ ထိုင္းျပည္သူလည္းမဟုတ္၊ ထိုင္းအစိုးရဝန္ထမ္းလည္း မဟုတ္သည့္
ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားဆိုပါက က်န္းမာေရး အာမခံ ဝယ္ယူခြင့္ရွိသည္။ ပုဂၢလိက
ကုမၼဏီေတြမွာ က်န္းမာေရးအာမခံ ထားရွိသူမွာ ေဆးရံုျပတာ ေဆးရံုတက္တာ
ခြဲစိတ္တာ စသျဖင့္ အဆင့္လိုက္ က်သင့္သလို အာမခံကုမၼဏီက ေပးသြင္းေပးသည္။<br />
က်န္းမာေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဆးရံုကို လူနာတေယာက္ ေရာက္လာက
ပထမဆံုးလုပ္ရာမွာက ကုသမႈလို႔ ထိုင္းအစိုးရက ဆိုထားသည္။ ထိုင္းအစိုးရအဆက္ဆက္
ေျပာထုံးက ေဆးရံုကို လူနာေရာက္လာခဲ့ရင္ အဆိုပါလူနာမွာ ဘယ္သူလဲ ဘာေတြရွိလဲ
ဆိုတာထက္ အရင္ဆံုးကုသေပးလိုက္ပါတဲ့၊<br /> အဆိုပါ
စကားအမွန္ဆိုတာ မ်က္ျမင္ ႀကံုဖူးတာ ႏွစ္ခါရွိပါသည္။ ပထမတခါက ေဆးရံုမွာ
ေစာင့္ေနတုန္း အလုပ္သမားတေယာက္ လုပ္ငန္းခြင္ မေတာ္တဆမႈျဖစ္ၿပီး သတိေမ့လ်က္
ေရာက္လာသည္။ သူနာျပဳ ဆရာဝန္ႏွင့္ အျခားက်န္းမာေရးဝန္ထမ္းေတြ
အေရးေပၚအခန္းဖြင့္ၿပီး ခ်က္ျခင္းကုသေပးသည္။ ေဆးထုတ္သည့္အခန္းေျပးၿပီး
ေဆးသြားထုတ္သူက ထုတ္၊ ေျပးေျပးလအားလႊား ကုၾကသည္။ ၿပီးမွ ဝန္ထမ္းတေယာက္က
လူနာႏွင့္အတူပါလာသည့္ အေဖာ္ကို မွတ္ပံုတင္ဌာနကို
သြားၿပီးစာရင္းသြင္းခိုင္းသည္။ ဆရာဝန္ႏွင့္ သူနာျပဳမ်ား အခန္းထဲကေန
လိုတာေတာင္း ေဆးအပါအဝင္ ပစၥည္းကရိယာ အသင့္ ၊ လူနာစိတ္ခ်ရၿပီဆိုမွ ဆရာဝန္က
ထြက္လာကာ လုပ္ေဆာင္ရမွာေတြကို လူနာရွင္ကိုေျပာ၊ ေငြစကားကို
ဆရာဝန္ကေျပာစရာမလို၊ ဒီေလာက္ကုန္မယ္ တတ္ႏိုင္လား၊ ဒီေဆးက ေဈးႀကီးတယ္
ေဆးရံုမွာမရွိဘူး ဘယ္ေဆးခန္းမွာသြားဝယ္ ေျပာစရာမလို၊
ေျပာေတာင္ေျပာဖူးၾကရဲ့လားမသိ။ ဆရာဝန္က ကုသေရးသက္သက္၊ သူကုဖို႔ လိုအပ္တာ
အသင့္ ၊<br /> ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကေန
ခ်င္းမိုင္ကို အလည္လာတဲ့ မိတ္ေဆြတေယာက္၊ ဆိုင္ကယ္ေမွာက္ သတိလစ္ၿပီး
ေဆးရံုေရာက္တာ အေရးေပၚခန္းထဲထည့္ၿပီး လိုအပ္တာအကုန္ကုသမႈေပးထားသည္။ အသက္ကို
မရရေအာင္ ကယ္ထားသည္။ အသက္ရႈေနေပမယ့္ သတိမရေသး၊ ဘယ္သူကမွ ေငြေရးေၾကးေရး
တျပားမွ မေပးရေသးပဲ လူ႔အသက္ကို ကယ္ရမည္ဆိုသည့္ စိတ္ျဖင့္ ကုသမႈကို
ဦးစားေပးထားတာျဖစ္သည္။<br />
က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈကိစၥ စာေရးတဲ့အခါ အခ်က္အလက္ မွားမွာဆိုးတဲ့အတြက္
ထိုင္းလူမ်ိဴး ဆရာမကို ေသခ်ာ ေမးျမန္းရသည္။ သူက
က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈမွာ ထိုင္းက ျမန္မာထက္အမ်ားႀကီးသာပါတယ္လို႔
ေျပာတာကို မွန္ပါတယ္လို႔ ေျပာလိုက္ရတာပါပဲ၊ စိတ္ထဲကေတာ့
သူတို႔ကံေကာင္းလိုက္တာ၊ တို႔လူမ်ိဴးေတြ ဘာလို႔ ဒီလို အခြင့္အေရးမရၾကတာလဲ
လို႔ ေတြးေနမိသည္။ ကိုယ္တိုင္ပင္ ထိုင္းေရာက္ကာစက ဘာအာမခံမႈမွ မရွိတာကေန
ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္းေက်ာင္းမွာ ဆရာမဝင္လုပ္တဲ့အခါ ထိုင္းအစိုးရက ေပးသည့္
က်န္းမာေရးအာမခံကို ရရွိခံစားခြင့္ ရေလသည္။ လစဥ္အာမခံေၾကး ဘတ္(၇၅၀)
ေပးသြင္းရသည္။ ထိုင္းဆရာမက ေျပာတာက ကိုယ့္ရဲ့အာမခံကို ကိုယ္တိုင္မသံုးရလို႔
က်န္းမာေရးေကာင္းေလေလ ကုသိုလ္ပိုရေလေပါ့တဲ့၊ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ့
ဒီေငြေတြနဲ႔ ေဝမွ်ၿပီး ကုသေပးေနတာမို႔ တျခားကုသဖို႔လိုတဲ့သူေတြကို
က်န္းမာေရးစားရိတ္ share ေပးတဲ့သေဘာေပါ့တဲ့၊ အစိုးရက ဒီေလာက္လူအမ်ားႀကီး
အလကား ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲတဲ့၊ ဒါအစိုးရက ေဖာ္ေဆာင္ထားတဲ့
ေဝမွ်စနစ္တခုေပါ့လို႔ ဆိုသည္။<br />
ထိုင္းက်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈအတြက္ အဓိက ထားသည့္ ဆရာဝန္ေတြ
ေျပာသည့္စကားတခြန္းက " When most doctors see patients they don't see
schemes...... they treat diseases. "<br /> ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္
ဘယ္ႏိုင္ငံသားပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္အလုပ္ကို ေနာက္ဆံတင္းတင္း နဲ႔ ျပည့္ျပည့္ဝဝ
လုပ္ရက စိတ္ေအးလက္ေအး ရွိၾကေပမည္။ မိမိအလုပ္ကို ေၾကာင့္က်ခပ္သိမ္းမရွိပဲ
လုပ္ေနရက လုပ္ငန္းခြင္ေပ်ာ္ရႊင္မႈရရွိမည္။ အဆိုးဆံုးျဖစ္သည့္
ကိုယ့္အလုပ္ကို ေစာ္ကားတာ ကိုယ့္႒ာနကို ေစာ္ကားတာမ်ိဴးကို ဘာမွျပန္မေျပာပဲ
စိတ္ေလွ်ာ့လက္ေလွ်ာ့ ေျပာခ်င္တိုင္းသာေျပာၾကပါလို႔ လည္စင္းေပးေနရသည့္
ဘဝေတြက လြတ္ခ်င္ၾကသူခ်ည့္သာ၊ အခုေတာ့ ငါဘယ္သူလဲ မင္းဘယ္သူလဲ
ဆိုတာေတြၾကားမွာ အျပစ္ရွိသူပမာ အၿပံုးမပ်က္ ရပ္ပီး နားေထာင္ေနေပးရတဲ့ ဘဝေတြ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဘယ္အခ်ိန္ထိ ေနေပးေနၾကရမွာပါလိမ့္။<br /> ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-81380395124890712072017-08-13T20:32:00.001-07:002017-08-13T20:32:12.153-07:00"ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ပန္းေလးတစ္ဆုပ္"၁၄ရက္ဩဂုတ္လ ၂၀၁၇ခုႏွစ္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္(၃၁)မွ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-Zx5gZowd6JQ/WZEZicdmPLI/AAAAAAAAA8w/Srdi3SSTOhgGjOjjmiOdkPJoxzgCEDaKQCLcBGAs/s1600/14%2BAugust%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="733" data-original-width="960" height="244" src="https://1.bp.blogspot.com/-Zx5gZowd6JQ/WZEZicdmPLI/AAAAAAAAA8w/Srdi3SSTOhgGjOjjmiOdkPJoxzgCEDaKQCLcBGAs/s320/14%2BAugust%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
အားတဲ့ရက္ေတြမွာ ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းတြဲေတြ
ၾကည့္လို႔ရေအာင္ဆိုကာ သမီးတေယာက္က ဇာတ္လမ္းတြဲေလးေတြ ဖုန္းေပၚမွာ bookmark
တင္ေပးထားသည္။ စာဖတ္ရာက အေျပာင္းအလဲအျဖစ္ ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းတြဲေတြ
ၾကည့္ရင္းက သမီးျဖစ္သူတင္ေပးထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းတြဲေတြ ကုန္သေလာက္နီးပါး ျဖစ္ကာ
တကားသာ က်န္ေတာ့သည္။ ဇာတ္ကားနာမည္က Kill me, Heal me တဲ့ ၊ ဒီတေခါက္ေတာ့
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရတဲ့ ခံစားခ်က္ေလးပဲ ေျပာေတာ့မယ္လို႔
ၾကည္ၾကည္နူးႏူး ေတြးမိသည္။ ရုပ္ရွင္က ၾကည္ႏူးစရာ ဇာတ္လမ္းမို႔လားဆိုေတာ့
မဟုတ္ျပန္၊ စိတ္ေရာဂါဆန္ဆန္ ဇာတ္လမ္းေပမယ့္ ေၾကာက္ရြ႔ံစရာ မပါပဲ ၾကည့္ရတာ
စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းလွသည့္အျပင္ နာမည္ေက်ာ္
ျမန္မာရုပ္ရွင္မင္းသားတေယာက္ကို သတိရေစသြားေအာင္ စြမ္းသည္လို႔ ဆိုရေပမည္။<br />
ရုပ္ရွင္ၾကည့္တယ္ဆိုတာေတာင္
လူတေယာက္ႏွင့္တေယာက္ မတူၾကေပ။ တခ်ိဴ႔က ထိုးခန္းသတ္ခန္း ဖိုက္တင္ခန္းမွ
ၾကည့္ရတာ ႀကိုက္သလို တခ်ိဴ႔က ရယ္စရာဟာသေတြမွ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကသည္။ သရဲကားမွ
ၾကည့္တတ္တဲ့ သဲထိတ္ရင္ဖို ႀကိုက္သူမ်ိဴးလည္း ရွိေသးသည္။ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့
ေသြးရဲရဲသံရဲရဲ အသာထား ကားေတြအျပိုင္ေမာင္းတာေတာင္ မၾကည့္ရဲတာမို႔
မိသားစုကို ဇာတ္အိမ္တည္ထားတာမ်ိဴး နဲ႔ ဒရမ္မာဇာတ္လမ္းေတြသာ ၾကည့္ျဖစ္သည္။
ရုပ္ရွင္ကားေတြ ပို႔ေပးတတ္တဲ့ သမီးျဖစ္သူကို မိသားစုေပ်ာ္စရာကားေလးေတြ
မ်ားမ်ားရွာေပး ဆိုေတာ့ အဲဒီလို ကားမ်ိဴးေတြ သိပ္မရွိပါ၊ ရွိတာေတြက
ၾကည့္ၿပီးသားေတြ ျဖစ္လို႔ ေနၿပီ ဆိုရာ သတ္တာျဖတ္တာ ေသြးရဲရဲသံရဲရဲ မပါတာသာ
ပို႔ေပးလို႔ တဆင့္ေလ်ာ့ ေျပာတဲ့အခါ kill me, Heal me ဆိုတဲ့ ဇာတ္လမ္းတြဲကို
နာမည္ၾကည့္ၿပီး Kill ျမင္တာႏွင့္ ေနာက္ခ်န္ခဲ့တာျဖစ္သည္။<br /> တကယ္တန္း
ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ အပိုင္း(၂)ေလာက္ အေရာက္မွာပဲ နာမည္ေက်ာ္
ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ အဆိုေတာ္ ထုတ္ေဝသူ ဇာတ္ညႊန္းဆရာ စာေရးဆရာ ဒါရိုက္တာ
ဝင္းဦးကိုယ္တိုင္ သရုပ္ေဆာင္ ရိုက္ကူးသည့္ " ေဆာင္းအိပ္မက္" ရုပ္ရွင္ကို
သတိရသြားေလေတာ့သည္။ ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲကို ၿပီးဆံုးေအာင္ေတာ့
မၾကည့္ရေသးေပမယ့္ ဇာတ္လမ္းတြဲ ထက္ဝက္က်ိဴးတဲ့ အခ်ိန္မွာ အဆိုပါ ဇာတ္လမ္းက
ဝင္းဦး ပထမဆံုးအၾကိမ္ အကယ္ဒမီ ရသြားတဲ့ " ေဆာင္းအိပ္မက္" ဇာတ္လမ္းပဲလို႔
တထစ္ခ် ေျပာလို႔ရေလသည္။ ဒီလိုျဖင့္ ဝင္းဦးက အဆိုပါ
ကိုးရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲကို မ်ား ေကာ္ပီကူးလိုက္သလားလို႔ စိတ္ကူးနဲ႔ေတာင္
ေတြးစရာမလိုပါ။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲက ႏွစ္ႏွစ္
သံုးႏွစ္ခန္႔သာ ရွိေသးၿပီး ဝင္းဦး ကြယ္လြန္သြားတာပင္ (၂၉) ႏွစ္
ရွိခဲ့ၿပီမဟုတ္ပါလား။<br /> ဝင္းဦးရဲ့ နာမည္ေက်ာ္
ေက်ာက္မဲအက်ဥ္းသားကဲ့သို႔ ဇင္းဒါးအက်ဥ္းသားကို မွီျငမ္းခဲ့သလို
ဇာတ္လမ္းျဖစ္ခဲ့ပါလိမ့္မည္။ ယခင္ေခတ္ ရုပ္ရွင္အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ
မွီဲၿငမ္းျဖစ္ေပမယ့္ ပံုတူ ထပ္တူ ျဖစ္မေန၊ ျမန္မာလူမ်ိဴးတို႔
လိုက္ပါခံစားႏိုင္သည့္ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္မ်ိဴး ျဖစ္ေအာင္
ဖန္တီးခဲ့ၾကေလသည္။ရုပ္ရွင္ၾကည့္ေနရင္း ႏိုင္ငံျခားဇာတ္လမ္းတခုခုကို
မွီၿငမ္းထားတာလို႔ ခံစားခ်က္ျဖစ္မေနေပ။ အဆိုပါ" ေဆာင္းအိပ္မက္" ရုပ္ရွင္ကို
၁၉၆၇ခုႏွစ္မွာ ရိုက္ကူး ထုတ္လုပ္ခဲ့ၿပီး ဝတၳဳဇာတ္ညႊန္း ဒါရိုက္တာ
သရုပ္ေဆာင္ ဝင္းဦး ျဖစ္သည္။ တကားလံုး ဝင္းဦး ဖန္တီးခ်က္ခ်ည့္ပင္ျဖစ္သည္။
ဝင္းဦးႏွစ္ကိုယ္ခြဲကာ သရုပ္ေဆာင္ထားၿပီး အဆိုပါ ဇာတ္ကားျဖင့္
အကယ္ဒမီဆြတ္ခူးရရွိသြားေလသည္။ " ေဆာင္းအိပ္မက္" ရုပ္ရွင္ရံုတင္စဥ္က
တစ္ႏွစ္ခြဲသာသာအရြယ္သာ ရွိေသးတာမို႔ မၾကည့္ခဲ့ရေပမယ့္ ရုပ္ျမင္သံၾကားေပၚကာစ
၁၉၈၂ခုႏွစ္ ဝန္းက်င္မွာ တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း ျမန္မာရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းေဟာင္းေတြ
ျပန္ျပတာမွာ ၾကည့္ခဲ့ရၿပီး အင္မတန္ႀကိုက္ခဲ့ရသည့္
ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ျဖစ္ခဲ့သည္။<br /> အနက္ေရာင္ကိုသာ
ဝတ္ဆင္ခဲ့သည့္ ေဇာ္မင္း ၊ သူက စရိုက္ၾကမ္းၾကမ္း၊ ေက်ာ္မင္း
ျဖစ္သြားျပန္ေတာ့ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ၊ လူတကိုယ္စိတ္ႏွစ္မ်ိဴး ျဖင့္
စိတ္ေဝဒနာခံစားေနရသည့္ ေခတ္ပညာတတ္ ထက္ျမက္သည့္ လူငယ္တေယာက္အေၾကာင္း
ရင္တထိတ္ထိတ္ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ ခံစားမႈပင္ျပန္ေပၚလာသည္။ အစပိုင္းမွာ အမႊာညီအကို
လို႔ထင္ၿပီး လူႏွစ္ေယာက္လို႔ ထင္ထားႏိုင္ေအာင္ သရုပ္ေဆာင္တာေတြ
ေကာင္းလွသည္။ ေနာက္မွ လူတေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနတာ တျဖည္းျဖည္း ပရိတ္သတ္က သိလာရသည္။<br />
ဇာတ္လမ္းေက်ာရိုးတူေနသည့္ ဇာတ္လမ္းတြဲကို ၾကည့္မိၿပီး
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ရုပ္ရွင္ကို မေမ့မေလ်ာ့ တကြက္ခ်င္း ျပန္သတိရေစတာက
ကိုယ္တိုင္မွတ္ညဏ္ေကာင္းတာထက္ ဖန္တီးသူတို႔ရဲ့ အစြမ္းက ပိုလို႔ပင္
အားသာမႈေၾကာင့္လို႔ ေျပာရေပမည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူ႔ဘဝမွာ အႏုပညာရဲ့
လႊမ္းမိုးမႈက ပိုအားသာခ်က္ရွိတယ္လို႔ ေျပာရမည္၊ အဆိုပါ အားသာခ်က္ကို
အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အက်ိုးရွိေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါက ေကာင္းက်ိဴးအေထြေထြ
ရမွာဧကန္မလြဲလို႔ ေတြးေနမိသည္။<br /> ဇာတ္လမ္းကို
ႀကိုက္ခဲ့တာတင္မက ဇာတ္ေဆာင္စရိုက္တို႔ရဲ့ လႊမ္းမိုးမႈက ယခုလို
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာသည့္အခ်ိန္တိုင္ေအာင္ မေမ့ႏိုင္ပဲ
ျပန္အမွတ္ရေစႏိုင္သည့္ ဇာတ္ရဲ့ လႊမ္းမိုးမႈက ဖန္တီးသူတို႔ရဲ့
ေအာင္ျမင္မႈပဲျဖစ္သည္။ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏိုင္ေအာင္ လူတေယာက္ရဲ့ ရင္ထဲကေန
ဦးေဏွာက္ထဲမွာ စြဲျမဲစြာတည္ေနဖို႔ ဖန္တီးဖို႔က မလြယ္ေပ၊ အႏုပညာရဲ့
ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ ဒါမ်ိဴး ျဖစ္သည္။ စြယ္စံုအႏုပညာရွင္ ဝင္းဦးကို
ခ်ီးက်ဴးပါက ျမင္းထိန္းငတာ ျဖစ္ေနေပအုန္းမည္၊ ပရိတ္သတ္ရင္ထဲ
ရာသက္ပန္စြဲျမဲမွတ္ထင္ေစတဲ့ ဒီလိုဇာတ္လမ္းမ်ိဴး ျမန္မာျပည္မွာ ရိုက္ကူးျပ
ဖန္တီးႏိုင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ေခတ္လူငယ္ေတြ သိေစခ်င္လွသည္။ အခုေခတ္လူငယ္ေတြ
သူတပါးတိုင္းျပည္က ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းေတြကို ေကာင္းလွခ်ည္ရဲ့လို႔ တေမာေ့မာ့
ျဖစ္ေနရတာကလည္း ျမန္မာရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားအမ်ားစုက စြဲမက္ဖြယ္ရာ
အရည္အခ်င္းမရွိၾကေတာ့ေပ။<br /> ရာစုႏွစ္ဝက္နီးပါး
ဆင္ဆာကိုေရွာင္ရင္းက အလြတ္ႏိုင္ဆံုး ရယ္စရာဟာသေတြသာ ရိုက္ကူးရင္း
မ်ိဴးဆက္သစ္လူငယ္ေတြက ရုပ္ရွင္ေတြကေပးတဲ့ အႏွစ္သာရ ျဖစ္တဲ့ ဘဝစစ္စစ္ေတြကို
မခံစားရေတာ့သလို အတုယူစရာ သင္ခန္းစာယူစရာ မေတြ႔မျမင္ၾကရေတာ့ေပ၊
ေပၚလစီကားဆိုကလည္း အႏုပညာရသမပါ အတံုးလိုက္အတစ္လိုက္ တစံုတခုကိုသာ ဦးတည္
ရိုက္သြင္း ျပသၾကရာ လူေတြက မႀကိုက္ၾက၊ အႏုပညာကိုပါ ရိုက္ခ်ိဴးျခင္း
ခံခဲ့ရယံုမက အႏုပညာကေန မ်ိဴးဆက္သစ္ေတြကို ပါးပါးေလး ပညာေပးႏိုင္သည့္
အရည္အခ်င္းေတြ ဆိတ္သုဥ္းခဲ့ရေလသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဴးေတြမွာ
အႏုပညာခံစားႏိုင္သူေတြမ်ားသလို ဖန္တီးႏိုင္သူေတြလည္း မ်ားစြာရွိေပသည္။
ေမြးကာစ အူဝဲဆိုကတည္းက ခ်ိဴမိုင္မိုင္ဆိုတဲ့ ေတးသံေလးနဲ႔လက္ခ်ိဴးၿပီး
ႀကီးျပင္းခဲ့ရသူေတြခ်ည့္သာ။<br /> အႏုပညာဆိုတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ
ေလ်ာ့က်သြားေလ လူမ်ိဴးရဲ့ အနာဂတ္ ရိုင္းစိုင္းခက္ထန္မႈေတြဆီ ဦးတည္သြားမွာ
စိုးရိမ္စရာပင္။ အႏုပညာဖန္တီးသူေတြမွာ က်ဥ္းထဲၾကပ္ထဲကပင္ သူတို႔
ေျပာခ်င္သည့္ အေၾကာင္းအရာေတြကို ထုတ္ေဖာ္ေရးသား ျပသႏိုင္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္လာသည့္အခါ မ်ိဴးဆက္ေတြ ေလ်ာ့ပါးလာေလသည္။ တခ်ိန္က
က်ဥ္းထဲၾကပ္ထဲကပင္ အႏုပညာျဖင့္ ပံုေဖာ္ေဆာင္ ျပသႏိုင္ခဲ့သည့္ႏိုင္ငံ့အေရး
ကဗ်ာ ဝတၳဳ ေဆာင္းပါး အက္ေဆး သီခ်င္းေတြ မ်ားစြာ ရွိခဲ့ေသးရာ
ယခုလိုအခ်ိန္မွာ တိုင္းျပည္ရဲ့ အနာဂတ္အတြက္ အႏုပညာကေန ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏိုင္တဲ့
ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ေတြ ၊ အထူးသျဖင့္ လူငယ္ထုၾကား ေၾကာက္ခမန္းလိလိ
ထိုးေဖာက္ေနရာဝင္ယူေနသည့္ မူးယစ္ေဆးဆိုတဲ့ လမ္းမွားမေရာက္ေအာင္
ဇာတ္လမ္းေတြ ဖန္တီးထုတ္လုပ္ၾကေစခ်င္ပါသည္။<br />
ထိုင္းႏိုင္ငံမွာပင္ ရုပ္ရွင္၊ ရုပ္ျမင္သံၾကားဇာတ္လမ္းေတြမွာ
သရုပ္ေဆာင္ေတြ ေဆးလိပ္ေသာက္တာ ရိုက္ကူးျပသျခင္းမရွိေတာ့ပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္
ထိုင္းမွာ လူငယ္အေတာ္မ်ားမ်ား ေဆးလိပ္မေသာက္ၾကေတာ့ပါ။ " ေဆးလိပ္မေသာက္ရ'
လို႔ အတံုးလိုက္အတစ္လိုက္ ပညာေပးဖို႔ မလိုပဲ အႏုပညာဖန္တီးမႈကေန
ပညာေပးသြားတာျဖစ္သည္။ ေရွးက အနွစ္သံုးေလးဆယ္ေက်ာ္က ဇာတ္လမ္းေတြ
ျပန္ျပပါကပင္ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတာ ဖ်က္ၿပီးမွ ျပန္ျပေတာ့သည္။
ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းတခုကို ၾကည့္လိုက္ၿပီးသည့္ လူငယ္တေယာက္အေနႏွင့္ သရုပ္ေဆာင္
မင္းသားရဲ့ အဝတ္အစားမ်ိဴးကို အတုယူႏိုင္သလို ဇာတ္လမ္းသေဘာကိုလည္း အတုျမင္
အတတ္သင္ၾကမွာမို႔ အႏုပညာျဖင့္တိုင္းျပည္ကို ကယ္တင္ပါလို႔ ဖန္တီးသူမ်ားကို
တိုက္တြန္းလိုက္ခ်င္ပါသည္။<br /> ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-33395657405157507962017-08-06T21:07:00.003-07:002017-08-06T21:07:55.830-07:00" ဘဝထိုထိုအတြင္းမွာ ငိုခ်င္းရွည္မ်ားကင္းေဝးပါေစ" ၇ရက္ ဩဂုတ္လ ၂၀၁၇ခုႏွစ္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္(၃၀) <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-IxYVSgpk-D8/WYfnaU66u-I/AAAAAAAAA8c/ElpHJ-ICyZwqPX6gNPTr1FUzkEkiKCGywCLcBGAs/s1600/7%2BAugust%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-IxYVSgpk-D8/WYfnaU66u-I/AAAAAAAAA8c/ElpHJ-ICyZwqPX6gNPTr1FUzkEkiKCGywCLcBGAs/s320/7%2BAugust%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_8">
<br />
ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ျမင္ရတဲ့
ျမင္ကြင္းေတြက စိတ္ကိုအေတာ္ ထိခိုက္ခံစားရ စရာခ်ည့္ ျဖစ္ေနသည္။
စိတ္ေပါက္ေပါက္ျဖင့္ ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ " ဆင္းရဲျခင္းျပိဳင္ ဘယ္သူႏိုင္" လို႔
စာတိုေလး ေရးတင္ျဖစ္လိုက္သည္။ ဒီအပတ္စာမူကို အဆိုပါေခါင္းစဥ္ပဲ ေပးေတာ့မည္
ျပင္ၿပီးမွ စိတ္ေလွ်ာ့ကာ မေပးျဖစ္ေတာ့ေပ၊ ယခုစာကို ေရးဖို႔ပင္ အားတင္းကာ
ေရးရသည္။ ၾကည္ႏူးစရာ သေဘာက်စရာ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ရာ အေၾကာင္းအရာေတြ ေရးတဲ့အခါ
လက္သြက္ၿပီး စိတ္ၾကည္ႏူးရသေလာက္ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ အေၾကာင္း ေရးဖို႔က်
တြန္႔ဆုတ္မိကာ စိတ္မသာမယာ ျဖစ္ရသည္။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ တခ်ိန္က
အီသီယိုပီးယားႏိုင္ငံက ကေလးတေယာက္ရဲ့ ပံုရိပ္ဟာ ျမန္မာျပည္က
ကေလးေလးျဖစ္ေနတာပင္။<br />
အရိုးေပၚအေရတင္လို႔ ေျပာရင္ေတာင္ အေရျပားေလးျမင္ေယာင္ေနရေပအုန္းမည္၊ အခုက
ျမင္လိုက္ရတာ အရိုးေဂါက္ဂက္ ကေလးေလး၊ အဝတ္အစားဝတ္လို႔မရေအာင္ပင္
ခႏၱာကိုယ္မွာ အနာေတြက အကြက္လိုက္၊ အာဟာရခ်ိဴ႔တဲ့တာလို႔ ဆရာဝန္ေတြက
ယဥ္ယဥ္ေလး သံုးလိုက္ေပမယ့္ အစာေရစာငတ္ျပတ္တာပါပဲ။ အဆိုပါကေလးမွာ
မိုးမိတ္နဲ႔ ၂၈ မိုင္ေလာက္ေ၀းတဲ့ မိုင္းေငါ့ၿမိဳ႕နယ္ခြဲ
ေက်ာက္လံုးႀကီးရြာကေန မိုးမိတ္ေဆးရံုကို ေရာက္လာတာျဖစ္သည္။ ေရာက္လာပံုက
ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းေတြကထက္ပင္ ဇာတ္နာလွသည္။ မူးယစ္ေဆးစြဲေနသည့္ မိဘႏွစ္ပါးက
သားသမီး(၅)ေယာက္ကို မေကၽြးေမြးႏိုင္ပဲ ပစ္ထားသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔
ေဆြမ်ိဴးနီးစပ္ေတြက ေပးကမ္းစာေလးနဲ႔ အသက္ရွင္ေနၾကသည္တဲ့။ ေနာက္ဆံုး မိဘေတြက
သူ႔ကေလးေတြကို ေငြတသိန္းနဲ႔ ေရာင္းစားလိုက္ေတာ့မယ္လို႔ သိလိုက္ရတဲ့ အခါ
အသက္(၁၂)နွစ္အရြယ္သာ ရွိေသးတဲ့ သမီးအႀကီးဆံုးက ေငြသံုးေထာင္ကို လက္ထဲ
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္လို႔ သူ႔ေမာင္ ညီမေလးေတြ အပါေခၚကာ
ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီသမားအကူအညီနဲ႔ ေဆးရံုကို ထြက္ေျပး ေရာက္ရွိခဲ့ရသည့္ အျဖစ္။
ဇူလိုင္လ (၂၃)ရက္ေန႔မွာ မိုးမိတ္ေဆးရံုကို ေရာက္လာတာ ေမာင္ႏွမ
(၅)ေယာက္ရွိတယ္ ဆိုေပမယ့္ (၄)ေယာက္သာ ေရာက္လာတာ ျဖစ္သည္။ သတင္းေတြအရ
တေယာက္သတင္းကို ေမးျမန္းဆဲလို႔ ဆိုသည္။ ေရာက္လာတဲ့ ကေလး(၄)ေယာက္ထဲကမွ
အဲဒီေန႔မွာပဲ ငါးႏွစ္သားကေလးက ဆံုးပါးသြားရွာသည္။ ရက္အနည္းငယ္အၾကာ
(၂)ႏွစ္အရြယ္ကေလးလည္း ထပ္မံေသဆံုးခဲ့ျပန္သည္။ ယခုေတာ့ အမႀကီးျဖစ္တဲ့
အသက္(၁၂)ႏွစ္အရြယ္ နဲ႔ ရက္(၂၀)သာရွိေသးတဲ့ ကေလးငယ္ကေလးတို႔ ႏွစ္ေယာက္သာ
က်န္သည္။ အဆိုပါ အရိုးေဂါက္ဂက္ႏွင့္ပံုေတြမွာ ဆံုးပါးသြားသည့္ ကေလးေတြပဲ
ျဖစ္သည္။ ငါးႏွစ္အရြယ္က ေယာက်ၤးေလးျဖစ္ၿပီး ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္က
မိန္းကေလးျဖစ္သည္တဲ့၊ ယခုက်န္ေနတာက မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။<br />
ဒီအေၾကာင္းအရာေတြ ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ တက္လာၿပီး သတင္းမီဒီယာေတြမွာ
ပါလာၿပီးတဲ့ေနာက္ လူမႈဝန္ထမ္းနဲ႔ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရးဝန္ႀကီးဌာနက သိရွိၿပီး
ဝန္ႀကီးရဲ့ ေဖ့စ္ဘြတ္စာမ်က္ႏွာမွာ ယခုလို ေရးတင္ထားတာ ဖတ္ရသည္။<br />
"လားရွိဳးလူမွဳဝန္ထမ္းရံုးမွ
ဒုတိယညြွန္ျကားေရးမွဴးေဒၚအးေအးျမင့္နွင့္အဖြဲ႔မွ
မိုးကုတ္ေဆးရံုသို႕သြားေရာက္ျပီး ဆရာဝန္ႀကီးနွင့္အတူ
ကေလးမ်ားနွင့္ပါေတြ႔ခဲ့ပါသည္။<br /> မနက္ျဖန္တြင္
ျမိဳ႔နယ္ကေလးသူငယ္အခြင့္အေရးမ်ားဆိုင္ရာေကာ္မတီအစည္းအေဝးေခါ္ယူသြားမည္ျဖစ္ျပီး
ေကာ္မတီဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုရယူ၍ ကေလးသူငယ္ဥပေဒအရ
ကေလးသူငယ္မ်ား၏အေကာင္းဆံုးအက်ိဳးရ႐ွိေစေရး လူမွဳဝန္ထမ္းဦးစီးဌာနမွ
အစြမ္းကုန္ေဆာင္ရြက္ေပးသြားပါမည္။ " <br />
ကူညီမည့္သူေပၚလာတာ ဝမ္းသာစရာပါ၊ သို႔ေသာ္ ျပႆနာအရင္းအျမစ္က ဆင္းရဲတာထက္
ဆိုးသည့္ မူးယစ္ေဆးဝါးျပႆနာ၊ အဆိုပါမိသားစုမွာ ပေလာင္တိုင္းရင္းသား လို႔
သိရသည္။ တိုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ မူးယစ္ေဆးဝါးျပႆနာ ျခိမ္းေျခာက္ခံေနရတာ
ရာစုႏွစ္ဝက္ပင္မကေတာ့ေပ။ တျဖည္းျဖည္း အေျခအေန ဆိုးရြားလာသည့္ သေဘာျဖစ္သည္။<br />
" မိုးမိတ္ၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာ မူးယစ္ေဆးသံုးစြဲသူေတြ
မ်ားျပားတာေၾကာင့္ မၾကာေသးခင္က မူးယစ္ေဆးျဖတ္ဌာန၊ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးဌာန
ဖြင့္လွစ္ခဲ့ၿပီး ေလာေလာဆယ္ တက္ေရာက္ကုသေန သူ ၅၀ ေက်ာ္ရွိေၾကာင္း၊
အားလံုးမွာ လူလတ္ပိုင္းေတြပဲ ျဖစ္တယ္လို႔ " မိုးမိတ္ေဆးရံုအုပ္ႀကီးက
သတင္းမီဒီယာေတြကို ရွင္းျပတာမွာ ထည့္သြင္းေျပာသြားတာျဖစ္သည္။ တေအာင္းပေလာင္
TNLA နယ္ေျမမွာျပဳလုပ္တဲ့ မူးယစ္ေဆးဝါးတိုက္ဖ်က္ေရးအခမ္းအနားကို
တက္ေရာက္သတင္းယူခဲ့လို႔ မတရားအသင္းဆက္သြယ္မႈပုဒ္မနဲ႔ ဖမ္းဆီးထားတဲ့
ဒီဗြီဘီနဲ႔ ဧရာဝတီသတင္းဌာနက သတင္းေထာက္ေတြကို ရံုးထုတ္တဲ့ေန႔မွာ
သတင္းေထာက္ ကိုေအးႏိုင္ေျပာသြားတာ သတိရမိသည္။ သူတို႔ကို ဖမ္းထားတဲ့
သီေပါေထာင္မွာ အက်ဥ္းသား ေလးရာ့ငါးဆယ္က်ာ္ ရွိတာမွာ သံုးရာေက်ာ္က
မူးယစ္မႈနဲ႔က်တဲ့ သူေတြျဖစ္ေနသတဲ့ အဲဒီထဲမွာ အမ်ားစုက လူငယ္ေတြ ျဖစ္ေနလို႔
တိုင္းျပည္အတြက္ အမ်ားႀကီးနစ္နာတယ္လို႔ ေျပာသြားတဲ့အျပင္
အျပင္မွာလက္ဘက္ရည္တခြက္ (၄၅၀)က်ပ္ ရွိေပမယ့္ မူးယစ္ေဆးဝါး ရာဘတျပားရဲ့
တန္ဘိုးဟာ (၃၅၀)က်ပ္သာ ရွိၿပီး အလြန္ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႔ ရေနတယ္လို႔ ဆိုရာ
စိုးရိမ္စရာ အလြန္ေကာင္းတဲ့ အေျခအေနလို႔ ျမင္မိသည္။<br />
ထိုင္းႏိုင္ငံဖက္ကို ေရႊ႔ေျပာင္း ေရာက္ရွိၿပီး အလုပ္လာလုပ္ေနၾကတဲ့
တိုင္းရင္းသားေဒသက မိသားစုေတြ၊ လူငယ္ကေလးေတြကို ျမင္ရတိုင္း တိုင္းျပည္ရဲ့
လူသားအရင္းအျမစ္ေတြ ဆံုးရံႈးနစ္နာရတယ္လို႔ ျမင္မိတာကေန တိုင္းရင္းသားေဒသက
မိသားစုေတြ လူငယ္ေတြအတြက္ ေဘးအႏၱရာယ္အသြယ္သြယ္ထဲကမွ မူးယစ္အႏၱရာယ္က
လြတ္ေျမာက္လာတာပဲ ဝမ္းသာရမလို မၾကာခဏ ျဖစ္ရသည္။ အသိ တိုင္းရင္းသားတေယာက္
ထိုင္းမွာအလုပ္လုပ္ၿပီး သူ႔ရပ္ရြာ ခဏျပန္လည္ရာ သူ႔ရြာမွာ
မူးယစ္ေဆးသံုးစြဲေနသည့္ သူေတြခ်ည္း ေတြ႔လာရ၍ စိတ္ပ်က္ကာ
ေနာင္ျပန္မသြားခ်င္ေတာ့လို႔ ေျပာဖူးတာ သတိရမိသည္။ အိမ္အကူလာလုပ္ေနသည့္
တိုင္းရင္းသူအမ်ိဴးသမီး တေယာက္မွာ ရွမ္းျပည္နယ္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ သူ႔သားေလး
အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ ေဆးသမားျဖစ္သြားမလား စိတ္ပူၿပီး ေက်ာင္းပညာေတာင္
ဆက္မသင္ေစေတာ့ပဲ သူ႔ထံ ေခၚထားလိုက္ေတာ့တာ သိခဲ့ဖူးသည္။ ဒါမ်ိဴး
မိခင္ေသာကေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိေနပါလိမ့္။<br />
ထိုင္းႏိုင္ငံ ခ်င္းမိုင္ဖက္ အျခမ္း ေရာက္ရွိေနထိုင္ အလုပ္လာလုပ္ေနၾကသည့္
တိုင္းရင္းသားေတြထဲမွာ ရွမ္းျပည္နယ္ဘက္က တိုင္းရင္းသားမ်ိဴးႏြယ္ ေတြ
လာေရာက္ လုပ္ကိုင္ၾကတာ အမ်ားဆံုးျဖစ္သည္။ ဘန္ေကာက္အပါအဝင္
ထိုင္းတႏိုင္ငံလံုးမွာ ျမန္မာျပည္ေဒသအသီးသီးက လာေရာက္ၾကတာ သန္းႏွင့္ခ်ီ
ရွိၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ ေဒသတြင္း မတည္မျငိမ္ျဖစ္ေနသည့္ အရပ္ေတြက
စြန္႔စားထြက္လာၾကတာ မ်ားသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္းမွာဆိုက
ရခိုင္ျပည္နယ္ ရမ္းျဗဲကၽြန္း မာန္ေအာင္ကၽြန္းတို႔က လာေရာက္ာကသူေတြ
မ်ားလွသည္။ ဒီလို ေရာက္လာတာ ယခု လတ္တေလာ တႏွစ္ႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ မဟုတ္၊
လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာကတည္းက ေရာက္လာေနၾကတာျဖစ္သည္။<br />
လြန္ခဲ့သည့္အပတ္က ခ်င္းမိုင္က ေဆာက္လုပ္ေရးကုမဏီႀကီးမွာ
အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေဒသက အလုပ္သမားေတြေနတဲ့ စခန္းတခုကို
ေရာက္ခဲ့သည္။<br /> ကိုယ့္ေျမကိုယ့္ေရမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာႀကီးျပင္းရမည့္ ကေလးငယ္ေတြ အပ်ိဳရြယ္မိန္းကေလးေတြကို ျမင္ခဲ႔ရၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္။<br />
ၿမန္မာႏိုင္ငံသား ရွမ္းျပည္နယ္ဘက္ကေန ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္မွာ
အလုပ္လာလုပ္ၾကတာျဖစ္သည္။ လုပ္ငန္းရွင္က ေနဖို႔ေနရာ ေပးထားသည္။ ေနလာႀကတာ
ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ရွိၿပီး ေနထိုင္ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္စု( ၉၆ )စုရွိသတဲ႔။<br />
အိမ္ေရာက္တဲ႔အထိ ဒီၿမင္ကြင္းက စိုးမိုးလြန္းလွသည္။ ဒါကို
ေဖ်ာက္ဖ်က္ႏိုင္ဖို႔ ၿဖစ္လာတာက အထက္မွာ ေရးခဲ့တဲ့ ကေလးေတြအေၾကာင္း
ျမန္မာျပည္က သတင္းတပုဒ္ေပါ့။<br /> အဲဒီသတင္းနဲ႔ ရုပ္ပံုေတြ ျမင္ရတဲ့အခါ အေတြးခံစားခ်က္က ရုတ္ခ်ည္း ေျပာင္းလဲ သြားရေတာ့သည္။<br />
ထိုင္းကိုေရာက္ေနတဲ့ သူတို႔မွာ ႔ အေနဆင္းရဲေပမယ့္ မီးအခ်ိန္ျပည့္ရသည္။
ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲ မေနရ၊ အိမ္တိုင္းမွာ ေရသြယ္ေပးမထားေပမယ့္
ဘံုဘိုင္လုပ္ေပးတဲ့ေနရာမွာ စုၿပီး ေရခ်ိဴးရသျဖင့္ ေရမီးအစံုအလင္ရတယ္လို႔
ေျပာရမည္။ ေက်ာင္းေနအရြယ္ကေလးေတြကို ေက်ာင္းထားရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္
ထိုင္းအစိုးရေက်ာင္းကလက္ခံထားျပီး စာသင္ေပးထားသည္။ အနည္းဆံုး
ထိုင္းဘာသာစကားကို ကၽြမ္းက်င္စြာ ေရးတတ္ဖတ္တတ္ေနၾကၿပီ။ ထိုင္းပညာေရးရဲ့
မူလတန္းစနစ္အရ ကိုယ့္ထက္ႀကီးသူကို တေလးတေစား ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ သင္ယူထားၾကၿပီ။
ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း တိုးတိုးညင္းညင္း စကားေျပာတဲ့ အက်င့္ ရေနၾကၿပီ။
မိဘေတြကလည္း ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္မွာ ပင္ပန္းခံၿပီး
လုပ္ကိုင္ေကြ်းေမြးသည္။ ကုန္ကုန္ေျပာ႐င္ ကေလးေတြေရာ မိဘေတြပါ
မူးယစ္သားေကာင္အျဖစ္က လြတ္လာႀကတာ ေလာကငရဲက လြတ္ေျမာက္ျခင္းလို႔
ယူဆလိုက္မိသည္။<br /> " မင္းတို႔ ဆင္းရဲတာ မိုးမိတ္ေဆးရံုေရာက္
ေမာင္ႏွမေလးေတြထက္ အမ်ားႀကီးသာပါေသးတယ္" လို႔ ေတြးရင္း ဆင္းရဲတာျပိဳင္စရာ
မဟုတ္ေပမယ့္ စိတ္ထဲကေန ၿပိဳင္ရင္း တဖက္ကို အႏိုင္ေပးေနမိသည္။<br />
လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ကရင္ျပည္နယ္ ၊ၾကာအင္းဆိပ္ၾကီးအမတ္ ေဒၚေနာ္ဆာမူထူး က
ေမးခြန္းေမးၿပီးေနာက္ ခ်မ္းေျမ့ပါေစ ခ်မ္းေျမ့ ခ်မ္းေျမ့ပါေစ တဲ့
သီခ်င္းဆိုျပီး ႏႈတ္ဆက္သြားေတာ့ ခ်မ္းေျမ့ပါေစ သီခ်င္းထဲကစာသားေတြအတိုင္း
ျပည္သူျပည္သားေတြ ရရွိခံစားၾကပါေစလို႔ စိတ္ျဖစ္ေပၚမိသည္။ ဘဝအထိုထို ဆိုတဲ့
စကားလံုး ေလးလံုးမွာ မ်ားျပားလွသည့္ တသက္ႏွင့္တကိုယ္ မႀကံုဖူးရသည့္
ဘဝမ်ိဴးစံု ဇာတ္လမ္းစံု ႀကားရျမင္ရသည့္အခါ ေအးခ်မ္းလွသည့္ ျပည္သူေတြ
ေပ်ာ္ရႊင္က်န္းမာသည့္ ျပည္သူေတြ မ်က္ေစ့ထဲ မွန္းေမွ်ာ္ ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။
အဆိုပါ အမတ္သည္လည္း ထိုကဲ့သို႔ခံစားခ်က္ျဖစ္ဟန္တူသည္။<br />
" ဘဝထိုထို အတြင္းမွာ ငိုျခင္းရွည္မ်ား ကင္းေဝးကာေလ ရနံ႔ကင္းေသာ
ပန္းလည္းလန္းပါေစ ရနံ႔ေမႊးေသာ ပန္းလည္း လန္းပါေစ အနီးေဝး နိမ့္ျမင့္
ဆင္တိုင္းတင့္တယ္ေလ ...စမ္းသီတာ ေရႏွယ္ေအးေစ၂ ေမတၱာေတးနဲ႔ အသံေလးေတာ့
ျပဳလိုက္ခ်င္ေပ...... ခ်မ္းေျမ့ ခ်မ္းေျမ့ပါေစ ခ်မ္းေျမ့ ခ်မ္းေျမ့ပါေစ
...................."<br /> ဘဝထိုထိုအတြင္းမွာ ငိုခ်င္းရွည္မ်ား
ကင္းေဝးပါေစ အထပ္ထပ္ရြတ္ရင္း ေဆးရံုေပၚမွာ ညီမငယ္ကေလးကို ရင္ဝယ္ပိုက္၊
ပိုက္တန္းလန္းနဲ႔ အရိုးေပၚအေရတင္ေနတဲ့ ညီမေလးကို စိုက္ၾကည့္ရင္း
တရံႈ႔ရံႈ႔ငိုေနတဲ့ အမႀကီးျဖစ္သူ ၁၂ႏွစ္အရြယ္ သမီးကေလးမ်က္ႏွာက တဝဲလည္လည္
ေပၚလို႔သာ လာေနေတာ့သည္။ ဒီကေလးက လြတ္ေအာင္ ေျပးလာႏိုင္ခဲ့လို႔သာ
အစိုးရဝန္ႀကီးဌာနက တာဝန္ရွိသူေတြ သိရွိၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ မိသားစုလို
အျဖစ္မ်ိဴး ေဝးလံေခါင္သီတဲ့ အရပ္ေဒသေတြမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရွိေနမလဲ၊
လူ႔ဘဝဆိုတာ ဘာရယ္လို႔မွ ေသခ်ာေရရာ မသိႏိုင္ေသးတဲ့ ကေလးအရြယ္ကေလးေတြ
ဆင္းရဲျခင္းမကတဲ့ ေလာကငရဲတြင္းမွာ လူမသိသူမသိ က်ေရာက္ေနၾကမလား ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ
ေတြးေနမိေတာ့သည္။<br /> ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-46171852635752230432017-07-30T22:16:00.002-07:002017-07-30T22:16:53.696-07:00" ျဖဴျဖဴျပာျပာနီနီဝါဝါ"၃၁ရက္ ဇူလိုင္လ ၂၀၁၇ခုႏွစ္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္(၂၉)မွ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-RuAQsUFLDqY/WX69FJ3gGCI/AAAAAAAAA7w/rIdamHAGL54lOvbwPZm4eXSEJhu1kKU-wCLcBGAs/s1600/31%2BJuly%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="240" src="https://2.bp.blogspot.com/-RuAQsUFLDqY/WX69FJ3gGCI/AAAAAAAAA7w/rIdamHAGL54lOvbwPZm4eXSEJhu1kKU-wCLcBGAs/s320/31%2BJuly%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_3">
<br />
ခ်င္းမိုင္ၿမို႔ရဲ့ လိုဂို လို႔
ေျပာရေလာက္ေအာင္ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႔ကို ရိုက္ကူးျပသပါက
ေရွးကၿမိဳ႔ရိုးေတြနဲ႔အတူ ကားနီနဲ႔ တုတ္တုတ္တို႔ကိုပါ တြဲလ်က္ျပေလ့ရွိၾကသည္။
ခ်င္းမိုင္ကို အလည္ေရာက္လာသည့္ သူေတြ ေလဆိပ္ကေန လမ္းေပၚေရာက္သည္ႏွင့္
မ်က္လံုးထဲ တန္းျမင္တာက ဥဒဟိုသြားလာေနၾကသည့္ ကားအမ်ိဴးအစားေတြထဲကမွ Isuzu
အနီေရာင္ခရီးသည္တင္ကားေတြ ျဖစ္သည္။ ကားနီလို႔ ျမန္မာျပည္သားေတြ ေခၚသလို
ထိုင္းလူမ်ိဴးေတြကိုယ္တိုင္ကလည္း "လြတ္ဒန္းင္" အနီေရာင္ကားလို႔သာ
ေခၚၾကတာျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ ခရီးသည္တင္ကားမွာ အဆိုပါ အနီေရာင္တမ်ိဴးတည္း
မဟုတ္ပါ။ အဝါေရာင္၊ အျဖဴေရာင္၊ အျပာေရာင္လိုင္းေတြ ရွိပါေသးသည္။ တုတ္တုတ္
လို႔ေခၚသည့္ သံုးဘီးကားကေတာ့ ခရီးသည္တင္ကားေပမယ့္ သူက စင္းလံုးငွားသာ
ျဖစ္သည္။သူက လမ္းေပၚမွာ တေယာက္ခ်င္း ထပ္မတင္ပါ။ တဦးတည္း တဖြဲ႔တည္းက
ငွားၾကတာျဖစ္သလို ေဈးလည္းပိုမ်ားေလသည္။<br /> ကားျဖဴ၊
ကားဝါ၊ ကားျပာတို႔က သူ႔ဂိတ္နဲ႔သူရွိၿပီး သူ႔လမ္းေၾကာႏွင့္သူ ေမာင္းၾကသည္။
ေဈးႏႈန္းသတ္မွတ္ခ်က္လည္း အတိအက်ရွိသည္။ ဂိတ္စကေန ေနရာအပိုင္းလိုက္
(၁၀)ဘတ္ကစၿပီး သတ္မွတ္သည္။ (၁၅)ဘတ္၊ ဘတ္(၂၀)ကေန ေနာက္ဆံုး ခရီးစဥ္ အစအဆံုး
ဘတ္(၄၀)အထိ သတ္မွတ္ထားတာျဖစ္သည္။ သူတို႔က ခ်င္းမိုင္ၿမို႔တြင္းနဲ႔
ျမိဳ႔ျပင္အနီးက ရြာေတြကို ဆြဲၾကတာျဖစ္သည္။ အနီးစပ္ဆံုး ဆိုရက ရန္ကုန္-
လွည္းကူး၊ ရန္ကုန္- မဂၤလာဒံု ၊ ရန္ကုန္-သန္လ်င္ ခရီးစဥ္မ်ိဴးေတြ ျဖစ္သည္။
ကားနီကေတာ့ တျမိဳ႔လံုး သူ႔ေနရာခ်ည့္ ျဖစ္သည္။ ခရီးသည္ငွားသည့္ေနရာ
ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ လိုက္ႏိုင္က လိုက္သည္။ သူက လူတြင္က်ယ္ ျဖစ္လွသည္။
ဝန္ႀကီးခ်ဴပ္ ထပ္ဆင္ရွနာဝပ္ လက္ထက္က ေအာက္ေျချပည္သူေတြ အလုပ္ရေအာင္
အေကာင္အထည္ေပးသြားတဲ့ အစီအစဥ္ထဲက တခုလို႔ သိရသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ တခ်ိဴ႔က
ခ်င္းမိုင္မွာ ကားနီဆရာေတြက လူတြင္က်ယ္လုပ္သည္လို႔ ဆိုၾကေျပာၾကသည္။<br />
ကားနီယာဥ္လိုင္းက ဂိတ္သတ္မွတ္ခ်က္မရွိ၊ အဆင္ျပသည့္ေနရာမွာ
ကိုယ့္အုပ္စုနဲ႔ကိုယ္ ဂိတ္ထိုးၾကသည္။ ေဈးတို႔ ဟိုတယ္တို႔
ႏိုင္ငံျခားသားအလည္မ်ားတဲ့ လမ္းလို ေနရာေတြမွာ ဂိတ္ထိုးတတ္ၾကသသည္။ အခ်ိဴ႔က
ခရီးသည္ရွာရင္း လမ္းေတြေပၚ ပတ္ေမာင္းေနတတ္ၾကသည္။ ငွားမည့္သူေတြ႔က
တင္ၿပီးေမာင္း ေမာင္းရင္းလူရွာ ဒီလို ေမာင္းေနၾကတာလည္း ရွိသည္။ ကားနီေတြ
လူမပါပဲ ဥဒဟို သြားလာေနတာ ျမင္ရက သူတို႔ ဆီဘိုးနဲ႔ ကိုက္ပါ့မလား
သိခ်င္မိသည္။ ေမးျမန္းၾကည့္ေတာ့ ကားပိုင္မဟုတ္က ပိုင္ရွင္(အံုနာ)ကို
တေန႔ဘတ္(၁၀၀) ေပးၿပီး ငွားရသည္။ ဆီ(၁၀၀)ဘိုးထည့္က တေနကုန္ေမာင္းပါေလ့ဟု
ဆိုသည္။ ဒီေတာ့ အရင္းကို တြက္ၾကည့္တဲ့အခါ ဘတ္(၂၀၀) အရင္းရွိသည္။
အစကနဦးတုန္းက ကားနီငွားစီးက ဘယ္စီးစီး ခရီးသည္တေယာက္ကို ဘတ္(၂၀)၊
လြန္ခဲ့သည့္ (၈)ႏွစ္ေလာက္က ဘတ္(၂၀)ေပးၿပီး အေဝးႀကီးသြားရတဲ့အခါ
ကားေပၚကေတာင္ ဆင္းေပးလိုက္ခ်င္တဲ့ အထိ အားနာခဲ့ရဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ ယခု
ႏွစ္ႏွစ္ခန္႔အတြင္း ဘယ္စီးစီး ဘတ္(၂၀) မရေတာ့ေပ။ ေနရာအနီးအေဝးကို လိုက္ၿပီး
ဘတ္(၅၀) (၁၀၀) အထိ ေတာင္းလာၾကေလသည္။ ဒီဇယ္ေဈး ဓါတ္ဆီေဈး တက္လို႔လားဆို
မဟုတ္ေပ၊ စားေသာက္ကုန္ေတြ ေဈးတက္လာလို႔ ပိုေတာင္းတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။<br />
ဒါေပမယ့္ ကားနီယာဥ္ေမာင္းတိုင္း ထိုသို႔မဟုတ္၊ အခ်ိဴ႔က
ရိုးရိုးသားသားပဲ ဘတ္(၂၀) ပဲယူသလို ကိုယ္သြားမယ့္ခရီးက အနည္းငယ္လွမ္းက
ဘယ္ေလာက္ေပးမလဲ သူတို႔က ေမးတတ္သည္။ ဘတ္(၃၀) ဘတ္(၄၀) စသျဖင့္
သင့္တင့္ေသာေဈးျဖင့္ ျဖတ္ၿပီးလိုက္သည္။ လမ္းက်ေတာ့ သူတင္ခ်င္သေလာက္ ခရီးသည္
တင္ေလ့ရွိသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ကားစင္းလံုးျပည့္ေအာင္ တင္ေလ့မရွိပါ။
လူသံုးေလးေယာက္လည္းရ ကားေပၚမွာ ကနဦးငွားလာတဲ့ ခရီးသည္ သြားမယ့္
လမ္းေၾကာင္းနဲ႔ ဆန္႔က်င္က မတင္တတ္၊ ဒီတခုကေတာ့ ခရီးသည္မ်က္ႏွာၾကည့္တာမ်ိဴး
သေဘာက်စရာေကာင္းသည္။ သူတို႔ ေငြရဖို႔ တခုထဲႏွင့္ လူတျပံုတမႀကီးတင္တာမ်ိဴး
မရွိေခ်။ တခ်ိဴ႔ ကားနီဆရာေတြကေတာ့ ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရက ရိတ္ခ်င္သည္။
ႏိုင္ငံျခားသားဆို ပိုေတာင္းတတ္သည္။ ဒီလိုလူမ်ိဴးက အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ရွိတာပဲ
ျဖစ္သည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေငြစကားေျပာသည့္ ကားဆရာပဲျဖစ္ျဖစ္ တူညီသည့္ အခ်က္မွာ
ကေလးေတြအတြက္ ကားခ မယူၾကေပ။ ေမြးစကေန (၇)ႏွစ္ (၈) ႏွစ္ခန္႔ အရြယ္အထိ
ကေလးမ်ိဴး (၃)ေယာက္ႏွင့္ လူႀကီးတေယာက္ထဲ ငွားက လူႀကီးတေယာက္စာသာ ယူေလသည္။<br />
ကားနီ ကားျဖဴ ကားဝါ ကားျပာ ယာဥ္လိုင္းအားလံုးမွာ စပယ္ယာေခၚ
ယာဥ္အကူမပါပါ။ ဂိတ္သတ္မွတ္ထားသည့္ ကားလိုင္းေတြျဖစ္သည့္ ကားဝါ၊ ကားျပာ၊
ကားျဖဴ တို႔က ဂိတ္စက စစီးၿပီး ဆင္းခ်င္သည့္ေနရာ ေရာက္က ဘဲလ္တီးလိုက္ရံုသာ။
လမ္းကေနၿပီး တားစီးလည္း ရပ္ေပးသည္။ ကားနီလို ေဈးစကားေျပာစရာမလိုပဲ
တက္သြားရံု၊ ဆင္းေတာ့လည္း ကားထြက္သြားမွာဆိုးလို႔ ကသုတ္ကရက္ ဆင္းစရာမလို၊
ဆင္းျပီး ကားေရွ႔က ယာဥ္ေမာင္းဆီ ယာဥ္စီးခ သြားေပးရတာဆိုေတာ့
ေမာင္းထြက္သြားက ကားခရမွာမဟုတ္၊ ကားခကို ေစာင့္ယူသည္၊ ျပန္အမ္းစရာရွိက
စိတ္ေအးလက္ေအး ျပန္အမ္းေသးသည္။ ကားေပၚကလူေတြကလည္း စိတ္ရွည္သည္။ တခ်ိဴ႔ဆိုက
ပိုက္ဆံကို ႀကိဳတင္ထုတ္မထားပဲ ဆင္းေတာ့မွ ကားဆရာဆီ ေပးကာနီးမွ
ပိုက္ဆံအိတ္ကိုထုတ္ ၿပီးမွ ပိုက္ဆံကိုထုတ္ေရကာ ေပးတာလည္း ရွိသည္။ ကားဆရာက
လုပ္ပါဟလို႔လည္း မေလာ၊ အင္မတန္စိတ္ေအးလက္ေအးရွိလွသည္။ အက်ိဴးကေတာ့
ခရီးသည္ေတြ ေဘးကင္းတာျဖစ္သည္။ ဒါမ်ိဴးက ကားနီဆရာေတြလည္း အတူတူပင္၊
စိတ္ရွည္လက္ရွည္နွင့္ စိတ္ေအးလက္ေအးရွိၾကသည္။<br />
လြန္ခဲ့သည့္ (၆)ႏွစ္ခန္႔က ဆရာေမာင္ဝံသ ခ်င္းမိုင္ကို ေရာက္စဥ္ ဆရာ့ကို
ႀကိဳလာတဲ့ ကားေပၚကေန အေရွ႔မွာ ခရီးသည္ကို စိတ္ေအးလက္ေအး ရပ္ေပးေနတာ ၊
ခရီးသည္ကဆင္းၿပီး ယာဥ္ေမာင္းထံ ကားခေပးေနတာ ရပ္ေစာင့္ရင္း ျမင္ေနရတာ
ၾကည့္ၿပီး ကားနီစီးၾကည့္ခ်င္လိုက္တာလို႔ ေျပာေတာ့ မျပန္ခင္ စီးၾကည့္ပါဆရာ ၊
ဆရာ သကၤန္းကၽြန္းက အျပန္ ဘတ္စ္ကားေပၚကေန ဒေရာေသာပါးဆြဲခ်သလို ဘတ္စ္ေတြနဲ႔
ဆီနဲ႔ေရ လို ကြာပါတယ္လို႔ ျပန္ေျပာမိတာ သတိရသည္။ ကားေပၚမွာ ပါလာသည့္
သူေတြထဲကမွ သတင္းေထာက္တေယာက္က " ဆရာစီးၾကည့္ပါ စိတ္ခ်မ္းသာလိမ့္မယ္
ခ်င္းမိုင္မွာ လူငယ္ေတြက ဆိုင္ကယ္ေတြအသံုးမ်ားၿပီး အဖိုးႀကီးအဖြားႀကီးေတြက
ကားနီစီးၾကေတာ့ ကားသမားေတြက စိတ္ရွည္တယ္" လို႔ အေျပာကို ဆရာက
တဟားဟားရယ္ေမာၿပီး သေဘာက်သြားေလသည္။<br /> ထိုင္းေရာက္ကာစ
ေဈးကအျပန္ အထုတ္အပိုးေတြႏွင့္ ကားနီစီးသည္။ ကားေပၚမွာ လူသံုးေယာက္သာပါသည္။
ဟိုင္းလပ္စ္ကားေတြက ျမန္မာျပည္က လိုင္းကားေတြ ပံုစံအတိုင္းပင္၊
ေဘးႏွစ္ဖက္မွာ ခံုတန္းရွည္ ႏွစ္တန္း ရွိသည္။ ျမန္မာျပည္က
ကားေလးလိုင္းႏွင့္မတူတာက အလယ္ခံု မထားတာရယ္ ထိုင္ခံုေတြက လူတေယာက္က်က်နန
ထိုင္လို႔ရတဲ့ အတိုင္းအဆရွိသည္။ ေဘးတန္းကို လက္ေလးလံုးေလာက္ထားၿပီး
အလယ္ခံုေတြနဲ႔ ၾကပ္ညပ္ေနေအာင္ တင္လို႔မရ၊ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ခ်က္က တစင္းလံုး
(၁၁)ေယာက္ထက္ ပိုမတင္ရ၊ အဆိုပါေန႔က အထုတ္ေတြကို ေပါင္ေပၚတင္ထားမိသည္။
ၿပီးေတာ့ ကားေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ ကားခကို အသင့္ထုတ္က ကိုင္ထားလိုက္သည္။<br /> "
အထုတ္ေတြ ေအာက္မခ်ထားပါနဲ႔ ကိုယ့္ေပါင္ေပၚကိုယ္တင္ထားပါ၊ ကဲ ကားခေတြ
အသင့္ထုတ္ထား၊ ေတာင္းမွ ဟိုႏိႈက္ဒီႏိႈက္မလုပ္နဲ႔ " ဆိုတဲ့ အသံက
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အက်င့္ပါသလဲဆို အတူပါလာတဲ့ ထိုင္းမွာအေနၾကာၿပီျဖစ္တဲ့
မိတ္ေဆြ အမ်ိဴးသမီးကေလးက ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ အထုတ္ေတြ ေအာက္ကိုခ်ေပးရင္း
ဒီေလာက္ ေနရာအက်ယ္ႀကီး ခ်ထားပါအန္တီရဲ့လို႔ ဆိုေလသည္။<br />
ယခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကားနီေတြက ေဈးကို လိုသလိုေတာင္းတာမ်ိဴး ေဈးဆစ္ရတာမ်ိဴး
ျဖစ္လာတဲ့အခါ Uber တကၠစီေတြ ငွားစီးလာၾကသည္။ အြန္လိုင္းက ကားငွားရတဲ့စနစ္
ေပၚတာၾကာေပမယ့္ Uber က ျမန္မာျပည္မွာလို တရားဝင္ ဆြဲခြင့္မရေပ။ Uber
အြန္လိုင္းတကၠစီေတြက အင္တာနက္ကေန ေခၚလိုက္တာႏွင့္ အိမ္အထိလာေခၚသလို
ေဈးကလည္း ကားနီထက္ေတာင္ သက္သာသည္။ တခါတေလ ကားနီထက္
အနည္းငယ္ပိုေပးရတာရွိေပမယ့္ အိမ္ေရွ႔အထိေရာက္တာရယ္ စကားမ်ားမ်ား
မေျပာရတာနွင့္ပင္ တန္သည္လို႔ သေဘာထားရသည္။ Uber မရွိခင္က ကားနီငွားလိုက
လမ္းထိပ္အထိ ထြက္ငွားရသည္၊ ဒါကျပႆနာမရွိ၊ အထုတ္အပိုးေတြ ပါလာလို႔
စငွားကတည္းက အိမ္အထိ ပို႔ပါလို႔ ေဈးပါ သေဘာတူၿပီး လိုက္လာၿပီးမွ
လမ္းထိပ္မွာ ဆင္းေတာ့ဆိုကာ ရပ္ေနတာမ်ိဴး မၾကာခဏ ႀကံုလာတဲ့အခါ အိမ္အထိ
ေရာက္တဲ့ စင္းလံုးငွား တုတ္တုတ္ကို ေဈးႀကီးေပးၿပီး ငွားရသည္။ တုတ္တုတ္ကေတာ့
အနီးဆံုးကို ဘတ္(၁၀၀) ကစေတာင္းတာျဖစ္သည္။<br /> Uber
ယာဥ္ေမာင္းေတြက ကားနီတို႔ တုတ္တုတ္တို႔ကို ေၾကာက္ၾကရသည္။ ခ်င္းမိုင္မွာ
Uber တရားဝင္ဆြဲလို႔မရေအာင္ ကားနီေတြ တုတ္တုတ္ေတြက ဆႏၵျပထားတာျဖစ္သည္။
သူတို႔ႏွင့္ Uber ေတြ႔လို႔က မေရွာင္၊ Uber တကၠစီလို႔ ေသခ်ာသိတာႏွင့္
ကားနံပါတ္ကို ဓါတ္ပံုရိုက္ထားၿပီး တိုင္ၾကတာျဖစ္သည္။ တခါကေတာ့
အြန္လိုင္းကေန ကားေခၚၿပီး ေရာက္လာေတာ့မွ ဆီးဖမ္းၿပီး ဒဏ္ရိုက္တာလုပ္လို႔
Uber ေခၚက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မလိုက္တာ ျဖစ္လိုက္ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ Uber
ယာဥ္ေမာင္းေတြကလည္း ၾကံရဖန္ရသည္။ အြန္လိုင္းက ေခၚၿပီးသည္ႏွင့္ ဖုန္းဆက္ကာ
အတည္ျပဳၿပီးမွ လာေတာ့သည္။ အထူးသျဖင့္ အဂၤလိပ္လိုေျပာတာရယ္၊
ထိုင္းလိုေျပာေပမယ့္ မပီေတာ့ ထိုင္းမဟုတ္မွန္းသိက စိတ္ခ်လက္ခ် လာေခၚေလသည္။
Uber ယာဥ္ေမာင္းေတြနဲ႔ မၾကာခဏ ဆံုတိုင္း သူတို႔ အျဖစ္ကို ေျပာျပတတ္ေလသည္။
ေလဆိပ္လိုမ်ိဴး စီစီတီဗြီ နဲ႔ ရဲေတြ ရွိတဲ့ေနရာဆိုက ကားေပၚမွာကတည္းက
ေတာင္းပန္ၿပီး အက်ိဴးအေၾကာင္းေျပာကာ ကားခကို ႀကိဳေပးထားဖို႔ ေျပာတတ္သည္။<br />
ဒါေပမယ့္ ကားနီေတြ တုတ္တုတ္ေတြကို မ်က္မုန္းက်ိဴးေနတာမ်ိဴး ျဖစ္မေန။
ကားနီ၊ တုတ္တုတ္တို႔ကို ျမင္က သူတို႔ကို ဖိုက္ေနတဲ့လူေတြေလလို႔
ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာျပတာ မၾကာခဏ ႀကံုဖူးသည္။<br /> Uber လို
အေကာင္းစား ကားအတြင္းမွာ ေမႊးႀကိုင္ၿပီး ေအးျမေနတဲ့ ေလေအးေပးစက္နဲ႔
ဇိမ္က်က် စီးရတဲ့ အငွား ကားေတြေပၚလာေပမယ့္ ကားနီကေရာ ရပ္သြားသလား၊
ရပ္မသြားပါ၊ သူလည္း သူ႔အတိုင္းအတာနဲ႔သူ၊ သူ႔ပရိတ္သတ္နဲ႔သူ လမ္းေပၚမွာ
လူေတြတင္လို႔ အသြားအလာမပ်က္ သြားေနတုန္းပါ။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးက
ခရီးသြားဧည့္သည္ေတြ အလည္အပတ္လာရင္း ဟိုနားဒီနား ၊ ဟိုလည္ဒီလည္
ငွားစီးၾကရင္း သူတို႔လည္း သူ႔အတိုင္းအတာနဲ႔သူ ဆက္ၿပီး သြားေနၾကတုန္းပါပဲ၊
ဘယ္သြားသြား(၂၀)လို႔ ႀကိဳတင္စံုစမ္းၿပီး သိခဲ့တဲ့
ႏိုင္ငံျခားသားေတြနဲ႔ေတြ႔ရင္ အိုေခ အိုေခ ပိုင္း ဆို သြားသလို ေတာင္းလို႔
ရသေလာက္ ရလို႔ သြားတာလည္း ရွိေနျပန္တာပဲ ျဖစ္သည္။<br /> ဘယ္လိုပဲ
ေဈးေတြ ေတာင္းေနပါေစ ကားေပၚကေန တြန္းခ်တာ၊ ကားေပၚကေန မဆင္းရေသး
ေမာင္းထြက္တာ၊ ကားေပၚမွာ ခရီးသည္ပါလာတာကို အေလးမထားပဲ ခရီးသည္တင္ကား
အခ်င္းခ်င္းျပိဳင္ေမာင္းၾကတာ ၊ ပိုေငြျပန္မအမ္းတာ၊ ဆင္းမယ့္ေနရာ ရပ္မေပးတာ၊
ခရီးသည္ကို ရန္ျပဳတာ ရိုက္ေမာင္းပုတ္ေမာင္းလုပ္ခ်င္တာ စတာေတြ တစိုးတေစ့မွ
မရွိပဲ ကားေပၚက ဆင္းသြားတဲ့ ခရီးသည္တိုင္းကို" ေခၚခြန္ခပ္"
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာလို႔ ေျပာတဲ့ ထံုးတမ္းစဥ္လာကေတာ့
ယဥ္ေက်းမႈထိန္းသိမ္းထားရာၿမိဳ႔ ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ျဒပ္နဲ႔အညီ နာမည္သတင္းေမႊးေနလ်က္
ရွိၿမဲရွိေနဆဲ။<br /> ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-55460837896788824192017-07-24T00:47:00.001-07:002017-07-24T00:47:28.055-07:00" ေရာင္စံုေတြၾကား စုန္ကာဆန္ကာ"၂၄ရက္ ဇူလိုင္ ၂၀၁၇ခုနွစ္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္( ၂၈) မွ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-F2UVnnv-p7g/WXWl1qRAgvI/AAAAAAAAA7g/5Zbvqkq2r6cl8kDDWpqRPe-O6I14UNEIQCLcBGAs/s1600/24%2BJuly%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="723" data-original-width="960" height="241" src="https://1.bp.blogspot.com/-F2UVnnv-p7g/WXWl1qRAgvI/AAAAAAAAA7g/5Zbvqkq2r6cl8kDDWpqRPe-O6I14UNEIQCLcBGAs/s320/24%2BJuly%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
" ထိုင္းေရာက္ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္း
အေရးကိစၥမ်ားစြာထဲကမွ လတ္တေလာ ကိစၥမွာ ေနထိုင္ခြင့္ ဗီဇာ ျပည့္ေနသည့္
အလုပ္သမားေတြ အေရးျဖစ္သည္။ အလုပ္သမားေတြ ကိုင္ေဆာင္သည့္
အေထာက္အထားအမ်ိဴးမ်ိဴး ကြာျခားပံုကို စာေရးသူ ေရးသားခဲ့ဖူးသည့္အတြက္
ထိုအေၾကာင္းကို မေျပာလိုေတာ့ပါ။ အေထာက္အထားမဲ့ ျမန္မာေတြအတြက္
ပန္းေရာင္ကဒ္ဟု ေခၚသည့္ လက္မွတ္ထုတ္ေပးစဥ္ကလည္း တႀကိမ္ ေရးခဲ့ဖူးပါေသးသည္။
ယခုဆိုေသာ္ ထိုင္းစစ္အစိုးရ တက္စဥ္ကမွ စတင္ထုတ္ေပးခဲ့သည့္
ထိုပန္းေရာင္ကဒ္မွာပင္ သက္တမ္းတိုးတာပင္ သံုးႀကိမ္တိုင္ ေနေခ်ၿပီ။
ယာယီပတ္စ္ပို႔ ေခၚ ခရမ္းေရာင္စာအုပ္၊ MOU ျဖင့္ လာေရာက္အလုပ္လုပ္သည့္
အလုပ္သမားေတြ ကိုင္သည့္ အလုပ္သမားေတြ အေခၚ စာအုပ္ႀကီး အနီေရာင္ စာအုပ္
စသျဖင့္ မ်ိဴးစံုထဲကမွ ယာယီပတ္စ္ပို႔ေတြ ေနထိုင္ခြင့္ ကုန္ဆံုးေတာ့မည္
ျဖစ္၍ ပတ္စ္ပို႔အႀကီး ေျပာင္းဖို႔၊ ပန္းေရာင္ကဒ္ ကိုင္သူမ်ားကို
ပတ္စ္ပို႔အႀကီး လုပ္ေပးဖို႔ ၂၀၁၅ခုႏွစ္မတိုင္ခင္ကတည္းက ျမန္မာအစိုးရကို
ထိုင္းအစိုးရက အႀကိမ္ႀကိမ္ အေၾကာင္းပါေသာ္လည္း အေၾကာင္းမထူးသျဖင့္ ယခုေသာ္
ထိုင္းအစိုးရက ပန္းေရာင္ကဒ္ကိုင္သူေတြကို ေနထိုင္ခြင့္ ထပ္တိုးေပးမည္၊
ယာယီပတ္စ္ပို႔( ခရမ္းေရာင္စာအုပ္) သက္တန္းကုန္သူေတြ၊ သက္တမ္း ထပ္မတိုးသူေတြ
အဖို႔မူ ျမန္မာျပည္ျပန္ ပတ္စ္ပို႔လုပ္ကာ MOU စနစ္ျဖင့္ ျပန္လာဖို႔
ေျပာေလၿပီ၊ အကယ္၍ သက္တမ္းမတိုးပါက စာအုပ္မွာ ပ်က္ပ်ယ္ၿပီး
ပန္းေရာင္ကဒ္တမ်ိဴးတည္းသာ ထုတ္ေပးမွာ ျဖစ္ၿပီး အဆိုပါ ထိုင္းအစိုးရဘက္က
ထုတ္ေပးသည့္ ပန္းေရာင္ကဒ္ျဖင့္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ပဲ ျဖစ္သည္။"<br />
ဒါက လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္ခန္႔ (၂၀၁၆ခုႏွစ္ မတ္လ(၄)ရက္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္
အတြဲ(၅) အမွတ္(၁၁) မွာ ေရးခဲ့တာပါ။ တႏွစ္ေက်ာ္ၾကာလာၿပီး ယခုတဖန္
ဒီအေၾကာင္းပဲ ျပန္ႀကံုၾကရျပန္ေလၿပီ။ ၿပီးခဲ့သည့္ တပတ္ေက်ာ္က
အဖမ္းအဆီးေတြေၾကာင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံက ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ အထူးသျဖင့္
ျမန္မာျပည္သားေတြ ေနရပ္ျပန္ၾကတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ ထိုင္းအစိုးရဘက္က
အဖမ္းအဆီးရပ္မွပဲ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအဖို႔ သက္သာရာရမယ့္အေၾကာင္း
ေရးခဲ့ပါေသးသည္။<br /> ဇူလိုင္လ(၄)ရက္မွာ ၂၀၁၇ခုႏွစ္
ဇြန္လ(၂၀)ရက္ေန႔က ထုတ္ျပန္လိုက္သည့္ အလုပ္သမားဥပေဒကို
ေခတၱဆိုင္းငံ့ထားလိုက္သည့္ သတင္းထြက္လာပါသည္။ ဆိုင္းငံ့ကာလမွာ ၂၀၁၇
ဇူလိုင္ ၂၃ ရက္မွ ၂၀၁၈ ဇန္နဝါရီ ၁ ရက္အထိ ေျခာက္လၾကာျမင့္မည္ ျဖစ္သည္။
ပထမေတာ့ ထိုေျခာက္လအတြင္း ျမန္မာျပည္ကိုျပန္ ပတ္စ္ပို႔လုပ္ၿပီး MOU နဲ႔
ျပန္လာ လို႔ ဆိုတာျဖစ္သည္။ တကယ္တန္းက် မလြယ္လွတာလည္း ထိုင္းအစိုးရက
သိပံုရသည္။ ပတ္စ္ပို႔လုပ္ဖို႔ မွတ္ပံုတင္မရွိသူ၊ သန္းေခါင္စာရင္း မရွိသူေတြ
မ်ားသည္။ တကယ္ေတာ့ ေခတ္အဆက္ဆက္ စနစ္မက်ခဲ့တဲ့ ဇစ္ျမစ္ကစသည္။ ထုိင္းလူမ်ိဴး
မိတ္ေဆြတေယာက္က ေမးဖူးသည္။ ျမန္မာေတြက ေမြးၿပီးတာနဲ႔ အိမ္ေထာင္စုစာရင္း
မသြင္းဘူးလား၊ မွတ္ပံုတင္က ႏိုင္ငံသားတေယာက္အတြက္ အေရးႀကီးတာ မသိဘူးလား
ဘာလို႔ မလုပ္သလဲ တဲ့၊ သူတို႔နဲ႔ ျမန္မာေတြက ျဖတ္သန္းလာရတဲ့ အေျခအေနက
တကယ္ကိုမတူပါ။ ျမန္မာျပည္မွာက ယခုတိုင္ မၿပီးဆံုးႏိုင္သည့္ ျပည္တြင္းစစ္ေတြ
တိုက္ပြဲေတြ ရွိသည္။ နယ္စပ္ေဒသက တိုင္းရင္းသားေတြဆီ အစိုးရဝန္ထမ္းေတြ
အေရာက္အေပါက္နည္းလွသည္။ ကိုယ့္ရြာထဲ ကိုယ့္ဘာသာေန တိုက္ပြဲျဖစ္ေတာ့
ထြက္ေျပး၊ ရြာေပ်ာက္သြားလို႔ ေနာက္တရြာတည္ေနၾက၊ ဘယ္မွာလဲ သန္ေခါင္စာရင္းနဲ႔
မွတ္ပံုတင္ ၊ ထိုသို႔ေသာ တိုင္းရင္းသားေတြ အမ်ားအျပား တဖက္ႏိုင္ငံကို
တရားမဝင္ဝင္ေရာက္ အလုပ္လုပ္ၾကတာ သန္းနဲ႔ေတာင္ခ်ီ ရွိေနၿပီ။<br />
အစကတည္းက ဆံုးေနၿပီ၊ ဘယ္လို ပတ္စ္ပို႔ လုပ္မည္နည္း။ အခုေတာ့
ထိုင္းအစိုးရဘက္က သတင္းတပုဒ္ ထပ္ထုတ္လာသည္။ ဂ်ဴလိုင္လ ၂၄ ရက္ေန႕မွ ၾသဂုတ္လ
၁၀ရက္ေန႕ထိ (၁၅)ရက္အတြင္း အေထာက္အထား ထုတ္ေပးမည္တဲ့၊ ေတာ္ေတာ့္ကို
အဆင္ေျပေအာင္ လိုက္လုပ္ေပးေနေပမယ့္ အဆင္မေျပႏိုင္ေအာင္ အေျခအေနေတြကလည္း
အမ်ားသား ။ ယခု (၁၅) ရက္အတြင္း ထုတ္ေပးမွာက ေနထိုင္ခြင့္ ပန္းေရာင္ကဒ္
ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ ပန္းေရာင္ကဒ္ကို အလုပ္ရွင္ကိုယ္တိုင္ တပါထဲ လိုက္ပါကာ
လုပ္ရမည္။ ဒါအလြန္ေကာင္းပါသည္။ ေအးဂ်င့္တို႔ ပြဲစားတို႔နဲ႔လုပ္သလို
အလုပ္ရွင္နာမည္က သူတို႔ ငွားရမ္းထားသည့္ နာမည္ခံသူေဌးကိုထည့္၊ အလုပ္ေနရာ
နဲ႔ အလုပ္ေတြ လြဲေခ်ာ္မႈ ေတြျဖစ္ၾကရာ အခုအဲဒါမ်ိဴး မရွိေတာ့ပဲ
ကိုယ့္အလုပ္ရွင္နဲ႔ အလုပ္ေနရာ မွန္မွန္ကန္ကန္ ျဖစ္ၿပီဆိုေတာ့ အဆင္ေျပသည္။
သိုႊမဟုတ္က( မတူပါက)အလုပ္ရွင္ေရာ အလုပ္သမားပါ ဒဏ္ေငြ ဘတ္(၄)သိန္းတဲ့ ၊
သို႔ေသာ္ ဒါက တခဏအတြက္သာ၊ အေထာက္အထားေလးနဲ႔ ေနလို႔ရသည့္ လတ္တေလာ အေျခအေန၊
ဒီပန္းေရာင္ကဒ္ ရၿပီးက ျမန္မာအစိုးရဘက္က တာဝန္ရွိသူေတြ
လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေပးမည့္ CI (certificate of identification)
မည္သူမည္ဝါျဖစ္ေၾကာင္း အေထာက္အထားလက္မွတ္ ( အစိမ္းေရာင္စာအုပ္)
တနည္းအားျဖင့္ ျမန္မာျပည္သား ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသခံလက္မွတ္ ကို ယူကာ
ပတ္စ္ပို႔ျပန္လုပ္ၾကဖို႔ျဖစ္သည္တဲ့။<br /> ၂၀၁၈ခုႏွစ္ မတ္လအထိ
အႀကံုးဝင္သည္ဆိုေတာ့ လတ္တေလာ ေနလို႔ ရေသးသည့္သေဘာ၊ အဆိုပါ CI မည္သူမည္ဝါ
ျဖစ္ေၾကာင္း အေထာက္အထားထုတ္ေပးဖို႔ ထိုင္းအစိုးရနဲ႔ ျမန္မာအစိုးရတို႔
အႀကိမ္ႀကိမ္ ညွိႏႈိင္းေျပာဆိုခဲ့ၿပီးေနာက္ ျမန္မာဘက္က လုပ္ေပးေနတာလည္း
ကာလၾကာပါၿပီ။ မိတ္ေဆြတေယာက္ ေျပာသလို အလုပ္သမားေတြက သန္းနဲ႔ခ်ီရွိေနတာ
သိရက္နဲ႔ လာလုပ္ေပးတဲ့ ျမန္မာအစိုးရက ဆယ္ဂဏန္းသာ၊ ဘယ္ေတာ့မွ မဆံုးႏိုင္တဲ့
ဇာတ္လမ္းတပုဒ္လို ျဖစ္ေနေတာ့မွာလားတဲ့<br /> "ထုိင္းအစုိးရက ဥပေဒသစ္ကုိ
ဆုိင္းင့ံေပးထားသည့္ ေျခာက္လအတြင္း ထိုင္းေရာက္
တရားမ၀င္ျမန္မာလုပ္သားအားလုံးကုိ မည္သူမည္၀ါျဖစ္ေၾကာင္း
ေထာက္ခံခ်က္(CI)လက္မွတ္မ်ား အၿပီးထုတ္ေပး ႏိုင္ရန္ ေဆာင္ရြက္မည္ျဖစ္ၿပီး
လက္ရွိတြင္ ဖမ္းဆီးမႈမ်ား မရွိေတာ့ ေၾကာင္း၊ ထုိင္းေရာက္တရားမ၀င္
ျမန္မာလုပ္သားအားလုံးကုိ CI လက္မွတ္ မ်ားအၿပီးထုတ္ေပးရန္
လက္ရွိထုတ္ေပးေနသည့္ CI စခန္းေျခာက္ခုကုိ စက္အင္အား၊ လူ အင္အားမ်ား
တိုးခ်ဲ႕၍ ေဆာင္ ရြက္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း" သံအမတ္ႀကီး ေျပာတာကို
သတင္းတပုဒ္မွာ ဖတ္လိုက္ရသည္။ တကယ္ေတာ့ ဒါကလည္း ထိုင္းအစိုးရက
အလုပ္သမားေတြကို ဖမ္းတဲ့အခါတိုင္း ႏွစ္စဥ္ ဒီလို ေျဖေနက်ပါပဲ၊<br />
‘CI စခန္းကေတာ့ စခန္း တစ္ခုကုိ တစ္ေန႔လူဦးေရ ၅၀၀ ထက္ပုိၿပီး
လုပ္မေပးႏုိင္ဘူး။ ၅၀၀ ဆုိတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ လုပ္ေပးရတယ္။ညအထိလုပ္ေပးရတယ္"
လို႔ မ ဟာခ်ိဳင္ၿမိဳ႕CI ထုတ္ေပးစခန္းတခုက လူတေယာက္ ေျပာတာ ဖတ္လိုက္ရသည္။
မဲေဆာက္၊ မယ္ဆုိင္၊ ရေနာင္း၊ ဘန္ေကာက္တို႔မွာ စခန္းတစ္ခုစီနဲ႔
မဟာခ်ိဳင္မွာ စခန္းႏွစ္ခု စုစုေပါင္းစခန္းေျခာက္ခု ဖြင့္ထားတယ္လို႔
သိရေလသည္။<br /> ထိုင္းအစိုးရက ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြနဲ႔
ပတ္သက္ၿပီး တိတိက်က်ကိုင္တြယ္ခ်င္သည့္ သေဘာရွိသည္။ သူ႔ႏိုင္ငံမွာ ျမန္မာ
လာအို ကေမၻာဒီးယား အစရွိတဲ့ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမား မည္၍မည္မွ် ဘယ္ေနရာေတြမွာ
ဘယ္ႏွစ္ေယာက္၊ ဘာအလုပ္ေတြ လုပ္ေနၾကလဲ၊ အေၾကာင္းတစံုတရွိက အခ်က္အလက္ကို
ဖတ္ကနဲ ရွာလို႔လြယ္ေအာင္ တိက်ခ်င္ပံုရသည္။ မတိမက် စာရင္းမရွိအင္းမရွိ
ႀကံုသလို ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရသည့္ ျမန္မာေတြနဲ႔က် မလြယ္ေရးခ်မလြယ္ ျဖစ္ေနရသည္။
ယခုေနာက္ပိုင္း ျမန္မာဘက္က လုပ္ေပးခ်င္လာေသာ္လည္း ကႊမ္းက်င္မႈႏွင့္
စနစ္မက်တာေတြ ေၾကာင့္ ပိုလို႔ပင္ ၾကာေနေတာ့တာျဖစ္သည္။<br />
လတ္တေလာေတာ့ ၿငိမ္သြားေပၿပီ။ ျမန္မာအလုပ္သမား ေသာင္းဂဏန္းေက်ာ္
ေနရပ္ျပန္သြားတာ ထိုင္းအစိုးရအဖို႔ အနည္းငယ္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားရသည္။
ထိုင္းစစ္ေကာင္စီ တက္လာကာစမွာ ယခုလို အဖမ္းအဆီးေတြ စျဖစ္တာမွာ
ကေမၻာဒီးယားအလုပ္သမားေတြကို သူတို႔ အစိုးရက နယ္စပ္ကေစာင့္ႀကိဳၿပီး
ေခၚသြားၿပီး ကမၻာ့မီဒီယာေတြမွာ အုတ္ေအာ္ေသာင္းတင္း သတင္းေတြ
ပါလာၿပီးေနာက္ပိုင္း ဒါက ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ အစုလိုက္ျပန္ၾကတာ
ဒုတိယအၾကိမ္ထပ္ျဖစ္တာ ျဖစ္ေလသည္။ ဒီတေခါက္ အဖမ္းအဆီးခံရတာမွာ
ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအမ်ားဆံုးလည္း ျဖစ္သည္။<br /> ပန္းေရာင္
အလုပ္သမားကဒ္၊ ခရမ္းေရာင္ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္၊ မည္သူမည္ဝါျဖစ္ေၾကာင္း
ထုတ္ေပးထားသည့္ အစိမ္းေရာင္စာအုပ္၊ MOU ျဖင့္ တရားဝင္လာေရာက္သည့္
ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အနီေရာင္စာအုပ္၊ ရွိေသးသည္ အျပာေရာင္ ဝပ္ပါမစ္စာအုပ္
အဆိုပါ စာအုပ္ေတြကို လည္ပင္းမွာ၊ ခါးမွာ သီကံုးကာ အလုပ္လုပ္ေနၾကသည့္ ပံုေတြ
လူမႈကြန္ယက္ေတြကတဆင့္ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္အထိ ေရာက္လာသည္။<br /> ဖတ္ခဲ့ဖူးသည့္ ကာတြန္းတကြက္ကို ျမင္ေယာင္မိသည္။<br />
လူေလးေယာက္ မတ္တတ္ရပ္ေနသည္။ သူတို႔ အေရွ႔မွာ ပိန္ကပ္ၿပီး
အရိုးေပၚအေရတင္ေနသည့္ လူတေယာက္က ၾကမ္းျပင္မွာ ေလးဘက္တြားသြားေနသည္။
ေခါင္းမွာလည္း ဘုေတြ ထြက္ေနၿပီး ပါးစပ္က ဟစိ ဟစိ ျဖစ္ေနၿပီ။ အဲဒီလူ႔ကို
စာတန္းထိုးတာက ထိုင္းေရာက္ ျမန္မာအလုပ္သမားတဲ့၊ ရပ္ေနသည့္ လူေလးေယာက္ထဲက
ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ လက္ထဲမွာ ဆူးေတြပါသည့္ တင္းပုတ္လို လက္နက္ျဖင့္ အဆိုပါ
ထိုင္းေရာက္ အလုပ္သမားကို ရိုက္ပုတ္ထားဟန္ ေရးဆြဲထားသည္။ အဆိုပါ ရပ္ေနတဲ့
လူေတြရဲ့ နာမည္ေတြကေတာ့ အေထာက္အထားခဏခဏလုပ္ရတဲ့ အလုပ္သမားကဒ္ဘိုး၊
passport ေၾကး၊ work permit ေၾကး၊ ရက္(၉၀) တံုးထုခ တဲ့၊ တေယာက္က "အဲဒီေကာင္
သြားေနတုန္းပဲ"လု႔ိ ဆိုေနၿပီး အျခားတေယာက္က အေျခအေနေကာင္းတယ္ဟုတ္ တဲ့။<br />
လတ္တေလာေတာ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအဖို႔ အဖမ္းအဆီးခံရမယ့္
စိုးရိမ္စိတ္ေတြ မရွိေတာ့ပဲ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြလို ေဆးျမီးတိုေလး ရျပန္ကာ
ယက္ကန္ယက္ကန္ သြားၾကရျပန္အုန္းမွာေပါ့။<br /> ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-56022624648888741132017-07-02T22:30:00.002-07:002017-07-02T22:30:49.318-07:00" မွတပါး အျခားမရွိ"၃ရက္ ဇူလိုင္ ၂၀၁၇ခုႏွစ္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္(၂၅) <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-ZSafUzzJ6jU/WVnWUk6gyTI/AAAAAAAAA7E/baqOfdupqCc2QlFAtLZ2uMgqmS8qA_7hQCLcBGAs/s1600/3%2BJuly%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-ZSafUzzJ6jU/WVnWUk6gyTI/AAAAAAAAA7E/baqOfdupqCc2QlFAtLZ2uMgqmS8qA_7hQCLcBGAs/s320/3%2BJuly%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_o">
<br />
ေက်ာက္စရစ္ေတာမာေခါင္ေခါင္မွာ အေတာင္ကၽြတ္ေသာ ႀကိဳးၾကာ ေရရွာမရသကဲ့သို႔
ဆိုတဲ့ ဆရာေမာင္သာရရဲ့ ဝတၳဳေခါင္းစဥ္တခု ကို အခုတေလာမွာ မ်က္ေစ့ထဲ
ျမင္ေယာင္ေနရသည္။ ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ အလုပ္လုပ္ေနရသည့္
ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ေနထိုင္ေနရၿပီး
ျမန္မာအစိုးရဖက္ တာဝန္ရွိသူေတြကပါ " ေနရပ္ကိုသာ ျပန္ၾကပါ" ဆိုတဲ့
ထုတ္ျပန္စာေတြ ဖတ္ၿပီး မြန္းၾကပ္သည့္စိတ္ကို အလုပ္သမားေတြေနရာကေန
ခံစားေနမိရသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမား (၄)သန္းခန္႔
ရွိတာမွာ တရားမဝင္ဝင္ေရာက္လာၿပီး အေထာက္အထားမရွိပဲ လုပ္ကိုင္ေနသူ
တသန္းခန္႔ရွိေလသည္။ အဆိုပါ တသန္းခန္႔မွာ ကိုယ့္ေျမကေန ေပ်ာ္လြန္းလွ၍
ထြက္လာၾကသူ တေယာက္မွမပါ၊ အေတာင္ကြ်တ္တဲ့ ႀကိဳးၾကာေတြခ်ည့္သာ၊<br />
အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္း မရွိတဲ့ အျပင္ ရပ္ရြာေအးခ်မ္းမႈမရွိ
စိုးတထိတ္ထိတ္ ေနရသည့္ ဘဝေတြကေန အသက္ရွင္ေနႏိုင္ဖို႔ တခုတည္းေသာ
ထြက္ေပါက္အျဖစ္ သူမ်ားႏိုင္ငံဆီ အရဲစြန္႔ သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္ၾကသည္။
ထိုင္းအစိုးရရဲ့ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြအေပၚ ထုတ္ျပန္သည့္ စည္းကမ္းခ်က္ ၊
ဥပေဒ စတာေတြရွိသည္။ အစိုးရအခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ သေဘာတူခ်က္ေတြမွာ တဖက္က
အလုပ္လုပ္တာ တုန္႔ ႔ေႏွးတုန္႔ေႏွး ျဖစ္ေနက အျခားတဖက္က လိုက္ပါလုပ္ေဆာင္ရတာ
မလြယ္ျပန္၊ အက်ိဴးဆက္က အလုပ္သမားေတြအေပၚ က်ေရာက္ေလသည္။<br />
ယာယီေနထိုင္ခြင့္ႏွင့္ အလုပ္လုပ္ခြင့္ေပးထားသည့္ ပန္းေရာင္ကဒ္၊ ယခင္က
ထုတ္ေပးထားသည့္ ခရမ္းေရာင္ ယာယီႏိုင္ကူးလက္မွတ္၊ စတာေတြကို
သတ္မွတ္ေပးထားသည့္ ကာလအတြင္း ဖ်က္သိမ္းကာ ပတ္စ္ပို႔ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္
ျပန္လုပ္ၾကဖို႔ လြန္ခဲ့သည့္ (၃)ႏွစ္ကတည္းက ထိုင္းအစိုးရက
အသိေပးထားၿပီးျဖစ္သည္။ ပထမဆံုး ထုတ္ေပးသည့္ ပန္းေရာင္ကဒ္ေတြ
သက္တမ္းကုန္သည့္တိုင္ ျမန္မာအစိုးရက ႏို္င္ငံကူးလက္မွတ္ေတြ ထုတ္ေပးဖို႔
ၾကန္႔ၾကာေနသည့္အခါ ထိုင္းအစိုးရက ဒုတိယအႀကိမ္ သက္တမ္း ထပ္မံတိုးေပးၿပီး
ယခုအခ်ိန္ထိ အသိအမွတ္ျပဳေပးထားသည္။ သို႔ေသာ္ ခရမ္းေရာင္စာအုပ္ေတြကိုေတာ့
သက္တမ္းကုန္သည့္အခါ ထပ္မံအသံုးျပဳခြင့္မေပးေတာ့ပဲ
ႏိုင္ကူးလက္မွတ္အနီေရာင္စာအုပ္ လုပ္ကာ MOU ျဖင့္ ျပန္လာဖို႔ ၊ အကယ္၍
မလုပ္ႏိုင္ေသးပါက ပန္းေရာင္ကဒ္ ေျပာင္းလဲ လုပ္ထားၿပီး တရားဝင္ ေနထုိင္
လုပ္ကိုင္ဖို႔ နည္းလမ္းမ်ိဴးစံု ေျဖရွင္းေပးျပန္သည္။<br />
ၿပီးခဲ့သည့္ ဧၿပီလ သႀကၤန္အလုပ္ပိတ္ရက္ အတြင္း ျမန္မာျပည္က မိသားစုထံ
ျပန္လည္ၾကသည့္သူေတြထဲက အခ်ိဴ႔မွာ ဗီဇာ ရုတ္သိမ္းခံရတာေတြ ရွိသလို စစ္ေဆး
ေမးျမန္းခံရတာေတြ ရွိသည္။ အေၾကာင္းက ယာယီႏိုင္ကူးလက္မွတ္
ခရမ္းေရာင္စာအုပ္ကို အသိအမွတ္မျပဳေတာ့ဟု ထိုင္း အစိုးရက
တရားဝင္ေၾကညာၿပီးကာမွ ျမန္မာအစိုးရဘက္က ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အနီေရာင္
ထုတ္ေပးဖို႔ အခ်ိန္မမီေသး၍ ဆိုကာ ခရမ္းေရာင္စာအုပ္မွာ သက္တမ္း ရွိေသးက
ရွိသေလာက္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ ဆက္ေပးမည္လို႔ ေၾကညာၿပီး ဆက္လက္
အသိအမွတ္ၿပဳထားသည္။ ဒါကို တခ်ိဴ႔ အလုပ္သမားေတြက သတင္းအခ်က္အလက္ ဂဃနဏ
မသိရွိပဲ အလုပ္လုပ္ခြင့္ ဗီဇာ ကုန္ေနၿပီး ပတ္စ္ပို႔ သက္တမ္းရွိတာကို
ဆက္လက္ေနထိုင္ၿပီး အျပန္မွာ ပိတ္ခံရတာျဖစ္သည္။ အပိတ္ခံရသူမွာ
ႏွစ္အကန္႔အသတ္လိုက္ ထိုင္းႏိုင္ငံကို လာေရာက္အလုပ္လုပ္ခြင့္မရွိေတာ့ပဲ
နစ္နာမႈေတြ ျဖစ္ၾကရသည္။<br /> အသိတေယာက္ကေတာ့
ေလယာဥ္ျဖင့္ျပန္ရာ ေလဆိပ္ လဝက ကေန သီးသန္႔ စစ္ေမးတာ ခံရၿပီး စာအုပ္မွာ
မွတ္ခ်က္ေရးတာခံရၿပီးမွ ေလဆိပ္ကေန ထြက္ခြင့္ရသည္။ မွတ္ခ်က္က
ႏိုင္ငံျခားသားေရႊ႔ေျပာင္း အလုပ္သမားကို ငွားရမ္းခြင့္မွာ (၄)နွစ္သာလို႔
ေရးေပးလိုက္သည္။ အဆိုပါ အမ်ိဴးသမီးေလးမွာ စိုးတထိတ္ထိတ္ျဖင့္ ထိုင္းကို
ျပန္ခြင့္ရပါ့မလား ျဖစ္ရင္း ဟိုေမးဒီေမးျဖင့္ နားရက္ေစ့ၿပီး ျမန္မာျပည္က
ျပန္လာခဲ့သည္။ သူ႔မွာ မိသားစုႏွင့္ေတြ႔ရေသာ္လည္း အျပန္ခရီး အဆင္ျေပပါ့မလား
အၿမဲ စိုးထိတ္ေနရသည္တဲ့၊<br /> ထိုင္းႏိုင္ငံ ေလဆိပ္ကို
ေရာက္တဲ့အခါ လဝက အမ်ိဴးသမီးက သူ႔ကို လူအမ်ားၾကားကေန ေခတၱေဘးမွာ ခဏ
ရပ္ခိုင္းထားၿပီး အျခား လဝက လူႀကီးတေယာက္ကို ေခၚ သူ႔စာအုပ္ကို ျပကာ
ဝင္ခြင့္ေပးလို႔ ရမရ အတည္ၿပဳသည္တဲ့၊ အဆိုပါ ရာထူးတဆင့္ျမင့္ပံုရသည့္ လဝက
အရာရွိက " သူ႔မွာ ဗီဇာေရာ ဝပ္ပါမစ္ေရာ သက္တမ္း ရွိေနတဲ့ အတြက္ ေပးလို႔
ရပါတယ္လို႔ ဆိုမွ ထိုင္းအဝင္တံုးကို ဒံုးကနဲထုေပးမွ အလံုးႀကီးက်ရသတဲ့၊
အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဥပေဒေတြ ထုတ္ျပန္ထားေပမယ့္ အစိုးရအခ်င္းခ်င္း
ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္ရတာေတြေၾကာင့္ အေျပာင္းအလဲေတြ မၾကာခဏ ရွိတတ္ရာ
တာဝန္ရွိသူေတြပင္ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ရရာ အလုပ္သမားေတြအဖို႔ ဆိုဖြယ္မရွိ။<br />
ထိုကဲ့သို႔ေသာ အေထာက္အထား အေျပာင္းအလဲေတြမွာ အလုပ္သမားေတြအဖို႔
ေငြကုန္ေၾကးၾက မ်ားလွသည္။ အခ်ိဴ႔မွာ ထပ္မံမလုပ္ႏိုင္တဲ့အတြက္
အေထာက္အထားမဲ႔ေတြ ျဖစ္ကုန္တာလည္း ရွိသည္။ တကယ္တန္း အက်ိဴးျဖစ္သြားတာက
ၾကားကပြဲစားေတြ ေအးဂ်င့္ေတြ ျဖစ္သည္။ ပန္းေရာင္ကဒ္လုပ္ပါက အလုပ္ရွင္က
စိုက္ေပးၿပီး လစာထဲက ျပန္ျဖတ္တာမ်ိဴး ရွိသလို အခ်ိူ႔က မိမိဖာသာ စိုက္ထုတ္
လုပ္ၾကရသည္။ အလုပ္သမားေတြခမ်ာ ႏွစ္စဥ္ ဗီဇာေၾကး ဝပ္ပါမစ္ေၾကး တို႔ျဖင့္
လံုးလည္ ခ်ာလည္ လိုက္ေနရသည္။ ဒီလို လုပ္ၿပီးျပန္လို႔ အေထာက္အထား
ရွိၿပီျဖစ္လို႔ စိတ္ခ်ေန၍ မရ၊ ေအးဂ်င့္တို႔ လုပ္ေပးတာကသူေဌးတေယာက္က
နာမည္ခံကာ အလုပ္အကိုင္ကလည္း သူတို႔ ေရးေပးတဲ့ အတိုင္း ဆိုေတာ့ အမွန္တကယ္
အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူေဌး၊ ေနရာ၊ အလုပ္အကိုင္ေတြ လြဲေနတာေတြခ်ည္း ျဖစ္ကုန္သည္။<br />
ယခု ထုတ္ျပန္လိုက္သည့္ ထိုင္းအစိုးရ အလုပ္သမားဝန္ႀကီးဌာနက ယခင္က
ထုတ္ျပန္သည့္ စည္းကမ္းခ်က္ေတြႏွင့္ အတူတူေပမယ့္ ျပစ္ဒဏ္ကေတာ့
မ်ားလြန္းလွသည္။ အလုပ္ရွင္ကိုပါ ဒဏ္ေငြ ရိုက္မည္လို႔ သတ္မွတ္ထားရာ ယခုလို
ဒဏ္ေငြ ကို အလုပ္ရွင္လည္း ေပးဖို႔မလြယ္၊ အေထာက္အထားရွိပါေသာလည္း
အလုပ္ရွင္နာမည္ လြဲေနတာ၊ အလုပ္ေနရာလြဲေနတာ၊ စတာေတြ ဒဏ္ေငြရိုက္မွာ ျဖစ္ရာ
ႀကီးေလးသည့္ ဒဏ္ေငြေၾကာင့္ အလုပ္သမားေတြမွာ အာမခံခ်က္ မရွိ၊ အိမ္ျပန္ဖို႔
စဥ္းစားရၿပီ၊ အိမ္ ဘယ္မွာလဲ ဘယ္ကို ျပန္မလဲ ဘယ္မွာေနမလဲ
သူတို႔အတြက္ေမးခြန္း၊ ရြာလံုးကၽြတ္ မရွိေတာ့သည့္ သူေတြ၊ ရြာပင္
ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ လို႔ ရြာေနရာပင္ မရွိသည့္သူေတြ ဘယ္ကို ျပန္ၾကမည္နည္း၊
ရြာမွာ မိဘေဆြမ်ိဴး ရွိေသး၍ ျပန္ေတာ့မည္ ဆိုသူေတြလည္း
ဒီမိဘေဆြမ်ိဴးေတြကိုပင္ အလုပ္လုပ္ၿပီး ေထာက္ပံံ႔ေနရရာ ရြာျပန္
ဘာလုပ္စားၾကမည္နည္း၊ ေျပးစရာေျမမရွိ ေနလို႔လည္းမရ ေဘးက်ပ္နံက်ပ္
စိတ္ဖိစီးမႈေတြျဖင့္ ဘယ္သူ႔အားကိုးရပါ့ အာကိုးရာ နတၳိ၊<br />
လူငယ္ေလးတေယာက္ " အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္ ဆရာမ၊ ဒိေလာက္ေငြေတြ ဒဏ္မေဆာင္ႏိုင္ဘူး"
တဲ့ ဘယ္ကိုျပန္မလဲ စီတာပူတဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္က အလာမလြယ္သလို အျပန္လည္း
ခက္ေခ်ၿပီ၊<br /> ဘန္ေကာက္မွာ အဖမ္းအဆီးေတြ စေနတဲ့
သတင္းေတြ ရုပ္သံသတင္းေတြမွာ ျမင္ရတာ စိတ္မခ်မ္းသာစရာ၊ အရြယ္မ်ိဴးစံု
အလုပ္သမားေတြ ၊ အေထာက္အထားရွိရွိ မရွိရွိ တန္းစီ၊ ရွိသူေတြ စစ္ထုတ္
အားလံုးကေတာ့ ငုပ္တုတ္ လူတန္းစီထားရသည့္ ျမင္ကြင္းေတြ၊ ႏွစ္ႏိုင္ငံ
သေဘာတူညီမႈျဖင့္ အလုပ္သမားခိုင္းေစေရး လုပ္ဖို႔ ျမန္မာအစိုးရဖက္
အလုပ္လုပ္တာ ေႏွာင့္ေႏွး လွသည္။ ျမန္မာအစိုးရက ဘာလုပ္လုပ္ ေႏွးသည္၊
ၾကာေတာ့လည္း ျပည္သူက အစိုးရသည္ အားကိုးရာ မဟုတ္လို႔ ထင္လာသည္သာမက
အစိုးရကို ရွိသည္လို႔ပင္ မျမင္ေတာ့၊ ဒါဟာ အစိုးရကိုမေကာင္းဘူးလို႔
ေျပာတာမဟုတ္သလို ကိုယ္ပိုင္အျမင္လည္းမဟုတ္ပါ၊ အလုပ္သမားေတြဆီက အသံကို
ျပန္ၿပီး ေျပာျပတာ ျဖစ္သည္။ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး ရေအာင္ အားလည္း မရွိ
ဆိုးလိုက္သည့္ ထိုင္းေရာက္ျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ့ ဘဝ၊<br />
တရားမဝင္လုပ္သားမ်ား ႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ထုိင္းအစိုးရက
လက္ရွိထုတ္ျပန္တဲ့ ဥပေဒသစ္ မွာ ျပစ္ဒဏ္ႀကီးေလးတဲ့အတြက္ ထိုင္း
ႏုိင္ငံမွာ အေထာက္အထားလံုးဝ မရွိဘဲ ေနထိုင္သူ ျမန္မာႏုိင္ငံသား မ်ား
ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္ၾကဖို႔ ထိုင္း ႏုိင္ငံဆုိင္ရာ ျမန္မာသံ႐ံုးရွိ
အလုပ္သမားသံအရာရွိရံုးက ဇြန္လ၂၆ ရက္မွာ သတိေပး ထုတ္ျပန္ ခဲ့ေလသည္။ <br />
ထိုင္းအစိုးရက ႏုိင္ငံျခား သား အလုပ္သမားေတြရဲ့ အလုပ္ တာဝန္
စီမံခန္႔ခြဲေရး အက္ဥပေဒ စီမံခ်က္အရ တရားမဝင္ အလုပ္ လုပ္ကိုင္ေနထိုင္ေနေသာ
ႏုိင္ငံ ျခားသား အလုပ္သမားေတြကို ဒဏ္ေငြ ဘတ္ႏွစ္ေထာင္မွ ေလး သိန္းအထိႏွင့္
ေထာင္ဒဏ္ ငါး ႏွစ္အထိ ခ်မွတ္ႏုိင္ေၾကာင္း ထိုင္း အစိုးရက ဇြန္လ ၂၀ ရက္က
စၿပီး ေၾကညာခဲ့ၿပီးေနာက္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္မွာရွိတဲ့ ျမန္မာသံရံုး
ထိုင္းႏိုင္ငံဆိုင္ရာ အလုပ္သမားရံုးက ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြ ေၾကျငာေပးသည္။<br />
လက္ရွိ ထိုင္းႏုိင္ငံအတြင္း ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္၊ ပန္းေရာင္ ကတ္၊
ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ မ်ား ကိုင္ေဆာင္ထားတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအားလံုး
မိမိတုိ႔ လက္ရွိ လုပ္ကိုင္ေနေသာ အလုပ္ရွင္ႏွင့္ အလုပ္လုပ္ခြင့္လက္မွတ္
(Work Permit) ျပဳလုပ္ထားဖို႔နဲ႔ လက္ရွိ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ အ
လုပ္ရွင္နဲ႔ မိမိကိုင္ေဆာင္ထား သည့္ အလုပ္ပါမစ္ပါ အလုပ္ရွင္ မတူညီပါက
သက္ဆုိင္ရာၿမိဳ႕နယ္ အလုပ္သမား႐ံုးမ်ားမွာ သြား ေရာက္ေျပာင္းလဲၾကဖို႔
ထုတ္ျပန္ခ်က္မွာ ေဖာ္ျပထားေလ သည္။<br /> ထိုင္းအစိုးရရဲ့
ေၾကညာခ်က္မွာ ႏုိင္ငံျခားသားအလုပ္သမား မ်ားအတြက္ တားျမစ္ထားတဲ့
အလုပ္မ်ားနဲ႔ အလုပ္ပါမစ္မရွိ ေသာ အလုပ္သမားမ်ားကို ငွားရမ္းလက္ခံထားသည့္
အိမ္ရွင္သူေဌးေတြမွာ ဘတ္ေငြေလး သိန္း (က်ပ္သိန္း ၁၆၀ ေက်ာ္)မွ
ဘတ္ေငြရွစ္သိန္း (က်ပ္သိန္း ၃၂၀ ေက်ာ္)ႏွင့္ အလုပ္ သမား၏ အလုပ္ပါမစ္
အပါအဝင္ ကိုယ္ ပိုင္စာရြက္စာတမ္းမ်ားကို သိမ္းဆည္းထားတဲ့ အလုပ္ရွင္ေတြကို
ဒဏ္ေငြ ဘတ္တစ္သိန္းႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ေျခာက္လခ်မွတ္ခံရမည္ဟု ေၾကညာထားတဲ့အတြက္
ထုိင္းအလုပ္ရွင္ေတြက စိုးရိမ္ေနၾကၿပီး တရာမဝင္အလုပ္သမား ရွိေနသူက
အာမမခံရဲပဲ အလုပ္သမားေတြကို ျပန္ၾကဖို႔သာ လုပ္ႏိုင္ၾကေတာ့သည္။<br />
‘တရားမဝင္ ေနထုိင္တဲ့သူ ေတြ အကုန္ျပန္ၾကတာေကာင္း မယ္။ ျပန္ၿပီး MoU
နဲ႔ျပန္လာ။ သူ မ်ားႏုိင္ငံက ဥပေဒထုတ္ထားရင္ ေတာ့ ေလးစားလိုက္နာရမယ္။
တရားဝင္နဲ႔ လာေနတာ အဆင္ ေျပတယ္။ အခုက သူတို႔ထုတ္ ထားၿပီးသြားၿပီ။ အဲဒီေတာ့
အဖမ္း ခံရတာေတြ မျဖစ္ရေအာင္ ျပန္ ၾကတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ’’ လို႔
အလုပ္သမားသံအရာရွိ က 7Day Daily မွာ ေျပာထားတာ ဖတ္ရသည္။<br />
တကယ္ေတာ့ MOU နဲ႔ လာၾကဖို႔ ထိုင္းအစိုးရက အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာၾကားခဲ့တာလည္း
ၾကာၿပီျဖစ္သလို ျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္ေၾကာင္း စစ္ေဆးၿပီး
ႏို္င္ငံကူးလက္မွတ္ေတြ ထုတ္ေပးဖို႔ကိုလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္
ေစာင့္ဆိုင္းခဲ့တာျဖစ္သည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ေျမစာေလးေတြကေတာ့ နင္းျပားဘဝကေန
ဘယ္လို ရုန္းထြက္ၾကမလဲ ၊ အရင္ႏွစ္တုန္းကလို ထိုင္းအစိုးရက အလုပ္သမားေတြ
မရွိရင္ ႀကံဳရမယ့္ သူတို႔ ႏိုင္ငံသား အလုပ္ရွင္ေတြ အဆင္မေျပမႈေတြကို
ေျဖရွင္းေပးဖို႔ႀကိဳးစားရင္း ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအတြက္ အသက္ရႈေခ်ာင္မည့္
အခြင့္အေရးေလးမ်ား ရလာေလမလား ေမွ်ာ္လင့္ရံုမွတပါး အျခားမရွိ၊<br /> ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-19253077801678616752017-06-18T21:34:00.001-07:002017-06-18T21:34:34.150-07:00"လွတာကိုမွ လိုခ်င္သူ"၁၉ရက္ ဇြန္လ ၂၀၁၇ခုႏွစ္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္(၂၃)မွ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-zhNfLKrDPOI/WUdUJXtJlrI/AAAAAAAAA6w/jJ_e1HBffN4WbMNoDb699fCJPpo20M37QCLcBGAs/s1600/19%2BJune%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="717" data-original-width="960" height="239" src="https://3.bp.blogspot.com/-zhNfLKrDPOI/WUdUJXtJlrI/AAAAAAAAA6w/jJ_e1HBffN4WbMNoDb699fCJPpo20M37QCLcBGAs/s320/19%2BJune%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
" မင္းတို့မိန္းမေတြ ဘဲဥႀကက္ဥဝယ္ရင္ ဘာကိုေရြးႀကတာလဲ"<br />
ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ဘဲေခ်းႀကက္ေခ်း မပါတာရယ္ အရြယ္ညီတာေရြးတာပင္ ။ ဘဲေ
ခ်းႀကက္ေခ်းေတြ ကပ္ပါလာက ေဆးေႀကာရ အခ်ိန္ကုန္ျပီး အရြယ္မညီက ဟင္းကို
ေဝပံုခ်ရခက္သည္။ သူရသည့္ ဥကပိုႀကီးတယ္ ကိုယ္ရတာက ကငယ္တယ္
အျငင္းပြားမေနရေအာင္ ေရြးရၿခင္းလို႔ ေျဖျဖစ္သည္။ တခ်ိဳကေတာ့ စိမ္ေျပနေျပ
ေရြးသည္ လူတကိုယ္အႀကိဳက္တမ်ိဴး မဟုတ္ပါလား။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့လက္ကေလးနဲ႔ ဆကာဆကာ
ခ်ိန္ၿပီးေရြးႀကသည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဈးသည္ေတြက ေရစိုအဝတ္ကေလးေတြနဲ႔ ဘဲဥ
ၾကက္ဥေတြကို ေသခ်ာေဆးေၾကာ သုတ္သင္ၿပီး ေရာင္းလာၾကသည္။ လွလွပပေလး
ေရာင္းတဲ့ဆိုင္က ညစ္ေပၿပီး သဘာဝအတိုင္း ေရာင္းတာထက္ ပိုေရာင္းရသည္။ လူဆိုတာ
လွတာကိုမွ လိုခ်င္သူခ်ည့္ မဟုတ္ပါလား။<br />
ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေတာ့ ၾကက္ဥ ဘဲဥကို ေရြးဝယ္ေနၾကတာ မေတြ႔ရသေလာက္၊ သူတို႔
ေဈးႏႈန္း သတ္မွတ္ထားသည့္ အတန္းအစားအလိုက္ အရြယ္အစားမွာ တိုင္းထားသလို
ညီေနသည့္အတြက္ ေရြးခ်ယ္ဖို႔ မလိုပဲ လိုခ်င္သည့္ အေရအတြက္သေလာက္
ေျပာဝယ္ၾကတာမ်ားသည္။ သတင္းတပုဒ္မွာ ဖတ္ဖူးသည္။ ၾကက္ေတြကို အစာေကၽြးတာကအစ
ကိုယ္အေလးခ်ိန္နဲ႔ အျခားအခ်ိဴးအစားေတြ တညီထဲ ျဖစ္ေအာင္ ေသခ်ာ ေမြးထားၿပီး
ဥသည့္ ဥေတြကိုလည္း အေလးခ်ိန္ အရြယ္အစား အတူတူျဖစ္ေအာင္ ဥ ခိုင္းသည့္
စနစ္ျဖင့္ ဥ ကေလးေတြ တညီထဲ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ၿပီလို႔ ဖတ္ရဖူးသည္။
လူေတြအႀကိုက္ကို လိုက္လို႔ လူေတြကဖန္တီးၾကရတာျဖစ္သည္။ <br /> " ပန္းေတြက
လွလိုက္တာ အစစ္အတိုင္းပဲ၊ အတုလို႔ မထင္ရဘူးေနာ္ တကယ့္အစစ္အတိုင္းပဲ "
ဒါကေတာ့ အတုက အစစ္လိုလွေနတဲ့ ပန္းကေလးေတြ၊ ပစၥည္းေလးေတြ ေတြ႔ရင္
ေျပာေလ့ရွိတဲ့ စကား၊ တခါတေလက်ျပန္ေတာ့ " လွလိုက္တာ အတုလား" တဲ့
သိပ္ကိုလွလြန္းလို႔ အစစ္ဆို အဲဒီေလာက္ မလွႏိုင္၊ တုပထားလို႔သာ
ဒီေလာက္လွတာလို႔ ထင္ျမင္ၿပီး ေမးၾကတဲ့ သေဘာ၊ အရင္းစစ္က အတုႏွင့္အစစ္မွာ
အစစ္ကိုအတုက လိုက္တုရင္း သူကပိုလွသည့္ သေဘာျဖစ္ေနတယ္လို႔ သံုးသပ္ရေပမည္။
ျမက္ခင္းတု ပန္းတု ဆိုတာေတြက အလွအပအတြက္ ၾကာရွည္ခံေအာင္ တုၾကတာ
အျပစ္မဆိုသာေပမယ့္ လူ႔အသက္ကို ထိခိုက္ေစႏိုင္သည့္ အတုမ်ိဴးေတြက်
ျပသနာရွိလာေခ်ၿပီ။ ၾကက္ဥအတုတဲ့ တိတိက်က် သတင္းထုတ္တာ တခါမွ မၾကားဖူးေပမယ့္
အတု ရွိသည္လို႔ေတာ့ လူမႈကြန္ယက္ေတြမွာ ပံုေတြတင္တာ ေတြ႔ဖူးရေလသည္။
သနပ္ခါးအတု ဝယ္မိလို႔ တဲ့ ဝယ္ခဲ့မိသူ အမ်ိဴးသမီးေလး တင္ထားတာ ဖတ္လိုက္ရသည္။
ဒါမ်ိဴးက်ျပန္ေတာ့ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာျပီးေရာ ဆိုသည့္ ဝိသမေလာဘစိတ္ေတြ
ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။<br /> သနပ္ခါးႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္တူသည့္
သစ္ပုေလြလို အျခား အပင္အျမစ္ေတြကို လိမ္ေရာင္းတာက ကိုယ္ည့ံလို႔
ကိုယ္မသိလို႔ ခံရတာဆို ထားပါေတာ့၊ အခုက သနပ္ခါးအတံုးေျပာင္မွာ
သနပ္ခါးအေပြးဖတ္ေတြကို ေကာ္ျဖင့္ ေသခ်ာကပ္ထားၿပီး ေရာင္းတာျဖစ္သတဲ့၊
ေသြးလိမ္းၿပီး အဖတ္တခုကြာက်သြားလို႔ အထဲက ပ်စ္ခၽြဲခၽြဲနဲ႔ ျဖူျဖဴအႏွစ္ေတြ
ေတြ႔မွ သိရပါသတဲ့ ကေလးေတြကို လိမ္းေတာင္ လိမ္းေပးၿပီးၿပီလို႔ ဆိုေလသည္။
ဒါမ်ိဴးကေတာ့ လြန္လြန္းလွသည္ ဆိုရမည္။ ရပ္ကြက္ေတြမွာ ေသြးလိမ္းၿပီးလို႔
ကုန္ေနသည့္ သနပ္ခါးတံုးေတြကို လိုက္ဝယ္သည့္သူေတြ ရွိသည္။ သူတို႔က
ဆြဲျခင္းေလးေတြနဲ႔ ခ်ိန္ခြင္ကိုင္ၿပီး လိုက္ဝယ္တာ ျဖစ္သည္။ ဘာအတြက္
သံုးသလဲဆို သနပ္ခါးအခဲ လုပ္ဖို႔လို ဆိုေလသည္။ သနပ္ခါးခဲဆိုတာကလည္း
သနပ္ခါးအတံုးေတြကို စက္နဲ႔ႀကိတ္ၿပီး လုပ္ၾကတာဆိုေတာ့ လည္း
ဟုတ္ေလာက္သည္ေပါ့။ ေရစႀကိဳကေန သနပ္ခါးတံုးေတြ ရန္ကုန္ကို လာေရာင္းသည့္
အမ်ိဴးသမီးႏွင့္ ခင္မင္သြားတဲ့ အခါက သူေျပာျပတာႏွင့္ ဆက္စပ္စဥ္းစားမိသည္။
သနပ္ခါးေတြကို ေတာင္းႀကီးေတြႏွင့္ ထည့္သယ္ရာ ေႀကြက်သည့္ အေခါက္ဖတ္ေတြကို
လိုက္ဝယ္သည့္ လူေတြ ရွိသတဲ့၊ သူသနပ္ခါးေရာင္းသည့္ အႏွစ္(၂၀) ကာလအတြင္း
အရင္က အေႀကြဆို ႏွေျမာေပမယ့္ လႊင့္ပစ္ရတာရွိသည္။ အခုေတာ့ အေႀကြေရာ
ကိုင္းဖ်ားကိုင္းနား အားလံုး ေရာင္းရတယ္လို႔ ဆိုေလသည္။ ဒါ့ျဖင့္ အဆိုပါ
အတံုးေတြ အဖတ္ေတြကို ဒီလို လွည့္ဖ်ားေရာင္းဖို႔ လုပ္ၾကေလသလား စဥ္းစားစရာ။<br />
အဆိုပါ သနပ္ခါးေရာင္းသည့္ အမ်ိဴးသမီးေလးႏွင့္
သနပ္ခါးဝယ္သံုးရင္း ခင္မင္ရာက သူရန္ကုန္ေရာက္ၿပီဆိုက တည္းသည့္အိမ္အထိ
လိုက္ၿပီး သနပ္ခါးေရြးယူတာ သတိရမိသည္။ ကိုယ္တိုင္လည္း လိမ္း၊ သနပ္ခါးကလည္း
အစစ္ျဖစ္သည့္အတြက္ ခင္မင္သူေတြကိုပါ ျပန္ေရာင္းေပးရင္း သနပ္ခါး အစစ္အတု
သာမက အႏုအရင့္ အျဖဴေပြး အဝါေပြး၊ ႏွစ္ထပ္ေပြး တထပ္ေပြး၊ ဘယ္ေလာက္ေသြးေသြး
ေတာ္ေတာ္ႏွ္င့္ အေပြးမကုန္တတ္သည့္ ေက်ာက္ေပြး၊ ေရႊဘိုႏွင့္ ရွင္မေတာင္
စသည့္ သနပ္ခါးႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ဂုဏ္ေတြကို မ်က္ေစ့ျဖင့္ ၾကည့္လိုက္တာႏွင့္
တန္းသိတဲ့ အထိ ဗဟုသုတရခဲ့သည္။<br /> တရက္မွာ သူတည္းရာ အိမ္သို႔ သနပ္ခါး
သြားယူရာ သူက ပန္းခ်ီဆြဲေနတာ ေတြ႔ရသည္။ စုတ္တံ ေသးေသးေလးရယ္ ခြက္တခုထဲက
နီနီ အရည္ရယ္ သနပ္ခါးတံုးေတြရယ္ ေတြ႔ေတာ့ တခုခုပဲဆိုကာ သူ႔ကို ဘာလုပ္တာလဲ
ေမးမိေတာ့ " လူေတြကလွတာ ႀကိုက္တယ္မဟုတ္လား ဒီေတာ့ လွေအာင္ လုပ္ရတယ္" လို႔
ဆိုေလသည္။ သနပ္ခါးတံုးရဲ့ အေပြးၾကားက ခပ္ေသးေသးလိုင္းေတြၾကားမွာ
ရွားေစးကို ေရေဖ်ာ္ထားသည့္ အရည္ကို စုတ္တံျဖင့္ လိုင္းအတိုင္း
ဆြဲေပးသည့္အခါ သနပ္ခါးတံုးက ပိုႀကြလာၿပီး အေခါက္ပိုေပၚကာ ပိုလွလာေလသည္။<br />
" ညီမရဲ့ သနပ္ခါးက ရွင္မေတာင္ အစစ္ျဖစ္တယ္၊ ႏုတဲ့အတံုးေတာင္ ေမႊးေနတာ
ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုလုပ္ရသလဲ ဒီအတိုင္းေရာင္းပါ" လို႔ ေျပာတာကို သူက အခုလို
ျပန္ရွင္းျပသည္။<br /> " က်မနဲ႔ ေဈးမွာ ယွဥ္ေရာင္းတဲ့ အမ်ိူးသမီးက
ေတာ္ရံုအတံုးကို ရွာေစးေတြတင္ၿပီး ေဈးေခၚေရာင္းတာ အလုအယက္ဝယ္ၾကတယ္၊ က်မ
သနပ္ခါးက အစစ္ အမ်ိူးအစားလည္း ေကာင္းေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ရင့္တဲ့ အတံုးေတာင္
သူ႔ကို မယွဥ္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္၊ လာဝယ္တဲ့သူေတြက ဟိုဘက္ဆိုင္မွာ
ဒီ႔ထက္လွတယ္ ေဈးကဒီေလာက္မရွိဘူးဆို ေျပာၾကတယ္၊ လူေတြက
လွတာႀကိုက္တယ္မဟုတ္လား ဒီေတာ့ က်မလည္း ၾကာၾကာထိုင္ေရာင္းေနရရင္
စားစရိတ္ေနစားရိတ္ ေထာင္းတယ္ ျမန္ျမန္ကုန္ေအာင္ လူေတြအႀကိုက္
လုပ္ေရာင္းရတာပဲ"<br /> သူေရာင္းတာကို လိုက္ၾကည့္တဲ့အခါ
ရွာေစးတင္ထားတဲ့ အတံုးေတြက အေရာင္းသြက္တာကို ေတြ႔ရေတာ့သည္။ စိတ္ထဲကေန
ခက္တာပဲ လို႔ ဝယ္သူေတြကို အားမလိုအားမရ ျဖစ္ရသည္။ ကိုယ္တိုင္ ေရြးယူတဲ့အခါ
ရွားေစးလြတ္တာေတြသာ ေရြးယူၿပီး ျပန္ေရာင္းျဖစ္ေလသည္။ ရွားေစးက
အႏၱရာယ္မရွိဖူး ေျပာေပမယ့္ သနပ္ခါးလိမ္းခ်င္လို႔ ဝယ္တာ ရွာေေစးပါတာေတာ့
ဘယ္သူက ႀကိုက္ပါမလဲ၊ ဒါေပမယ့္ သူကေတာ့ ရွားေစးသံုးတာ လူေတြႀကိဳက္ေအာင္
လုပ္ရတာလို႔ ဆိုေလသည္။<br /> သူကေတာ့ အစစ္ကို ပိုလွေအာင္
မြမ္းမံသူဆိုေပမယ့္ အစစ္ကေန အတု အျဖစ္ ေရာက္ရသူေပါ့၊ အတုေတြ ေပါသည့္ ေခတ္
ေနာက္အတုတမ်ိဴးက လူမႈကြန္ယက္မွာေတာင္ အေကာင့္တုတဲ့၊ သနပ္ခါးအစစ္ ေရြးရသလို
အေကာင့္တုကိုလည္း ေရွာင္ရန္ ေရြးရသည့္ စံ ေတြရွိသည္။ မေရြးလို႔မရ၊
အေကာင့္တုေတြသည္ အဆဲသန္သည္၊ အမုန္းစကားဆိုသည္။ စည္းမရွိကမ္းမရွိ
ေျပာခ်င္ရာေျပာသည္၊ အမ်ားသူငါ ၾကည့္သင့္လား ျမင္သင့္လား စဥ္းစားဉာဏ္
မသံုးပဲ ေသြးရဲရဲသံရဲရဲ ပိုးလိုးပက္လက္ ျမင္မေကာင္းသည့္ ပံုေတြ တင္သည္၊
ျဖန္႔သည္။ အတိုခ်ံဳးးက ဝိသမေလာဘသမားထက္ ဆိုးသည့္ ရြံစရာသတၱဝါေတြ ျဖစ္သည္။<br />
ကိုယ္နဲ႔မသိက လက္မခံဆိုသည့္ မူက စာေလးဘာေလးေရးတဲ့အခါ
စာဖတ္ပရိတ္သတ္ဆိုသည့္ အျမင္ကို ထည့္တြက္ရေသးသည္။ ဓါတ္ပံုမပါက လက္မခံ၊
ပံုမပါေသာ္လည္း အျပင္မွာသိသူ လက္ခံ၊ ပံုမပါ အျပင္မွာလည္း မသိေပမယ့္
တဆင့္တဆင့္သိရင္း ျဖင့္ မည္သူမည္ဝါ သိက လက္ခံ၊ ပရိုဖိုင္မပါ အျပင္မွာလည္း
မသိ ေဆြမ်ိဴး ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ့ အသိမိတ္ေဆြ ဆိုက လက္ခံ၊ ဒီလိုျဖင့္ အတု
အစစ္ ခြဲရသည္။ အခ်ိဴ႔ဆိုက ဘယ္သူႏွင့္မွ မသိေပမယ့္ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး
ကိုယ့္စာေလးေတြ အားေပးေနသူလို႔ သိလာတဲ့အခါပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တေယာက္ေယာက္နဲ႔
ပတ္သက္တာသိလာလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အတန္ၾကာမွ လက္ခံျဖစ္သည္။ တခ်ိူ႔ အေကာင့္တုေတြက
အဆိုပါ ေစာင့္ၾကည့္ဆဲ ကာလမွာပင္ နာမည္ေတြ တမ်ိဳးၿပီး တမ်ိဴး
ေျပာင္းသြားတာကို ေတြ႔ေနရေလသည္။ ပရိုဖိုင္က ဓါတ္ပံုကလည္း ကိုရီးယားမင္းသမီး
မင္းသားပံုေတြ အမ်ိဴးမ်ိဴး ေျပာင္းေနေလသည္။ အေကာင့္တု စစ္ခြဲႏိုင္ဖို႔
ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲေတြ မ်ားမ်ား ၾကည့္ေပးရမလိုလို၊<br />
အတု အစစ္ ေသခ်ာ ခြဲႏိုင္သည့္ အက်ိဴးဆက္က အရည္မရအဖတ္မရ ေပါက္ကရေတြ
မျမင္မေတြ႔ရသည္သာမက ဆဲသံဆိုသံကင္းကာ စက္ဆုတ္ဖြယ္ပံုေတြ တင္တာလည္း မျမင္ရေပ။
လူအမ်ား ဝမ္းနည္းတာကိုပင္ ဝမ္းသာအားရေရးၾကတယ္လို႔ ေျပာသံၾကားရတဲ့အခါ "
ေအာ္ ဒီလို ေျပာၾကသတဲ့လား" ဆိုတာ သိရၿပီး ကိုယ့္အေကာင့္ထဲ
ဒါမ်ိဴးေရးသူတေယာက္မွမရွိ၊ သိေတာင္မသိ ၊ ဝမ္းနည္းစိတ္မေကာင္း
ဆုေတာင္းၾကတာသာ ဖတ္ရတာ ေတာ္ေသးတယ္လို႔ ေတြးမိရင္း ကိုယ့္အေကာင့္ကို
ႀကံဖန္ဂုဏ္ယူလိုက္မိေသးသည္။<br /> လူမႈကြန္ယက္က တဆင့္
မိန္းကေလးေတြကို ခ်စ္ႀကိုက္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး လိမ္လည္လည့္ဖ်ားသည့္ အမႈေတြႏွင့္
လူမႈကြန္ယက္ကေန ခ်ိန္းေျခာက္ေနသည့္ အမႈေတြ မ်ားျပားလာေလသည္။ အလွအပဆိုတာကို
လူတိုင္းႀကိုက္တာမွန္ေပမယ့္ တကယ္လွတာလား အတု အစစ္လားဆိုတာ
ခြဲျခားသိျမင္ႏိုင္ၾကပါေစ ဆုေတာင္းမိသည္။<br /> အဆိုးဆံုးက
ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြကို မတန္မရာ သူတို႔နဲ႔ တန္းတူထားၿပီး အရပ္ထဲ
ရပ္ျဖစ္သလို ဆဲၾကဆိုၾကတာမွာ အေကာင့္အတုေတြ မ်ားလွသည္။ ကိုယ့္အေကာင့္မွာ
ဆဲသူမရွိတာေတာင္မွ သတင္းစာမ်က္ႏွာေတြရဲ့ သတင္းေအာက္က ေကာမန္႔ေတြမွာ
ျမင္မေကာင္းေအာင္ ဆဲဆို တိုင္းထြာ ေရးၾကတာ စိတ္ပ်က္စရာျမင္ရသည္။
သည္အေကာင့္ဟာ မည္သူမည္ဝါဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိရင္ေတာင္မွ
ကာယကံရွင္ကိုယ္တိုင္ေတာ့ သိမွာပဲမဟုတ္လား ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရွက္သင့္သည္။
သတင္းမီဒီယာေတြကလည္း အဆဲအဆိုေတြကို မဖ်က္ပဲ ထားၾကသည္။ ၾကည့္ရသည္မွာ
ညစ္ေပေနသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ႀကီးတခုလို ျဖစ္ေနသည္။ ဆဲေနတာ တိုင္းထြာေနတာကို
ျဖဳတ္၊ အေကာင့္ေတြကို လက္မခံ ဆိုကာ ညီညီညာညာ ဝိုင္းက်ဥ္ၾကက
အလွႀကိုက္သည့္လူေတြ အတြက္ လွပတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ ျဖစ္လာမွာပင္၊
အေပၚယံအလွကိုမၾကည့္ပဲ သဘာဝအလွကိုၾကည့္ကာ သာယာေအးခ်မ္းသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို
ထုဆစ္ၾကပါစို႔။<br /> ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-27387505569180009032017-06-11T21:15:00.001-07:002017-06-11T21:15:34.898-07:00" စကားလံုးစီထားတဲ့ ထမင္းခ်ိဴင့္"၁၂ရက္ဇြန္လ ၂၀၁၇ခုႏွစ္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္(၂၂)မွ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_6">
<br />
ေက်ာင္းသူေဟာင္းတေယာက္က ေက်ာင္းကိုအလည္လာတဲ့အခ်ိန္ ကိုယ့္ထမင္းခ်ိဴင့္ကို
ေတြ႔ၿပီး " ထမင္းခ်ိဴင့္ယူလာတယ္ဆိုေတာ့ ဟင္းေကာင္းခ်က္လာတယ္ထင္တယ္" လို႔
အေျပာကို နားထဲ ရုတ္တရက္ ဆန္းသြားမိေပမယ့္ ပါးစပ္ကေတာ့
ေက်ာင္းလာတဲ့ေန႔တိုင္း ထမင္းခ်ိဴင့္ထည့္လာပါတယ္ လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
ဒီမွာက စကားအဆန္း ၾကားရတိုင္း စကားေပၚလိုက္ၿပီး အဓိပၸါယ္ေကာက္ အက်ေကာက္လို႔
မရဘူးဆိုတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳ အသိေတြေၾကာင့္ ေျပာရိုးေျပာစဥ္ေျပာသလို
ျပန္ေျပာႏိုင္ေပမယ့္ ထမင္းခ်ိဴင့္ကေန လူေတြရဲ့အဆင့္အတန္း ႀကြယ္ဝမႈ
ေငြေၾကးသံုးစြဲႏိုင္မႈကို ခန္႔မွန္းတတ္ၾကတဲ့ အစဥ္အလာသေဘာျဖစ္ေနတဲ့
လူတခ်ိဴ႔အေၾကာင္းကို ျပန္လည္ သတိရမိေလေတာ့သည္။<br /> ထိုင္းႏိုင္ငံ ခ်င္းမိုင္ကို အလုပ္လုပ္ဖို႔အပါအဝင္ အေၾကာင္းအမ်ိဴးမ်ိဴးနဲ႔<br />
-- ေရႊ႔ေျပာင္းေရာက္ရွိေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြထဲကမွ အေျခခံပညာအလယ္တန္းအဆင့္
ေအာင္ျမင္ၿပီးသူေတြနဲ႔ အေျခခံအထက္တန္းကို ၿပီးဆံုးေအာင္
မတက္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္ေဒသအသီးသီးက လူငယ္ေတြ ကို
ပညာဆက္လက္သင္ေပးၿပီး တကၠသိုလ္အဆင့္ကို တက္ေရာက္ႏိုင္ေအာင္ သင္ေပးေနတဲ့
BEAM( Bridging Educational Access to Migrants) ေက်ာင္းဆိုတာရွိသည္။
အဆိုပါေက်ာင္းမွာ ကေလးေတြက တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံု စံုလင္လွပါသည္။
ျမန္မာျပည္မွာ ေနထိုင္စဥ္က ၾကားရံုသာ ၾကားဖူးၿပီး မျမင္ဖူးသည့္
လူမ်ိဴးစုေလးေတြကိုပါ ေတြ႔ျမင္ခြင့္ရၿပီး ျမန္မာျပည္က
တိုင္းရင္းသားမ်ိဴးႏြယ္စုအသီးသီးရဲ့ ဘဝေတြကို သိခြင့္ရခဲ့ရသည္။ ထိုအခါမွ
တိုင္းရင္းသားဝတ္စံုေတြဝတ္ အစိုးရရုပ္ျမင္သံၾကားနဲ႔ ေရဒီယိုေတြမွာ
ျပသထုတ္လႊင့္ေနတာေတြက အေပၚယံအသြင္အျပင္ေတြ ျဖစ္ၿပီး တကယ့္လက္ေတြ႔မွာ
ဆိုးရြားလွတဲ့ ဘဝအေျခအေနေတြကို ျဖတ္သန္းရၿပီး မၿငိမ္းခ်မ္းပဲ
ထိတ္လန္႔စြာေနခဲ့ရတဲ့ သူတို႔ရဲ့ ဘဝေတြကို ရင္ႏွင့္အမွ်
သိရွိခံစားခဲ့ရေလသည္။<br /> အဆိုပါ ေက်ာင္းက
ကေလးေတြကို အိမ္နီးခ်င္းအေနနဲ႔တမ်ိဴး သမီးတို႔ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအေနနဲ႔ တဖံု
သိခြင့္ရခဲ့တာကေန သူတို႔အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္းကို ေဆာင္းပါးေတြလည္း
ေရးခဲ့ဖူးသည္။ အင္တာဗ်ဴးေတြလည္း ေရးခဲ့သည္။ ထိုကတဆင့္ မိမိတတ္ႏိုင္တာ
ကူညီေပးရင္း အဆိုပါ BEAM ေက်ာင္းက ဆရာလိုသည့္အခါ ေလွ်ာက္ထားျဖစ္ရာက
ဆရာမအျဖစ္ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိခဲ့ရသည္။ ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဴပ္သူ ဆရာတို႔ရဲ့
ေနာင္မွာ ေျပာစကားအရ ကိုယ္က တိုင္းရင္းသားကေလးေတြကို စိတ္ဝင္စားမႈရွိၿပီး
သူတို႔ဘဝေတြကို နားလည္ခံစားႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆတာရယ္ ၊ သူတို႔အေၾကာင္းကို
သိရွိၿပီးျဖစ္လို႔ သည္းခံအနစ္နာခံႏိုင္မယ္ ထင္တဲ့အတြက္ လက္ခံလိုက္တာလို႔
ဆိုေလသည္။<br /> ဒီစကားက တကယ္ေလးနက္ပါသည္။ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔
ဆက္ဆံေျပာဆိုတာမွာ မတူကြဲျပားတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဘာသာစကား၊ ခံယူခ်က္ေတြမွာ
နားလည္လက္ခံ သေဘာေပါက္ႏိုင္ဖို႔ ခဲယဥ္းလွေလသည္။ ပထမဆံုး တိုင္းရင္းသားေဒသက
ေက်ာင္းသားတေယာက္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုစဥ္က အျဖစ္ကို သတိရမိသည္။<br />
အိမ္မွာ ႏို႔စိမ္းေခါက္ဆြဲ ခ်က္စားတဲ့အတြက္
သမီးရဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြပါ လာစားၾကတာ နယ္စြန္နယ္ဖ်ားအရပ္ေဒသက
တိုင္းရင္းသားလူငယ္ေလးလည္း ပါလာသည္။ စားပြဲဝိုင္းမွာ ထိုင္ၿပီးတဲ့ေနာက္
အားလံုးက ပန္းကန္အသီးသီးကို လက္လွမ္းတဲ့အခါ သူက ဒီတိုင္း
ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနသည္။ စားေလဆိုေတာ့ မစားတတ္ဘူး ဆိုေလရာ ရုတ္တရက္ စ
ေနာက္ခ်င္စိတ္ျဖင့္ လြယ္လြယ္ေလး ပါးစပ္ထဲထည့္ ဝါးလိုက္ရံုပဲ ေျပာမိသည္။
ေနာက္မွ ျပန္စဥ္းစားရာ သူတို႔အရပ္ေဒသမွာ ဒီလိုစားစရာ မရွိတဲ့အတြက္ ဘယ္လို
ထည့္စားရမယ္ မသိလို႔ ေျပာတာျဖစ္မယ္ေတြးၿပီး စားပံုစားနည္း ေသခ်ာျပမွ
သူစားသည္။ စားမယ့္စားေတာ့ ႏွစ္ပန္းကန္မက သံုးပန္းကန္စားသည္။<br /> ၿပီးမွ
သူတခါမွ မစားဖူးတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ျပန္ကာနီးမွ ေခါင္းေလးညြတ္လို႔
အခုအစားအေသာက္အတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ အဲဒီပထမဆံုး ကေန သတိထားၿပီး
တိုင္းရင္းသားကေလးေတြနဲ႔ ေျပာဆိုတဲ့အခါ သူတို႔ႏႈတ္ထြက္စကားကို
ကိုယ္ႀကီးျပင္းရာ ၿမိဳ႔ႀကီးျပႀကီးရဲ့ အရိပ္မထိုးပဲ နားလည္လက္ခံဖို႔
သတိထားဖို႔ မွတ္ထားလိုက္မိသည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူတို႔နဲ႔
တသားထဲက်သြားၿပီး ဘာ့ေၾကာင့္ေျပာတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကိုေကာက္မေနပဲ
သူတို႔ေျပာခ်င္တာ တန္းသိတဲ့ဆီအထိ ေရာက္သည္။<br /> " ဆရာမ
ဆရာမရွင္းျပေနတဲ့အခ်ိန္ နားလည္ၿပီး ငါ့ဖာသာ ျပန္ဖတ္ရင္ ေမ့ကုန္ေရာ
ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ" ဆိုတဲ့ ေနာက္ဆံုးတန္းက ေက်ာင္းသူတေယာက္ရဲ့ စကားနဲ႔
ရုတ္တရက္ အေခၚအေဝၚက စိတ္ကို တမ်ိဴးျဖစ္သြားေပမယ့္ ေျပာစရာရွိတာ
ျပန္ေျပာျပမိသည္။ ေခၚေတာ့ ဆရာမ ေျပာေတာ့ ငါ ဆိုတာကို တျဖည္းျဖည္း
ယဥ္ပါးလာခဲ့သည္။ ငါ လို႔ ေျပာတာ ဗမာမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စကားေျပာရင္ ငါလို႔
ေျပာတယ္လို႔ပဲ သူတို႔ သိခဲ့ပံုရသည္။ တခ်ိဴ႔ဆို ဗမာစကားပင္ မတတ္တဲ့ အတြက္
အျခားတတိယဘာသာစကား တခုခုႏွင့္ အစားထိုးေျပာရေသးသည္။ ဒါက
တိုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ ပညာေရးထိေရာက္ေအာင္ မပို႔ခ်နိုင္တာ သက္ေသတခုပင္၊
တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္ ျမိဳ႔ေတာ္ ဒါမွမဟုတ္ ျမိဳ႔ႀကီးျပၿကီးမွာ
ေနခဲ့ဖူးသူေလာက္သာ ဗမာစကားေျပာႏိုင္ၾကၿပီး စကားကို ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ
ေျပာတတ္ၾကသည္။ အေတာ္မ်ားမ်ားက ရိုးရိုးရွင္းရွင္း ဘြင္ဘြင္းႀကီးေတြပင္။<br />
ၿပီးခဲ့သည့္ တရက္ကပဲ စာေရးဆရာတေယာက္ ေက်ာင္းကို လာ
ေဟာေျပာတာမွာ ဆရာက " လဲက်ရင္ျပန္ထႏိုင္ရမယ္" ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဟာရင္း
ယံုၾကည္ရာကို အဓိပၸါယ္အရင္ ဖြင့္သည္။ ေက်ာင္းသားေတြကို ေမးသည္။
ရယ္စရာအေနျဖင့္ ေက်ာင္းသူေလးတဦးကို " ညည္းေရာ ဝတ္မံႈေရႊရည္ျဖစ္ခ်င္တယ္လို႔
စိတ္ကူးတယ္မွလား" ေမးရာ " မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး ဘာလို႔ ျဖစ္ခ်င္ရမွာလဲ
ဟင္.......... " ျပန္ေျပာတဲ့ ေလသံနဲ႔ အမူအယာက ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ
မ်က္ေမွာင္ႀကံဳ႔ ေျပာတာ ျမင္ေတာ့ ကိုယ္က အားနာသလိုျဖစ္မိေပမယ့္
အဆိုပါဆရာကလည္း ဒါမ်ိူးေတြ ႀကံုဖူးတာ ရိုးေနဟန္ပင္ ဘာမွမျဖစ္၊
ကေလးမေလးကလည္း ရိုင္းတာမဟုတ္ သူမွစိတ္မကူးပဲ သူ႔လာေျပာလား
သဘာဝအတိုင္းေျပာတာ၊ ဒါမ်ိဴးကို ၿမို႔ႀကီးျပႀကီး လူ႔ယဥ္ေက်းလို႔
သတ္မွတ္တဲ့စံေတြနဲ႔ တိုင္းလို႔မရတဲ့ သေဘာ သဘာဝ။<br />
ယခင္က ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုးမွာ တခုတည္းသာရွိေသာ ဌာနမွာ အလုပ္လုပ္စဥ္က
ထမင္းစားခ်ိန္မွာ စားၾကမယ္ဆိုက အတူတူအုပ္စုဖြဲ႔ စားသူေတြ ႀကံုဖူးသည္။
ကိုယ္တိုင္က ထမင္းစားခ်ိန္တန္က အနားမွာရွိသူ၊ ကိုယ္ႏွင့္အတူ တာဝန္က်သူ
ရွိေနက စားၾကစို႔ ေခၚျဖစ္သည္။ မည္သူမည္ဝါႏွင့္မဆို အတူစားျဖစ္သည္။ တခ်ိဴ႔က
မည္သူ႔ကိုေစာင့္အုန္းမည္၊ ဘယ္သူႏွင့္မွ အတူစားမည္ ဆိုက သူတို႔ခ်င္း
ခင္မင္ၾကလို႔ ကနဦးမွာထင္မိေသာ္လည္း လူတိုင္းမဟုတ္ေပမယ့္ တခ်ိဴ႔တေလက
ဘယ္သူ႔ထမင္းခ်ိူင့္က ဟင္းေကာင္းအၿမဲပါတတ္သည္ဆိုကာ ေစာင့္စားၾကတာလို႔
သိရသည္။ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ၿမိန္ရာဟင္းေကာင္း သတ္မွတ္ထားသည့္အျပင္
ဘယ္သူႏွင့္စားစား ဘာဟင္းပါပါ ဝိုင္းဖြဲ႔ စားက ၿမိန္တာပင္၊ ဟင္းေကာင္းဆိုတာ
ေဈးႀကီးေပးဝယ္စားရတဲ့အရာ၊ တန္ဘိုးႀကီးတာ၊ အသားဟင္းမွ လို႔ မသတ္မွတ္မိပဲ
ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ဟင္း ေကာင္းတာလို႔ မွတ္ယူထားတာ ျဖစ္သည္။<br /> ၾကက္သားဟင္း၊
ပုစြန္ဟင္း ဆိုက အိမ္မွာ မိသားစုစံုတဲ့ အခ်ိန္ နားရက္ေတြမွာ ခ်က္တာမ်ားသည္။
ထမင္းခ်ိဴင့္ထည့္ဖို႔ လွတပတ ျဖစ္ေအာင္ ေဝပံုခ်ရခက္သည့္အတြက္
လူစံုတက္စံုမွ ခ်က္စားၿပီး ထမင္းခ်ိဴင့္ကို ခပ္ျမန္ျမန္နဲ႔
လြယ္လြယ္ခ်က္လို႔ရတာရယ္ ခ်ိဴင့္နဲ႔ စားလို႔ အဆင္ေျပမယ့္ ဟင္းလ်ာက္ုသာ
ထည့္သြားတတ္သည္။ တရက္မွာ ထမင္းစားဖို႔ ျပင္ေနသည့္ ဦးေလးအရြယ္
ဝန္ထမ္းတေယာက္ကို " ခဏေစာင့္ပါ က်မမွာ ထမင္းၿမိန္ေစမယ့္ ဟင္းေကာင္းပါတယ္"
လို႔ ေျပာရင္း ျခင္းထဲက စတီးသံုးဆင့္ခ်ိဳင့္ကို သြားယူလာသည္။
အၿမဲတန္းလိုလို ဘယ္သူ႔ခ်ိဴင့္က ဟင္းေကာင္းတယ္ ေစာင့္စားတတ္သည့္ သူေတြထဲက
မိန္းကေလးငယ္တေယာက္ပါ ထမင္းဝိုင္းမွာ ပါလာတာ သိတ္ၿပဳမိသည္။<br />
ထမင္းခ်ိဴႈ့္င့္ ဖြင့္လိုက္သည့္အခါ " ဒါလား ဟင္းေကာင္း" လို႔ ေျပာတာကို
မရိပ္မိပဲ " သီးစံုပဲကုလားဟင္းနဲ႔ ငါးပိေထာင္းဆိုတာ ရံုးခ်ိန္အမီ ခ်က္ဖို႔
လက္ဝင္တာေလ ဒီေန႔ အခ်ိန္ရလို႔ ေသခ်ာခ်က္လာတာ အားလံုးလည္း
အရည္ေသာက္စားရေအာင္ ပိုထည့္လာတယ္ " ငါးပိေထာင္းကို အသင့္ စိတ္လာတဲ့
သံပုရာသီးစိတ္ ရႊဲရႊဲညွစ္ရင္း ေျပာမိေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာထားက တမ်ိဴး၊နဲ႔ "
အမတို႔အတြက္ ဒါမ်ိဴးကို ဟင္းေကာင္းေခၚတာလား" ဆိုတဲ့ ေလသံေၾကာင့္ စိတ္ထဲက
သူကတမ်ိဴးပါလား ေတြးေပမယ့္ အဓိပၸါယ္ေသခ်ာမသိ၊<br />
ႏွစ္အနည္းငယ္ အၾကာမွာ သူတို႔အတူ ထမင္းစားၾကသူအခ်င္းခ်င္း အိမ္ကို လိုက္လည္
ဝင္ထြက္ၾကၿပီး တေယာက္ေယာက္ကို ေျပာေနတာေတြ ၾကားရမွ ရွင္းေတာ့သည္။
ဘယ္သူကျဖင့္ အိမ္မွာျဖင့္ ဘယ္လိုေနတာ၊ ဘယ္သူကျဖင့္ " အမေလး ထမင္းခ်ိဴင့္ထဲ
ေန႔တိုင္း ၾကက္သား ဝက္သား မျပတ္ထည့္လာလို႔ ေတာ္ေတာ္ခ်မ္းသာတယ္ ထင္တာ
သူ႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ ၾကမ္းခင္းေတာင္ မနင္းရဲဘူး ကၽြံက်မဆိုးလို႔ "<br />
ထိုသူေတြရဲ့ စိတ္ဓါတ္ကို အေတာ္အံံ႔ဩသြားၿပီး ေလာကႀကီးမွာ ဒါမ်ိဴးေတြ
ရွိပါလား ႀကံုဖူးသြားသည္။ ေက်ာင္းသူအရြယ္က အေတြ႔အႀကံဳႏွင့္ ယွဥ္၍ မရသည့္
လူေတြ အေၾကာင္း သိလာရသည္။ ထမင္းခ်ိဴင့္ကို ၾကည့္ၿပီး ဆံုးျဖတ္တယ္ဆိုတာ
အဲဒီမွာႀကံုဖူးသြားၿပီး လူေတြက ကိုယ္ျဖတ္သန္းရာ ကိုယ္ႀကံုဖူးရာ ေပတံနဲ႔
လိုက္တိုင္းတတ္ၾကတဲ့ အက်င့္ကို ေကာင္းေကာင္းသတိၿပဳမိခဲ့ရသည္။<br />
ရန္ကုန္ေရာက္တုန္းက ယုဇနပလာဇာမွာ ဖုန္းဆင္းကဒ္ သြားထည့္တာ
ေနတဲ့ေနရာနဲ႔ ေျခလွမ္း ဆယ္လွမ္းပင္မျပည့္တဲ့ ေနရာမို႔ အိမ္ေနရင္း
ထသြားလိုက္တာ ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည့္ၿပီး " မထည့္ေပးႏိုင္ဘူး
ကိုယ့္ဖာသာထည့္" လို႔ ခပ္ရိုင္းရိုင္း ေျပာသည့္ အေရာင္းအကူဝန္ထမ္း
မိန္းကေလးကို တအံ႔တ ၾကည့္မိရသည္အထိပင္။ ကိုယ့္သမီးေတြထက္ပင္ ငယ္ရြယ္လွသည့္
အရြယ္ေပမယ့္ ႏႈတ္ထြက္ၾကမ္းကာ လူႀကီးသူမမွန္းမသိ သည့္ အဆိုပါမိန္းကေလးကို
သနားစိတ္ပင္ ျဖစ္မိသည္။ ေက်ာင္းက တိုင္းရင္းသားကေလးေတြရဲ့
မေျပာတတ္မဆိုတတ္ပဲ ေျပာလိုက္သည့္ " ငါက" ဆိုတာထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ
ႏႈင္းယွဥ္မရႏိုင္ေအာင္ ခံရခက္လွသည္။ လူတိုင္းေတာ့မဟုတ္လို႔ ေတာ္ေတာ့သည္။
သူနဲ႔ ကပ္ေနသည့္ ဖုန္းဆိုင္က အဆိုပါအရြယ္ ကေလးမေလးကပဲ ဘာကူညီရမလဲ ဆိုကာ
ဆင္းကဒ္ပါကူထည့္ေပးလို႔ ဖုန္းေဘလ္ျဖည့္တာ အားလံုး သူ႔ဆိုင္မွာ
လုပ္လိုက္သည္။<br /> " အန္တီတို႔က ဧည့္သည္ေတြလား' တဲ့ ရုတ္တရက္ ေျဖဖို႔ စဥ္းစားရင္းက<br /> " ဧည့္သည္ေတြ .....ဆိုပါေတာ့ကြယ္" လို႔ပဲ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ျပန္ေျဖျဖစ္သည္။<br />
အရိုးခံစိတ္ေတြ မဟုတ္ပဲ အေပၚယံကိုသာ ၾကည့္တတ္သည့္ အေလ့အထေတြ
သိပ္မ်ားၾကတာ ေတြ႔ရသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ စိတ္အသက္သာဆံုးက
အစားအေသာက္ အဝတ္အစား အေနအထိုင္ကို ဘယ္သူကမွ အေရးမလုပ္တာပင္၊ ေရခ်ိဴးခန္းထဲ
စီးသည့္ ဘိနပ္ကို မွားစီးၿပီး ေဈးဝယ္စင္တာ ေရာက္ဖူးသည္။ အိမ္ေနရင္း
တီရွပ္အႏြမ္းကေလးနဲ႔ ခ်င္းမိုင္ရဲ့ အႀကီးဆံုးေဈး ကာဒ္လဝမ္ ေခၚ ေဈးႀကီးကို
ရုတ္တရက္ ဝင္ဝယ္ဖို႔ ျဖစ္ဖူးသည္။ ဘယ္သူကမွ အေပၚယံအဝတ္အစားကို ၾကည့္ပီး
ဝယ္ႏိုင္လို႔လား မေမး၊ အထင္ေသးသလို ေဈးေမးတာ မေျပာခ်င္သလို မလုပ္၊
ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး မၾကည့္ သူလိုကိုယ္လိုပင္ ဆက္ဆံတာ ျဖစ္သည္။<br />
ဆိုင္ေတြ ဝင္စားလည္း ထို႔အတူ၊ တခါတေလ မနက္ေစာေစာ လမ္းေလွ်ာက္အျပန္
ေခၽြးသံတခၽြဲခၽြဲ နဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္ဝင္စားလည္း ခါတိုင္းလို ဝန္ေဆာင္မႈ
ေပးတာပင္။ ျခံဳေျပာရက လူတေယာက္ရဲ့ စားေသာက္မႈနဲ႔ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈနဲ႔
ထိုလူ႔တန္ဘိုးကို လြယ္လြယ္ကူကူ ဆံုးျဖတ္တဲ့ အေလ့မရွိၾကတာပင္၊ မိတ္ေဆြ
တေယာက္ကို သေဘာက်မိသည့္ အဆိုပါ အေၾကာင္းေတြ ေျပာမိေတာ့ ထိုင္းလူမ်ိဴးေတြက
ဒီမိုကေရစီအေလ့အက်င့္ေတြ အေတာ္ယဥ္ပါးေနၿပီတဲ့ ။ တကယ္အားက်ပါသည္။
ဘာမဟုတ္သည့္ အေပၚယံကိုၾကည့္မေနပဲ တကယ့္အႏွစ္ကို အေလးထားတတ္သည့္ အေလ့ေတြက
အတုယူစရာပါ။ အလုပ္ထဲမွာ သူတို႔ ထမင္းစားၾကပါက ဘယ္သူက ဟင္းေကာင္းလဲ မေမးပါ။
မစပ္စုပါ၊ သန္႔ရွင္းေရး အမ်ိဴးသမီးလည္း သူစားခ်င္တာထည့္လာ၊
သူအဆင္ေျပတာထည့္လာသလို ဆရာမေတြက ၾကက္ဥျပဳတ္ပဲပါလာတာရွိသည္။ အခ်ိန္မရလို႔
ဘာမွာ ထည့္မလာသူကိုလည္း အျခားသူမ်ားက မွ်ၿပီး စားလိုက္ၾကသည္။
အျပင္ထြက္စားလည္း ဟင္းေပၚ ထမင္းပံုစား ဟင္းတမ်ိဴးနဲ႔ (၃၅)ဘတ္ လူတိုင္း
တန္းတူ စားႏိုင္သည္။ တမ်ိဴးနဲ႔ မဝသူ ဟင္းႏွစ္မ်ိဴး ထည့္ၿပီးစားၾကသည္။<br />
လမ္းေဘးမွာ မနက္ေစာေစာ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္သည့္ အမ်ိဴးသမီးတေယာက္
တံပ်က္စီးလွည္းၿပီးက အမ်ားသူငါ စားေသာက္ေနသည့္ ေခါက္ဆြဲဆိုင္မွာ
အမ်ားႏွင္တန္းတူ တြန္႔ဆုတ္ကာ ရြ႔ံတြ႔န္႔တြန္႔ မျဖစ္ပဲ ဝင္စားႏိုင္သည္။
ဘယ္သူကမွ ႏွာေခါင္းမရံႈ႔၊ အေရးစိုက္မေန သူ႔ကို ထူးဆန္းမေန၊
သူဆိုင္ထဲဝင္လာတာ အထူးအဆန္းမဟုတ္၊<br /> အဝတ္အစားသည္
လူ႔တန္ဘိုးအစစ္မဟုတ္၊ စားသည့္ အစားအေသာက္တန္ဘိုးလည္း လူ႔တန္ဘိုး မဟုတ္၊
လူတေယာက္ရဲ့ တန္ဘိုးအစစ္အမွန္ဆိုတာ ႀကီးသူကိုရိုေသ ရြယ္တူကို အေလးထား
ငယ္သူကို သနားညွာတာသည့္ အေလ့အက်င့္ကို အေျခခံၿပီး လူတေယာက္နဲ႔တေယာက္
မွ်ေဝႏိုင္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ထားႏိုင္ပါမွ သာယာလွပသည့္ ေလာကႀကီး
ျဖစ္တည္လာမွာ ဧကန္မလြဲဆိုတာ သက္ေသျပေနသလိုလို။<br />
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-EgCi-7Dz2gQ/WT4VH-Dc1ZI/AAAAAAAAA6c/3Wnk47z_TFM8EQu48-Gyq9QvyXdQSdsuwCLcB/s1600/12June2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="687" data-original-width="960" height="229" src="https://4.bp.blogspot.com/-EgCi-7Dz2gQ/WT4VH-Dc1ZI/AAAAAAAAA6c/3Wnk47z_TFM8EQu48-Gyq9QvyXdQSdsuwCLcB/s320/12June2017.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-13141379181664331842017-06-04T22:35:00.001-07:002017-06-04T22:35:16.677-07:00" လူထုကိုရွက္ပါ"၅ရက္ ဇြန္လ ၂၀၁၇ခုႏွစ္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္(၂၁)မွ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-u2ss10Upk7A/WTTtYzc2-wI/AAAAAAAAA6I/BBiSS3qBU7YJn277-TcTrxaPlV0ddsCowCLcB/s1600/5%2BJune%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-u2ss10Upk7A/WTTtYzc2-wI/AAAAAAAAA6I/BBiSS3qBU7YJn277-TcTrxaPlV0ddsCowCLcB/s320/5%2BJune%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_v">
<br />
<br />
ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ခ်င္းမိုင္ခရိုင္က စရဖီဆိုတဲ့
ၿမိဳ႔နယ္မွာ ျမန္မာ တိုက္ၾကက္ဖ တေကာင္ကို ဘတ္တသန္းနဲ႔
အေရာင္းအဝယ္ျဖစ္သြားသတဲ့၊ ျမန္မာေငြနဲ႔ က်ပ္ သိန္း (၃၉၀) တန္ဘိုးရွိတဲ့
အဆိုပါ တိုက္ၾကက္မွာ ထိုင္း- ျမန္မာၾကက္မ်ိဴး ျဖစ္ပါသတဲ့၊ သူ႔ကို
မ်ိဴးစပ္မွာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာလည္း သတင္းမွာ ဖတ္ရတဲ့အျပင္ သတင္းစာမ်က္ႏွာေအာက္က
ေကာမန္႔ေတြက ဗဟုသုတ တမ်ိဴးတိုးရေစျပန္သည္။<br /> " ျမန္မာတိုက္ၾကက္ေတြက
အေကာင္ငယ္ၿပီး ေဒါက္ ေသးတယ္ အခြပ္ကေတာ့ ထိပ္တန္းပဲ ၊ ခြပ္အားေကာင္းတယ္၊
ထိုင္းၾကက္ေတြက အေကာင္ႀကီးတယ္ ေဒါက္ေကာင္း တယ္ သန္တယ္ ခြပ္အားနဲ႔ ဇြဲက်
မရွိဘူး" ဆိုတဲ့ တခ်ိဴ႔သူေတြ ေရးတာ ဖတ္ရၿပီး ျမန္မာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ၾကက္ကအစ
ဇြဲေကာင္းၿပီး ပြဲတိုင္းႏိုင္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ႔ပါလား
သတိျပဳမိရေလေတာ့သည္။<br /> တိုက္ၾကက္ေတာင္
ျမန္မာၾကက္မွ ဆိုသည့္ အေတြးကေန ထိုင္းမွာ ၾကက္သားေတြေပါလြန္းလို႔
စားေတာင္မစားခ်င္တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာမိသည္။ ျမန္မာျပည္မွာေနတုန္းကေတာ့
ၾကက္သားဟင္းခ်က္စားႏိုင္သူက တတ္ႏိုင္သူလို႔ အသိအမွတ္ျပဳသလိုေတာင္ ျဖစ္တာ၊
ၾကက္သားဟင္းခ်က္ပါကလည္း အာလူးေလးေရာလို႔ ၾကက္သားကဘယ္ႏွစ္တံုးနဲ႔ အာလူးက
ဘယ္ႏွစ္ျခမ္းဆိုကာ အတိုင္းအတာႏွင့္ စားခဲ့ရသည့္ မိသားစုေတြ အေၾကာင္း
သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ႏွင့္ "ကိုယ္တာ" အေၾကာင္း ေျပာၾကတာ ျပန္အမွတ္ရမိေလသည္။
ကေလးေတြက " ကိုယ္တာ" ဆိုတာ ဘာလဲ လို႔ ေမးလို႔ မဆလေခတ္ လူေနမႈဘဝတခ်ိဴ႔ကို
ေျပာျပဖူးတာလည္း သတိရေလသည္။<br /> ၾကက္သားဟင္းစားရတာေတာင္
အရသာက အလြန္ကြာေလသည္။ ျမန္မာၾကက္သားကမွ ခ်ိဳၿပီးအရသာေလးေလးပင္ပင္ ရွိၿပီး
ထိုင္းက ၾကက္သားေတြက ပြစိႀကီးနဲ႔ အရသာေပါ့ရႊတ္ သည္။ အသားတု စားရသလို ၊<br />
ထိုင္းဖက္ကို ျမန္မာျပည္ဘက္က ႏြားေတြ ကၽြဲေတြ
ခိုးသြင္းၾကသတဲ့၊ တခ်ိဴ႔ ထိုင္းကုန္သည္ေတြ နယ္စပ္ကေန ခိုးဝင္ၿပီး
ဝယ္ၾကသတဲ့၊ ထိုင္းမွာက ေျမေနရာေတြ အလြန္ေပါသည္၊ စားက်က္ေျမေတြလည္း
မ်ားစြာရွိသည္။ သူတို႔ ေမြးျမူေရးကို က်က်နနန လုပ္ႏိုင္သည္။ အစိုးရကလည္း
နည္းပညာနဲ႔ ဘဏ္ေတြကေန ေငြေၾကးက အစ အေထာက္အပံံ့ေတြ ေပးႏိုင္သည္။ ဒါ့ျဖင့္
ျမန္မာျပည္က ႏြားကိုမွ သြင္းေနတာလဲ ေမးခြန္းထုတ္စရာ၊ ၾကက္ေတြလိုပဲ
အတူတူထင္သည္။ ျမန္မာႏြားက ခိုင္းေကာင္းလို႔လား အသားကပဲ အရသာေကာင္းလို႔လား၊<br />
ျမန္မာ့အရင္းအျမစ္ေတြျဖစ္သည့္ အဖိုးတန္ တြင္းတြက္အပါအဝင္
သစ္ေတာထြက္ကုန္သာမက ေျမေပၚေျမေအာက္ သယံဇာတေတြ ထိုင္းကတဆင့္ ကမၻာအႏွံ႔
ေရာက္ကုန္တာ ၁၉၆၂ခုႏွစ္ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ပိုင္း အမ်ားဆံုးဆိုတာ
အားလံုးသိၿပီးျဖစ္သည္။ အဲဒီေနာက္ အဆိုးဆံုးကေတာ့ လူသားရင္းျမစ္ေတြ ျဖစ္သည္။
ျမန္မာအလုပ္သမားေတြက သြက္သည္၊ လ်င္သည္၊ ျဖတ္ထိုးညဏ္ေကာင္းသည္၊
လာဘ္ျမင္သည္ အစရွိေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြျဖင့္ ထိုင္းအလုပ္ရွင္ေတြ အားကိုးရသည့္
လူသားရင္းျဖစ္ေတြ ျဖစ္လာသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ့ စိုက္ပ်ိဴးေရးထြက္ကုန္ေတြ
သံပုရာသီးကအစ သၾကား၊ ဆီ အထိ ျမန္မာျပည္က ျပန္ၿပီး ဝယ္သံုးေနၾကရသည္။ အဆိုပါ
သီးႏွံေတြကို ျမန္မာတိုင္းရင္းသား အလုပ္သမားေတြက
စိုက္ပ်ိဴးေနၾကတာျဖစ္ၿပီး။ စက္ရံုေတြမွာလည္း ျမန္မာျပည္သားေတြ ထုတ္လုပ္သည့္
ထြက္ကုန္ေတြပဲ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လုပ္ငန္းပိုင္ရွင္မ်ား မဟုတ္ပါ။<br />
အဆိုပါ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ့ သားသမီးအခ်ိဴ႔
ထိုင္းႏိုင္ငံမွာေမြးတာ ရွိသလို အခ်ိဴပလည္း ထိုင္းေရာက္မွ ေက်ာင္းတက္တာ
ရွိက ေက်ာင္းမွာ အေတာ္ဆံုး စာရင္းဝင္တာ ျမန္မာျပည္သား ျဖစ္သည္။ ဘယ္ႏိုင္ငံ
ေရာက္ေရာက္ ျမန္မာေက်ာင္းသားမွာ အေတာ္ဆံုးစာရင္း ဝင္တာကို သတိျပဳမိသည္။<br />
လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္အတြင္း
စစ္အာဏာရွင္တို႔ရဲ့ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဴပ္ပံု စနစ္ေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ရဲ့
သယံဇာတေတြ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြကတဆင့္ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ ေရာက္ရွိသြားတာေတြ
မနည္းမေနာ၊ ယိုယြင္းခဲ့သည့္ စီးပြားေရးစနစ္ေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ရဲ့
သယံဇာတကုန္ၾကမ္းေတြ တဖက္ႏိုင္ငံက ေဈးေပါေပါနဲ႔ ဝယ္ယူၿပီး အေကာင္းဆံုး
တန္ဘိုးအရွိဆံုး ထြက္ကုန္ေတြ အျဖစ္ သူတို႔ႏိုင္ငံ တံဆိပ္တပ္ၿပီး ကမၻာအႏွံ႔
ေဈးကြက္ကို ေရာက္ရွိသြားသည္။ တကယ္တန္း ျပန္တြက္ၾကည့္က လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္(၆၀)
ကေန (၇၀) အတြင္းမွာ ျမန္မာျပည္နဲ႔ အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံတို႔
မတိမ္းမယိမ္း ရွိေနသည့္အခ်ိန္၊ ျမန္မာျပည္မွာက ျပည္တြင္းစစ္ေတြႏွင့္
ရင္ဆိုင္ေနရခ်ိန္ ထိုင္းႏိုင္ငံက ေအးခ်မ္းစြာျဖင့္
တိုင္းျပည္တိုးတက္ရာတိုးတက္ေၾကာင္း အားသြန္ခြန္စိုက္
ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္သြားၾကတာပဲ ျဖစ္သည္။ ၂၀၁၀ခုႏွစ္တုန္းက ဘန္ေကာက္ကေန
ေရာက္လာသည့္ ဧည့္သည္တေယာက္က ခ်င္းမိုင္မွာ ေဈးသည္ကအစ မိုဘိုင္းဖုန္းေတြ
ေျပာေနတာၾကည့္ၿပီး လြန္ခဲ့သည့္ (၅) ႏွစ္ခန္႔ သူပထမအႀကိမ္ ေရာက္စဥ္ကနဲ႔
မတူေၾကာင္း၊ ထိုစဥ္က ခ်င္းမိုင္မွာ မိုဘိုင္းဖုန္း
လူတိုင္းမကိုင္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ လမ္းေဘးကအမ်ားျပည္သူ ေျပာတဲ့
ဖုန္းေတြသာရွိေၾကာင္း ေျပာျပတဲ့အခါ သူတို႔လည္း ဆက္သြယ္ေရးမွာ တိုးတက္လာတာ
မၾကာေသးလို႔ သတိျပဳမိေလသည္။<br /> စေန တနဂၤေႏြမွာ
ထိုင္းရုပ္ျမင္သံၾကား ခ်န္နယ္တခုက ၁၉၈၀ခုႏွစ္ဝန္းက်င္က ထိုင္းေခတ္ေဟာင္း
ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြ ျပန္ျပတာမွာလည္း တိုက္တာအေဆာက္အဦေတြ၊ ေမာ္ေတာ္ကားနဲ႔
သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး အပါအဝင္ ေဈးဆိုင္ေတြမွာ ထိုေခတ္ကာလ
ျမန္မာျပည္အေျခအေနႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းဆိုတာ သတိၿပဳမိရသည္။<br /> ယခုေသာ္
တရွိန္ထိုး တိုးတက္ၿပီး တဦးခ်င္း ဝင္ေငြကအစ မ်ားစြာ ကြာဟသြားသည့္အျပင္
အိမ္နီးခ်င္း ျမန္မာ၊ လာအို၊ ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံတို႔ရဲ့ စီးပြားေရးအရ
မွီခို အားထားရာ တစိတ္တေဒသျဖစ္လို႔ေနေခ်ၿပီ။ အဆိုပါ ႏိုင္ငံေတြက
လူသားအရင္းအျမစ္ကိုပင္ ေခၚယူ သံုးစြဲေနၾကေလၿပီ။<br />
ျမန္မာျပည္မွာ သယံဇာတအရင္းအျမစ္ေတြ မ်ားစြာထြက္ရွိသည္။ ထြက္တာမွ
တမ်ိဴးမဟုတ္၊ ဘက္စံုထြက္သည္။ စိုက္ပ်ိဴးရန္ေျမအလြန္ေကာင္းသည့္
ဧရာဝတီတိုင္းႀကီးတခုလံုး ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ အလုပ္လုပ္ပိုင္ခြင့္ အေျခအေနေတြ
မေပးေတာ့ေပ။ သို႔ေသာ္ အဆိုပါ တိုင္းျပည္ရဲ့ အက်ိဴးအျမတ္ကို ျပည္သူလူထုက
တစိုးတေစ့မွ် ခံစားခြင့္မရရွိခဲ့ၾက၊ စားဝတ္ေနေရးၾကပ္တည္းတယ္ဆိုတာထက္
စားစရာမရွိ ငတ္ျပတ္သည့္ အေျခေရာက္သည့္ လူေတြရွိလာသည္။ အလုပ္အကိုင္
အခြင့္အလမ္းမရွိ၊ ပညာေရးသင္ၾကားခြင့္ရဖို႔ တန္းတူ အခြင့္အေရးမရရွိခဲ့ၾက၊
ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေသာ္ ပိုေကာင္းသည့္ အရပ္ေဒသ ၊ ထမင္းတလုပ္ကို
တူတူတန္တန္ ရွာစားလို႔ ရသည့္ေဒသ၊ ပညာကို မသင္မေနရ သင္ရမည့္ အရပ္ေဒသေတြကို
ေျပာင္းေရႊ႔ ေရာက္ရွိသြားၾကေလသည္။<br /> " က်မကေလးက ထိုင္းႏိုင္ငံသားကဒ္
ရသြားၿပီ၊ က်မသားေလးကေတာ့ ထိုင္းမွာ ေမြးတာမို႔ ထိုင္းေက်ာင္းမွာ
ထားလိုက္တာ ျမန္မာလို မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး ထိုင္းျဖစ္သြားၿပီ၊ က်ေတာ္/ က်မကေတာ့
ထိုင္းေတာင္ေပၚသားခံယူထားတာ "<br /> ဒီလိုေတြ ၾကားရဖန္ ေတြ႔ရဖန္မ်ားေသာ္
တိုင္းရင္းသားေဒသက ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မလား
ေတြးမိရသည္။ တခ်ိဴ႔အရပ္ေတြဆိုက အရြယ္ေကာင္းေတြ ရြာမွာမရွိေတာ့ပဲ
သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြသာ က်န္ေတာ့သည္တဲ့၊ စိုက္ပ်ိဴးလုပ္ကိုင္စားေသာက္ဖို႔
လူငယ္ေတြ မရွိေတာ့ပဲ အမ်ားစု လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္သူေတြ အားလံုး ထိုင္းမွာပဲ
စိုက္ပ်ိဴးေရး ေမြးျမဴေရး နဲ႔ ေဈးေရာင္းေဈးဝယ္၊ ဟိုတယ္ စားပြဲထိုး ၊
ကုန္တိုက္ေတြမွာ အလုပ္သမားနဲ႔ သန္႔ရွင္းေရး အျခား ေသာ
ေအာက္ေျခလုပ္ငန္းအသီးသီးေတြမွာ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနၾကၿပီ။<br />
တခါတေလ လမ္းမွာ စစ္သားနဲ႔ ရဲေတြ ေတြ႔က ထိုင္းစစ္တပ္ေတြမွာေရာ
ျမန္မာျပည္သားေတြ ရွိေနၿပီလားမသိ ဆိုသည့္ အေျပာကို မိတ္ေဆြက ရယ္ေမာရင္း
မရွိေလာက္ပါဘူး ေျဖရင္းက" ေျပာလို႔ေတာ့မရဘူး၊ ျမန္မာ အမိ အဖ
တေယာက္ေယာက္နဲ႔ ထိုင္းလူမ်ိဴးနဲ႔ အိမ္ေထာင္ေတြက်၊ ထိုင္းေက်ာင္းတက္ ၊
ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ စစ္ထဲဝင္ ရဲထဲဝင္ရင္ ေရာက္တာလည္း ရွိမွာေပါ့တဲ့"
သူေျပာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အသက္(၅၀) ေက်ာ္ခန္႔ရွိမည့္ ထိုင္းလူမ်ိဴး
ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးတေယာက္ႏွင့္ မိတ္ေတြျဖစ္ၿပီး ျမန္မာျပည္က ဆိုသည္ႏွင့္
ခင္မင္ကာ သူ႔အိမ္ကို အတင္းအလည္ေခၚ၍ လိုက္သြားဖူးသည္။ သူ႔မိခင္ႀကီးနဲ႔လည္း
ေတြ႔ရေအာင္ဆိုေလသည္။ သူ႔မိခင္မွာ အသက္(၈၀)ေက်ာ္
ထိုင္းအမ်ိဴးသမီးႀကီးျဖစ္သည္။<br /> အဆိုပါ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး စီးသည့္
ဘိနပ္ကို ၾကည့္လိုက္ရာ ဆင္ေျခာက္ေကာင္ တံဆိပ္ ကတၱီပါဘိနပ္၊
သူ႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ ျမန္မာျပည္က ေၾကးမီးပူအပါအဝင္
ျမန္မာအသံုးအေဆာင္ပစၥည္းအခ်ိဴ႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိမ္းထားတာ ျမင္ရသည္။
ထိုအခါမွ အဆိုပါေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးက ရွင္းျပသည္။ သူ႔ဖခင္မွာ ျမန္မာျပည္
ရွမ္းျပည္ကတဲ့၊ ယခုေတာ့ ကြယ္လြန္သြားပါၿပီ။ သူ႔ရဲ့ေမာင္ အငယ္ဆံုးက
ရဲအရာရွိတေယာက္ျဖစ္ၿပီး ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္မွာ တာဝန္က်ဖူးလို႔ ျမန္မာစကား
ေကာင္းစြာ ေျပာတတ္သည္တဲ့။ သူကေတာ့ မေျပာတတ္ပါတဲ့။ ဒါက ယခင္က၊
ယခုေနာက္ပိုင္း ေရွာင္လို႔မရႏိုင္ေအာင္ ေတြ႔ေနရသည့္ ျမန္မာျပည္သားေတြ
မ်ားျပားလာသည္။ အဓိက ျပႆနာက နယ္ေျမမၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့အတြက္ စားဝတ္ေနေရး
အၾကပ္ဆိုက္ျခင္း။<br /> စားဝတ္ေနေရးျပႆနာမွာ
တိုင္းျပည္ရဲ့ လူထုကို အႀကီးအက်ယ္ခ်ိန္းေျခာက္ေနတယ္ဆိုတာ သက္ေသျပေနေလသည္။
စားဝတ္ေနေရးေၾကာင့္ တႀကိမ္တခါမွ မေရာက္ဖူးသည့္ တျခားတစိမ္းေနရာမွာ
သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္ေနရသည္။ ကိုယ့္နိုင္ငံ ကိုယ့္ေျမကိုယ့္ေရမွာ
ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနထိုင္ရက ဘယ္သူကမ်ား တိုင္းတပါးသြားေနပါ့မလဲ။
သယံဇာတယိုစိမ့္ရာက လူသားရင္းျမစ္ေတြပါ ယိုဖိတ္ကုန္ေလၿပီ။
တိုင္းျပည္ေကာင္းေအာင္လုပ္ဖို႔ အခ်ိန္မွာ ရန္ျဖစ္တာႏွင့္ပင္ အခ်ိန္ကုန္က
ရွက္ဖြယ္လိလိပါတကား၊<br />
ျပည္သူေတြကငတ္ျပတ္ ဒုကၡေရာက္ၿပီး လူႀကီးေတြက
ရန္ျဖစ္ေနပါက ဒီထက္ပ်က္ဆီးဖို႔သာရွိေတာ့သည္။ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရး
ညီလာခံ (၂၁)ရာစု ပင္လံု စေနတုန္း ကာတြန္းတကြက္ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ကာတြန္းထဲမွာ
သရုပ္ေဖာ္ထားတာက စစ္သားကို ဘုရင္ေခတ္က စစ္သည္ပံု၊ ဝန္ႀကီးဝန္ေလးကို
လည္းထို႔အတူ၊ ကာတြန္းဆရာလည္း တိုက္ရိုက္ပံုေဖာ္ဖို႔ ၆၆(ဃ)
ေရွာင္ရေသးဟန္တူသည္။ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ အျပည့္ႏွင့္ စစ္သည္ႏွစ္ေယာက္က
စားပြဲဝိုင္းမွာ စကားေျပာေနသည့္ ဝန္ၿကီးဝန္ေလးေတြကို ၾကည္ျပီး " တကယ္ေတာ့
စစ္တိုက္တယ္ဆိုတာ လူႀကီးေတြ ေလကန္ၿပီး လူငယ္ေတြ အေသခံရတာကြတဲ့ "<br />
ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းက တိုက္ပြဲမွာ က်ဆံုးသြားတဲ့ စစ္ဗိုလ္ဆရာဝန္ေလးရဲ့
ကဗ်ာတပုဒ္ကလည္း လူမႈကြန္ယက္မွာ အေတာ္ကေလး ဂယက္ရိုက္သြားသည္။ ကဗ်ာနာမည္က
"သတၱမေျမာက္ သုဒၶကိန္းတစ္လံုး " တဲ့ ေရွ႔တန္းစစ္မ်က္ႏွာျပင္မွာ ႀကံုရတဲ့
အျဖစ္အပ်က္နဲ႔ စစ္သည္စာဆိုရဲ့ ခံစားခ်က္တို႔က ဖတ္ရသူေအပါင္းကို
မ်က္ရည္လည္ေစခဲ့သည္။ အဲဒီကဗ်ာထဲက အစေလးတစကို ဆြဲထုတ္ရင္း
တိုက္ပြဲမွာက်ဆံုးသြားခဲ့ရတဲ့ စာဆိုစစ္သည္ ဆရာဝန္ေလးရဲ့ ရင္ထဲကို
လွမ္းဖတ္မိေလသည္။<br /> ေရႊျပည္ေတာ္ဟာ...<br /> ေမ်ွာ္တိုင္းေဝးေနေပမယ့္<br /> ေျခတစ္လွမ္းလွမ္းတိုင္းေတာ့<br /> သခ်ိဳင္း ဟာ မေမ်ွာ္ပဲ နီးနီးလာတယ္<br /> ပါးစပ္နဲ႔ ႐ွင္းေနတဲ့ စကားဝိုင္းေတြေအာက္မွာ<br /> ေသနတ္နဲ႔ ရင္းခဲ့ရတဲ့ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ တဲ့<br />
သူ႔ကဗ်ာတပုဒ္လံုးမွာ အဓိပၸါယ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ သူက်ဆံုးၿပီးမွ ဒီကဗ်ာကို
ဖတ္ရသူေတြေရာ၊ သူ႔ကိုသိသူေရာ၊ မသိသူေရာ အားလံုးကပါ ဗိုလ္သန္႔ထင္ေဝ (
ကေလာင္အမည္ လက္ရံုး) ေကာင္းရာမြန္ရာေရာက္ပါေစ၊ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဴး ေနာင္
မႀကံုရပါေစနဲ႔ ဆုေတာင္းေပးၾကရင္း တိုင္းျပည္ႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းပါမွ ဆိုသည့္
အေတြးေတြဆီ ေရာက္ရသည္ ။<br /> တန္ဘိုးရွိေသာ အသက္ေတြ
ရင္းခဲ့ရၿပီ၊ တန္ဘိုးရွိေသာ လူသားေတြ ဆံုးရံႈးေနရၿပီ။ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ
အတၱအက်ိဴးေတြ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကၿပီ။ ယခုအခ်ိန္အထိ ဘက္ မေလွ်ာ့ခ်င္ၾကေသး၊
သတင္းမွာေတာင္ ဖတ္လိုက္ရေသးသည္။ ဘာတဲ့ သူတို႔က ကစားကြက္ ေဖာ္ေနေသးတာ
ဆိုပါလား။ သယံဇာတေပါႀကြယ္လြန္းတဲ့ ႏိုင္ငံက လူထုေတြ စားစရာမရွိ
ဆင္းရဲလွၿပီး တပါးသူထံ အလုပ္လုပ္ေပးရင္း အခစားဘဝေရာက္ေနရတဲ့
ကိုယ့္တိုင္းျပည္က လူထုေတြ၊ နယ္ေျမမေအးခ်မ္းလို႔ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေနရတဲ့
ျမန္မာျပည္ဖြား တိုင္းရင္းသားေတြ၊ နယ္စပ္ေဒသမွာ ရုန္းကန္ရပ္တည္ရင္း
အမိႈက္ပံုကို အိမ္လုပ္ေနရသူေတြ အားလံုးဟာ ျမန္မာျပည္မွာေမြး ျမန္မာျပည္မွာ
ႀကီးျပင္းခဲ့သည့္ ျမန္မာလူထု သာျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္သားေတြ
ဒီလိုဘဝေရာက္ကုန္တာ တိုင္းျပည္တိုးတက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေနၾကသည့္
ပတ္ဝန္းက်င္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြၾကား ရွက္စရာအျဖစ္၊ ဆက္လက္ၿပီး
တိုင္းျပည္မၿငိမ္းခ်မ္းက အဆတရာပိုလို႔သာ ဆိုးေပအုန္းေတာ့မည္။<br />
ဒုတိယပင္လံုဖြင့္ပြဲမွာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဥကဌ ဦး၀င္းျမင့္ ရြတ္ျပသြားတာ နားထဲကမထြက္<br /> " ေမတၱာမဖက္၊သစၥာပ်က္က၊စစ္မက္လည္းမ်ား၊ျပည္ေခ်ာက္ျခား၏၊တိုင္းကားမသာ၊.ျပည္ႀကီးနာလိမ့္."<br /> ျပည္ႀကီးနာလိမ့္... ျပည္ႀကီးနာလိမ့္ တဲ့ ၊<br /> ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-5311942617173142812017-05-29T01:02:00.001-07:002017-05-29T01:02:41.462-07:00" ဒီေနရာမွာ အမိႈက္ပစ္လို႔မရဘူး"၂၉ရက္ ေမလ ၂၀၁၇ခုႏွစ္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္(၂၀) မွ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-w8_vKHWop_0/WSvVZPkxW7I/AAAAAAAAA50/Vw3Fk_Xgd6cZgQPq9XFkdgXcJSqfuJ6YQCLcB/s1600/29%2BMay%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-w8_vKHWop_0/WSvVZPkxW7I/AAAAAAAAA50/Vw3Fk_Xgd6cZgQPq9XFkdgXcJSqfuJ6YQCLcB/s320/29%2BMay%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_2c">
<br />
အမိႈက္ေတြကို
ေတြ႔ရာေနရာမွာ ႀကံုသလို လႊင့္ပစ္တဲ့ အေၾကာင္း ေရးၾကေျပာၾက မ်ားလွပါၿပီ။
လူမႈကြန္ယက္ေတြမွာလည္း အမိႈက္ကို စနစ္တက် rပစ္ၾကတဲ့
ျမန္မာျပည္သားေတြအေၾကာင္းနဲ႔ အျခားႏိုင္ငံမွာ အမိႈက္ကို ဘယ္လို
စည္းကမ္းတက် ပစ္ၾကေၾကာင္း၊ လမ္းေတြ ရပ္ကြက္ေတြ ဘယ္ေလာက္ သန္႔ရွင္းေၾကာင္း
ဓါတ္ပံုေတြ၊ ဗီဒီယိုေတြပါ တင္ၿပီး အတုယုစရာ အားက်ဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္
ေရးျပ ေျပာျပၾကတာလည္း မ်ားစြာ ေတြ႔ရေလသည္။ ကိုယ္တိုင္လည္း စည္းကမ္းမဲ့
အမိႈက္ပစ္လို႔ ညစ္ေပေနတဲ့ ရပ္ကြက္ လႈမႈဝန္းက်င္အေၾကာင္းေတြ ေရးခဲ့ဖူးပါသည္။
သို႔ေသာ္ ဒီေနရာမွာ အမိႈက္ပစ္လို႔မရဘူးဆိုတဲ့ အသိမ်ိဴးကို
တာဝန္မဲ့မႈေတြက လႊမ္းျခံုေနေသးတာလား စဥ္းစားစရာ အေၾကာင္းေတြ
ေပၚလာျပန္ေလသည္။<br /> ျမန္မာျပည္ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔
သြားခဲ့ၿပီး ထိုင္းကို ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ထိုင္းဆရာမကို ျမန္မာျပည္ ဘယ္လိုလဲ
ေမးလိုက္ရာ " ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္" ဆိုတဲ့ အေျဖက စိတ္ထဲ ေက်နပ္သြားေလသည္။
အလုပ္ကိစၥေတြၿပီးလို႔ ေငြေဆာင္ကမ္းေျခကို အပန္းေျဖခရီးသြားၾကေသးသည္ ဆိုရာ
ထိုင္းနဲ႔ ျမန္မာ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး ေမးလိုက္ရာ ျမန္မာျပည္ ကမ္းေျခက
ပိုလွတယ္လို႔ ဆိုျပန္ရာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အတြက္ ေက်နပ္ပီတိ ျဖစ္ရျပန္သည္။
သို႔ေသာ္ အဆိုပါဆရာမက ေမးခြန္းတခု ျပန္ေမးရာ အခ်ိန္အတန္ၾကာ
ျပန္ေဆြးေႏြးျဖစ္သည့္ အေၾကာင္းအရာ တခု ျဖစ္သြားရေလသည္။<br /> " က်မ
နားမလည္ႏိုင္တာတခုက ဆရာမတို႔ ျမန္မာလူမ်ိဴးေတြက ဘာျဖစ္လို႔ အမိႈက္ကို
အလြယ္တကူ ပစ္ခ်လိုက္ၾကတာလဲ၊ အမိႈက္ပံုးမွာ ပစ္ဖို႔ အနီးအနားမွာ
အမိႈက္ပံုးမရွိရင္ေတာင္ ကိုယ့္ဖာသာ သိမ္းဆည္းထားၿပီး အမိႈက္ပံုးေတြ႔မွ
ပစ္ဖို႔ မသိၾကတာလား၊ လူတိုင္းလိုလို ကားစီးသြားရင္ ကားေပၚကေန
ပစ္ခ်သြားတတ္ၾကတယ္ေနာ္တဲ့"<br /> "လူတိုင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ အခုေနာက္ပိုင္း
တခ်ိဴ႔ လူမႈေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြကပါ အမိႈက္ေတြ လိုက္ေကာက္သိမ္းတာေတြ
ပညာေပးတာေတြ လုပ္ေနၾကပါၿပီ။ တျခားသူေတာ့ မသိဘူး၊ က်မကိုယ္တိုင္ကေတာ့ အခု
ထိုင္းကို ေရာက္မွ မဟုတ္ပါဘူး၊ ျမန္မာျပည္မွာ ေနစဥ္ကတည္းက လက္ထဲမွာ
တခုခုစားၿပီးလို႔ က်န္တဲ့ အိတ္ခြံ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ရႈးစကို ပစ္စရာ
အမိႈက္ပံုးမေတြ႔ရင္ လမ္းေဘးကို အလြယ္တကူ ပစ္ခ်လိုက္ဖို႔ ဝန္ေလးပါတယ္၊
တခါတေလ အိမ္အထိပါလာၿပီး အိမ္ေရာက္မွ အမိႈက္ပံုးထဲ ပစ္လိုက္တာ ရွိပါတယ္"
ေျပာမိသည္။<br /> အဲဒီလို လူေတြခ်ည္း ရွိရင္ ဒီလို အမိႈက္ေတြ ဗလပြျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ အဆိုပါ ဆရာမက ဆက္သည္။<br />
" တျခားသူေတြထက္ ပိုဆိုးတာက ပရဟိတလည္း လုပ္တယ္ေျပာေသး ကားေပၚကေန စားၿပီး
အမိႈက္ကို လမ္းေပၚ ပစ္ခ်တာ၊ က်မက အမိႈက္ေတြကို စုထားတာ လက္ထဲမွာ
တထုတ္ႀကီးျဖစ္ေနေတာ့ က်မကို အမိႈက္ေတြ စုထားတာ ျပန္ေရာင္းစားဖို႔လားလို႔
ေနာက္ေနေသးတယ္၊ က်မ အရမ္းအံ႔ဩတယ္" လို႔ သူႀကံုခဲ့ရတာ ေျပာျပတာ လူကို
ႏႈတ္ဆြ႔ံသြားေစေတာ့သည္။<br /> တိုတိုတုတ္တုတ္ပဲ အေျဖေပးၿပီး စကားျဖတ္လိုက္သည္။<br /> " တာဝန္မဲ့တဲ့ စိတ္ေတြ မ်ားလာၾကၿပီ" ဒါ့ထက္ပိုၿပီး ဘာမ်ားေျပာႏိုင္အုန္းမွာလဲ။<br />
တကယ္ေတာ့ ဒီအမိႈက္ျပႆနာက စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာက္မသြားပဲ
ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလို စည္းကမ္းမဲ႔ အမိႈက္ပစ္ရသလဲ အေတြးနယ္ခ်ဲ႔ရာက
အမိႈက္ကစျပႆဒ္မီးေလာင္မဟုတ္ပဲ ဦးေဏွာက္ပူတဲ့အထိ အခ်က္အလက္ေတြ မ်ားစြာ
ေတြးလိုက္မိေလသည္။ စည္းကမ္းကို မသိတာထက္ လစ္ရင္လစ္သလို အေခ်ာင္ခိုတတ္တဲ့
စိတ္ေတြ၊ တကိုယ္ေရေကာင္းစားေရးစိတ္ေတြ၊ သူမ်ားဘာျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္မထိၿပီးေရာ
အတၱႀကီးစိတ္ေတြအပါအဝင္ တာဝန္မဲ႔မႈ တာဝန္မယူမႈ ေတြအထိ ေရာက္သြားကာ
အေျခခံအက်ဆံုးျဖစ္သည့္ စိတ္ဓါတ္ယိုယြင္းပ်က္ဆီးမႈကို ေတြ႔ရေလသည္။ ပညာတတ္
ဘြဲ႔ရ ဆိုတာထက္ အက်င့္သီလနဲ႔ တာဝန္ယူတတ္မႈ ကိုယ္က်င့္တရား အေျခခံကစၿပီး
ပ်က္ဆီး ေနတဲ့ လူေတြ မ်ားလာတာကို ျပလိုက္တယ္လို႔ ယူဆမိသည္။<br />
ဒီေနရာမွာ တိုက္ဆိုင္စြာပဲ သတင္းတပုဒ္ကို သတိရမိျပန္သည္။
ရန္ကုန္တိုင္းအစိုးရဝန္ႀကီးခ်ဴပ္နဲ႔ ခ်န္ဂရီလာ ဟိုတယ္ မီးျပတ္တဲ့ ကိစၥမွာ
ဘက္ေပါင္းစံုကေရးၾကေျပာၾက မ်ိဴးစံုေအာင္ဖတ္ရသည္။ အေၾကာင္းရင္းက
မီးျပတ္ေနတဲ့ နာရီဝက္အတြင္း တာဝန္ရွိသူ၊ ဝန္ထမ္း တဦးတေယာက္မွ
အက်ိဴးအေၾကာင္း လာေျပာတာ မရွိတာပင္၊ ဒီေနရာမွာ ဝန္ႀကီးခ်ဴပ္မဟုတ္ပဲ
အျခားသူတေယာက္ဆိုပါကလည္း ဟိုတယ္ဘက္ကေန အက်ိဴးအေၾကာင္း တခုခုေတာ့ ေျပာရမည့္
တာဝန္ ရွိေလသည္။ အေၾကာင္းရွိလို႔ ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ နည္းပညာခ်ိဴ႔ယြင္းမႈ တခုခု
ရွိလို႔ ပဲျဖစ္ျဖစ္ တေန႔လံုးမီးျပတ္ေနရင္ေတာင္ တာဝန္ခံသည့္စကား တခုခုေတာ့
ေျပာကိုေျပာရမည္။ တာဝန္ခံမႈ ေတာင္းပန္မႈ တာဝန္ယူမႈ အားနည္းၾကတာ ျမင္ရသည့္
တစိတ္တပိုင္းတခုသာ။ ေနရာတိုင္း ဌာနတိုင္းမွာ ကန္႔သတ္ သတ္မွတ္ထားသည့္
စည္းကမ္းေတြရွိပါသည္။ အသံလႊင့္ရံုမွာ မီးျပတ္က အသံလႊင့္တာ ရပ္သြားသည္။
အဆိုပါေန႔ တာဝန္က်သူက မီးျပတ္သည္ႏွင့္ နာရီကို မ်က္ေတာင္မခတ္ ၾကည့္ေနရသည္။
(၂)မိနစ္ေက်ာ္က ေတာင္းပန္ရပါသည္။ ဒါသည္ စည္းကမ္းႏွင့္ တာဝန္ယူထားမႈျဖစ္သည္။<br />
အမိႈက္ပစ္တာႏွင့္ ဒီသတင္း ဘာဆိုင္လဲ ဆိုက သိပ္ကိုဆိုင္သည္
လို႔ ဆိုရမည္၊ အေျခခံ ကိုယ္က်င့္တရား တာဝန္သိစိတ္ေတြက လမ္းေဘးအမိႈက္ပစ္တဲ့
ကိစၥကေန ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ အစည္းေဝးေတြအထိ ဆိုင္သည္။<br />
ေမွ်ာ္လင့္စရာ သတင္းတပုဒ္ကေလးေတြ႔ေတာ့ အားတက္မိရသည္။
ႏိုင္ငံႀကီးသားပီသေစရန္ ပညာေရးစနစ္မွာ ျပည္သူ႔နီတိ( ကိုယ္က်င့္တရား)
အပါအဝင္ မ်ိဴးဆက္ပြားက်န္းမာေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ဘာသာရပ္ သံုးခုကို
ပညာေရးေကာလိပ္၊ အေျခခံပညာ အလယ္တန္းနဲ႔ အထက္တန္းေတြရဲ့
အေထြေထြဘာသာရပ္အခန္းမွာ မိတ္ဆက္သင္ၾကားရံုမက လက္ခံသင္ၾကားေပးဖို႔
လႊတ္ေတာ္မွာ အဆိုတင္သြင္းသည္တဲ့၊ အဆိုရွင္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္က " က်မတို႔
ႏိုင္ငံဟာ ႏိုင္ငံႀကီးသားပီသေအာင္ သင္ေပးတဲ့ ပညာေရးစနစ္မရွိတာ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာပါၿပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီေခါင္းစဥ္ သံုးခုကို
သင္ရိုးညႊန္းတန္း အေထြေထြဘာသာရပ္ထဲမွာ ထည့္သြင္းသင္ၾကားေပးေစလိုပါတယ္၊
ျပည္သူ႔နီတိ( ကိုယ္က်င့္တရား) နဲ႔ ပတ္သက္လွ်င္လည္း ငယ္စဥ္ကတည္းက စနစ္တက်
သင္ၾကားၿပီး က်င့္သံုးလိုက္နာရန္ စီမံေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း မရွိခဲ့တာေၾကာင့္
လက္ရွိကာလမ်ားမွာ စက္ဆုတ္ဖြယ္ရာ ျပစ္မႈျဖစ္ပြားျခင္းေတြ ရွိလာတယ္" လို႔
အဆိုတင္သြင္းရာမွာ ေျပာၾကားသြားေလသည္။<br />
အက်င့္သီလေကာင္းတယ္ဆုိလုိ႔႐ွိရင္ ကြၽန္မတုိ႔ ယဥ္ေက်းမႈရဲ႕
အဆင့္အတန္းကအလုိလုိကုိ တက္လာမွာပါ။ ဒါကေတာ့ေျပာစရာမ႐ွိပါဘူး။ ဒီလုိပဲ
ပညာေရးကေတာ့ တက္လာမွာပါ။ ကြၽန္မတုိ႔ `အက်င့္သီလလည္း႐ွိမယ္၊ ကြၽန္မတုိ႔
ယဥ္ေက်းမႈလည္း ထိန္းသိမ္းႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ပညာေရးကေတာ့တက္လာမွာပဲ´ ။<br />
`ပညာေရးဆုိတာအင္မတန္မွ အက်င့္သီလနဲ႔ ဆုိင္ပါတယ္´။ `ပညာဆုိတာဟာ
စာအုပ္ႀကီးထဲက တတ္တဲ့ပညာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘဝကသင္ခန္းစာေပးတဲ့ ပညာေတြပါ။ ေလာကီ၊
ေလာကုတၱရာပညာ ႏွစ္ခုလုံးကုိတတ္မွ ပညာတတ္တယ္´ လုိ႔ ကြၽန္မတုိ႔
ဆုိႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ဒီဟာလည္း အက်င့္စာရိတၱနဲ႔၊ အက်င့္သီလနဲ႔
အင္မတန္မွဆက္ႏြယ္ေနပါတယ္။<br />
လူထုေခါင္းေဆာင္၊
ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂိုလ္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ လူထုနဲ႔
အေမးအေျဖတခုထဲက အက်င့္သီလနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျဖထားတာ အင္မတန္ မွတ္သားစရာ
ေကာင္းလွပါသည္။ ဘယ္ေနရာမွာ အမိႈက္ပစ္ရမွာလဲ၊ ဒီေနရာမွာ အမိႈက္ပစ္လို႔
မရဘူးဆိုတဲ့ အသိစိတ္နဲ႔ ထိန္းခ်ဴပ္ႏိုင္မႈ ၊ ကိုယ့္အမိႈက္ကို
ကိုယ္တာဝန္ယူမႈ၊ ကိုယ့္လက္ကလြတ္ ၿပီးေရာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဘာျဖစ္ျဖစ္ဆိုသည့္
လႈမႈပတ္ဝန္းက်င္ကို မထီမဲ့ျမင္မႈေတြ တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့နည္းလာပါမွ
ယဥ္ေက်းေသာႏိုင္ငံႀကီးသားပီသေသာ ျမန္မာလူမ်ိဴးေတြ ျဖစ္လာၾကမွာ ဧကန္မလြဲေပ။
ဒါ့ေၾကာင့္ စည္းကမ္းမဲ့ ေနတတ္သူေတြ ဒီေနရာမွာ အမိႈက္ပစ္လို႔မရဘူး ဆိုတဲ့
အသိစိတ္ကေလး ႏွလံုးသြင္းၿပီး ႏိုင္ငံႀကီးသားပီသစြာ ေနတတ္ေအာင္ တျဖည္းျဖည္း
မိမိကိုယ္တိုင္ကပဲစၿပီး ေလ့က်င့္ၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါရေစ။<br />
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-54291348456539283062017-05-21T21:59:00.000-07:002017-05-21T21:59:05.838-07:00" ထားခဲ့တဲ့ အေမြဆိုး"၂၂ရက္ေမလ ၂၀၁၇ခုႏွစ္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၁၆) အမွတ္(၁၉) <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-lERBh3i3otQ/WSJv5t7PncI/AAAAAAAAA5k/8tp34Duj6Lkc9m5yKY9zFfOdB5KeoldzACLcB/s1600/22May%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="242" src="https://3.bp.blogspot.com/-lERBh3i3otQ/WSJv5t7PncI/AAAAAAAAA5k/8tp34Duj6Lkc9m5yKY9zFfOdB5KeoldzACLcB/s320/22May%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<div data-contents="true">
<br /><div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="up1c-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="up1c-0-0">
<span data-offset-key="up1c-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="8529e-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="8529e-0-0">
<span data-offset-key="8529e-0-0"><span data-text="true"> ေမလ ဒုတိယပတ္မွာ ထိုင္းႏိုင္ငံအဝွမ္းက ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္ေလၿပီ။ ယခုႏွစ္မွာေတာ့ ေမလ(၁၅)ရက္ေန႔မွာ ေက်ာင္းေတြ ဖြင့္သည္။ ေက်ာင္းမဖြင့္ခင္ တရက္အလို ဘန္ေကာက္ပို႔စ္ သတင္းစာမွာ ေက်ာင္းခ်ိန္ ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔မႈ ေျဖရွင္းဖို႔ ယာဥ္ထိန္းရဲေတြ အသင့္ျပင္ထားၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းဖတ္ရသည္။ ဒီကေန႔ ေက်ာင္းစဖြင့္တာႏွင့္ လမ္းေပၚမွာ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား သြားသြားလာလာေတြ ပိုေတြ႔ရသည္။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="4didn-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="4didn-0-0">
<span data-offset-key="4didn-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="dk15o-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="dk15o-0-0">
<span data-offset-key="dk15o-0-0"><span data-text="true">ခ်င္းမိုင္လိုျမိဳ႔ကေလးမွာေတာ့ မိဘေတြက ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ကေလးေတြ ႀကိဳတာ ပို႔တာ အမ်ားဆံုးေတြ႔ရၿပီး ေက်ာင္းကားနဲ႔တဖံု ကိုယ္ပိုင္ကားနဲ႔တနည္း ႀကိၾကပို႔ၾက တာ ေတြ႔ရသည္။ ေက်ာင္းပိတ္ထားသည့္ ရက္အတြင္း လမ္းရွင္း ကားရွင္းရံုမက ကန္႔သတ္ထားသည့္ အခ်ိန္အတြင္း တလမ္းေမာင္း စနစ္လည္း မရွိ ၊ ႏွစ္လခြဲခန္႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလာရာက ယခု အျပင္ထြက္ေတာ့မည္ဆိုက အခ်ိန္ ေနရာ အထိန္းအခ်ဴပ္ကို ျပန္ၿပီး သတိထားရေတာ့ေပမယ့္ လမ္းေပၚမွာ ခါတိုင္းလို ေသြ႔ေျခာက္မေနေတာ့ပဲ ေက်ာင္းဝတ္စံုနဲ႔ ေက်ာင္းသားေလးေတြ ျမင္ရတာ လန္းဆန္းတက္ႀကြ ၿပီး စိတ္ၾကည္ႏူးစရာ ျမင္ကြင္းေတြနွင့္ အဓိပၸါယ္ရွိသလို ခံစားလာရသည္။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="fp6q1-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="fp6q1-0-0">
<span data-offset-key="fp6q1-0-0"><span data-text="true"> သည္လိုခံစားမႈမ်ိဴးက ကိုယ့္မိခင္ႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ ေရာက္လို႔ ေက်ာင္းသြားေနတဲ့ ကေလးေတြ ျမင္ရတိုင္း ခံစားရသည့္ ပီတိမ်ိဴးႏွင့္အတူတူပဲျဖစ္သည္။ ဒီအရြယ္ ကေလး ၊ လူငယ္ေတြ အတြက္ စာသင္ခန္းကို သြားၾကတဲ့ ျမင္ကြင္းက က်က္သေရ အရွိဆံုးႏွင့္ ေလာကႀကီးလွပေနတဲ့ အခ်ိန္လို႔ ခံစားရသည္။ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အနာဂတ္မ်ိဴးဆက္ေတြ ပညာသင္ေနၾကပါလား ဆိုသည့္ အသိစိတ္က အနာဂတ္ေလာက အတြက္ အေကာင္းျမင္သည့္ ခံစားခ်က္ကို ရရွိခံစားမိတာပဲ ျဖစ္သည္။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="f605a-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="f605a-0-0">
<span data-offset-key="f605a-0-0"><span data-text="true">ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဇြန္လပထမအပတ္ ပထမဆံုး တနလၤာေန႔ ၊ အထူးသျဖင့္ ဇြန္လ(၁) ရက္ေန႔က တႏိုင္ငံလံုး အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ား စတင္ဖြင့္သည့္ေန႔၊ အဆိုပါေန႔မွာ ကေလးေတြလည္း ေက်ာင္းကို သြားဖို႔ တက္ႀကြေနၾကသည့္အခ်ိန္၊ မိဘေတြတင္မက ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြကပါ ၾကည္ႏူးေက်နပ္ ဝမ္းေျမာက္ၾကခ်ိန္ပဲ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္မွာ မၾကာခင္ ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္ေတာ့မွာပါလား အေတြးနဲ႔အတူ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးအားလံုး စာသင္ခန္းဆီ တည့္တည့္မတ္မတ္ အေရာက္လာႏိုင္ၾကရဲ့လား အေတြးပါ တဆက္ထဲ ျဖစ္မိသည္။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="12jqi-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="12jqi-0-0">
<span data-offset-key="12jqi-0-0"><span data-text="true"> မွန္ရာ ေျပာရက လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္အနည္းငယ္ ခန္႔ကမွ ျမန္မာျပည္မွာ ေက်ာင္းမေနႏိုင္သည့္ ကေလးေတြ မ်ားျပားလွတာ စာရင္းဇယား ခန္႔မွန္းေျခေတြ ထြက္လာမွ သိန္းႏွင့္ခ်ီ ရွိမွန္းသိရေတာ့သည္။ ေက်ာင္းေနရမည့္ အရြယ္မွာ မိဘနဲ႔အတူ မိသားစုဝမ္းေရးအတြက္ ဝိုင္းဝန္း ေငြရွာေပးေနရသည့္ ကေလးေတြ မ်ားလာမွန္း ျမင္လာတာ ရွိေပမယ့္ အဲဒီေလာက္ အေရအတြက္ ေက်ာင္းျပင္ပ ေရာက္ေနမယ္မွန္း မထင္မိခဲ့ေပ။ အေျခခံပညာကိုပင္ သင္ယူခြင့္ဆံုးရံႈးခဲ့ရသူေတြ ဒီေလာက္မ်ားလာေသာ္ တကၠသိုလ္အဆင့္ဆိုက ပိုလို႔ပင္ အခြင့္အေရးနည္းလိမ့္မည္လို႔ တြက္ဆရေလသည္။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="10ktd-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="10ktd-0-0">
<span data-offset-key="10ktd-0-0"><span data-text="true"> အေၾကာင္းအမ်ိဴးမ်ိဴးေၾကာင့္ နယ္စပ္ေဒသကို ေရႊ႔ေျပာင္းေရာက္ရွိေနသည့္ ေက်ာင္းေနအရြယ္ကေလးေတြ ရွိေသးသည္။ တခ်ိဴ႔ကေတာ့ နယ္စပ္မွာပဲ ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ ေရႊ႔ေျပာင္းေက်ာင္းေတြမွာ တက္ေရာက္သင္ၾကား ေနႏိုင္ၾကေသးသည္။ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ေဒသမွာ ေရႊေျပာင္းေက်ာင္းေပါင္း (၁၃၆)ေက်ာင္း ရွိၿပီး ေက်ာင္းျပင္ပေရာက္ေနသည့္ ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္းကေလးငယ္ (၃)သိန္းခန္႔ရွိေနသည္တဲ့။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="54ivi-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="54ivi-0-0">
<span data-offset-key="54ivi-0-0"><span data-text="true"> ျမန္မာျပည္တြင္းမွာလည္း အစိုးရေက်ာင္းေတြက ေက်ာင္းလခ၊ ေက်ာင္းအပ္ႏွံခ၊ စာအုပ္ဘိုး၊ ဝတ္စံု စတာေတြ မေပးရပဲ လူပဲ လာပါဆိုတာေတာင္ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ ခက္ခဲေနသည့္ ေက်ာင္းေနအရြယ္ေတြ မ်ားစြာ ရွိေနေလသည္။ အရပ္ဖက္အဖြဲ႔အစည္းေတြကလည္း ေက်ာင္းေနအရြယ္ လူငယ္ေတြ ေက်ာင္းတက္ႏိုင္ဖို႔ ဝိုင္းဝန္း ကူညီၾကတာ ျမင္ေတြ႔ရသည္။ ယိုယြင္းပ်က္ဆီးခဲ့သည့္ လူ႔ေဘာင္ကို NLD အစိုးရႏွင့္ အျခား လူမႈအေထာက္အကူျပဳ အဖြဲ႔မ်ား အရပ္ဖက္အဖြဲ႔အစည္းေတြကပါ ဝိုင္းဝန္း ႀကိဳးပမ္းေနၾကေပမယ့္ ခရီးမေရာက္ႏိုင္ေသးပဲ ရွိေနသည္။ အဓိကျပႆနာက အိမ္ေထာင္စု မိသားစုေတြရဲ့ စားဝတ္ေနေရး ျပႆနာ အခက္အခဲေတြပဲ ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ေက်းလက္ေတာရြာ အပါအဝင္ နယ္စပ္ေဒသမွာ အမ်ားဆံုးျဖစ္သည္။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="8ojnv-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="8ojnv-0-0">
<span data-offset-key="8ojnv-0-0"><span data-text="true"> ၿပီးခဲ့သည့္ အပတ္က ေဆာင္းပါးမွာ ေရးခဲ့ပါေသးသည္။ ေနအိမ္ရပ္ကြက္ေတြကို ခဲေတြနဲ႔ေပါက္ တုတ္ေတြနဲ႔ရိုက္တဲ့ အမႈက်ဴးလြန္သူ ငါးေယာက္မွာ ေလးေယာက္က အသက္(၁၃)ႏွစ္နဲ႔ (၁၄) ႏွစ္အရြယ္ေတြ ေက်ာင္းမေနၾကပါတဲ့။ ေရွးတုန္းကေတာ့ မိန္းကေလးဆိုပါက အတန္းပညာကုန္ေအာင္ သင္ဖို႔မလို ေရးတတ္ဖတ္တတ္ပါက အိမ္မႈကိစၥကို မိခင္ႏွင့္ဝိုင္းကူ အိမ္ေထာင္ထိန္းသိမ္းေရး စီမံခန္႔ခြဲတာလုပ္ဆိုကာ ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ အိမ္တြင္းထားကာ မိဘတို႔က ထိန္းသိမ္းသြန္သင္ၾကတာ ၾကားဖူးသည္။ ယခု ေယာက်ၤားေလးေတြ ေက်ာင္းမထားပဲ အိမ္မွာ ဗိုင္းေကာင္းေက်ာ္ဖိ ထားဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္။ ေယာက်ၤားေလးသဘာဝအရနဲ႔ ဒီအသက္အရြယ္ လူငယ္ေတြရဲ့ ဗီဇအရ ျပင္ပပတ္ဝန္းက်င္ကိုသာ စိတ္အာရံု အားသန္တဲ့ ဓေလ့ရွိတာမွာ ေက်ာင္းစာနဲ႔တကြ ေလ့လာသင္ယူစရာ မရွိတဲ့အခ်ိန္ ဆိုးသြမ္းတဲ့ဘက္ ဦးတည္သြားၾကတာပင္။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="bj234-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="bj234-0-0">
<span data-offset-key="bj234-0-0"><span data-text="true">" တကၠသိုလ္ေတြမွာ ေက်ာင္းသား (၆၀) ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္က အမ်ိဴးသမီးေတြ၊ အစိုးရဝန္ထမ္း ( ၇၀) ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္က အမ်ိဴးသမီးေတြ၊ တကၠသိုလ္ပါေမာကၡအမ်ားစုက အမ်ိဴးသမီးေတြ၊ မူလတန္းေက်ာင္းဆရာဆို မရွိသေလာက္ပဲ၊ ဆရာမေတြခ်ည္း၊ အေျခခံပညာအထက္တန္းေလာက္ေတာင္ မေအာင္ထားတဲ့ ေယာက်ၤားေလးေတြ ဘာလုပ္စားမလဲ၊ သူတို႔အနာဂတ္ကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းမလဲ ၊ အမ်ိဴးသားေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္သလဲ၊ သူတို႔အတြက္ စိတ္ပူမိတယ္၊"</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="bjmm0-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="bjmm0-0-0">
<span data-offset-key="bjmm0-0-0"><span data-text="true"> ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂိုလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လန္ဒန္မွာ ျမန္မာျပည္သားေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုပြဲမွာ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေမးခြန္းတခုကို ေျဖၾကားခဲ့တာ ျဖစ္သည္။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="1osr8-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="1osr8-0-0">
<span data-offset-key="1osr8-0-0"><span data-text="true"> ဖြန္လ(၁) ရက္ေန႔ဆိုပါက ျမန္မာျပည္တြင္ ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္ေတာ့မည္။ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေက်ာင္းတက္လာၾကေတာ့မည့္ ကေလးေတြမ်ားစြာရွိသလို ေက်ာင္းစာသင္ခန္းေတြႏွင့္ အလွမ္းေဝးၿပီး ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလို ေနေနရသည့္ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးေတြလည္း မ်ားစြာရွိေနေသးသည္။ ပူမယ္ဆို ပူရံုသာတတ္ႏိုင္ေပမယ့္ တေမွ်ာ္တေခၚ လိုက္ပူၾကည့္မိရင္းက ေနာင္အနာဂတ္အတြက္ အေတြးစရွည္ေနမိေလသည္။ </span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="80n8u-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="80n8u-0-0">
<span data-offset-key="80n8u-0-0"><span data-text="true">လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္ႏွစ္ခန္႔က စာေပဗိမၼာန္နဲ႔ အမ်ိဴးသားစာေပဆု ဆုရတဲ့သူေတြ ျမန္မာ့အသံမွာ အင္တာဗ်ဴး အသံလာသြင္းစဥ္က ကဗ်ာဆရာ ပ်ဥ္းမနားေမာင္နီသင္းလည္း ပါလာရာ အမွတ္တရ စာတိုေလး ေရးေပးပါလို႔ မွတ္တမ္းစာအုပ္ထိုးေပးေတာ့ ဆရာက ဒီကဗ်ာေလးကိုပဲ ေရးေပးၿပီး လက္မွတ္ထိုးေပးခဲ့တာ ျပန္အမွတ္ရမိသည္။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="ff0ce-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="ff0ce-0-0">
<span data-offset-key="ff0ce-0-0"><span data-text="true">" ပန္းကေလးမ်ား ပြင့္ေတာ့မည္</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="4hrhg-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="4hrhg-0-0">
<span data-offset-key="4hrhg-0-0"><span data-text="true"> ဖူးတံဝင့္လို႔ခ်ီ</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="9vd91-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="9vd91-0-0">
<span data-offset-key="9vd91-0-0"><span data-text="true"> ေနျခည္မွာ ေရႊရည္ေလာင္း</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="blnkh-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="blnkh-0-0">
<span data-offset-key="blnkh-0-0"><span data-text="true"> ငါတို႔ စာသင္ေက်ာင္း" တဲ့</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="pk33-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="pk33-0-0">
<span data-offset-key="pk33-0-0"><span data-text="true">ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမွာ ပါရွိတဲ့ အဆိုပါ ကဗ်ာေလးထဲကလို ငါတို႔စာသင္ေက်ာင္းလို႔ အားရပါးရ လိုက္မဆိုႏိုင္တဲ့ ကေလးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနသတဲ့။ အနာဂတ္တိုင္းျပည္ရဲ့ တိုးတက္မႈမွာ ပညာကသာ ထိပ္ကပါလို႔ ေျပာေနၾကတဲ့ ေခတ္မွာ ပညာမသင္ႏိုင္တဲ့ ကေလးေတြ မ်ားစြာ ရွိေနသတဲ့။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="b9cqk" data-offset-key="5s91h-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="5s91h-0-0">
<span data-offset-key="5s91h-0-0"><span data-text="true">တိုင္းျပည္ရဲ့ေငြကို ကိုယ္ပိုင္ေငြလို ယူေဆာင္ သံုးစြဲၾကၿပီး မိမိမိသားစု ေကာင္းစားေရးသာလုပ္ရံုမက ျပည္သူေတြကိုပါ လိမ္ညာလွည့္စား ခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာျပည္ႀကီး တိုးတက္ၿပီး ပညာေရးအဆင့္ျမင့္ပါၿပီဆိုၿပီး အေပၚယံေၾကာေတြ လုပ္ျပခဲ့ၾကသည့္ အက်ိဴးဆက္ကို ေနာင္လာေနာက္သားေတြ စုၿပံု ခံစားလိုက္ရတာပဲျဖစ္သည္။ ထိုသူတို႔ ထားခဲ့သည့္ အေမြဆိုးကို ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားအားလံုး တတ္အားသေရြ႔ ဝိုင္းဝန္းဖယ္ရွားဖို႔ လုပ္ေဆာင္ၾကရံုမွတပါး အျခားမရွိ။<br />ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</span></span></div>
</div>
</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-42573106138308657502017-05-14T22:19:00.000-07:002017-05-14T22:19:48.673-07:00" ေနထြက္ခ်ိန္မွာ ေနဝင္သည္" ၁၅ရက္ ေမလ ၂၀၁၇ခုႏွစ္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္(၁၈)မွ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-hw8Xtrs-EEA/WRk5tYKUFMI/AAAAAAAAA5U/1HyyYTpmowsi75Z0TLq3Ocz9krWbZKK9ACLcB/s1600/15May%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-hw8Xtrs-EEA/WRk5tYKUFMI/AAAAAAAAA5U/1HyyYTpmowsi75Z0TLq3Ocz9krWbZKK9ACLcB/s320/15May%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_9">
<br />
ပဲခူးမွာ လူငယ္ေတြ အုပ္စုဖြဲ႔ ဆိုးသြမ္းၿပီး အေၾကာင္းမဲ့ တုတ္ျဖင့္ရိုက္
ဒါးျဖင့္ထိုးတဲ့အတြက္ လူ(၆)ေယာက္ ဒဏ္ရာရၿပီး လူတစ္ေယာက္
ေသဆံုးသြားတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းဖတ္ရတာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ၊ ေၾကာက္တယ္ဆိုတာ
သူတို႔ကို ေၾကာက္တာမဟုတ္၊ က်ဴးလြန္သူေတြရဲ့ စိတ္ဓါတ္၊ အင္မတန္ေၾကာက္စရာ
ေကာင္းတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ ျဖစ္ေနပါလား အေတြးနယ္ခ်ဲ႔မိသည္။ စခန္းမႈးက
သတင္းေထာက္ေတြကို ေျပာျပခ်က္က ပိုလို႔ပင္ မ်က္လံုးျပဴးစရာ၊<br />
"ယင္းျဖစ္စဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ပဲခူးၿမိဳ႕မ ရဲစခန္းမွဴးက
“ဥႆာၿမိဳ႕သစ္ဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ ထန္းရည္ေသာက္ၿပီး လိပ္ျပာကန္မွာ
အတြဲေခ်ာင္းမယ္၊ ျပႆနာရွာမယ္ဆုိၿပီး လာၾကတာ။ ဆုိင္ကယ္တစ္စီးက သူတို႔ကုိ
၀င္တုိက္မလုိလုပ္လုိ႔ ျပႆနာတက္ၿပီး စျဖစ္တာလုိ႔ သိရတယ္။ အုပ္စုဖြဲ႕ၿပီး
ဆူပူေအာင္ ေနာက္ကေျမႇာက္ေပးတဲ့အဖြဲ႕ မရွိပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔
လုိက္ဖမ္းေတာ့ ခ်က္ခ်င္းမိတယ္။ အိပ္ေနလုိ႔ ႏႈိးၿပီးဖမ္းရတယ္။ သူတို႔က
ဒီေလာက္အထိ ျဖစ္မယ္လုိ႔ ထင္မထားဘူး” ဟု ေျပာၾကား သည္။"တဲ့<br />
လမ္းမေပၚမွာ ေတြ႔ရာျမင္ရာ လူေတြကို ဘာရန္ညိႈးရန္စမွ မရွိပါပဲ
အသားလြတ္ ရိုက္ႏွက္၊ဒါးနဲ႔ခုတ္၊ ထိတ္လန္႔စြာ ထြက္ေျပးသြားတဲ့ လူေတြရဲ့
က်န္ေနတဲ့ ဆိုင္ကယ္ေတြကို မီးတင္ရိႈ႔ၾကတဲ့ ရက္စက္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔
ဒီေလာက္ ကမ္းကုန္ေအာင္ ဆိုးသြမ္းျပဳမႈခဲ့ၿပီး ဘာမွ မျဖစ္သလို စိတ္ေအးလက္ေအး
အိပ္ေနႏိုင္ၿပီး ဘာမွ ျဖစ္ေလာက္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ေလာက္ဘူးလို႔ အေတြးရွိတဲ့
လူငယ္ေတြရဲ့ စိတ္ဓါတ္ဟာ ေၾကာက္စရာ စိုးရိမ္ေရမွတ္ အျမင့္ဆံုးကို
ေရာက္ေနၿပီလို႔ ျမင္သည္။ ဖမ္းမိတဲ့ လူငယ္ကေလးေတြ ၾကည့္လိုက္ေတာ့
အသက္(၂၀)ဝန္းက်င္ေတြ၊ တက္သစ္စလူငယ္ေတြမွာ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ညဏ္၊
ေဝဖန္ပိုင္းျခားဉာဏ္နဲ႔ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနတာ
ထင္းထင္းႀကီးျမင္ေနရသည္။ သူတို႔ေတြ စာသင္ေက်ာင္းေတြနဲ႔ ေဝးကြာခဲ့ၾကသလား ၊<br />
အဲဒီမတိုင္ခင္ တပတ္ခန္႔က လႈမႈကြန္ယက္မွာ
ဖတ္လိုက္ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တခုကို သတိရလိုက္မိသည္။ ၿမိဳ႔နာမည္
ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့၊ နယ္ၿမိဳ႔တၿမိဳ႔မွာပဲ ျဖစ္သည္။ အသက္(၁၅)ႏွစ္ (၁၆)ႏွစ္
အရြယ္ အုပ္စုလိုက္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေသာင္းက်န္းၾကသည္တဲ့၊ သူတို႔လက္ထဲမွာ
ဒါး၊တုတ္ေတြနဲ႔ ပုဆိန္ပါပါသည္တဲ့၊ ေတြ႔ရာျမင္ရာ လိုက္ခုတ္ၿပီး
တခ်ိဴ႔အိမ္မွန္ေတြကို ပုဆိန္ႏွင့္ ေပါက္သြားသည္တဲ့၊ ဖမ္းမိေတာ့ ေပ်ာ္လို႔
လုပ္တာလို႔ ဆိုသည္တဲ့၊ မွတ္ခ်က္ေတြမွာ ေရးတာတခုက သူတို႔ေပ်ာ္နည္းမ်ိဴးနဲ႔
လူငယ္ေတြအားလံုး ေပ်ာ္ၾကရင္ျဖင့္ တႏိုင္ငံလံုး မသာေပၚကုန္ၾကေတာ့မွာပဲတဲ့။<br />
လူငယ္ေတြ ထင္တိုင္းၾကဲ ဆိုးသြမ္း သတ္ခ်င္ျဖတ္ခ်င္
ရိုက္ခ်င္ႏွက္ခ်င္ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ အမႈေတြ စိပ္လာလို႔ စိုးရိမ္စြာပဲဒီအပတ္မွာ
ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စာေရးမယ္ဆိုကာ သိမ္းဆည္းထားတဲ့
သတင္းအခ်က္အလက္အခ်ိဴ႔ကို စာေရးေနရင္း ျပန္အရွာ လူမႈကြန္ယက္မွာ တခဏခ်င္း
တက္လာတဲ့ သတင္းတပုဒ္ကို ဖတ္လိုက္ရေတာ့ စိတ္လက္မသက္မသာ ျဖစ္ရျပန္ေလသည္။<br />
"ေနအိမ္၊ ဆိုင္ခန္းႏွင့္ ကားမွန္မ်ားအား ခဲျဖင့္ လိုက္လံထုေနသည့္
အရြယ္မေရာက္ေသး သူမ်ားကို ရဲစခန္းသို႔ ေခၚယူၿပီး အုပ္ထိန္းသူမ်ားထံ ျပန္လည္
အပ္ႏွံ"တဲ့၊<br /> ျဖစ္တာ ကခ်င္ျပည္နယ္ ဗန္းေမာ္မွာတဲ့၊ သတင္းမွာ ဖတ္ရတာက<br />
" ျဖစ္စဥ္မွာ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕အတြင္း ခဲမ်ားျဖင့္ပစ္ေပါက္ခံေနရေၾကာင္း
သတင္းအရ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားက စံုစမ္းေဆာင္ရြက္ေနစဥ္ ေမ ၅ ရက္ ည ၉ နာရီခန္႔က
အရြယ္မေရာက္ ေသးသူလူငယ္ေျခာက္ဦးသည္ ဆုိင္ကယ္ႏွစ္စီးျဖင့္ ေဂၚရာကန္ထိပ္ထီ
ဆုိင္မွမွန္မ်ား၊ ခြန္သာရပ္ကြက္ မင္းကုန္းရပ္ကြက္ ပေလာင္တန္းေစ်း
ဆုိင္ခန္းမ်ားႏွင့္ အိမ္အမိုးမ်ား၊ ၿမိဳ႕မရပ္ကြက္ တ႐ုတ္ဘံုေက်ာင္းေရွ႕ရွိ
ကားမွန္အား ခဲျဖင့္ထုၿပီး သိမ္မဟာ ဘုရားဝင္းအတြင္းသို႔ေရာက္ရွိေနစဥ္
ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းရမိခဲ့သည္" တဲ့<br /> အဲဒီမွာ လူငယ္ေလးေတြက
အသက္(၁၅)နွစ္အရြယ္ (၃)ေယာက္( ေက်ာင္းမေန)တဲ့၊ အသက္(၁၄)ႏွစ္က (၂)ေယာက္
ေက်ာင္းမေန၊ အသက္(၁၃)နွစ္တေယာက္က ဆဌမတန္းတက္ တဲ့ စုစုေပါင္း(၆) ေယာက္၊
အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ အတြက္ မိဘအုပ္ထိန္းသူထံ ျပန္အပ္ႏွံလိုက္တဲ့ သတင္း။<br />
ဒီအရြယ္ေတြက စာသင္ခန္းထဲေရာက္ေနၿပီး ကိုယ္နဲ႔ရြယ္တူေတြနဲ႔
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနရမယ့္အရြယ္ ၊ စာသင္ခန္းမွာ ဆရာ/
ဆရာမေတြရဲ့ ဆံုးမသြန္သင္မႈကို နာခံရင္း အတန္းပညာကို သင္ယူကာ ဘဝရဲ့
ရည္မွန္းခ်က္ေတြ စိတ္ကူးေတြ ျဖိဳးျဖိဳးဖ်တ္ဖ်တ္ ကြန္႔ျမဴးေနရမည့္အခ်ိန္၊
ဘဝကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းၾကမလဲဆိုတာ ေတြးေတာင္မေတြးပဲ စိတ္ကူးနဲ႔
ေရွ႔ကိုသာတိုးၿပီး အားတက္သေရာ ႀကိဳးစားေနခ်င္ၾကရွာတဲ့ အရြယ္ေတြမွာ
ေက်ာင္းမေနၾကပါတဲ့၊ ေက်ာင္းမေနမွေတာ့ လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ကုန္ၾကၿပီး
အက်ိဴးနဲၾကေခ်ၿပီ။<br /> ၁၉၇၀- ၁၉၈၀ ၾကား ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးသည့္
သူေတြ ျပန္လည္ မွတ္မိၾကမည္ထင္သည္။ ယခုအခ်ိန္ဆို အသက္(၅၀)ႏွင့္ (၆၀)
ဝန္းက်င္ အရြယ္ ရွိသူမ်ား ေကာင္းေကာင္းမီခဲ့ၾကသည့္ " လမ္းသရဲ" တေခတ္
ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ လမ္းဆံု လမ္းခြေတြမွာ ညဖက္မွ ထြက္ၿပီး
လမ္းသြားလမ္းလာေတြကို ေႏွာင့္ယွက္ ရန္စ ၊ မိန္းကေလးေတြကို မထီတရီ
ေႏွာင့္ယွက္ၾကသည့္ လူငယ္တခ်ိဴ႔ ရွိခဲ့သည္။ သူတို႔က ေက်ာင္းလဲ မေနၾက၊
ဆံပင္အရွည္ေတြႏွင့္ ညဖက္က်မွ ထြက္ၿပီး ေသာင္းက်န္းသည့္အတြက္ " လမ္းသရဲ"
ေခၚဟန္တူသည္။ ထိုေခတ္ထိုအခါက ဆံပင္ရွည္ထားသည့္ ေခတ္ျဖစ္ရာ မိဘေတြက
ဆံပင္ရွည္ထားသည့္ သားေတြကို လမ္းသရဲႏွင့္ မွားမွာဆိုး၍ ဆံပင္ညွပ္ခိုင္းရတာ
မိဘနဲ႔ သားသမီးၾကား ျပႆနာတခုပင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ အဆိုေတာ္ ဘိုဘိုဟန္ ဆိုထားတဲ့
သီခ်င္းတပုဒ္မွာေတာင္ " ဆံပင္ရွည္ထားတိုင္း လမ္းသရဲ မထင္နဲ႔" စာသားေလးပါတာ
ရွိခဲ့သည္။ လမ္းထိပ္ အုတ္ခံုေတြမွာ လမ္းဆံုလမ္းခြမွာ ဂစ္တာတေဒါင္ေဒါင္
တီးၾကသည့္ အႏုပညာဝါသနာပါသည့္ လူငယ္ေတြေတာင္ လမ္းသရဲေတြႏွင့္ မွားၿပီး
အထင္ေသးခံတာမ်ိဴး ၾကံုၾကဖူးသည္။<br /> အဆိုပါ လမ္းသရဲေတြက
အသားလြတ္ ဓါတ္တိုင္က မီးလံုးေတြ ခြဲသည္။ အုတ္ခံုေတြ ရိုက္ခ်ိဴးသည္။
အုပ္စုဖြဲ႔ၿပီး ခ်ိန္းရိုက္သည္။ သူတို႔ကို ၾကည့္မိသူကိုေတာင္ " ဘာၾကည့္တာလဲ
မိုက္လား" ဆိုကာ ထိုးႏွက္တာမ်ိဴး ရွိသည္တဲ့။ ညဖက္ လမ္းမေပၚမွာ
အမ်ိဴးေကာင္းသားသမီးေတြ လူႀကီးသူမေတြ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း သြားလာလို႔မရပဲ
တထိတ္ထိတ္ တလန္႔လန္႔ ေနၾကရသည္။ ရန္ပြဲေတြ ေသြးသံရဲရဲေတြ မၾကာခဏ ႀကံုရ
ၾကားရသည္။ မိန္းကေလးေတြသာမက ေယာက်ၤားေလးေတြပါ ေတာ္ရံု ကိစၥမရွိက ညဖက္
အျပင္မထြက္ၾက၊ မိဘေတြက ေပးမထြက္၊ အေၾကာင္းရွိ၍ ထြက္ရပါက မိဘ ဦးႀကီး
ေဒၚႀကီး ေမာင္ႏွမ အစုလိုက္ အေဖာ္လုပ္ၿပီး သြားၾကရသည္။ ေတာ္ေသးတာက
ထိုေခတ္ထိုအခ်ိန္ကာလမွာ ယခုေခတ္လို ညႀကီးမင္းႀကီးအထိ အလုပ္လုပ္ရတာ၊
က်ဴရွင္သြားရတာေတြ မရွိေသး၊ ဒီေတာ့ အျပင္မွာ ညအခ်ိန္မေတာ္ ရွိတာ လမ္းသရဲ
လို႔ အလိုလို သတ္မွတ္ၾကေတ့ာသည္။ ဒီေတာ့ ဒီလို လူေတြ ရွင္းသြားေအာင္
စီမံခ်က္ခ်ၿပီး အေရးယူလိုက္တာ လမ္းသရဲ မ်ိဴးတံုးသြားေတာ့သည္။ တဖက္ကလည္း
အသက္မျပည့္သည့္လူငယ္ေတြပါက စာသင္ေက်ာင္းပို႔ႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးရာ
ၿမိဳ႔နယ္တိုင္းမွာ ေစတနာညေက်ာင္းေတြဆိုတာ ေပၚလာၿပီး လမ္းေပၚက လူငယ္အခ်ိဴ႔
စာသင္ခန္းထဲ ျပန္ေရာက္သြားတာ အမွတ္ရမိသည္။<br />
ေက်ာင္းတံခါးေတြပိတ္ထားတာ ေထာင္တံခါးေတြ ဖြင့္ထားတာႏွင့္ အတူတူလို႔
ေျပာလာၾကတယ္ မဟုတ္ပါလား၊ ေက်ာင္းေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားေအာင္ ဖြင့္ဖြင့္
ေက်ာင္းေနအရြယ္ေတြ စာသင္ခန္းကို ေရာက္မလာပဲ လမ္းေပၚမွာ ရွိေနသ၍ ပိတ္ေနတဲ့
ေက်ာင္းႏွင့္ ဘာမ်ား ထူးပါအုန္းမလဲ၊ ဒီကေန႔ လူငယ္ေတြဟာ ေနာင္မွာ လူႀကီးေတြ
ျဖစ္လာၾကမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလို လူငယ္ကေလးေတြ ဒီလို ႀကီးျပင္းလာၾကရင္ျဖင့္
သတင္းမွာ မွတ္ခ်က္ဝင္ေရးသလို တႏိုင္ငံလံုးမသာေပၚရံု ဘယ္ကမလဲ
ႏိုင္ငံပါေသသြားေပေတာ့မည္။ မိဘ၊ ဆရာ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ အားလံုးကပါ တက္ညီလက္ညီ
ေဆာင္ရြက္ၾကၿပီး လမ္းေပၚကလူငယ္ေတြနဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ စာသင္ခန္းကေန
လမ္းေပၚဆင္းသြားတဲ့ လူငယ္ေတြအတြက္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႔
ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ႏိုင္ဖို႔
ဝိုင္းဝန္းလုပ္ေဆာင္ေပးဖို႔ လိုအပ္ေနေပၿပီ။</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-26834135602743937812017-05-07T22:09:00.001-07:002017-05-07T22:09:21.271-07:00" ေျပာင္းမွာလားလို႔ ေမးခ်င္သည္" ၈ရက္ ေမလ ၂၀၁၇ခုႏွစ္၊ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္(၁၇)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-9d8py93OuWo/WQ_9TWW6WyI/AAAAAAAAA4s/QV2sHIKPUEMAclq0et-NAz7hOmGhCw8YgCLcB/s1600/8%2BMay%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-9d8py93OuWo/WQ_9TWW6WyI/AAAAAAAAA4s/QV2sHIKPUEMAclq0et-NAz7hOmGhCw8YgCLcB/s320/8%2BMay%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_s">
<br />
ေက်ာင္းပိတ္ထားတုန္းမွာ ေရွ႔လာမယ့္ စာသင္ႏွစ္အတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့
သင္ရိုးညႊန္းတန္းေတြ ေလ့လာရင္းက ျမင္မိေတြးမိခံစားမိတာေလးကို ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ
ေရးတင္လိုက္သည္။ မထင္မွတ္ပဲ ခါတိုင္းေရးတဲ့ စာေတြနဲ႔မတူ share လုပ္သူ like
လုပ္သူေတြ မ်ားလွသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္းက ၿမိဳ႔နယ္ပညာေရးေပ့ခ်္ေတြကို
ရွယ္ၾကတာလည္း အမ်ားသား၊ ပညာေရးႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ေပ့ခ်္ေတြအမ်ားအျပားႏွင့္
ဆရာ/ ဆရာမေတြကပါ ရွယ္ၾကတာ သတိထားမိသည္။ သူတို႔ ရွယ္သည့္အခါ ေရးၾကသည့္
စာေလးေတြ ကိုၾကည့္ၿပီး သံုးသပ္မိသည္က ျမန္မာျပည္သူတို႔ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
အေျပာင္းအလဲကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ လိုခ်င္ေနၾကၿပီဟု၊ ေခတ္မီစနစ္က်ၿပီး
လူ႔ေလာကအလည္မွာ မွန္မွန္ကန္ကန္ အသံုးတည့္ႏိုင္သည့္ ပညာေရးစနစ္ကို
လိုခ်င္ေနၾကတာ ထင္ရွားလွသည္။<br />
ေရးလိုက္သည့္အေၾကာင္းက ထူးထူးျခားျခား မဟုတ္ပါ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံက
ျပဌာန္းထားသည့္ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာထဲပါသည့္ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို
စိတ္တိုင္းက် သေဘာက်ၿပီး ေရးလိုက္တာသာျဖစ္သည္။<br />
"
ထိုင္းသင္ရိုးညႊန္းတန္းေတြ ေလ့လာရင္းက ဘာသိလာရလဲဆိုေတာ့ ေက်ာင္းသားတေယာက္က
မူလတန္း၊ အလယ္တန္းေလာက္ တတ္ေျမာက္ၿပီးတာနဲ႔တင္ လူ႔ေလာကမွာ လူပီသသ ေနတတ္တဲ့
အေလ့ေတြ ရသြားေစတယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔
အသက္ရွည္ေအာင္ ဘယ္လို ေနထိုင္သြားရမယ္ဆိုတာ သိသြားေစတဲ့ အျပင္
အျခားသူေတြအေပၚ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္မိရင္ က်ေရာက္လာႏိုင္တဲ့ တရားစီရင္မႈ
ဥပေဒအေၾကာင္းေတြပါ အေျခခံကအစ သိထားၾကၿပီ ျဖစ္တယ္၊ အဲဒီအတြက္ မိမိကိုယ္တိုင္
အေပၚမွာလဲ ဥပေဒအရ ကာကြယ္ထားတာေတြ ေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက သိထားတဲ့အတြက္
စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ လံုျခံုမႈကို ခံစားၿပီး ႀကီးျပင္းရတဲ့
သေဘာကို ျမင္ရတယ္။<br />
ကိုယ္အခု ေလ့လာေနတဲ့" Physical Education "
ဆိုတဲ့ ဘာသာရပ္မွာ လူ႔ဘဝကို ဘယ္လိုရတာလဲ၊ အာဒံနဲ႔ဧဝ၊ ၿဗဟၼာႀကီး(၄) ဦး၊
ဒါေတြ မပါပဲ ရိုးရိုးေလးပဲ ရွင္းျပထားတယ္၊ အေဖနဲ႔ အေမပါမယ္။ တျဖည္းျဖည္း
အရြယ္နဲ႔လိုက္ကာ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ
သေဘာတရားေတြ၊ sex နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မသဘာဝ၊ က်ားသဘာဝ ရွင္းျပထားတယ္၊ sexual
abuse နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဥပေဒေတြ အမ်ိဴးမ်ိဴး ရွိတာကို sector အလိုက္
ျပစ္မႈအမ်ိဴးမ်ိဴး ခြဲၿပၿပီး ေထာင္ဒဏ္ ေငြဒဏ္ က်ခံႏိုင္ရတယ္ဆိုတဲ့
အခ်က္ေတြလည္း ပါတယ္၊<br />
ဒီေနရာမွာ အလိုမတူပဲ
လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ က်ဴးလြန္တဲ့ သူကို ေသဒဏ္အထိ အျပစ္ေပးတယ္ဆိုတာပါ ဖတ္ရတယ္။
အသက္(၁၅)ႏွစ္ေအာက္ အရြယ္ေတြအေပၚ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ခဲ့ရင္
ႀကီးေလးတဲ့ ျပစ္ဒဏ္ေတြ ေပးတယ္ဆိုတာ ပုဒ္မေတြနဲ႔ ေသခ်ာေရးထားတယ္၊
က်ဴးလြန္ခံရသူ ေသသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ရင္ က်ဴးလြန္သူဟာ ေသဒဏ္လို႔ တိတိက်က်
ေရးထားတယ္။<br />
ေက်ာင္းမွာ ငယ္စဥ္ကတည္းက ျပစ္မႈ ျပစ္ဒဏ္
ေကာင္းက်ိဴးဆိုးက်ိဴးကို ေျပာျပထားတယ္။ ဥပေဒဆိုတာ မသိလို႔ မျဖစ္ရေအာင္
သိစရာရွိတာ ေပးသိထားတယ္။ ငယ္ရြယ္သူေတြကို အေၾကာက္တရားမရွိေစရ ဆိုေပမယ့္
မဟုတ္တာလုပ္တာကို ေၾကာက္တတ္ေအာင္ တခါထဲ အသိေပးပံုရတယ္။<br />
အဲဒိေနာက္ ကူးစက္ေရာဂါ အေၾကာင္းေတြ၊ ေရာဂါကူးစက္ပံုနဲ႔ ကာကြယ္နည္းေတြ
စနစ္တက် ရွင္းျပထားတယ္၊ အရွည္ႀကီးနဲ႔ စာေလးေလး မဟုတ္ပဲ ေက်ာင္းသားအရြယ္ေတြ
ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိေအာင္ တိုတိုတုတ္တုတ္ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ ေရးထားတယ္၊<br />
အိမ္သံုးေဆးဝါးေတြကို ဘယ္လို စနစ္တက် အသံုးျပဳႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ ေတြနဲ႔ ေသခ်ာ ေရးသားျပ႒ာန္းထားတယ္၊<br />
ကိုယ္ကာယေလ့က်င့္ခန္း အမ်ိဴးအစားေတြနဲ႔တကြ ေလ့က်င့္ခန္းယူျခင္း အက်ိဴးေတြ
တခုခ်င္းစီ ေရးထားတယ္၊ သီခ်င္းဆိုၿပီး ကတဲ့ လြယ္လြယ္ကူကူ
ေလ့က်င့္ခန္းနည္းေတြပါ ပံုနဲ႔တကြ ေရးထားတယ္။<br />
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ Thai
Massage ရဲ့ အက်ိဴးနဲ႔ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း အျဖစ္တြင္က်ယ္လာပံု ေတြ
ျပ႒ာန္းထားတယ္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံတဝွန္းမွာရွိတဲ့ မာဆတ္သင္တန္းေက်ာင္းေတြရဲ့
လိပ္စာေတြ ေသခ်ာျပဳစု ထည့္သြင္းေပးထားတယ္၊ အလယ္တန္းေအာင္လို႔
အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ပညာအျဖစ္ ဆက္သင္ခ်င္က သင္ႏိုင္မယ့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ပါ
တခါထဲ ပါပံုရတယ္။<br /> ထိုင္းသင္ရိုးညႊန္းတန္း အတိုင္း ကိုယ္သင္ဖူးတာ
သခ်ၤာရယ္၊ သိပၸံရယ္၊ အဲဒီဘာသာရပ္ေတြမွာ ျမန္မာသင္ရိုးညႊန္းတန္းနဲ႔
သိပ္မကြာေပမယ့္ တျခား ဘာသာရပ္ေတြက ေတာ္ေတာ္ေလး ကြာတာ သတိၿပဳမိတယ္။
မူလတန္းအဆင့္ကတည္းက အေျခခံ စာရင္းအင္းပညာ ပါတယ္၊ ေဈးစာရင္း ျပဳစုတာ
ေဈးဝယ္တာ ေဈးေရာင္းတာ ပါတယ္။<br /> အတန္းပညာ သင္ယူတတ္ေျမာက္ၿပီးတဲ့အခါ ၂၃နဲ႔ ၄၅ မေျမွာက္တတ္ရင္ calculator နဲ႔ ေျမွာက္ခ်င္ ေျမွာက္ၾကလိမ့္မယ္၊<br />
လူ႔ဘဝကို ဘယ္လိုရပ္တည္မလဲ ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚနဲ႔ တိုင္းျပည္ရဲ့
ဥပေဒေဘာင္အတြင္း အမ်ားနဲ႔ ေနသားတက် ဘယ္လို ေနထိုင္ရမယ္ဆိုတာေတြေတာ့
အမ်ားႀကီး တတ္သြား သိသြားၾကလိမ့္မယ္ထင္တယ္။"<br />
ဒီစာကို ေရးၿပီးေနာက္ပိုင္း ေဆြးေႏြးလာတဲ့ သူတခ်ိဴ႔ရဲ့ စကားသံေတြအရ
ျမန္မာ့ပညာေရးရဲ့ သင္ရိုးညႊန္းတန္းမွာ ပါဝင္မႈ အားနည္းေနတဲ့ စိတ္ပိုင္းနဲ႔
ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တိုးတက္ေစတဲ့ သင္ၾကားနည္းေတြ ပါဝင္ေစခ်င္တယ္ဆိုတာရယ္၊
လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔ အဲဒီအေပၚမွာ အျမတ္ထုတ္မႈေတြ မျဖစ္ေအာင္
သင္ခန္းစာေတြ ထည့္သြင္းေစခ်င္ပံုရၾကတယ္လို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်မိရသည္။ sex နဲ႔
ပတ္သက္လာရင္ မိဘနဲ႔ သားသမီး မေျပာသင့္တဲ့အရာလို႔ လက္ခံထားတာေတြ ၊
အလြန္အမင္း ဖိႏွိပ္မႈေတြ မ်ားတဲ့ အရွက္အေၾကာက္ကို ဦးစားေပးတာေတြ အခုလို
ေခတ္ႀကီးမွာ မရွိသင့္ေတာ့ေပ။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ပညာေရးကေနတဆင့္
သင္ယူသြားရမယ့္အရာေတြမွာ တျဖည္းျဖည္း အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ လူ႔ေလာကထဲ
အမ်ားနဲ႔ သင့္တင့္ေအာင္ လူလူခ်င္း အဆင္ေျပေအာင္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ တတ္ၾကဖို႔
အသိတရားေတြ ရသြားဖို႔ လိုေလသည္။<br />
ေက်ာင္းစာမွာ
ေမးခြန္းတခုအတြက္ ႏွစ္မ်က္ႏွာ သံုးမ်က္ႏွာ ရွိတဲ့ စာေတြ အလြတ္ရေအာင္က်က္၊
စာေမးပြဲမွာ ခ်ေရး ေအာင္သြားၿပီး တတန္းၿပီးတတန္းတက္ကာ အခ်ိန္တန္ဘြဲ႔ရ၊
စာတတ္ေပတတ္ ျဖစ္ၾကၿပီး ပညာမတတ္ခဲ့သူေတြ မ်ားလာပါက တိုင္းျပည္အနာဂတ္
မေတြးရဲစရာပါ။ စာသင္တာ ရာထူးေကာင္းေကာင္းရဖို႔၊ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ား
ရွာႏိုင္ဖို႔ ဆိုသည့္ မ်ိဴးဆက္သစ္ေတြခ်ည္း ျဖစ္လာပါက သာယာေအးခ်မ္းသည့္
လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ ဆိတ္သုဥ္းသြားပါလိမ့္မည္။<br />
ျမန္မာျပည္သား ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသား အားလံုးက ဒီအျဖစ္ေတြကို သိရွိၿပီး
ညံဖ်င္းလွၿပီး ေခတ္မမီေတာ့သည့္ သင္ရိုးညႊန္းတန္းေနရာမွာ ေခတ္စနစ္နဲ႔
ကိုက္ညီသည့္ သင္ရိုးညႊန္းတန္းေတြကို ေနာင္လာမည့္ မ်ိဴးဆက္သစ္ေတြအတြက္
ထားေပးေစခ်င္လွတာေတြ႔ရသည္။ လတ္တေလာ ေျပာင္းလဲေနတာက အတြင္းက်က်မဟုတ္ပဲ
ေျပာင္းေယာင္ေဆာင္ထားသည့္ ဟန္ျပအေျခအေနေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ အားလံုးက
သိေနေပၿပီ။ ျပည္သူကလည္း ေျပာင္းခ်င္ေနတာအသင့္ ဆိုက ျပည္သူနဲ႔အတူ
သတိၱရွိရွိ လိုက္ပါ ေျပာင္းလဲ ႏိုင္ရမည္၊ ေျပာင္းလဲတယ္ဆိုတဲ့
အဓီပၸါယ္စစ္စစ္က မူလအတိုင္း အသြင္အျပင္မရွိေတာ့တာကို ဆိုလိုသည္။ နာမည္ေတြ
လိုက္ေျပာင္းတာ နာမည္သာေျပာင္းမည္၊ အႏွစ္သာရက ဒံုရင္းဒံုရင္းသာ၊
ျပည္သူကအတူလိုက္ပါ ေျပာင္းလဲပါမည္ ဆႏၵျပင္းျပတာကို တာဝန္ရွိသည့္
ျပည္သူ႔အစိုးရက ရဲရဲတင္းတင္း ဦးေဆာင္ ေျပာင္းလဲႏိုင္ပါေစ ေမွ်ာ္လင့္
ဆုေတာင္းေနမိပါေတာ့သည္။<br /> ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-22480067253508158982017-04-30T22:38:00.001-07:002017-04-30T22:38:29.886-07:00" တူယွဥ္ကာတြဲလို႔သာ"၁ရက္ ေမ ၂၀၁၇ခုႏွစ္၊ အတြဲ(၆) အမွတ္(၁၆) <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-RKdIHPUbXgU/WQbJqAKUS-I/AAAAAAAAA4Y/akOvHaYOBtUOMOX046KTqSSaZPZIZqdUwCLcB/s1600/1May%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-RKdIHPUbXgU/WQbJqAKUS-I/AAAAAAAAA4Y/akOvHaYOBtUOMOX046KTqSSaZPZIZqdUwCLcB/s320/1May%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_k">
<br />
တလခြဲ စာေရးနားပါမယ့္အေၾကာင္း
တာဝန္ခံ အယ္ဒီတာထံ ေမးလ္ပို႔ အေၾကာင္းၾကားခဲ့ၿပီး တကယ္တန္းက် (၃)လ ၾကာမွ
စာျပန္ေရးျဖစ္ေလသည္။ ဆရာဝန္ေျပာသည့္ တလခြဲ ဆိုတာ ခြဲစိတ္ၿပီး
ေက်ာက္ပတ္တီးကိုင္ထားတာကို ျဖည္မည့္ အခ်ိန္ ျဖစ္ေလသည္။
ေက်ာက္ပတ္တီးကိုင္ထားသည့္ လက္ကို ျဖည္ၿပီးသည့္ေနာက္ လက္မွာ ပံုသြင္းထားသည့္
အတိုင္း ေထာင္ေထာင္ေလး ျဖစ္ေနသည္။ ဒါကို ပံုမွန္ အေျခအေန ေရာက္ေအာင္
ေလ့က်င့္ခန္း ျပန္ယူရတာမွာ အခ်ိန္အေတာ္ယူရေလသည္။ ယခုစာျပန္ေရးေနခ်ိန္မွာပင္
လက္က အရွင္းေကာင္းေနေသးတာ မဟုတ္ေသး။ ေန႔စဥ္ ေလ့က်င့္ခန္း ယူေနရေသးသည္။<br />
Therapy အခန္းမွာ ေလ့က်င့္ခန္း ယူရင္း ရက္မွ လ
ေရာက္သည္အထိ အတန္ၾကာလာကာ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မေပ်ာက္သည့္ အတြက္ စိတ္ပူၿပီး
ခြဲစိတ္ဆရာဝန္ထံ ျပန္လည္ ျပသည့္အခါ ခြဲစိတ္ထားတာ အားလံုးေကာင္းေၾကာင္းႏွင့္
ျပန္လည္ကုသေရး အခန္းက လက္ေခ်ာင္းေတြကို ေလ့က်င့္ခန္း ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာ
ေျပာျပ လုပ္ျပမွာပဲ ျဖစ္ၿပီး မိမိကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးစား လုပ္ေဆာင္ပါမွ
အေကာင္းပကတိ ျပန္ျဖစ္လာမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပေလသည္။<br />
လက္ကို မေတာ္တဆ ထိခိုက္မိရာက ခြဲစိတ္ကုသခံရၿပီး လက္မလႈပ္ရသည့္အတြက္
အလုပ္မယ္မယ္ရရ ဘာမွ မလုပ္ရပဲ လူမမာလို နားေနရသည့္ အခိုက္ ပံုမွန္လုပ္ေနက်
အလုပ္ေတြကို စိတ္ထဲက လိုက္လုပ္ေနမိေလသည္။ ႀကံုသမွ်ကို စာလံုးေတြႏွင့္
စီကာပတ္ကံုး မေရးရသည့္အခါ စိတ္ထဲကပဲ ေရးရင္း စာမူေတြ တပုဒ္ၿပီးတပုဒ္
ေပၚလာေပမယ့္ အမ်ား ဖတ္ဖို႔ ဂ်ာနယ္ စာမ်က္ႏွာေပၚ မပို႔ႏိုင္ခဲ့။
လက္တဖက္ထဲျဖင့္ ကြန္ျပဴတာကို စမ္းရိုက္ရင္း ဆက္မရိုက္ႏိုင္ပဲ ထားလိုက္ရသည့္
တဝက္တပ်က္ စာမူေတြက တပံုတပင္၊ ေနေကာင္းသည့္အခါ အဆိုပါ စာမူေတြက
အခ်ိန္နဲ႔တေျပးညီ မျဖစ္၍ သံုးမရေတာ့ေပ။<br />
ထိုအေျခအေနေတြကပင္ လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္ႏိုင္တုန္း လုပ္မွ ဆိုသည့္
တြန္းအားကို ပိုရလာေလသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္က မိတ္ေဆြမ်ား၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား
နဲ႔ သမီးေလးေတြ ကိုယ္တိုင္က လူထုေခါင္းေဆာင္ရဲ့ မနားမေန
အလုပ္လုပ္ေနတာေတြကို ၾကည့္ၿပီး" အန္တီစု အေမစု အသက္ႀကီးၿပီ၊
ပင္ပန္းလိုက္တာ ေအးေအးေဆးေဆး နားနားေနေန လုပ္ရင္ေကာင္းမယ္" လို႔
ျပည္ေထာင္စုေန႔က ပင္လံုမွာ က်င္းပသြားတဲ့ အခမ္းအနားေတြ၊
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အားသြန္ခြန္စိုက္ ေတြ႔ဆံုေနတဲ့ ခရီးစဥ္ေတြ
ၾကည့္ၿပီး ဂရုဏာမ်ားစြာနဲ႔ ေျပာၾကတာ ၾကားရတဲ့အခါ အသက္အရြယ္အရ
လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္ႏိုင္တုန္း ႀကံုးလုပ္ေနတာလို႔ လူထုေခါင္းေဆာင္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ တႀကိမ္တခါမွ မဆံုမေတြ႔ စကားမေျပာဖူးပါပဲ
ေသခ်ာတပ္အပ္ ေျပာျပမိေလသည္။ ကိုယ့္အသက္အရြယ္အရ ဒီလို စိတ္ေတြ ျဖစ္လာေသးတာ
တိုင္းျပည္ကို အင္မတန္ခ်စ္လွသည့္ တိုင္းျပည္ကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေစခ်င္သည့္
ကိုယ့္မိခင္အရြယ္ လူထုေခါင္းေဆာင္အေနႏွင့္ ခၽြတ္ျခံုက်ေနသည့္
တိုင္းျပည္အတြက္ လုပ္စရာရွိတာေတြ ရတဲ့ အခ်ိန္အတြင္း လုပ္ႏိုင္သမွ်
လုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ေတြ႔ေနျမင္ေနရင္း သေဘာေပါက္ရတာပဲ ျဖစ္သည္။<br />
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခၽြတ္ျခံုက်ေနသည့္ တိုင္းျပည္ကို ကယ္တင္ဖို႔ လုပ္ရတာ
မလြယ္လွပါလား ဆိုတာ လက္ဒဏ္ရာ ကုရင္းက ႏိႈင္းယွဥ္ေတြးေနမိခဲ့ေလသည္။
တကယ္တန္း ခြဲစိတ္တာက လက္သန္းေသးေသးေလး၊ သို႔ေသာ္ သူ႔ကို လႈပ္မွာဆိုး၍ ဆိုကာ
လက္ေခ်ာင္းငါးေခ်ာင္းလံုးကို ေက်ာက္ပတ္တီးစည္းထားလိုက္သည္။
ေက်ာက္ပတ္တီးစည္းၿပီး တလခြဲၾကာေသာ္ ျဖည္ၿပီးသည့္တိုင္ လက္ငါးေခ်ာင္းစလံုး
ပံုသြင္းထားသည့္ အတိုင္း ေထာင္ေထာင္ေလးေနေနၾကသည္။ ျပန္လည္ေလ့က်င့္ေရး
Therapy အခန္းမွာ တပတ္တရက္ ေလ့က်င့္ခန္းယူ အိမ္မွာ ေန႔စဥ္ ကိုယ္တိုင္
လုပ္ပါမွ အေကာင္းပကတိအစည္းခံရသည့္ လက္ေလးေခ်ာင္းမွာ တျဖည္းျဖည္း
ျပန္ေျဖာင့္လာသည္။ အေၾကာႏွင့္ ပတ္သက္၍ စိတ္ရွည္ရသည္။ သီးခံရသည္။
အတြင္းဒဏ္ရာ ျဖစ္၍ ရွည္ၾကာသည္။ ေရာ့ အင့္ ကု၍ မေပ်ာက္၊ ေဆးေသာက္၍ မေပ်ာက္၊
သက္သာယံုပဲ ရွိမည္။ ဘယ္သူကမွ လုပ္ေပး၍ မရ၊ ကိုယ္တိုင္ႀကိဳးစားမွ ရသည္။
လက္ကို ၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္တိုင္းျပည္အေရးကို သတိရတယ္ဆိုတာ မုသားမဟုတ္။
အမွန္ပင္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပံုသြင္းခံထားရသည့္ ျပည္သူေတြမွာ
ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ပါၿပီ ဆို၍ ေျပာင္းလဲခ်င္သည့္ စိတ္ျဖင့္
ေျပာင္းလဲခဲ့ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္မရွည္ၾက အခ်ိဴ႔က ကန္႔လန္႔တိုက္ၾက၊
အခ်ိဴ႔က ဘာမွမေျပာင္းလဲပါလား ေမးခြန္းထုတ္ၾက ျမင္ေန ဖတ္ေန ၾကားေနရသည္။<br />
အေပၚယံ ေရႊမႈန္ၾကဲသည့္ ေျပာင္းလဲျခင္းေတြကို
လက္ခံခဲ့ရသည့္ အက်င့္ေတြ မေပ်ာက္ေသးပဲ ဘာမွ မေျပာင္းလဲပါလား အေတြးေတြ
လႊမ္းေနၾကသည္။ ဒီေနရာမွာ ျမန္မာလူမ်ိဴးေတြ ေျပာေလ့ရွိသည့္ ဆိုရိုးစကားတခု
အတိုင္း ေျပာရပါက ကာယကံရွင္ထက္ ေဘးလူကပိုျမင္တယ္ ဆိုတာမ်ိဴး ေျပာရမည္ဟု
ထင္သည္။ စာေရးသူတို႔မွာ ျမန္မာလူမ်ိဴး ျမန္မာျပည္သား စစ္စစ္ျဖစ္ေသာ္လည္း
အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေဘးအိမ္မွာ ေခတၱေနေနရသည္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ေရာက္သလဲ
ဘာ့ေၾကာင့္ မျပန္သလဲ ေရးက စာတပုဒ္စာမက ရွိျပန္ေတာ့ ႀကံုမွ ေရးပါအုန္းမည္။
အခ်ိဴပေသာသူေတြက အေဝးကေန ေျပာေနတယ္၊ အေဝးကေန ဘာသိလို႔လဲ သူတို႔က
ဇိမ္က်ေနၿပီးေတာ့ စသျဖင့္ လႈမႈကြန္ယက္မွာ ေရးၾကေဝဖန္ၾကတာ ရွိသည္။
ဘယ္မွာေနေန ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္စားရတာပဲ ျဖစ္သည္။
တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စိတ္ကေတာ့ ဘယ္မွာေနေန ေပ်ာက္မသြားပါ။ ဘယ္မွာေနေန
ကိုယ့္လူမ်ိဴး ကိုယ့္တိုင္းျပည္အတြက္ တတ္အားသေရြ႔ ေရာက္သည့္ေနရာမွာ
လုပ္ေပးေနၾကသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနပါသည္။<br /> ေဘးအိမ္ကေန
ကိုယ့္အိမ္ကို လွမ္းၾကည့္ သည့္အခါ ပိုၿပီး ျမင္တာေလးေတြ ရွိေလသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ မတ္လထဲမွာ မိသားစုကိစၥတခု ရွိ၍ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္ေရာက္ပါသည္။
ယခင္ ၂၀၁၅ခုႏွစ္ႏိုဝင္ဘာလတုန္းက ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲေပးဖို႔ ေရာက္စဥ္ကႏွင့္
ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး ေျပာင္းလဲသြားၿပီ လို႔ ႏႈတ္က ေျပာမိသည္။ ေလဆိပ္အသစ္ႀကီးက
လူဝန္မႈႀကီးၾကပ္ေရးအရာရွိေတြ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ စကားေျပာသည္။ ယခင္ကေတာ့
မ်က္ေမွာင္ေတြႀကဳတ္ၿပီး တခုခုကို အလိုမက်သလို ဘာမွလည္း မေျပာသည့္ အမူအယာေတြ
မရွိေတာ့ပဲ ႏႈတ္သြက္လွ်ာသြက္ ႏႈတ္ဆက္စကား ဆိုလာၿပီ။ စကားမွားလို႔
ေၾကာက္ရတာ မရွိသည့္ လကၡဏာ၊ ရပ္ကြက္ေတြ ေဈးေတြ ေရာက္ျပန္ေတာ့
ေျပာင္းလဲသြားသည့္ မ်က္ႏွာေတြ ေတြ႔ရသည္။ ဒါကေတာ့ ေၾကာက္ရြ႔ံစိုးရိမ္ေနသည့္
မ်က္ႏွာေတြ ျဖစ္မေန။ ဒါကို ကာယကံရွင္ေတြေရာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိရဲ့လား
ေတြးမိသည္။ အရင္က လမ္းကူးလည္း ေၾကာက္ရ ရဲျမင္ ေၾကာက္ရ၊ ယခုက မတရား
လုပ္လို႔မရ ဆိုသည့္ ခံစားခ်က္ ရွိလာဟန္တူသည္။ စိတ္ခံစားခ်က္က
ရုပ္ကိုဟပ္ေနတာလို႔ ဆိုလိုက္ခ်င္သည္။ လူထုေခါင္းေဆာင္ရဲ့ စကားထဲကလို"
ျပည္သူကေၾကာက္ေနရသည့္ အစိုးရ" မဟုတ္တာ ျပည္သူေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ
အရိပ္ထင္ေနတာျဖစ္မည္။<br /> အတြင္းက်က် ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရသည့္
တိုင္းျပည္ရဲ့ အတြင္းေၾကေရာဂါကို ရုတ္တရက္ အေပၚယံေၾကာ ေျပာင္းလို႔မရပါ။
တျဖည္းျဖည္း ေလ့က်င့္ၿပီး ေျပာင္းေပးပါမွ ပံုမွန္အေျခအေန ေရာက္မည္ျဖစ္သည္။
ေလာဘႀကီး၍ မရပါ၊ အေျခခံက ေျပာင္းလဲပါမွ ေရရွည္ အက်ိဴးျဖစ္ထြန္းမည္။
အတြင္းေရာ အျပင္ပါဒဏ္ရာမ်ားစြာ ရရွိထားသည့္ ျပည္သူေတြမွာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ
ေျပာင္းလဲလာမွ အျခား ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြ အေနာက္က တဟုန္ထိုး လိုက္ပါ
ေျပာင္းလဲလာပါလိမ့္မည္။ ကိုယ္တိုင္လည္း ႀကိဳးစားရမည္၊ ေဘးကေန အတူ
ကူညီေပးမည့္ ၊ လမ္းေၾကာင္းေျဖာင့္ေျဖာင့္ေပၚ ေလွ်ာက္ရေအာင္ တြဲေခၚေပးမည့္ ၊
ျပည္သူနဲ႔အတူ ရွိမည့္ အစိုးရႏွင့္ တူယွဥ္ကာသြားဖို႔ ကေတာ့
အထူးလိုအပ္လွသည္။<br /> ျဳပဳျပင္ေနဆဲ ကုသေနဆဲကာလကေတာ့
စိတ္ရွည္ရမည္၊ ေဆးရံုက အခန္းေလးထဲမွာ လက္ကို ေခါက္လိုက္ ဆန္႔လိုက္
ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေပးသည့္ အခါ အသဲခိုက္ေအာင္ နာလြန္း၍ လုပ္ေပးသည့္ ဆရာမကို
ျဖတ္ကနဲ စိတ္တိုမိသည္။<br /> " သူ႔အသားမဟုတ္လို႔ အတင္းလုပ္ေနတာပဲ" လို႔
အေတြးေပၚမိသည္။ ထိုအခ်ိန္ အျပင္ခန္းက ႏိုင္ငံျခားသားတေယာက္က သူ႔မိတ္ေဆြဟု
ထင္ရသည့္ နာ၍ ေအာ္ေနသည့္ လူနာကို ရယ္ေမာ ေျပာေနသည့္ အသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။<br /> " No pain No gain" တဲ့<br />
ခ်က္ျခင္းဆိုသလို စိတ္ထဲလင္းလက္သြားသည္။ အနာခံမွအသာစံရမည္
ျမန္မာစကားပံုလို အခုအခ်ိန္ နာနာေလးေလ့က်င့္ခန္းလုပ္မွ ပကတိအေျခအေန
အျမန္ဆံုး ျပန္ေရာက္မည္ေပါ့။ အခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာသည့္ ဆရာမကို
ၿပံုးျပလိုက္သည္။ ႏို္င္ငံျခားသားႀကီး ေျပာလိုက္သည့္ စကားကို လက္ခံတယ္လို႔
ေျပာလိုက္ေတာ့ ဆရာမက လက္ေခ်ာင္းတြကို ျပန္ခ်ိဴးသည္ ျပန္လွန္သည္။
ခ်ိဴးလိုက္လွန္လိုက္ မ်က္ရည္ထြက္မတတ္ နာတာကို ေက်ာ္ျဖတ္ဖို႔
အားတင္းလိုက္သည္။ လက္ေတြ ျပန္မေကာင္းက ဘာမွ လုပ္လို႔မရ၊ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ
ျဖစ္ဖို႔ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာလုပ္ဖို႔ အဲဒီအခ်ိန္ေလးကို ေအာင့္အည္းသည္းခံဖို႔
ဆံုးျဖတ္ခဲ့လိုက္တာ ျဖစ္သည္။ <br /> ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1162761464542908348.post-47549069352095986422017-04-23T20:45:00.000-07:002017-04-23T20:45:01.797-07:00" ေက်ာခိုင္းေနတဲ့သူ"၂၄ရက္ ဧၿပီ ၂၀၁၇ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္(၁၅) <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-hYPpV-OaJs0/WP10itEjBtI/AAAAAAAAA4E/MSwzf5rNbMoEflEu55E-P3Hjtk5AV4QGACLcB/s1600/24%2BApril%2B2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="243" src="https://3.bp.blogspot.com/-hYPpV-OaJs0/WP10itEjBtI/AAAAAAAAA4E/MSwzf5rNbMoEflEu55E-P3Hjtk5AV4QGACLcB/s320/24%2BApril%2B2017.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_5">
<br />
ေက်ာင္းသားတေယာက္က ေဖ့စ္ဘြတ္
မက္ဆင္ဂ်ာကေန " ထိုင္းက စုန္ခလာပြဲဆိုတာ ျမန္မာဆီက ယူထားတာလား" တဲ့
လွမ္းေမးသည္။ အေရွ႔ေတာင္အာရွႏိုင္ငံေတြထဲက ျမန္မာ၊ ထိုင္း၊ လာအို ၊
ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံတို႔မွာ ေရသဘင္ပြဲ ဆင္ႏႊဲၾကတာ အတူတူပင္၊ ထိုင္းနဲ႔
လာအိုကေတာ့ နာမည္တူသည္။ " စုန္ခလာ( Songkran) " လို႔ပဲ ေခၚသည္။
ျမန္မာေတြကေတာ့ " သႀကၤန္" ၊ သီရိလကၤာက ဟိႏၵဴ တို႔မွာလည္း
ေရသဘင္ပြဲဆိုတာရွိသည္။ ျပကၡဒိန္ႏွစ္အရ ႏွစ္သစ္အကူးအေျပာင္းမွာ
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို ေရသပၸါယ္ကာ အလႈအတန္းမ်ား ျပဳလုပ္ၾကၿပီး အခ်င္းခ်င္း
ေရေလာင္းေရပက္ ျပဳ ၾကသည္တဲ့။ ျမန္မာဆီက စသလားဆိုတာ စာထဲေပထဲ ေသခ်ာေရးထားတဲ့
အေထာက္အထား မေတြ႔ရေပမယ့္ သမိုင္းဆိုင္ရာ ခုနွစ္ အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ လိုက္လံ
တိုက္ၾကည့္က ျမန္မာတို႔က ပုဂံေခတ္ကတည္းက ေရကစားသည့္ အေထာက္အထားေတြ႔ရသည္။
ယဥ္ေက်းမႈခ်င္း ကူးလူးယွက္ႏြယ္သြားတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္လို႔ ေျပာျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ယခုလို ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း ေခတ္ႀကီးမွာ ကမၻာႀကီးက ရြာတရြာလို႔
ဆိုၾကခ်ိန္ ဘယ္ေခတ္မွာ ဘယ္သူ႔ဆီကစစ ယေန႔ ဘယ္သူကပိုၿပီး ထိန္းသိမ္းႏိုင္သလဲ၊
ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္သလဲဆိုတာက ပိုၿပီး အံဝင္ခြင္က် ရွိမည္လို႔ ေတြးမိေလသည္။<br />
အဆိုပါ ေက်ာင္းသားေလးေမးသမွ် တတ္ႏိုင္သမွ်
ေျဖေပးရင္း တဖက္ကလည္း အင္တာနက္ႏွင့္ လက္လမ္းမီရာ စာအုပ္ေတြကို ဆြဲခ်
ရွာေဖြကာ အေထာက္အထားျပဳ ေျဖေပးျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျမန္မာျပည္က
မုန္႔လံုးေရေပၚ၊ မုန္႔ဖက္ထုတ္တို႔ပင္ ထိုင္းဖက္ကို ေရႊ႔ေျပာင္းသူေတြ
လုပ္ကိုင္ေရာင္းခ်ရင္း ထိုင္းမုန္႔ ျဖစ္ေနတာေတြပင္ရွိသည့္အေၾကာင္း
ေျပာျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အႏွစ္(၆၀)ေက်ာ္ ပိတ္ဆို႔တားဆီး ေနရာက
တဖက္ႏိုင္ငံကတဆင့္ လုပ္ကိုင္ရင္း ေျမေပၚေျမေအာက္ေရေပၚေရေအာက္ ရိုးရာေတြ
တဆင့္ခံ ကူးလူးေရာက္သြားတာ ရွိေလသည္။ ထိုင္းေတြ စီးပြားရွာျပစားရာ long
neck လို႔ ေခၚသည့္ ကယန္းလူမ်ိဴးေတြမွာ ျမန္မာ့တိုင္းရင္းသားမ်ိဴးႏွယ္စု
ျဖစ္သည္။ တေန႔ကပဲ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္ သတင္းစာမွာ ကန္ခ်နဘူရီ အရပ္က မြန္တို႔ရဲ့
ေခါင္းေပၚမွာ ေရအိုးတင္ၿပီး ကသည့္ သႀကၤန္တြင္း ေဖ်ာ္ေျဖမႈ ရိုးရာအကအေၾကာင္း
သတင္းတပုဒ္ ဖတ္လိုက္ရသည္။<br />
အဆိုပါ သတင္းရဲ့ ေအာက္က ေကာ့မန္႔မွာ
ႏိုင္ငံျခားသားတေယာက္က သူတို႔က ေတာင္ေပၚသားလား ေမးတာ ဖတ္လိုက္ရသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံ ကန္ခ်နာဘူရီအရပ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေရး၊ ထားဝယ္ က သူေတြ
အမ်ားအျပား အလုပ္လာလုပ္ေနၾကသည့္ အရပ္ျဖစ္သည္။ ယဥ္ေက်းမႈခ်င္းကူးလူးသည္က
သဘာဝေပမယ့္ ထူးဆန္းစြာပင္ ျမန္မာျပည္က တိုင္းရင္းသားမ်ိဴးႏြယ္စုေတြ
ျပည္ပေရာက္ကာ တျခားႏုိင္ငံရဲ့ မ်ိဴးးႏြယ္စု အျဖစ္ ေရာက္ကုန္တာကေတာ့
လံုးဝမျဖစ္သင့္ေသာကိစၥ။<br /> အေမရိကားေရာက္
သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကို ေမရီလန္းျပည္နယ္မွာ ဗမာေတြမ်ားသလား ေမးၾကည့္ရာ
ခ်င္းလူမ်ိဴးေတြ မ်ားတယ္လို႔ ေျပာျပသည္။ တဆက္ထဲ သတိရမိတာ
ေနာ္ေဝႏိုင္ငံမွာလည္း ျမန္မာျပည္သား ႏွစ္ေထာင္ခန္႔ ရွိတာမွာ ခ်င္းလူမ်ိဴးက
(၁၂၀၀) ခန္႔ လို႔ ၾကားဖူးရာ ခ်င္းေတာင္မွာ ခ်င္းလူမ်ိဴးေတြ ရွိပါေတာ့မလား
အေမးကို သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက ဤသို႔ ျပန္ေျဖေလသည္။<br /> " ခင္ေနတဲ့ ခ်င္းတေယာက္ေျပာတာေတာ့ ခ်င္းေတာင္မွာ ခ်င္းမရွိေတာ့ဘူး၊ သစ္ပင္နဲ႔ေက်ာက္တံုးေတြပဲ က်န္တယ္လို႔ ေျပာဖူးတယ္ဟ" တဲ့<br />
လူဦးေရ သန္း(၆၀)ကေန သန္း(၅၀) ေလ်ာ့႔သြားတာ
ေပါ့ေပါ့တန္တန္ေတာ့မဟုတ္၊ တိုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္း
လံုးဝမရွိသည့္အျပင္ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ရပ္တည္ဖို႔ အင္မတန္ခက္ခဲတာ
ေျပာစရာမလို၊ အငတ္ငတ္အျပတ္ျပတ္ ေနရတဲ့ေနရာ ဘယ္သူၾကာၾကာေနႏိုင္ပါ့မလဲ၊
အိမ္အကူလုပ္ေနတဲ့ ေမာ္လၿမိဳင္သူ အိမ္အကူ ကုလားမေလး သူ
ျမန္မာျပည္မွာေနတုန္းက ရွာစားရခက္တာမွ ထမင္းငတ္ခဲ့တဲ့ ရက္ေတြ ျပန္ေတာင္
မေတြးခ်င္ပါတဲ့၊ မ်က္ရည္ေလး တလည္လည္နဲ႔ ေျပာရွာသည္။ အညာေလသံေလးေတြနဲ႔
လာအိုဆိပ္ကမ္းမွာ ေဈးေရာင္းေနတာေတြ႔လို႔ ဘယ္အရပ္ကလဲဆို တပ္ကုန္းကတဲ့ ၊
ဟိုက္ တို႔ႏိုင္ငံအႏွ႔ံ ေဒသစံု လူမ်ိဴးစံု အားလံုး ေဘးအိမ္ေတြ ေရာက္ၿပီး
အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းေနရပါလား စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရသည္။<br />
ၿပီးခဲ့တဲ့လက နာမည္ေက်ာ္ ေရႊႀတိဂံသို႔ အလည္ခရီးသြားျဖစ္ခဲ့သည္။
ထိုင္း-ျမန္မာ- လာအို ေရနယ္နိမိတ္ဆီ ေရာက္ခဲ့ပါသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံဖက္အျခမ္းမွာ နယ္စပ္ၿမိဳ႔ ျဖစ္ေသာ္ၿငား စည္ကားလွသည္။
လံုျခံုေရး၊ လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရး အထူးေကာင္းသည္။ ေရမီး ျပည့္စံုသည္။
တကယ့္ကို စီးပြားရွာသည့္ေနရာေကာင္းတခု၊ ခရီးသြားေတြကို
ဆြဲေဆာင္ထားႏိုင္သည့္ ေနရာျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးထားသည္။ ေရဆိပ္ကေန ေမာ္ေတာ္ျဖင့္
မဲေခါင္ျမစ္ထဲ လိုက္လံစီးလို႔ရသည္။ ဘုတ္ေပၚမွာ ထိုင္းသံဝဲဝဲ
အဂၤလိပ္စကားျဖင့္ ရွင္းျပသူပါသည္။ လူတေယာက္ကို ဘတ္(၂၀၀)၊ ကမ္းမွာ ကပ္ထားတဲ့
ဘုတ္ေတြ ငါးစီးမက၊ ျမစ္ထဲကေန ေရႊႀတိဂံနယ္ေျမ သံုးႏိုင္ငံနယ္နိမိတ္ ထိစပ္ရာ
လိုက္ၾကည့္ရသည္။ ထိုင္းႏွင့္ တဖက္ကမ္းက လာအို၊ လာအိုဖက္လည္း
လႈပ္လႈပ္ရွားရွား၊ ကားေတြ သြားလာေနတာ ေမာ္ေတာ္ေပၚက ျမင္ရသည္။
အေဆာက္အဦေတြအမ်ားအျပားႏွင့္ ေဆာက္လက္စ အေဆာက္အဦေတြ၊ ဘာသာေရးအေဆာက္အဦေတြ၊
စီမံကိန္းလုပ္ေဆာင္ေနသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ေတြ႔ရသည္။ ထိုင္းဖက္လည္း ထို႔အတူ
ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္ တဆူ တည္ထားတာ ထီးထီးမားမား ဖူးေတြ႔ရသည္။<br />
ျမန္မာလို႔ ဂိုက္က လက္ညိႈးထိုးသည့္အခါ
ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႔ေသြ႕တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ အရသာကို ခံစားရသည့္
ျခံုႏြယ္ပိတ္ေပါင္း ဖံုးလႊမ္းေနသည့္ ျမစ္ေဘးက ေတာအုပ္ကေလး၊ လႈပ္ရွားမႈ
လံုးဝမေတြ႔ရ။ လူသူမနီး ေဝးလံေခါင္လွသည္လို႔ ခံစားရသည့္အျပင္ ဒီေနရာဟာ
လည္လို႔မရ၊ ဆင္းလို႔မရ၊ သြားလို႔မရတဲ့အရပ္လို႔ ေျပာစရာမလိုေအာင္ သာသာယာယာ
လႈပ္လႈပ္ရွားရွားမရွိ။ ေက်ာခိုင္းထိုင္ေနသည့္ ကေဝတေကာင္ႏွင့္ပင္ တူေသးေတာ့၊
ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို အေနာက္က ပတ္ၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္တုန္း ႀတိဂံပံု
ၾကက္လ်ာစြန္းနား အေရာက္ ခပ္ေဝးေဝးက အျဖဴေရာင္အေဆာက္အဦႀကီးက
ျမန္မာျပည္ဘက္ျခမ္းက " ကာစီႏိုရံု" ပါတဲ့ ၊ ကိုင္း ျမန္မာဘက္ကေတာ့ ဒီအထိပဲ
၊ဆက္သြားလို႔ မရပါတဲ့၊ ဒီကေန လာအိုဘက္ကို သြားပါမယ္၊ တေယာက္ကို ဗီဇာေၾကး
ဘတ္(၃၀) ေပးၿပီး ဆိပ္ကမ္းကို တက္ရမွာ ျဖစ္သည္။ ေဟာ လာအိုဘက္က
အလုပ္ျဖစ္ပါလား၊ ဘုတ္ေပၚပါလာတဲ့ ဂိုက္က ေမာ္ေတာ္စက္သံ ဆူဆူညံညံၾကားကပဲ
လာအိုနဲ႔ ျမန္မာဘက္ျခမ္းမွာပဲ ကာစီႏိုရံုရွိၿပီး ထိုင္းမွာ မရွိေၾကာင္း ၊
ထိုင္းမွာ ခြင့္မျပဳေၾကာင္း ေျပာျပေနေသးသည္။<br /> ထိုင္းဖက္ကေန
မဲေခါင္ျမစ္ေၾကာတေလ်က္ ဘယ္ဘက္အတိုင္း ျမန္မာဖက္ကို လွမ္းၾကည့္အၿပီး
ေမာ္ေတာ္ကို ျပန္ေကြ႔ကာ ျမစ္တဖက္ကမ္း လာအိုသို႔ အေရာက္ ဆိပ္ကမ္းမွာကတည္းက
ျမန္မာသံေတြ ၾကားေနရသည္။ ဆင္ေျခေလွ်ာေလးအတိုင္း တက္သြားေတာ့
ေဈးဆိုင္ကေလးေတြ၊ ႏိုင္ငံျခားသား ခရီးသြားေတြကို စြဲေဆာင္ထားသည့္
ရိုးရာအထည္ လက္ဝတ္ရတနာ လက္မႈပစၥည္းဆိုင္ေတြ အမ်ားအျပားႏွင့္အတူ ေရႊျပည္နန္း
သနပ္ခါး၊ အဘထရႈေဆး၊ ထြန္းေရႊဝါ အေၾကာေျပလိမ္းေဆး၊ မီလပ္စ္စႏိုး၊
သနပ္ခါးတံုး ေက်ာက္ျပင္ပါမက်န္ ေရာင္းသည့္ ဆိုင္ေလးေတြေတြ႔ရသည္။
သနပ္ခါးေတြေဖြးေအာင္လိမ္းၿပီး ကြမ္းေတြဝါးေနသည့္ ျမန္မာအမ်ိဴးသမီးကေလးကို
ဘယ္အရပ္ကလဲဆို တပ္ကုန္းကတဲ့၊ ေနာက္တေယာက္ ေပ်ာ္ဘြယ္ကတဲ့၊ ေနာက္
ရမည္းသင္းကတဲ့၊ လာအိုဖက္မွာ ရြာေတာင္ျဖစ္ေနၿပီတဲ့၊ အိမ္ေျခ
ငါးေထာင္ဝန္းက်င္ခန္႔ရွိၿပီလို႔ ဆိုေလသည္။ ျမန္မာျပည္ကို အလည္ပဲ
ျပန္ေတာ့သတဲ့၊ လုပ္စားလို႔ ရတဲ့ လာအိုဘက္ျပန္လာေနသတဲ့။ <br />
ကိုယ့္ႏိုင္ငံဘက္ျခမ္းမွာ ဒီလို ဆိပ္ကမ္းေလးကေန သူတို႔လို ေဈးကြက္ကေလး
ဖြင့္လိုက္ရင္ ေရျခားေျမျခား ကိုယ့္ႏို္င္ငံသားေတြ သြားဖို႔မလိုေတာ့၊
ေျခာက္ကပ္တိတ္ဆိတ္ ေက်ာခိုင္းေနေတာ့ ျမန္မာေတြ တဖက္ကမ္း ေရာက္ကုန္သည္။
လာအိုႏိုင္ငံမွာ ေဈးသြားေရာင္းေနရသည္။ ငယ္ငယ္တုန္းက လာအိုဆိုတာ သတင္းေတြမွာ
ျမန္မာကေန ဆန္လႈရျပန္ၿပီ။ ဆားလႈရျပန္ၿပီ " ေအာ္ ဆင္းရဲလွတဲ့ ႏိုင္ငံပါလား"
ေပါ့။<br /> အခုေတာ့လည္း ကုန္းတြင္းပိတ္ႏိုင္ငံ၊ ဘာမွမထြက္တဲ့ ႏိုင္ငံ ၊
ဆားကိုေတာင္ ထိုင္းႏိုင္ငံကေန ဝယ္စားရတဲ့ ႏိုင္ငံ ဒီႏိုင္ငံကို အေျခၿပဳ
အသက္ေမြးေနရပါလား၊ တႏု႔ံနံဳ႔ေတြးေနမိသည္။<br />
ဆိပ္ကမ္းမွာထိုင္ရင္း ျပန္ထြက္မယ့္ ဘုတ္ကို ေစာင့္ရင္းက မျမင့္တျမင္
ျမန္မာျပည္ဘက္ကို ေမွ်ာ္ေငးၾကည့္မိသည္။ ဟိုဘက္လွည့္ေနတဲ့ ဆိပ္ကမ္းႀကီးရယ္
အေနာက္ကို နည္းနည္းေလာက္ ငဲ႔ၾကည့္လိုက္ပါလား၊ သူမ်ားေတြ
ေပ်ာ္တၿပံုးၿပံုးနဲ႔ သြားသြားလာလာ စည္စည္ကားကား ရွိေနတယ္ေလ၊
နဲနဲေလာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ရင္ေလ သူတို႔ ဘာလုပ္ေနသလဲ၊ ေဒသခံေတြ ဝင္ေငြရေအာင္
ဘယ္လို အခြင့္အလမ္းေတြ ေဖာ္ေဆာင္ေနသလဲ ေတြ႔ရမွာသိလား၊
နဲနဲလွည့္ၾကည့္မိရင္ေလ လံုးဝလွည့္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ေပၚလာၿပီး လာပါလာပါ
ေရႊဧည့္သည္ ေခၚစရာမလိုေအာင္ ဧည့္သည္ေတြက လာခ်င္ရွာတာ ေတြ႔ရလိမ့္မယ္၊
အခုေတာင္ အေနာက္ကေန လာလာေခ်ာင္းၾကည့္ေနၾကတာမဟုတ္လား၊ အလုအယက္
စီးပြားရွာစရာမလိုပဲ ခပ္ၿပံုးၿပံုးနဲ႔ အေပၚကေနစီးၾကည့္ဖို႔
အခြင့္အလမ္းေကာင္းေတြ ေတြ႔ရလိမ့္မယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ နဲနဲေလာက္ေတာ့
လွည့္ၾကည့္ပါလို႔ ေက်ာခိုင္းေနတဲ့သူရဲ့ ေနာက္ေက်ာကို လွမ္းၾကည့္ရင္း
စကားေတြ ရြတ္ေနမိေတာ့သည္</div>
</div>
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္http://www.blogger.com/profile/18039695050509302416noreply@blogger.com0