ABSDF(ေျမာက္ပိုင္း)သတ္ျဖတ္မႈမ်ားနွင့္မိခင္တဦး၏ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း - အပိုင္း - ၄ (ဇာတ္သိမ္း)
မနက္၇း၀၀နာရီေလာက္ ခ်စ္္လၻက္ရည္ဆိုင္္သြားၿပီး အစာေျပစားၾကတယ္….ေက်ာ္ျမင့္ကျပန္မေရာက္ေသး ဘူး…..CS သံေခ်ာင္းလည္းမေတြ႕ဘူး ေဆးရံုမွာလို႕ေျပာတယ္…. ဘယ္သူမွမေတြ႕ေတာ့ဘူး…. တရုပ္ေငြနဲ႕ဗမာေငြလဲၿပီးေစ်း၀ယ္ဘို႕ကုန္တိုက္ေတြလိုက္ၾကည့္ၾကတယ္….ခရီးစရိတ္ခ်န္ၿပီး ဗမာေငြ၃၀၀ကို တရုပ္ ေငြနဲ႕လဲတာ ၂၀က်ပ္ရတယ္… စလင္းဘက္တစ္အိပ္၁၅က်ပ္နဲ႕ ထီးတစ္လက္၅က်ပ္၅၀က်တယ္…. အားလံုးေစ်း၀ယ္ၾကၿပီးေတာ့ ၂း၀၀နာရီထိုးၿပီ…..၂း၃၀နာရီမွာ ေရႊလီကတရုပ္ကားနဲ႕ ၾကယ္ေဂါင္ကိုျပန္လာၾက တယ္… ၾကယ္ေဂါင္မွာPASSPORT အပ္ၿပီးဂိတ္ေတြမပိတ္ေသးတာနဲ႕ လာတံုးကအတိုင္း ေစ်းတန္းေတြဘက္ ဗမာျပည္ဘက္ကိုျပန္၀င္လာခဲ့ၾကတယ္….မူဆယ္ေရာက္ေတာ့ လွိဳင္းတက္တည္းခိုခန္းမွာတည္းၾကတယ္…. ကိုေမာင္ေမာင္က မူဆယ္ေထာက္လွမ္းေရးကိုေမးၿပီးမွ လားရွိုးလက္မွတ္၀ယ္မယ္ဆိုၿပီးမူဆယ္ထလရကိုသြားတာ လက္မွတ္မ၀ယ္ပါနဲ႕ဦး မနက္၇း၀၀နာရီသူတို႕နဲ႕လာေတြ႕ပါဦးဆိုလို႕ မူဆယ္မွာ၂ညအိပ္ရတယ္….မနက္က်ေတာ့ ဗိုလ္ႀကီးေအာင္ေက်ာ္ဦးဆိုတာနဲ႕ေတြ႕လို႕ ကေလးေတြမပါတဲ့အေၾကာင္းေျပာတယ္….သူတို႕လည္းပါလာလိမ့္မယ္ ထင္တာ….သူ႕ညီေတြလိုသေဘာထားပါတယ္…စိတ္မေကာင္းပါဘူးလို႕ေျပာတယ္….ေမးစရာရွိတာေမးၿပီး ကိုယ္တို႕ကိုမူဆယ္ေစ်းအထိလိုက္ပို႕တယ္….ေစ်းထဲေလွ်ာက္ၾကည့္ၿပီး တည္းခိုခန္းျပန္နားၾကတယ္….
အန္တီစန္းကဟိုဘက္မွာေရႊလီျမစ္ရွိတယ္… ေတာင္ေတြေတာေတြရွိတယ္…သြားၾကည့္မယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားတယ္… ကိုယ္လည္းအရီနဲ႕ေရႊလီျမစ္ကမ္းေဘး လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး အန္တီစန္းလဲမေတြ႕တာနဲ႕ တည္းခို ခန္းျပန္လာနား….ခဏေနေတာ့မူဆယ္ေစ်းထဲသြားၿပီး စားစရာ…အထည္နဲနဲပါးပါး၀ယ္ၿပီး ျပန္အိပ္တယ္….
ဦးေအးႏိုင္တို႕က ကိုေမာင္ေမာင္အိမ္ကို ၉ရက္၁၀ရက္ေန႕ေလာက္ျပန္ေရာက္မယ္လို႕ေၾကးနန္းရိုက္တယ္. မူဆယ္မွာ ၇.၄.၁၉၉၂ေန႕ထိေနရတယ္...
( ၈.၄.၁၉၉၂ )
မူဆယ္ကေနမနက္ ၅း၃၀ ကားထြက္တယ္….အားလံုးႏြမ္းလွ်ၿပီးျပန္လာၾကတယ္…ကြတ္ခိုင္ေရာက္ေတာ့ ထလရကိုသတင္းပို႕ၿပီးေတာ့ ထမင္း စားၾကတယ္….တစ္လမ္းလံုးမွာစြယ္ေတာ္ေတြေဖြးေနေအာင္ပြင့္တာ အေ၀း ကၾကည့္ရင္ ႏွင္းေတာင္ေတြလားလို႕ထင္ရတယ္….ကြတ္ခိုင္ထမင္းဆိုင္မွာစြယ္ေတာ္ပြင့္ေၾကာ္ခ်က္စားခဲ့ရတယ္.. ေနာက္ေတာ့သိႏၷီကိုျဖတ္ၿပီးလားရွိဳးကို၀င္တယ္….ဆရာမတည္းခိုခန္းမွာဘဲတည္းတယ္…ဆရာမကလည္း အသြား ကတည္းကသိေနေတာ့ ကေလးေတြမပါဘူးလားေမးေတာ့….၀မ္းနဲစြာနဲ႕ဘဲမပါဘူးလို႕ေျဖရတယ္…. ကိုေမာင္ေမာင္ က ေထာက္လွမ္းေရး၉ကိုသတင္းပို႕ရတယ္….ထလ၇ကလည္း ကိုယ္တို႕နဲ႕ေတြ႕ခ်င္တယ္လို႕ေျပာ ေပမဲ့ ကေလးေတြမပါလာလို႕စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာေရာ…ခရီးပန္းၿပီးက်န္းမာေရးမေကာင္းၾကဘူးဆိုလို႕…. မနက္ကိုခရီးဆက္ခြင့္ေပးလိုက္တယ္….
( ၉.၄.၁၉၉၂ )
မနက္၄း၀၀နာရီထၿပီးကားဂိတ္ကိုသြားၾကတယ္….၅း၃၀နာရီမွာလားရွိဳးကစထြက္တယ္…ၿမိဳ႕အထြက္ စစ္ေဆးေရးဂိတ္မွာမဖြင့္ေသးလို႕ေစာင့္ရၿပီးမနက္၇း၀၀နာရီမွကားဆက္ထြက္ရတယ္…ေက်ာက္မဲေရာက္ေတာ့ ထမင္းစားၿပီးဆက္ထြက္ၾကတယ္….သီေပါ…ေနာင္ခ်ိဳေရာက္တယ္….ဂုတ္ထိပ္တံတားကိုအျပန္က်မွဘဲျမင္ရ ေတာ့တယ္…ေမၿမိဳ႕…အနီးစခန္းေရာက္ေတာ့ ကားေရေဆးနားၿပီးဆက္ထြက္တယ္….ေမၿမိဳ႕လမ္းတေလွ်ာက္ စိန္ပန္းျပာေတြပြင့္ေနတာအရမ္းလွတာပဲ….သီခ်င္းထဲမွာပါတဲ့စိန္ပန္းျပာပန္းၿမိဳ႕ေတာ္ဆီဆိုတာနဲ႕ကိုက္ေနတာပဲ.. ေမၿမိဳ႕ကထြက္ၿပီးေနာက္ပုသိမ္ႀကီး….ေနာက္ေတာ့မႏ ၱေလး၀င္လာတာပါဘဲ….လမ္း၃၀မွာဆင္းၿပီး ကိုေမာင္ေမာင္ အိမ္သြားၾကတယ္….အန္ကယ္ႀကီးနဲ႕အန္တီစန္းအမ်ိဳးသားကထြက္လာႀကိဳၾကတယ္….ကိုေမာင္ေမာင္အိမ္သား ေတြပါထြက္လာၾကတယ္….ကေလးေတြမပါမွန္းသိေတာ့ အန္ကယ္ႀကီးတို႕မ်က္ႏွာပ်က္ေနၾကတယ္….ေနာက္မွ အလံုးစံုရွင္းျပရတယ္….ကိုေမာင္ေမာင္အိမ္မွာထမင္းစားၿပီး မႏ ၱေလးထလရကိုသတင္းပို႕ၾကရတယ္…ဘာမွမထူး ျခားတဲ့အတြက္….မနက္ျဖန္ရန္ကုန္ျပန္ဘို႕စီစဥ္ၾကတယ္….မဟာေဇယ်ာဘံုရပ္ကြက္….အန္ကယ္ႀကီးတို႕အေဒၚ အိမ္မွာျပန္အိပ္ၾကတယ္…..
( ၁၀.၄.၁၉၉၂ )
မနက္၅း၀၀နာရီအေရာက္ဘူတာႀကီးသြား….လက္မွတ္တန္းစီ၀ယ္တယ္….သႀကၤန္အထူးရထားနဲ႕မနက္ ၇း၃၀နာရီမွာ မႏ ၱေလးကထြက္တယ္….ေတာေတြေတာင္ေတြေတြ႕တိုင္း သားေတြရွိတဲ့ဆီဘဲ သတိရေနမိတယ္. လမ္းမွာလည္းသႀကၤန္နားနီးေတာ့ တလမ္းလံုးေရပက္ၾကတယ္….ရန္ကုန္ကိုည၁၀း၃၀ေရာက္တယ္….သု၀ဏၰကား မရွိေတာ့ သဃၤန္းကၽြန္းကားစီးၿပီး သူငယ္ခ်င္းဆရာမႀကီးဆီသြားအိပ္ရတယ္….မနက္၆း၀၀နာရီေက်ာင္းသြားေတာ့ အေ၀းကေန ေက်ာင္းကိုေဆးသုတ္ထားတာေတြ႕ေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာသြားတာဘဲ….
ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ဆရာမ၃ဦးလည္းေရာက္လာၾကတယ္…သူတို႕အားလံုးလည္းစိတ္ပူရတဲ့အေၾကာင္း ခုမွဘဲ၀မ္းသာသြားေၾကာင္းေျပာၾကတယ္….အေထြေထြလုပ္သားလင္မယားကလည္း ၀မ္းသာအားရပါဘဲ..သူတို႕ လည္းစိတ္ပူေနတဲ့အေၾကာင္း ေျပာတယ္….ဒါနဲ႕ဘဲဆိုက္ကားငွားၿပီးအိမ္ကိုျပန္လာတယ္….အိမ္ေရာက္ေတာ့ သူတို႕ညီ၊သူတို႕ေမာင္၊သူတို႕အစ္ကို မပါေတာ့အားလံုးမ်က္နွာမေကာင္းၾကဘူး….ကိုယ္လည္းျပန္ပန္းမလွတဲ့အ တြက္စိတ္မေကာင္းဘူး….ကိုယ္ကစၿပီးအိေျႏၵပ်က္ေနရင္ ကေလးေတြပိုစိတ္ထိခိုက္မွာစိုးလို႕ အိေျႏၵဆည္ေနရ တယ္….
ကိုယ္လိုဘဲမိဘေတြအားလံုး ျပန္ပန္းမလွတဲ့အတြက္ အိမ္ေရာက္ရင္ဘယ္လို ေျဖရပါ့နဲ႕ စိတ္ေမာလူေမာ ရွိေနၾကတယ္…ကိုယ္တို႕မိဘေတြရဲ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ ကမၻာ႕ၾကက္ေျခနီ ( သို႕ ) လြတ္လပ္ေသာအဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုခုကအျမန္သြားေရာက္ၿပီး ကယ္တင္ပါမွ သားသမီးေတြလြတ္လပ္ခြင့္ရၿပီး မိဘနဲ႕အျမန္ေတြ႕ရမယ္…အဖြဲ႕ အစည္းေတြအျမန္သြားေရာက္ ကယ္ယူေရးအတြက္ မိဘတိုင္းဘုရားမွာအထပ္ထပ္ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႕သေန ရတယ္ …..
ကေလးေတြအားလံုးအျမန္ဆံုးမိဘရင္ခြင္( သို႕ ) ၿငိမ္းခ်မ္းေသာရင္ခြင္သို႕ ျပန္လည္ေရာက္လာပါေစလို႕ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ရပါတယ္……
( ၆.၄.၁၉၉၂ ) ဟု အစတြင္ ျပန္ျဖည့္ေပးပါခင္ဗ်ာ။
ReplyDeleteျဖည့္လိုက္ပါဘီ၊ ok
DeleteWe are very sad this about with your family. We will waiting that for the justice.
ReplyDelete