ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္: ABSDFေျမာက္ပိုင္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ားႏွင့္မိခင္တစ္ဦး၏ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း-အပိုင္း(၁) by Ko Lin Wai Aung on Tuesday, March 6, 2012 at 6:00pm · ( ၃.၃.၁၉၉၂ ) ဒီေန႕ဒီရက္ဟာျဖင့္ ကိုယ့္အဖို႕ ဘယ္လိုမွေမွ်ာ္မွန္း မထားမိခဲ့တဲ့ အရာတခုကို ေတြ႕ၾကံဳရလိမ့္မယ္လို႕ မထင္မိခဲ့ပါဘူး။နံက္၉နာရီအေရာက္ အလက(၄) ကို စတုတၳတန္းအေျဖလႊာစစ္ေဆးဘို႕ အတြက္အိမ္က ထြက္လာခဲ့တယ္…ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ကိုယ္ စစ္ေဆးရမဲ့ ENGLISH ဘာသာရပ္အတြက္ နံပါတ္၁+၂+၃ ကိုစစ္ေဆးရတယ္….ဒီေန႕မွာလဲေက်ာင္းအလုပ္ေတြက ဆံုေနေတာ့..ဒီကၿပီးရင္ အေျခခံပညာသြားဘို႕ ခ်ိန္းထား တာလဲရွိတာနဲ႕ ကိုယ္စစ္ရမဲ့နံပါတ္ေတြအၿပီးစစ္ေဆးၿပီးရင္ ေန႕လည္တစ္နာရီေလာက္ အေျခခံပညာသြားဘို႕ အုပ္စုေခါင္းေဆာင္ ဆရာမႀကီးကိုခြင့္ပန္လိုက္တယ္….ဆရာမႀကီးကလည္း ခြင့္ျပဳတယ္… ဒါနဲ႕ေန႕လည္တစ္နာရီမွာကိစၥၿပီးၿပီမို႕ ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴးရံုးကို ဆိုက္ကားနဲ႕ထြက္လာလိုက္တယ္… ရံုးေရွ႕လဲေရာက္ေရာ ကိုယ့္ေက်ာင္းကအေထြေထြလုပ္သားနဲ႔ အမက(၁၆)ကအေထြေထြလုပ္သား(၂)ေယာက္ ထိုင္ေနတာေတြ႕ရတယ္…ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းဘဲကိုယ့္ေက်ာင္းက အေထြေထြလုပ္သားက ဆရာမႀကီးအိမ္က စာလာေပးတယ္ဆိုၿပီး စာထုတ္ေပးတယ္… အိမ္ကစာေပးလာတယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ရင္ထဲထိတ္သြားတာေပါ႕… စာကိုထုတ္ဖတ္လိုက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ဆရာမႀကီးက ေရးေပးလိုက္တဲ့စာ…အိမ္မွာဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ေနလို႕ အျမန္ျပန္လာဘို႕….ေနာက္ၿပီးသားကိစၥဆိုတာလဲပါတယ္… ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိတဲ့ သားဆီကလူႀကံဳလာတယ္ဆိုေတာ့ ၀မ္းသာအားရနဲ႕ ဆိုက္ကား ငွားၿပီး အိမ္ကိုအျမန္ဆံုးျပန္လာတယ္…ရံုးကိုလဲကိုယ့္အေထြေထြလုပ္သားနဲ႕ဘဲ အေျခခံပညာမသြားေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာခိုင္းလိုက္တယ္….အိမ္ကိုကားစီးသြားရင္တစ္က်ပ္ပဲကုန္မယ္ဆိုတာ သိရဲ႕သားနဲ႕ ကားေစာင့္ရင္ႀကာမွာစိုးလို႕ ဆိုၿပီး ဆိုက္ကားငွားစီးသြားတာ… ဆိုက္ကားကလဲေႏွးလိုက္တာ….ေရာက္ခ်င္ေဇာနဲ႕ဆင္းၿပီးေတာင္ ေျပးခ်င္စိတ္ ေပါက္လာတယ္…ေနာက္မွဘဲ အခ်ိန္တန္ေတာ့ေရာက္မွာဘဲဆိုၿပီး ႀကိတ္မွိတ္ၿပီးလိုက္လာတယ္… ဒါနဲ႕အိမ္နားေရာက္လာတယ္…အိမ္ကိုအျမန္ေျပး၀င္လာတာေပါ႕… အိမ္ထဲကိုမ၀ံ့မရဲနဲ႕၀င္လာေတာ့ ကိုယ့္အမ်ိဳးသားနဲ႕ ဧည့္သည္(၂)ေယာက္ေတြ႕ရတယ္…ကိုယ္ကလဲ ကိုယ့္အမ်ိဳးသားကို ရွင္ကဘယ္လိုရာက္ေနတာလဲေမးေတာ့ မင္းရဲ႕သမီးစုနႏၵာလြင္ ဖုန္းဆက္လို႕ ျပန္လာရတာတဲ့. ကဲမင္းသားေရးလိုက္တဲ့စာဖတ္အံုးဆိုေတာ့ ဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္ကို ႏွဳတ္မဆက္မိဘဲ စာကိုအေလာတ ႀကီး ဖတ္လိုက္တယ္… စာထဲမွာက…အေဖနဲ႕အေမတဲ့…ကၽြန္ေတာ္ဟာ န၀တ ေထာက္လွမ္းေရးလုပ္မိလို႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေက်ာင္း သားတပ္မေတာ္က ဖမ္းထားပါတယ္တဲ့…အဲဒါ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အသက္ရွင္ေရးအတြက္ အေဖနဲ႕အေမ တေယာက္ ေယာက္လာေရာက္္အာမခံၿပီးေခၚမွ အသက္ခ်မ္းသာရမွာလို႕ သူရွိရာတပ္စခန္းကို အျမန္ဆံုးလိုက္လာဘို႕ ေခၚတဲ့ စာျဖစ္ေနတယ္… ဒါနဲ႕ကိုယ္လဲအရမ္းကို စိတ္ေတြထူပူလာၿပီး ဒီစာကိုဘယ္လိုရတာလဲ…ဘယ္သူကေပးလိုက္တာလဲ ေမးေတာ့… ေစာေစာကဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္ထဲက ကိုေမာင္ေမာင္ဆိုတဲ့သူက သူၿပီးခဲ့တဲ့ဇႏၷ၀ါရီလက သူ႕ညီလဲ အဲဒီထဲေရာက္ေနတာ အရဲစြန္႕သြားတာ ဟိုေရာက္ေတာ့ေက်ာင္းသား(၈၀)ေက်ာ္ကိုဖမ္းထားၿပီး န၀တ ေထာက္ လွမ္းေရးလို႕စြပ္စြဲၿပီးေတာ့ (၁၅) ေယာက္ကိုသတ္လိုက္ၾကတယ္…က်န္တဲ့(၆၅)ေယာက္ထဲက စီစစ္ၿပီး မိဘလက္္ ထဲျပန္အပ္သင့္တဲ့သူကို ျပန္အပ္မယ္…သူတိုနဲ႕လက္တြဲရမယ့္လူကို ဆက္ၿပီးလက္တြဲမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ သူ႕ညီအပါ အ၀င္ ကၽြန္မတို႕မိဘ(၆)ဦးနဲ႕ ေပါင္း(၇)ဦးကိုေခၚေပးပါဆိုလို႕ ဒီစာနဲ႕အတူလာရတဲ့အေၾကာင္း စခန္းကို(၂၀)မတ္ အေရာက္သြားရမဲ့အေၾကာင္း လိုက္မယ္ဆိုရင္လဲမႏ ၱေလးကို (၁၂.၃.၉၂) အေရာက္လာဘို႕အေၾကာင္း ေျပာၿပီး သူ႕လိပ္စာနဲ႕ သူ႕ကိုမယံုမွာစိုးလို႕ မႏ ၱေလးေထာက္လွမ္းေရးကဗိုလ္ႀကီးနာမည္နဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ကိုေပးတယ္… လွမ္းၿပီးေမးၾကည့္ပါတဲ့…ေနာက္ၿပီးလိုက္မယ္ဆိုရင္ ကေလးေတြအတြက္အ၀တ္အစား ကိုယ္တို႕လိုက္မဲ့ သူေတြအတြက္ အေႏြးထည္ ေျခအိပ္ လက္အိပ္ ေခါင္းစြပ္ကစ လံုလံုေလာက္ေလာက္ယူခဲ့ဘို႕ အေၾကာင္းနဲ႕…. ရန္ ကုန္ကကိုယ္နဲ႕ဘ၀တူလိပ္စာေတြလဲေပးခဲ့တယ္…ကိုယ္လဲဒါျဖင့္ နယ္ေျမေထာက္လွမ္းေရးကို သတင္းပို႕မွွျဖစ္မယ္ဆိုေတာ့ ရပါတယ္ပို႕ပါတဲ့…သူလဲအားလံုးကိုသတင္းပို႕ၿပီးမွ လာတာပါလို႕ေျပာတယ္… အဲဒီလိုေျပာေနတံုးမွာဘဲ နယ္ေျမေထာက္လွမ္းေရးက (၂)ေယာက္ေရာက္လာၿပီး ဧည့္သည္(၂)ေယာက္ ကိုအက်ိဳးအေၾကာင္းေမးေတာ့ ကိုေမာင္ေမာင္က သူသြားခဲ့ရပံုနဲ႕ ခုထိအေျခအေနကိုရွင္းျပတယ္…ဒါနဲ႕ကိုေမာင္ ေမာင္တို႕ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ကၽြန္မသားစာကိုပါယူသြားၿပီး ကားနဲ႕ေခၚသြားတယ္…ဒါနဲ႔ဘဲကိုယ္လဲ ကိုေမာင္ေမာင္နဲ႕ စကားသိပ္မေျပာလိုက္ရဘူး….ေခၚသြားတယ္ဆိုေတာ့စိတ္ထဲမွာထင့္ေနတာေပါ႕…လိမ္တဲ့လူဆိုရင္ေတာ့ ဘာျဖစ္ ျဖစ္ေပါ႕ ….ေစတနာနဲ႕လာတဲ့သူေတြဆိုရင္အားနာစရာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီေပါ႕…ဆိုၿပီးစိတ္မေကာင္းဘူးေပါ႕ေလ… ဒါနဲ႕ကိုယ္တို႕လင္မယားႏွစ္ေယာက္ပဲက်န္ေတာ့ …ကဲ မင္းဘဲလိုက္ရမွာ…မင္းသားကိစၥဘဲ…ငါ့ေတာ့ကို ေမာင္ေမာင္က မလိုက္ရဘူးေျပာတယ္…ဒါနဲ႔ကိုယ္လဲလိုက္မယ္လို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္…ကဲ ကိုယ္လိုက္ရင္ ကိုယ့္ ကိုဟိုဘက္ကသူပုန္က သတ္ပစ္ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ …မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ…သတ္ပစ္လဲသတ္ပစ္…ဖမ္းလဲဖမ္းပါ ေစ…ငါ႕သားအသက္ရွင္ေရးအတြက္ သြားကိုသြားမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္… အဲဒါနဲ႕ဘဲ ကန္ဘဲ့လမ္းက အန္ကယ္ႀကီးေရာက္လာတယ္… စာလာတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းနဲ႕ သြားရင္အား လံုးတိုင္ပင္ၿပီး သြားၾကဘို႕လာေျပာတယ္…၀ဏၰေဇာ္အိမ္ကိုလာရွာတာ မေတြ႕ေသးတဲ့အေၾကာင္းေျပာတယ္… ကိုယ္လဲသူတို႕ ဇီးကြက္မွတ္တိုင္နားမွာ ေနတဲ့အေၾကာင္း သြားေျပာေပးမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာလိုက္တယ္…အန္ကယ္ႀကီးတို႕က ေဖေဖၚ၀ါရီလမတိုင္ခင္ကတည္းက သိေနတယ္ဆိုတာ ေနာက္မွသိရတယ္. ကိုေမာင္ေမာင္လဲ သာယာ၀တီနဲ႕ပဲခူးကမိဘေတြဆီ ဆက္ၿပီးသြားရမွာဆိုတဲ့အေၾကာင္း သိရတယ္… စာရတဲ့ေန႕ကကိုယ္တို႕လင္မယားႏွစ္ေယာက္ မအိပ္ႏိုင္ၾကဘူး….သားဆီကစာအေၾကာင္းဘဲစဥ္းစားေနၾကတယ္.. စစ္တပ္ကဘဲဖမ္းမိလို႕ နယ္စပ္တေနရာကေနေခၚၿပီး မိဘထံျပန္အပ္ဖို႕လား…ABSDF ကဖမ္းထားတာဆိုေတာ့… ကိုယ့္သားကစၿပီးလွဳပ္ရွားကတည္းက ေက်ာင္းသားဖက္က ဒီမိုကေရစီရရွိဘို႕အတြက္ ဆႏၵျပပြဲေတြမွာပါတယ္.. ပါတီေထာင္ၿပီးဒုဥကၠ႒လုပ္တယ္…ေနာက္ န၀တ အစိုးရကဖမ္းမွာစိုးလို႕ တိမ္းေရွာင္ေနတယ္ဆိုတာ ဘဲ သိတယ္…ဘယ္ေနရာေရာက္ေနလဲဆိုတာမသိဘူး…ဒါေပမယ့္ သူတို႕ဟာ န၀တ ဆန္႕က်င္ေရးလုပ္တဲ့သူေတြဆို ေတာ့ ေတာတြင္းတေနရာေရာက္ေနမွာဘဲလို႕ထင္တယ္…ႏွစ္ကလည္း(၂)ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီဆိုေတာ့ သူ႕အတြက္ စြန္႕ လႊတ္ၿပီး ပူပန္ေသာကေတြကို ဘုရားနဲ႕ေျဖၿပီးေနရတယ္… ဘုရားဖက္ေတာ့ အသက္ရွည္ဆိုသလို ကိုယ္လဲ အရင္ ကလို တပိန္ပိန္ တလိန္လိန္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး…..က်န္းမာေရးေကာင္းၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာမႈရေနတာေပါ႕ေလ… တေန႕ေတာ့မေသရင္ျပန္ေတြ႕ရမွာဘဲလို႕ ယူဆၿပီးစိတ္ေျဖေနရတယ္…ေဗဒင္တို႕အၾကားအျမင္တို႕ေမး လိုက္ရင္လည္း အသက္ရွင္လွ်က္ရွိတယ္…မၾကာခင္သတင္းစကားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစအဆက္အသြယ္ရမယ္… လို႕ေဟာထားေတာ့ ငါ႕သားေတာ့မေသေသးဘူး လို႕ဆိုၿပီး စိတ္ကိုေျဖေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီစာကိုရလာေတာ့ အိပ္မ ေပ်ာ္ စားမ၀င္နဲ႕ တိုင္ပင္လိုက္ ေဆြးေႏြးလိုက္နဲ႕ အဲဒီညကအခ်ိန္ကုန္တာပါဘဲ…. သူ႕အစ္မႀကီးရွိတဲ့ ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္ကိုသြားေျပာခိုင္းလိုက္ေတာ့ ၀မ္းသာလြန္းလို႕ သူလာခဲ့မယ္ဆိုတာေျပာလိုက္ တယ္… သတင္းအစအနေပ်ာက္ေနတဲ့သားဆီက စာေလးတေစာင္ ေရာက္လာလို႕ တအိမ္သားလံုး ၀မ္းသာမဆံုး ေတြးေတာမဆံုး ျဖစ္ေနရတယ္…. ( ၄.၃.၁၉၉၂ ) ကိုယ္တို႕ေက်ာင္းကလည္း မပိတ္ေသးေတာ့ စိတ္ေတြလွဳပ္ရွားေနေပမယ့္ ေက်ာင္းကိုသြား ရံုးကိုသြားေနရ တယ္…ရံုးမွာလဲဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကိစၥကရွိေနေသးေတာ့ ရံုးကိုအၿမဲသြားေနရတယ္…ကိုယ့္ကိစၥလဲလုပ္ရင္း၊ေက်ာင္းကိစၥလဲ လုပ္ရင္း ေပါ႕ေလ… ရံုးေရာက္ေတာ့ အစ္မႀကီးလိုခင္တဲ့ ဆရာမႀကီးကိုေျပာျပေတာ့ ညကBBC ကလည္းေက်ာင္း သားေတြအေၾကာင္း အသံလႊင့္တဲ့အေၾကာင္းေျပာေတာ့ ပိုၿပီးစိတ္ပူေနတာေပါ႕….ကိုေမာင္ေမာင္ျပန္လာတာက ၾကာၿပီဆိုေတာ့ ဒီၾကားထဲမွာမ်ား သတ္မ်ားသတ္ပစ္လိုက္ၿပီလား….အသက္မွရွိေသးရဲ႕လားနဲ႕ပူေနရတာေပါ႕… အမ်ိဳးသားကလည္း သူရံုးမသြားခင္ ဗဟိုေထာက္လွမ္းေရးကဗိုလ္မွဴးတစ္ေယာက္နဲ႕ ဗိုလ္ႀကီးတစ္ေယာက္ လာတဲ့အေၾကာင္း….ဒီစာကိုရတဲ့အတြက္သြားပါလို႕မတိုက္တြန္းေၾကာင္း…..မသြားပါနဲ႕လို႕လဲမေျပာလိုေၾကာင္း… လူမႈေရးကိစၥျဖစ္ေနေတာ့ သူတို႕အေနနဲ႕ဘာမွမေျပာလိုေၾကာင္း တကယ္လို႕သြားမယ္ဆိုရင္လည္း သူတို႕ဆီကို သတင္းပို႕ပါလို႕ ေျပာသြားတဲ့အေၾကာင္းနဲ႕ NATIONS သတင္းစာမွာ - ကၽြန္မတို႕ကေလး( ၇ ) ေယာက္ထဲက(၃) ေယာက္နဲ႕ တစ္ျခားကေလး(၂)ေယာက္ (၅) ေယာက္ပံုပါလာၿပီး ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕လုပ္ရပ္ကို ေရးထားတဲ့ အေၾကာင္း ဓာတ္ပံုလည္းျပတယ္တဲ့…အဲဒီထဲကမိန္းကေလးက အန္ကယ္ႀကီးသမီးျဖစ္ေနတယ္… ဒါနဲ႕ကိုယ္တို႕လင္မယားလည္း…မအိပ္ႏိုင္မစားႏိုင္နဲ႕ သားရဲ႕စာသားရဲ႕ကိစၥကိုဘဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးထင္ေၾကးေတြ ေပးၿပီး တစ္ညကုန္ရေတာ့တာပါဘဲ…. (၅.၄.၁၉၉၂)-ဗုဒၶဟူးေန႕ ဒီေန႕မွာလည္း ရံုးနဲ႕ေက်ာင္းကိုဘဲဆက္သြားေနရတယ္…အမ်ိဳးသားကိုလည္းသြားဘို႕ကိစၥ ၀ိုင္းၿပီးေငြရွာ ေပးဘို႕ေျပာတယ္…သူလည္းမရွာတတ္ဘူးတဲ့…ပိုက္ဆံမရွိရင္ မသြားနဲ႕လို႕လည္းေျပာျပန္ေရာ…ဒါနဲ႕ကိုယ္လည္း ေက်ာင္းနဲ႕ရံုးကိုသြားတယ္…. အဲဒီေန႕လုပ္သားသတင္းစာထဲမွာ မကဒတ(မပ)ကေက်ာင္းသား(၈၀)ဖမ္းၿပီး န၀တ ေထာက္လွမ္းေရးလို႕ စြပ္စြဲထာတဲ့အေၾကာင္း (၁၅)ဦးကိုသတ္ၿပီး က်န္တဲ့သူေတြကို မိဘဆီအပ္မည့္သူနဲ႕ သူတို႕နဲ႕ျပန္လက္တြဲမည့္သူ ေတြကိုစီစစ္ေနတယ္ ဆိုတဲ့သတင္းလဲဖတ္ၿပီးေရာ ရံုးကခြင့္ယူထားတဲ့လူက သူ႕သားအတြက္အရမ္းစိတ္ပူသြားၿပီး ရံုးသြားတက္တယ္…ညေနက်ေတာ့ ေငြ၃၀၀၀က်ပ္ ကိုယ့္ကိုလာေပးတယ္… ငါ႕သားဆီလိုက္သြားျဖစ္ေအာင္လိုက္သြားတဲ့…သားကိုအပါေခၚလာခဲ့ဆိုၿပီးမွာတယ္… အဲဒီေန႕မွာဘဲ မနက္ပိုင္း ၀ဏၰေဇာ္အေမ ေဒၚရီရီခင္ဆီသြားေတာ့ သူအေတာ္အံ့ၾသေနတယ္…ကိုယ္ကသာ သူ႕သားပါမွန္းသိတာကိုး…သူကကိုယ့္သားပါမွန္းမသိဘူး….ဒါနဲ႕လိုက္ဘို႕မလိုက္ဘို႕ေမးေတာ့ ေဆြမ်ိဳးတစ္ခိ်ဳ႕က မလိုက္နဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္းလိုက္သြား…သမီးကလည္းမလိုက္ေစခ်င္ဘူး…ေငြေရးေၾကးေရးကလည္းရွိေသးတယ္ တဲ့…ကိုယ္ပါမွန္း လိုက္မယ္မွန္းသိေတာ့ သူလိုက္မယ္တဲ့…အစကေတာ့မသိတဲ့သူေတြနဲ႕ သြားရမွာဆိုေတာ့ သူလိုက္ဘို႕စဥ္းစားေနရတယ္တဲ့…ကိုယ္လည္းသူပါတယ္ဆိုေတာ့ အားရွိသြားတာေပါ႕….လမ္းမွာဘာကိစၥဘဲျဖစ္ ျဖစ္ ကိုယ္နဲ႕တိုင္ပင္ေဖၚရတာေပါ႕…. ညေနက်ေတာ့အန္ကယ္ႀကီးတို႕လင္မယားေရာက္လာၾကတယ္…အတူသြားရမဲ့လူေတြရင္းႏွီးေအာင္လို႕ ဆိုၿပီး ေခၚလာတဲ့အေၾကာင္းနဲ႕ သားေတြသမီးေတြေရးေပးလိုက္တဲ့စာကို လဲလွယ္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ လက္ေရးမတူ ေပမယ့္ စာသားကတစ္ပံုစံတည္းျဖစ္ေနတာေတြ႕ရတယ္… ဒါဆိုေတြးရတာေပါ႕ေလ…အၾကပ္ကိုင္ၿပီးေရးခိုင္းတာ လား လို႕ေတာ့ မိဘေတြကေတြးၾကတာေပါ႕… မိဘတိုင္းကသားသမီးေတြဟာ ဘာအတြက္လုပ္တယ္ဆိုတာ သိတာဘဲ…ဒီလို န၀တ ေထာက္လွမ္းေရး လုပ္တယ္လို႕ ေရးထားတာ လိမ္ညာၿပီး ေရးတယ္ဆိုတာ အားလံုးကသိေနၾကတယ္…သူတို႕ရဲ႕အသက္ေဘး ေၾကာင့္ေရးရတာဆိုတာကိုလည္း ေတြးမိပါတယ္… သြားဘို႕ရက္ကိုလည္း ( ၁၁.၃.၁၉၉၂ ) ရက္ေန႕သြားဘို႕ဆံုးျဖတ္ထားၾကတယ္…သားသမီးေတြကိုပထမ ေမြးဖြားစဥ္က ေဆးရံုမွာအသက္စြန္႕ၿပီးေမြးခဲ့ရသလို ခုလဲသားသမီးေတြကို ဒုတိယအႀကိမ္ေမြးဖြားေပးၾကရမွာ ျဖစ္ တဲ့အေၾကာင္း ဒီတစ္ခါေမြးဖြားရတာက ပထမအႀကိမ္ေမြးဖြားတာထက္ ခက္ခဲၿပီး ပိုၿပီး အသက္စြန္႕ရမွာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ၾကတယ္… ကိုယ္ကလည္းမႏ ၱေလးကို လံုး၀မေရာက္ဖူးေတာ့ အန္ကယ္ႀကီးတိုနဲ႕တဲတာကအစ ေနတာအဆံုး အတူ လိုက္မယ္လို႕ေျပာလိုက္တယ္…အန္ကယ္ႀကီးကလက္မွတ္၀ယ္တဲ့အခါ အထက္တန္းလက္မွတ္၀ယ္မယ္လို႕ ေျပာသြားတယ္…ကိုယ္တို႕ကေငြေရးေၾကးေရးကသူတို႕ေလာက္အစဥ္မေျပေတာ့ ရိုးရိုးတန္းကဘဲလိုက္မယ္လို႕ ေျပာလိုက္တယ္… အဲဒီအေၾကာင္း အမ်ိဳးသားျပန္လာေတာ့ေျပာျပတယ္… သူက အထက္တန္းကဘာမွပိုကုန္တာ မဟုတ္ဘူး… အထက္တန္းကဘဲသြားဆိုလို႕အထက္တန္းကဘဲယူဘို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္.. ( ၆.၃.၁၉၉၂ ) နဲ႕ ( ၇.၃.၁၉၉၂ ) မွာေတာ့ ေက်ာင္းကိစၥ ရံုးကိစၥနဲ႕ဘဲအခ်ိန္ကုန္တယ္…ေက်ာင္းကဆရာမ ေတြကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာၿပီး လႊဲစရာရွိတာလႊဲ မွာစရာရွိတာမွာနဲ႕ဘဲအခ်ိန္ကုန္သြားတယ္…အိမ္ျပန္ေရာက္ ေတာ့လည္း ကိုယ့္ဓာတ္ပံု(၃)ပံု သားအတြက္ဓာတ္ပံုစီစဥ္ရတယ္…သားအတြက္လိုင္စင္ဓာတ္ပံုကမရွိေတာ့ ေက်ာင္းမွာ စာအုပ္ထုတ္တဲ့ကဒ္ျပားကပံုကိုဘဲကူးယူရတယ္…ကူးလဲၿပီးေရာ ဓာတ္ပံုေပၚမွာ လုပ္သားေကာလိပ္လို႕ ပါေနတာ ကူးလိုက္ေတာ့ လုပ္သားကပ်က္ၿပီး တပ္သားလို႕ေပၚေနတယ္…အလိုလိုကမွ န၀တ ေထာက္လွမ္းေရး လို႕စြပ္စြဲေနရတဲ့အထဲ ဓာတ္ပံုမွာတပ္သားလို႕ပါေနေတာ့ ကတ္ေက်းနဲ႕ညွပ္ပစ္လိုက္ရတယ္… ( ၈.၃.၁၉၉၂ ) ဒီေန႕မွာေဒၚရီရီခင္အိမ္သြားၿပီး လက္မွတ္၀ယ္ဘို႕ကိစၥရွိတာေၾကာင့္ အန္ကယ္ႀကီးအိမ္(3/C )ကန္ဘဲ့ကို သြားေတာ့ ကိုယ္တို႕ေရွ႕မွာတင္ ကားတစ္စီး၀င္သြားတယ္…အထဲေရာက္ေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းကဧည့္သည္ (၂)ေယာက္ လည္းေရာက္ေနတယ္…အားလံုးတိုင္ပင္ၾကၿပီး ဟိုေရာက္ရင္ ဘယ္လိုေျပာ ဘယ္လိုေန ဆိုတာေတြ ကိုအန္ကယ္ႀကီးကေျပာျပတယ္…စမ္းေခ်ာင္းကေဒၚျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႕သားအမိလည္း လိုက္မယ္လို႕သိရတယ္… လက္မွတ္ကို မနက္ျဖန္မနက္၀ယ္ရေအာင္ ဘူတာႀကီးမွာဆံုဘို႕ခ်ိန္းခဲ့ၾကတယ္… ၿပီးေတာ့မွကိုေမာင္ေမာင္တဲတဲ့ျမကန္သာဟိုတယ္ကို ေဒၚရီရီခင္နဲ႕သြားခဲ့ၾကတယ္…မေတြ႕ခဲ့ရလိဳ႕စာေရး ထားခဲ့ရတယ္…ည၉နာရီဖုန္းထပ္ဆက္မွေတြ႕ရတယ္…ကိုေမာင္ေမာင္က ဦးေဇာ္ခင္သူတည္းတဲ့ေနရာကို ဘယ္လို သိလဲမသိဘူး…ေရာက္လာၿပီးေတာ့…ဟိုတယ္ေရွ႕ကေန…မႏ ၱေလးက MI ႏွစ္ေယာက္ထြက္လာခဲ့ဆိုၿပီး ေအာ္ေနတယ္တဲ့…ဆဲေနတယ္တဲ့…ေခ်ာ့ေခၚၿပီးအရက္နဲ႕ဧည့္ခံလိုက္ရတယ္တဲ့… အရက္ဖိုးကိုလည္း ခင္ဗ်ားက MI ဆိုေတာ့ ဒီဘက္မွာစာရင္းျပေတာင္းေပါ႕… မဟုတ္လဲဟိုဘက္ကဆိုရင္လဲ…ဟိုဘက္ကသူပုန္ဆီမွာစာရင္းျပ ေတာင္းဆိုၿပီး ေျပာသြားတယ္တဲ့… ကိုေမာင္ေမာင္လည္းမနက္ျဖန္ည၉နာရီ ျပန္မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေျပာတယ္…မႏ ၱေလးကို၁၂.၃.၉၂ အ ေရာက္လာမယ္ဆိုတာလည္းေျပာလိုက္တယ္… ( ၉.၃.၁၉၉၂ ) မနက္၄နာရီ ရထားလက္မွတ္သြားတန္းစီရတယ္…လက္မွတ္တန္းစီတာေက်ာ္ၿပီးစီလို႕ တရုပ္မ၃ေယာက္နဲ႕ စကားမ်ားရေသးတယ္…အားလံုးအတြက္ အထက္တန္းကခ်ည္းရတယ္…..သာယာ၀တီကတစ္ေယာက္လည္းပါ တယ္…..ပဲခူးကမိဘတစ္ေယာက္ကသူ႕အစီအစဥ္နဲ႕သြားၿပီး မႏ ၱေလးက်မွဆံုမယ္လို႕သိရတယ္…..လက္မွတ္၀ယ္ ၿပီးမိဘေတြကခုမွသိရတာဆိုေပမဲ့ ဘ၀တူေတြဆိုၿပီး ပိုၿပီးခင္မင္မႈရၾကတယ္….. ရထားလက္မွတ္ရၿပီးတာနဲ႕ ေက်ာင္းမွာမိဘဆရာအသင္း အစည္းေ၀းရွိလို႕ သြားရတယ္…နာယက(ရ၀တ) ဥကၠ႒နဲ႕စာရင္းစစ္(မိဘ)တို႕လာတယ္…..ခရီးသြားမည့္အေၾကာင္း…ေက်ာင္းကိုအပ္ထားခဲ့တဲ့အေၾကာင္း…ေျပာခဲ့ရ တယ္…လုပ္စရာရွိတာေတြ…ဆရာမအတြင္းေရးမွဴးနဲ႕…အဖြဲ႕၀င္ဆရာမကိုမွာခဲ့ရတယ္….. လုပ္ရမည့္လုပ္ငန္းေတြကို စီစဥ္ေပးခဲ့ရတယ္….. ( ၁၀.၃.၁၉၉၂ ) သြားမယ္ဆိုတာကိုလည္း ဗဟိုေထာက္လွမ္းေရးကိုဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားၿပီးေတာ့…..ေက်ာင္းကိုဆက္ သြားရေသးတယ္…..ဆရာႀကီးကို၀င္ေတြ႕ၿပီး သားကိစၥသြားမယ့္အေၾကာင္းနဲ႕ ခြင့္စာတင္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေျပာျပ တယ္…..ေျပာၿပီးရံုးမွာဆရာမႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႕ ထိုင္ေနတံုး ဗိုလ္ႀကီးတစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီး ခဏလိုက္ခဲ့ပါ… ဗိုလ္မွဴးနဲ႕စကားေျပာရေအာင္…ေက်ာင္းကိစၥၿပီးၿပီလားဆိုေတာ့…ၿပီးပါၿပီဆိုၿပီးလိုက္သြားေတာ့…ရံုးအျပင္မွာကား ရပ္ထားတယ္…ကားထဲမွာ၀င္ၿပီးစကားေျပာၾကတယ္….. ဗိုလ္မွဴးက…လိုက္သြားမယ္ဆိုေတာ့ဘာေတြအကူအညီလိုသလဲ…လိုအပ္တာေျပာပါလို႕ေျပာတယ္….. ကိုယ္ကဘာမွမလိုပါဘူးလို႕ေျပာလိုက္တယ္…..ဒါဆိုရင္စကားေျပာတာကအစဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ေျပာဘို႕….. ကိုယ့္သားသမီးရရွိေရးအတြက္ အတိုက္အခံေျပာရတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ဖက္ကိုပုတ္ခတ္ၿပီးမေျပာဘို႕ေျပာတယ္… အဲဒီေတာ့ကိုယ္က…ဗိုလ္မွဴး…က်မဟာ…က်မလုပ္တဲ့ဆရာမအလုပ္ကို…၀ါသနာပါလြန္းလို႕လုပ္လာတာပါ… ၂၈ ႏွစ္ေတာင္ရွိပါၿပီ….က်မအလုပ္ကိုထိခိုက္မဲ့စကား….ႏိုင္ငံေတာ္ကိုထိခိုက္မည့္စကား…သစၥာေဖါက္တဲ့အလုပ္ကို မလုပ္ပါဘူးလို႕ေျပာတယ္….. အဲဒီေတာ့ဗိုလ္မွဴးက…ေနာက္ပိုင္းေက်ာင္းကိစၥေတြကို သူတို႕ကူညီလုပ္ေပးပါ႕မယ္…ဆရာႀကီးေကာေျပာျပ ထားလားေမးေတာ့…အျပည့္အစံုေတာ့မေျပာျပထားပါဘူး…အရိပ္အျမြတ္ေလာက္ေတာ့ သိပါတယ္လို႕ေျပာလိုက္ တယ္…..ေကာင္းပါတယ္….အမ်ားႀကီးသိေတာ့လည္းကၽြန္ေတာ္တို႕ဘက္ကဘာမွမျဖစ္ပါဘူးတဲ့….ဟိုဘက္ကသိ ရင္ကေလးေတြအတြက္ အခက္အခဲျဖစ္မွာစိုးလို႕ ေျပာၿပီး…အားလံုးအစဥ္ေျပမွာပါလို႕ေျပာတယ္…..က်မကရံုးမွာ ေနခဲ့ၿပီး ေဒၚရီရီခင္ကိုေတာ့ ဓာတ္ပံုေရြးစရာရွိတယ္ဆိုလို႕ ၿမိဳ႕ထဲကိုလိုက္ပို႕လိုက္ၾကတယ္….. အိမ္ေရာက္ေတာ့ မနက္ခရီးထြက္ဘို႕လိုအပ္တာေတြ၀ယ္ရတယ္…..ေဒၚရီရီခင္ကိုလည္း အိမ္လာအိပ္ဘို႕ မွာထားတာ…၈နာရီထိမလာေသးလို႕…ဆိုက္ကားအသြားအျပန္ငွားၿပီးလိုက္သြားတယ္…ေဘးအိမ္ကေစာေစာကဘဲသု၀ဏၰကိုသြားတယ္ေျပာလို႕ျပန္ခဲ့ရတယ္…..အိမ္ေရာက္ေတာ့သူေရာက္ႏွင့္ေနတယ္….မနက္သြားဘို႕စိတ္ေစာ ေနေတာ့ တစ္ညလံုးအိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး….. ( ၁၁.၃.၁၉၉၂ ) မနက္၂နာရီေလာက္ထဲကႏိုးေနၾကတယ္….မနက္၄နာရီထိုးေတာ့သမီးတစ္ေယာက္နဲ႕အတူ ဘူတာကို ဆင္းၾကတယ္…..ရထားေပၚတက္ေတာ့ အန္ကယ္ႀကီးတို႕လင္မယား၂ေယာက္၊မျမင့္ၾကည္တို႕သားအမိ၂ေယာက္ သာယာ၀တီကတစ္ေယာက္….ေနာက္မွဦးေအးႏိုင္မွန္းသိတယ္…..ရထားထြက္ေတာ့လိုက္ပို႕တဲ့သူေတြျပန္သြားၾက တယ္…..မနက္၆နာရီရထားထြက္ေတာ့ ၀မ္းသာ၀မ္းနဲေပါ့…..၀မ္းသာတာကမ်ားပါတယ္….ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့သား သမီးေတြကို သြားေခၚရမွာဆိုေတာ့ ၀မ္းသာေနၾကတာေပါ့…..ပဲခူးေက်ာ္တာနဲ႕၀ဲယာေတာင္တန္းႀကီးေတြေတြ႕ရ တယ္…..ပ်ဥ္းမနားေက်ာ္ေတာ့ကိုယ္မေရာက္ဘူးေသးတဲ့ေဒသမို႕…အသစ္အဆန္းေတြျဖစ္ေနတယ္….မလွိဳင္၊၀မ္း တြင္းေရာက္ေတာ့ေမွာင္ၿပီး ဘာမွမျမင္ရေတာ့ဘူး…..မႏ ၱေလးေရာက္ေတာ့အန္ကယ္ႀကီးတို႕အေဒၚအိမ္ကို သြားၾကတယ္….ေရမီးအစံုနဲ႕ဆိုေတာ့ တည္းရတာအစဥ္ေျပပါတယ္….. ( ၁၂.၃.၁၉၉၂ ) မနက္ေစာေစာထၿပီး တို႕ဟူးေပ်ာ႕နဲ႕ရွမ္းေခါက္ဆြဲသြားစားၾကတယ္…အန္ကယ္ႀကီးကအားလံုးအတြက္ ၀ယ္ေကၽြးတယ္…..အဲဒီကမွ ၈၂လမ္းကကိုေမာင္ေမာင္အိမ္ကိုသြားၾကတယ္…..ကိုေမာင္ေမာင္တို႕သားအမိကို မေတြ႕ဘူး…..ေထာက္လွမ္းေရးကေခၚသြားလို႕ဆိုၿပီး ေစာင့္ေနၾကရတယ္…..ပဲခူးကအန္တီစန္းတို႕လင္မယား လည္းေရာက္ေနၾကတယ္…..မိတ္ဆက္ၾကတယ္….မၾကာဘူးကိုေမာင္ေမာင္တို႕ေရာက္လာၾကတယ္….. ေနာက္ေထာက္လွမ္းေရးကဆရာႀကီးတစ္ေယာက္လာၿပီး…..လိပ္စာနဲ႕ကေလးေတြဓာတ္ပံုတစ္ပံုစီယူ သြားတယ္…..ခရီးထြက္ဘို႕တစ္ေယာက္၁၀၀၀က်ပ္စီေပါင္းၾကတယ္…..ကိုေမာင္ေမာင္က ေခါင္းေဆာင္သြားမွာ ဆိုေတာ့ ပူးတဲ့ေငြသူ႕ကိုအပ္ထားၾကတယ္…..လားရွိဳးလက္မွတ္ကို ကိုေမာင္ေမာင္ဘဲ သြား၀ယ္တယ္….. ကိုေမာင္ေမာင္ဆီကအျပန္ ေစ်းခ်ိဳထဲမွာထမင္းစားၿပီး ဘုရားႀကီးကိုသြားၾကတယ္….တည္းတဲ့အိမ္မွာမနက္က တည္းကထမင္းခ်က္ထားေပမဲ့ ညေနက်မွစားျဖစ္ၾကေတာ့တယ္… တည္းတဲ့အိမ္ကိုလည္း ဘုရားဖူးလာတယ္လို႕ဘဲေျပာၾကတယ္….. ( ၁၃.၃.၁၉၉၂ ) ေစာေစာထ…ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးမေန႕ကဆိုင္မွာဘဲ ရွမ္းေခါက္ဆြဲစားၾကတယ္…..စားၿပီးေစ်းခ်ိဳဘက္သြား… ကိုေမာင္ေမာင္ဆီေရာက္ေတာ့ လက္မွတ္အစဥ္ေျပတာသိရတယ္…ဒီအခ်ိန္မွာေထာက္လွမ္းေရးကဆရာႀကီးနဲ႕ အဖြားႀကီးတစ္ေယာက္ပါလာတာေတြ႕ရတယ္….မိဘေတြလိုက္သြားမယ္ဆိုလို႕ သူလဲလိုက္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း ဇြတ္ေျပာေနလို႕ ေခၚခဲ့ရတယ္ဆိုတာေျပာတယ္…..ကိုေမာင္ေမာင္နဲ႕အားလံုးကလည္း သက္ဆိုင္ရာမိဘေတြသာ ေခၚခိုင္းတာမို႕ လူပိုမေခၚခဲ့ဘို႕မွာထားတဲ့အေၾကာင္း ရွင္းျပၿပီး စာေပးလိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေပးေပးပါ႔မယ္လို႕ေျပာ လိုက္ၾကတယ္….. ( ၁၄.၃.၁၉၉၂ ) အန္ကယ္ႀကီးတို႕ဇနီးေမာင္ႏွံက သူတို႕အဖိုးအဖြားလက္ထက္က လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ မိုးကုတ္၀ိပႆနာ ေက်ာင္း တိုက္ကိုလိုက္ပို႕တယ္…အန္ကယ္ႀကီးတို႕ကလွိဳင္းတက္မင္းသမီးအဆက္ေတြလို႕သိရတယ္….အဖိုးအဖြားမိဘ ေတြကအစ မင္းမႈထမ္းေတြဆိုတာသိရတယ္…ရွမ္းေစာ္ဘြားအဆက္ေတြဆိုတာလဲသိရတယ္…မာနမႀကီးဘဲ သေဘာေကာင္းလို႕၀မ္းသာရတယ္….သူေတာ္ေကာင္းေတြနဲ႕ေတြ႕ရတာဘဲလို႕ေအာက္ေမ့ရတယ္….. အန္ကယ္ႀကီးတို႕ကက်န္ခဲ့ၿပီး အိမ္ေတာ္ရာဘုုရားကိုဆက္သြားၾကတယ္…ေစ်းခ်ိဳမွာပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕၀ယ္တယ္… ေက်ာင္းသားေထာက္လွမ္းေရးကမွာတယ္ဆိုတဲ့ ေဒၚျမရင္၀က္အူေခ်ာင္းတစ္ပိႆလည္း ၀ယ္ခဲ့ၾကရတာ မွတ္မိတယ္…ၿပီးေတာ့အိမ္ျပန္ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး အ၀တ္၃စံုဘဲထည့္ထားၿပီး မလိုတာေတြကို မႏ ၱေလးမွာဘဲထားခဲ့ၾက တယ္ ….အိမ္ရွင္ေတြကိုဘုရားဖူးဆက္ထြက္မယ္ဆိုၿပီး ေျပာခဲ့ရတယ္….. ( ၁၅.၃.၁၉၉၂ ) နံက္၄နာရီအေ၀းေျပးဂိတ္ကိုသြားၾကတယ္…..အဲဒီမွာကိုေမာင္ေမာင္နဲ႕ပဲခူးကအန္တီစန္းတို႕နဲ႕ေတြ႕တယ္. အဲဒီမွာေက်ာင္းသားအဖြဲ႕ကမွာလိုက္တဲ့ လမုန္႕ ထိုးမုန္႕တို႕ကို ကိုေမာင္ေမာင္က၀ယ္လာတယ္… ၀က္အူေခ်ာင္းကိုေတာ့ ဦးေအးႏိုင္က၀ယ္လာတယ္…ကားေရာက္တာနဲ႕ကားေပၚတက္ၾကတယ္…. နံက္၅း၃၀မွာကားစထြက္တယ္…..အန္ကယ္ႀကီးကေက်ာက္မဲအထိလိုက္လာတယ္…ေဒၚျမင့္ျမင့္ၾကည္အေမ ကအစမွာဟိုအထိလိုက္ဘို႕ဘဲ…လူပိုမလိုက္ရဘူးဆိုလို႕ မႏ ၱေလးမွာက်န္ခဲ့တယ္…၁၆.၃.၉၂မွာအန္ကယ္ႀကီး နဲ႕အတူျပန္ဘို႕စီစဥ္ထားတယ္…က်န္ခဲ့တဲ့အန္တီစန္းအမ်ိဳးသားနဲ႕ေဒၚျမင့္ျမင့္ၾကည္အေမ ေဒၚတင္တင္တို႕က လက္ျပႏွဳတ္ဆက္ၿပီးက်န္ခဲ့တယ္….. မႏ ၱေလးကစထြက္ေတာ့ သားေတြနဲ႕ေတြ႕ဘို႕နီးၿပီဆိုၿပီး၀မ္းသာၾကတာေပါ့…ေက်ာက္မဲၿမိဳ႕နယ္ထဲေရာက္ ေတာ့ ၁၁း၀၀နာရီေလာက္ရွိၿပီ….အန္ကယ္ႀကီးကေက်ာက္မဲမွာဆင္းေနခဲ့တယ္…သူလည္းအန္တီႀကီးအတြက္ စိတ္မခ်လို႕ အတန္တန္မွာတယ္…ကိုယ္တို႕ကလည္းမိဘလိုသေဘာထားၿပီး ေကာင္းအတူ ဆိုးအတူ ကူညီၿပီး သြားပါ့မယ္လို႕ မွာခဲ့ၾကတယ္…လားရွိဳးကို၄း၃၀ေလာက္ေရာက္တယ္….ဂိတ္နဲ႕နီးတဲ့တည္းခိုခန္းမွာဘဲတည္းၾက တယ္…ပိုင္ရွင္ကဆရာမတစ္ေယာက္ပဲ…သေဘာလည္းေကာင္းတယ္…ကိုယ္တို႕ကေတာ့ပစၥည္းစံုေအာင္စစ္ၿပီး နားၾကတယ္…ကိုေမာင္ေမာင္ကမနားရဘူး….လားရွိဳးေထာက္လွမ္းေရး၉ကိုသတင္းပို႕ရေသးတယ္… တာ၀န္မွဴးနဲ႕ဘဲေတြ႕ၿပီးမွာခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေျပာတယ္…မနက္ခရီးဆက္ထြက္ဘို႕ လက္မွတ္ႀကိဳ၀ယ္ရတယ္. ( ၁၆.၃.၁၉၉၂ ) မနက္၅း၀၀နာရီထိုးေတာ့ ကားဂိတ္သြားၿပီး မူဆယ္ လားရွိဳး နမ့္ခမ္း ကားေပၚတက္ၾကတယ္…၅း၃၀မွာကား စထြက္ၿပီး လားရွိဳးအထြက္စစ္ေဆးေရးဂိတ္မွာ အစစ္ေဆးခံဘို႕ ကားေတြတန္းစီေစာင့္ၾကရတယ္…စစ္ေဆးေရးအ ဖြဲ႕ေတြက၇း၃၀မွလာၾကမွာကိုး….၇း၃၀လည္းၿပီးေရာစစ္ေဆးေရးအဖြဲ႕ေတြေရာက္လာၾကတယ္… ရွာေဖြေရးအဖြဲ႕ေတြက တစ္ကားၿပီးတစ္ကားတက္ရွာလိုက္ စီးတဲ့လူမွတ္ပံုတင္စစ္လိုက္နဲ႕ ကိယ္တို႕(၆) ေယာက္အစဥ္ေျပေျပဘဲ ကားေပၚျပန္တက္ရတယ္….ကိုေမာင္ေမာင္အလွည့္က်ေတာ့ဲျပႆနာတက္ေတာ့တာဘဲ.. မြတ္ဆလင္ကုလားေတြကို တရုပ္ျပည္နယ္စပ္ဘက္မသြားဘို႕ဆိုၿပီး ညႊန္ၾကားခ်က္ထုတ္ထားတယ္တဲ့….. ဘယ္လိုမွေျပာလို႕မရဘူး…မူဆလင္ဆိုေပမယ့္ႏိုင္ငံသားကဒ္ကိုင္ထားတာပါ…..ကိုယ္တို႕ကကားေပၚက ေစာင့္ေနတယ္…တစ္နာရီေလာက္ၾကာလာေတာ့ကားေပၚကသူေတြ ပြက္ေလာရိုက္ကုန္ေရာ…အခ်ိန္မွီ ေရာက္ခ်င္တယ္….သူ႕ကိုထားခဲ့ၿပီးကားထြက္ပါလို႕ ေျပာၾကတယ္…ဒရိုင္ဘာကသေဘာေကာင္းၿပီးေစာင့္ေပး တယ္….ကိုေမာင္ေမာင္ကေထာက္လွမ္းေရး၉ကိုဖုန္းဆက္ေမးတယ္…..ဗိုလ္ႀကီးကမရွိေတာ့အားလံုး ကားေပၚက ဆင္းေနခဲ့ၾကရတယ္….ကားကဆက္ထြက္သြားတယ္…အစဥ္မေျပျဖစ္ေတာ့ ၂၀ရက္ေန႕အမွီဟိုကိုမေရာက္မွာ အရမ္းစိတ္ပူေနၾကတယ္… ကားငွားၿပီးမေန႕ကတည္းခိုခန္းကိုျပန္လာၾကတယ္…ကိုေမာင္ေမာင္လည္းမႏ ၱေလးေထာက္လွမ္းေရးကို ဖုန္းဆက္၊ေထာက္လွမ္းေရး၉ကိုဖုန္းဆက္နဲ႕အလုပ္မ်ားသြားတယ္…တည္းခိုခန္းမွာ ေနတံုး ၁း၀၀နာရီမွာ ထလရ၉ ကဗိုလ္ႀကီးက အားလံုးနဲ႕ေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုလို႕ သြားရတယ္…..ဗိုလ္ႀကီးသုတေဆြကိုေတြ႕တယ္…တပ္မွဴးကိုလည္း တင္ျပထားေၾကာင္း သြားမည့္သူအမည္နဲ႕ သားေတြရဲ႕အမည္ကိုမွတ္ထားလိုက္တယ္…ၿမိဳ႕နယ္မွဴး(လ၀က)ကို လည္းဖုန္းဆက္တယ္…မနက္ျဖန္(၇)ဦးကိုလႊတ္လိုက္ဘို႕ေျပာလိုက္တယ္….. ဒါနဲ႕တည္းခိုခန္းျပန္ၾကတယ္…ကိုေမာင္ေမာင္ကလက္မွတ္ျပန္၀ယ္ရတယ္….မနက္တံုးကလည္း ဂိတ္မွာ ကိုယ္တို႕(၇)ေယာက္ကိုလူေတြက ဘယ္လိုထင္မလဲ…ဒီကုလားကမိန္းမ(၅)ေယာက္ကိုနယ္စပ္ေခၚသြားၿပီး ဘာ လုပ္မွာလဲ….မိန္းမ(၅)ေယာက္ကလည္းအဖြားႀကီးေတြဆိုေတာ့ဘာလုပ္တာပါလိမ့္ဆိုၿပီး….ေျပာၾကမွာလို႕ ဟာသ ေျပာၿပီးရီၾကေသးတယ္….၀က္အူေခ်ာင္းေတြယူလာလို႕အထစ္အေငါ့ျဖစ္တာလားလို႕ ေတြးမိၾကေသးတယ္… အန္တီႀကီးကညဘက္ေခါပုတ္ကင္စားခ်င္တယ္ဆိုလို႕ သြားစားၾကတာ အန္တီႀကီးပိုက္ဆံအိတ္က်ေပ်ာက္ သြားတယ္…၂၀၀၀က်ပ္ေလာက္ပါသြားတယ္….ည၁၂နာရီေလာက္တံခါးကိုတ၀ုန္း၀ုန္းထုသံၾကားလို႕ဖြင့္ေပးေတာ့ ဧည့္စာရင္းစစ္တာတဲ့….သားေတြေရးလိုက္တဲ့စာေတြကလည္းပါလာတာဆိုေတာ့ လန္႕ေနၾကတာေပါ့…. ေနာက္မွသိရတာက တည္းခိုခန္းနဲ႕မနီးမေ၀းမွာ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ကိုမိန္းမ(၄)ေယာက္က သတ္သြားလို႕ဆိုဘဲ….ေတာ္ေသးတာေပါ့…ကိုယ္တို႕က(၅)ေယာက္မို႕ဆိုၿပီးစိတ္ေအးရတယ္….. ( ၁၇.၃.၁၉၉၂ ) ဒီေန႕ေတာ့အားလံုးအစဥ္ေျပစြာနဲ႕ ဆက္ထြက္ျဖစ္ၾကတယ္…..သိႏၷီလြန္ၿပီး ကြတ္ခိုင္ေရာက္ေတာ့ ထမင္း စားၾကတယ္…ကြတ္ခိုင္ေက်ာ္ေတာ့နမ့္ဖတ္ကာထဲေရာက္တယ္…ဒီလိုနဲ႕မူဆယ္ထဲ၀င္လာေတာ့ လမ္းေတြအရမ္း ဆိုးတယ္…ကားခုန္ရင္ေခါင္းနဲ႕အမိုးနဲ႕တက္ေဆာင့္တဲ့အထိျဖစ္တယ္…၅း၀၀နာရီေလာက္မူဆယ္ကိုေရာက္တယ္.. လွိဳင္းတက္တည္းခိုခန္းမွာဘဲတည္းၾကတယ္….အမ်ိဳးသမီး(၅)ေယာက္ကအခန္း(၁၃)မွာရတယ္…အန္တီ ႀကီးက၁၃ဂဏန္းမႀကိဳက္လို႕( A )လို႕ေျပာင္းေရးေပးၾကတယ္…ကိုေမာင္ေမာင္ကထလရ(၂၃)/ဆြယ္ကို သတင္း ပို႕ရတယ္….ဗိုလ္ႀကီးမင္းလြင္နဲ႕ေတြ႕တယ္…လားရွိဳးကလိုျဖစ္မွာစိုးလို႕ေျပာေတာ့ မနက္ေစာေစာဒီဘက္ဂိတ္မဖြင့္ ခင္ထြက္သြားပါလို႕ေျပာတယ္တဲ့…… မူဆယ္ညေစ်းတန္းသြားၿပီး ထမင္း၅က်ပ္ဟင္း၅က်ပ္နဲ႕စားၾကတယ္…..မနက္ျဖန္တရုပ္ျပည္ဘက္ကူးမဲ့အ ေၾကာင္းအိမ္ေတြကိုစာေရးၾကတယ္…စာေတြမေရာက္ဖူးဆိုတာေနာက္မွသိရတယ္….. ( ၁၈.၃.၁၉၉၂ ) ၄း၀၀နာရီထိုးေတာ့ တည္းခိုခန္းကထြက္ၿပီး ညေစ်းဘက္သြားၾကတယ္…..အေ၀းေျပးဂိတ္မွာကားတစ္စင္း ငွားၿပီးနယ္စပ္ဂိတ္ဘက္သြားၾကတယ္…..ျမန္မာဂိတ္ကမဖြင့္ေသးေတာ့ တရုပ္ျပည္ဘက္ကိုလမ္းႀကိဳလမ္းၾကားက ျဖတ္ၿပီးနာရီ၀က္ေလာက္သြားရတယ္… တရုပ္ျပည္ၾကယ္ေခါင္ဂိတ္ကိုေရာက္သြားတယ္… မူဆယ္နဲ႕ၾကယ္ေခါင္က ေျမတစ္ဆက္တည္းဘာမွမျခားဘူး….နယ္ျခားေက်ာက္တိုင္ေလးဘဲျခားထားတယ္…တရုပ္ျပည္ထဲေရာက္ေတာ့ ဂိတ္မဖြင့္ေသးလို႕ေစာင့္ေနရေသးတယ္…ေစာင့္ရင္းနဲ႕အိမ္သာသြားၾကေတာ့ အိမ္သာကဗမာအိမ္သာေတြနဲ႕လံုး၀ မတူဘူး…..တစ္ခုနဲ႕တစ္ခုေဘးအကာနိမ့္နိမ့္ေလးေတြဘဲကာထားတယ္…ေရွ႕တည့္တည့္မွာအကာလံုး၀မထားဘူး ညစ္ပတ္တာလည္းအလြန္ဘဲ…ေရလံုး၀မသံုးဘူး…..ေနာက္တစ္ႀကိမ္မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး…..၆း၀၀နာရီထိုးေတာ့ ဂိတ္ဖြင့္တယ္…ေန႕ကူးလက္မွတ္တစ္လွည့္စီသြားလုပ္ၾကတယ္…..ၿပီးေတာ့တရုပ္ကားနဲ႕ေရႊလီကို ဆက္ထြက္ ခဲ့တယ္…. နာရီ၀က္ေလာက္ေနေတာ့ ေရႊလီျမစ္ကိုျဖတ္တဲ့တံတားကိုျဖတ္ရတယ္…..ေနာက္ေတာ့ ေရႊလီၿမိဳ႕ထဲကိုေရာက္လာၾကတယ္…ယိုးဒယားတန္းကိုျဖတ္ၿပီး ခ်စ္လၻက္ရည္ဆိုင္ကိုသြားၾကတယ္…ခ်စ္လၻက္ရည္ ဆိုင္က ABSDF ကဖြင့္ထားတဲ့ဆိုင္ေပါ့…အဲဒီမွာစခန္းနဲ႕ဆက္သြယ္ေပးမည့္သူနဲ႕သြားေတြ႕ရတယ္…ေရာက္ေရာက္ ခ်င္းမေတြ႕ရေသးဘူး…CS သံေခ်ာင္းရဲ႕ရဲေဘာ္ေလး မိုးႀကိဳးဆိုတာနဲ႕ေတြ႕တယ္…အသက္၂၀ေတာင္ရွိပံုမရဘူး… မိုးညွင္းဘက္ကလို႕ေျပာတယ္…လၻက္ရည္ေဖ်ာ္တဲ့ေမာင္ညြန္႕ဆိုတာေတြ႕တယ္….နံျပားတို႕ပလာတာတို႕လုပ္တဲ့ ကိုေက်ာ္စိန္ဆိုတာလည္းရွိတယ္….ဒီဆိုင္မွာဘဲအစားအေသာက္မွာစားၾကတယ္….. မၾကာခင္မွာဘဲ အရပ္ရွည္ရွည္ ပါးသိုင္းေမႊး မုတ္ဆိတ္ေမႊးနဲ႕ ကုလားတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္… ကိုေမာင္ေမာင္နဲ႕ေျပာၾကၿပီး ေနာက္မိတ္ဆက္ေပးတယ္….သားသမီးေတြေနေကာင္းၾကရဲ႕လားလို႕ေမးၾကတယ္.. အားလံုးေကာင္းပါတယ္လို႕ေျပာတယ္… ေနာင္ေတာင္းမွာPASSPORT လုပ္ၾကဘို႕ကိုေမာင္ေမာင္ကစီစဥ္တယ္…တရုပ္ေငြလဲဘို႕လုပ္ၾကရတယ္… ကိုယ္တို႕ကေတာ့ဆိုင္မွာဘဲက်န္ေနခဲ့ၾကတယ္….. မၾကာခင္မွာေရွ႕နားက စားပြဲကေန ေက်ာင္းသား၃ေယာက္ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ႕လုပ္ေနတယ္….. ေက်ာ္ျမင့္နဲ႕လည္းတိုးတိုးေျပာေနၾကတယ္…အဲဒီမွာေအာင္ႏိုင္ကိုေတြ႕တယ္…က်န္တဲ့သူေတြကိုမသိဘူး… ေအာင္ႏိုင္ကိုသိတာက သားကေဘာင္ဒရီလမ္း သူတုိ႕ပါတီမွာေနတံုးက ကိုယ္သြားရင္းလာရင္းနဲ႕ မႏ ၱေလး(ေဆး) က ေအာင္ႏိုင္လို႕ ေျပာျပထားလို႕သိတာပါ…ဒါေပမယ့္သူက မမွတ္မိတာလား မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနတာလားမသိ ဘူး…ကိုယ္ကလည္းသိေပမယ့္ မသိဟန္ေဆာင္ေနပါတယ္…..သူ႕ကိုဥကၠ႒ဆိုတာလည္းသိပါတယ္…ဘာေၾကာင့္ လည္းဆိုေတာ့ ျမက္ခင္းသစ္ထဲမွာသူတို႕အေၾကာင္းပါထားတာကိုး…..သြားခါနီး သမီးအႀကီးက ေအာင္ႏိုင္အဲဒီမွာ ဥကၠ႒ ျဖစ္ေနတာလို႕ေျပာလိုက္ေသးတယ္….. ဒါေပမယ့္သူတို႕အဖြဲ႕က ကိုယ္တို႕အဖြဲ႕ကို ဘာမွႏွဳတ္ဆက္တာမရွိဘူး…..စိတ္ထဲမွာေတာ့ေတာ္ေတာ္လူပါး ၀တယ္လို႕…သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ဥကၠ႒ေတြဆိုၿပီး မိဘေတြကိုမခန္႕ေလးစားလုပ္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့ေလ….. ကိုေမာင္ေမာင္တို႕ျပန္လာေတာ့ မနက္ျဖန္သြားဘို႕တိုင္ပင္ၾကတယ္…..ကားခကတရုပ္ေငြ၅၀၀က်ပ္က်တယ္တဲ့… ကိုယ္တို႕အဖြဲ႕က၃၀၀ခံရမယ္….သူတို႕က၂၀၀က်ခံမယ္တဲ့…..ေငြ၃၀၀နဲ႕အေျခအတင္ေျပ�¿ UnlikeLike · · Unfollow PostFollow Post · Share * * You and Moe Aye like this. * 2 shares2 shares * * o Khine Khine Saw Lwin က်မရဲ့ ေမေမ ႏွစ္ေပါင္း( ၂၀) ေက်ာ္တိုင္ သိမ္းထားခဲ့တဲ့ စာအုပ္ကေလး၊ သူ႔ရင္ထဲက အေၾကာင္းေတြ ႐ိုးသားစြာ ေရးထားတာပါ။ about an hour ago