သရုပ္ေဖၚပန္းခ်ီထိန္လင္း
အိမ္ေဘးကလမ္းကေလးကို ျဖတ္ကနဲ ခ်ိဳးအေကြ႔ ရုတ္တရက္လန္႔သြားတဲ့ ျဖဴမကိုၾကည့္ပီး က်မရယ္လိုက္မိပါတယ္။ သူ႔အိမ္က တစ္ေယာက္ေယာက္လာတယ္ထင္ပီး လန္႔သြားဟန္ကလည္း သူ႔မ်က္ႏွာမွာ အထင္းသား။ သူ႔အိမ္ကလူ မဟုတ္မွန္းလဲသိတာနဲ႔ ညိဳႀကီးရဲ့ ခႏၱာကိုယ္ကို သူ႔ကိုယ္နဲ႔ပြတ္သပ္ပီး ျပန္ထိုင္လိုက္ပါတယ္။ ေအာ္.. အခ်စ္.. အခ်စ္ တရိစာၦန္ေတြမွာလည္း အခ်စ္ေၾကာင့္ ဗ်ာမ်ားရပါလား ဆိုတာ ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ညိဳႀကီးက ထိုင္းႏိုင္ငံကေခြး၊ ထိုင္းေခြးေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ က်မတို႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာေတာ့ ဘယ္ကဘယ္လို ေရာက္လာမွန္းမသိ၊ ပိုင္ရွင္ဘယ္သူဘယ္ဝါမရွိတဲ့ ေခြးေလေခြးလြင့္တစ္ေကာင္။ ျဖဴမကေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရာက္လာတဲ့ ျမန္မာျပည္ကေခြး၊ သူ႔သခင္မက ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ နယ္စပ္ကေနအလာ သူ႔ေခြးေလးကို မခြဲႏိုင္မခြာႏိုင္ျဖစ္တာနဲ႔ လူတစ္ေယာက္စားရိတ္နီးပါး အကုန္အက်ခံပီး ေခၚလာခဲ့လို႔ ျမန္မာျပည္က ျဖဴမနဲ႔ ထိုင္းက ညိဳႀကီးတို႔ ဖူးစာဆံုေတြ႔ၾကတယ္ ေျပာရမယ္ထင္ပါရဲ့။ ေခြးေတြအေၾကာင္း ေျပာလို႔ က်မကို ေခြးခ်စ္တတ္သူလို႔ေတာ့ မထင္ပါနဲ႔။ က်မက ေခြးတင္မက တရိစာၦန္ဆို ဘာေကာင္မွ မခ်စ္တတ္။
ေသးေခ်းနံံ႔ မခံႏိုင္ယံုမက အင္မတန္ရြံရွာတတ္တဲ့အတြက္ ေဝးေဝးေရွာင္ေဝါင္ေဝါင္ေရွး၊ ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ ေရစက္ဆိုတာကိုေတာ့ ယံုရေတာ့မည္ထင့္၊ ထိုင္းကိုေရာက္ပီး အိမ္ငွားေနဖို႔ စီစဥ္ေတာ့ အခု ျဖဴမရဲ့သခင္မ သစ္သစ္က အိမ္ရွာေပးတဲ့အတြက္ သစ္သစ္တို႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာပဲ သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ တစ္ထပ္တိုက္ကေလး ရလိုက္ပါတယ္။ သစ္သစ္လဲအေဖာ္ရွိ၊ ေနာက္ပီး က်မက ထိုင္းစကားမေျပာတတ္၊ သစ္သစ္က ထိုင္းစကားကို ထိုင္းတစ္ေယာက္လို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ သြက္သြက္လက္လက္ ခ်က္ခ်က္ခ်ာခ်ာ ေျပာတတ္ေတာ့ တခုခုဆို ေျပာေပးလို႔လဲ ရတယ္ဆိုပီး ေနျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ျဖဴမနဲ႔ညိဳႀကီးကို ထူးထူးဆန္းဆန္း သတိျပဳမိလာရေတာ့တာပါပဲ။ ျဖဴမက တကိုယ္လံုးျဖဴေဖြးပီး၊ ပုပုေလး၊ မ်က္လံုးကေလးက ဝိုင္းဝိုင္းေလးနဲ႔ မ်က္ႏွာကေလးက လွတယ္။ ညိဳႀကီးက အျဖဴနဲ႔အညိဳစပ္ၾကားျဖစ္ပီး ထြားထြားျမင့္ျမင့္ ျမန္မာေခြးပံုစံပဲ။သူတို႔ ႏွစ္ေကာင္က ျမင္တာနဲ႔ အမ်ိဳးမတူဘူးဆိုတာ သိသာတယ္။က်မလို ေခြးအေၾကာင္း နကန္းတစ္လံုးမွ နားမလဲတဲ့သူေတာင္ သိတယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ကြဲျပားတာ သိသာတာေပါ့ေလ။ က်မ ေခြးအေၾကာင္းနားမလည္ပံုက ရီစရာျဖစ္ပံု ေျပာပါအုန္းမယ္။ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြက ေခြးေတာ္ေတာ္ ခ်စ္ပံုရတယ္။ အိမ္တိုင္းမွာ အနည္းဆံုး ေခြးတစ္ေကာင္ေတာ့ ေမြးထားၾကတယ္။ တရက္မွာေတာ့ အိမ္တစ္အိမ္ေရွ့က ျဖတ္အေလွ်ာက္ အိမ္ထဲကေန ေခြးေဟာင္သံၾကားလို႔ လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ေခြးကို မေတြ႔ရဘူး။ အသံက နီးနီးေလးက ၾကားေနရတာ၊ လားလား ဘယ္ဟုတ္မလဲ ေသခ်ာရပ္ၾကည့္ေတာ့မွ ေခြးက ေသးေသးေလး နားရြက္ကေလးေတြက ေထာင္လို႔၊ မ်က္လံုးကလဲ အျပင္ကို အလံုးလိုက္ျပဴးထြက္ေနေသးတယ္။ အေရာင္ကလဲ မဲမဲနဲ႔ ဆိုးလိုက္တဲ့ရုပ္ မင္စာေလးနဲ႔တူလိုက္တာလို ႔ ေတြးမိတယ္။ ဒါနဲ႔ ေခြးခ်စ္တဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က ေခြးအေၾကာင္း ေခြးေတြရဲ့သဘာဝ ေခြးေတြ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္း စကားစပ္ပီး ေျပာမိၾကေတာ့ က်မက ေသးေသးေလးနဲ႔ ေခြးေလ၊ ေခြးမင္စာေလ ျမင္ဘူးလားလို႔ ေမးလိုက္တာ ရီလိုက္တာ ေျပာမေနပါနဲ႔။
" အမေရ... အဲဒါ ေခြးသမင္ေခၚတယ္၊ ေဈးႀကီးတယ္ သူတို႔ကို လူလိုပဲ ဂရုစိုက္ရတယ္တဲ့" ဆိုပီး ေခြးသမင္ အေၾကာင္း ေျပာပါေလေရာ။ က်မကေတာ့ ေခြးမင္စာလို႔သာ ႏႈတ္က်ိဳးပီး အဲလိုေခၚတာကိုေတာင္ အမရယ္ ရက္စက္ပါေပ့တဲ့ အဲလို၊ အဲ ျဖဴမနဲ႔ညိဳႀကီး က အေသြးအေမြးမတူယံုတင္မကဘူး၊ အသက္လဲ အေတာ္ကြာတယ္၊ ျဖဴမက ေတာ္ေတာ္ႀကီးေနဘီ။ ေခြးအသက္(၁၀) နွစ္ဆို နည္းမွမနည္းပဲ။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ လႈပ္တုတ္လႈပ္တုတ္နဲ႔။ညိဳႀကီးမ်ား လမ္းသလားရင္ အဲလို လႈပ္တုတ္ၾကားကပဲ လိုက္ေခၚတတ္တာ။ က်မတို႔ အျပင္ကအျပန္ လမ္းေပၚေရာက္ေနရင္ ဟဲ့ ညိဳၾကီး ဟိုမွာ ျဖဴမ လုိက္ေခၚေနဘီ ျပန္ေတာ့ဆို နားလည္သလိုပဲ ျပန္သြားၾကေရာ။ ဒီလိုပဲ ညိဳၾကီးက ေလွ်ာက္သြား ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိရင္ လမ္းထိပ္မွာ ထြက္ထြက္ေမွ်ာ္တာေတြ႔ရင္ ျဖဴမေရ ညိဳႀကီးကို ရွာေနတာလားဆို နားလည္သလို ေမာ့ၾကည့္ပီး အၿမီးေလးရမ္းျပတတ္တယ္။ ဒါကို အစအေနာက္သန္တဲ့ က်မရဲ့ အိမ္ဦးနတ္က" ျဖဴမေရ နင္က အသက္ႀကီးဘီဆိုေတာ့ ညိဳႀကီးက မကပ္ေတာ့ဘူးဟ" ဆိုျပန္ေတာ့ ဟုတ္သလိုလို။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ေကာင္ သံေယာဇဥ္က တရိစာၦန္လံုးဝမခ်စ္တတ္တဲ့ က်မကို ၾကည္ႏူးစရာ ျမင္ကြင္းေလးေတြ အျပဳအမူေလးေတြနဲ႔ ရစ္ပတ္ခဲ့မွန္း တျဖည္းျဖည္းသိလာရပါတယ္။
ျဖဴမကို သူ႔အိမ္က အစာေႀကြးေပမယ့္ ညိဳႀကီးကေတာ့ ပိုင္ရွင္မဲ့ ေခြးပီပီ ၾကံဳရာစားပဲ။ အဲဒီေတာ့ က်မလဲ ထမင္းက်န္ဟင္းက်န္ေတြ ေႀကြးရာက သူတို႔စိတ္ အမူအယာေလးေတြကို သိလာရတယ္။ ျဖဴမနာမည္ ေခၚေႀကြးရင္ ညိဳႀကီးက ဘယ္ေလာက္ဆာဆာ လုမစားဘူး။ ညိုႀကီးနာမည္ ေခၚေႀကြးရင္ ျဖဴမက ညိဳႀကီးအနားမွာ မရွိရင္ေတာင္ အဲဒီ အစာကို မစားဘူး။ က်မမွာ အ့ံၾသတႀကီး ျဖစ္လို႔။ သူတို႔ လူစကားနားလည္ေနလား မသိဘူးလို႔ ထင္လိုက္မိပါတယ္။ ျဖဴမရဲ့ သခင္ကေတာ့" သူတို႔ အရမ္းနားလည္တယ္အမတဲ့" အဲလိုေတာ့ ေျပာဖူးတယ္။ က်မတို႔က ေကၽြးတယ္ဆိုတာ ႀကံဳမွ ေကၽြးတာ၊ အခ်ိန္နဲ႔ဘာညာေကၽြးတာမဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ့္ေခြးလဲ မဟုတ္ေတာ့ ပိုရင္ေခၚေႀကြးေပါ့။ တရက္မွာေတာ့ ညဘက္ အမ်ိဳးသားအျပင္ထြက္ရပ္ေနတုန္း ညိဳၾကီးက ေဖာ့ဘူးအလြတ္တခုကို ဘယ္ကေတြ႔လာမွန္းမသိ လွ်ာနဲ႔ရက္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ " ေဟ့ေကာင္ ညိဳႀကီး မင္းဆာေနတာလား ဘာမွမစားရဘူးလား"ဆိုေတာ့ ေမာ့ၾကည့္လိုက္တဲ့ မ်က္လံုး အဲဒီမ်က္လံုးက သနားစရာ၊ သူ႔ကို စားစရာေကၽြးအပီး သြားေတာ့ဆိုေတာ့ မ်က္ႏွာေလး ေအာက္ခ်ပီး လွည့္ထြက္သြားပါေလေရာ။ က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္သား" နားလည္တယ္ထင္တယ္၊ သနားပါတယ္" လို႔ တၿပိဳင္ထဲ အသံထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ရက္ပိုင္းေလးပဲျခားတယ္ ညိဳႀကီးက က်မအမ်ိဳးသား အလုပ္ကျပန္အလာ ေဖာ့ဘူးေလးကို ပါးစပ္နဲ႔ခ်ီလာပီးျပတယ္။ သေဘာက သူ႔ကိုေကၽြးပါေပါ့၊ က်မမွာ အ့ံၾသပီးရင္ အံ့ၾသရင္းေပါ့။ ဧည့္သည္လာလို႔ သူ႔အေၾကာင္းေျပာသံၾကားရင္ နားလည္သလို ေမာ့ၾကည့္တတ္တယ္။ သူ႔ကိုယ္က နံလို႔ ေမာင္းထုတ္ရင္ မ်က္ႏွာေအာက္ခ်ပီး ထြက္သြားေရာ။ သူ႔အၾကည့္ကို အိမ္လာတဲ့ ဧည့္သည္ကေတာင္ ဒီေကာင္လူစကားနားလည္တယ္၊ သူ႔ၾကည့္ပံုက ရုပ္ရွင္မင္းသား... ရဲ့ ပံုနဲ႔တူတယ္ေျပာလို႔ အဲဒီမင္းသား ခေရဇီ အမ်ိဳးသားက ခင္ဗ်ားဗ်ာတဲ့။ တကယ္လဲ က်မအဲဒီအတိုင္းပဲ ထင္ေနတာၾကာဘီ။ မေျပာေကာင္းလို႔သာ။ ဧည့္သည္က အဲဒီလိုေျပာေတာ့ က်မအျမင္နဲ႔တူေနလို႔ ဝင္ပီးေထာက္ခံလိုက္မိေသးတယ္။ ျဖဴမရဲ့ ပိုင္ရွင္ သစ္သစ္ကေတာ့ အမေရ သမီးကို ခ်စ္ေတာ့ သားမက္လက္ခံထားရတာ၊ ဘယ္ေတာ့ရွင္းရမလဲ မသိဘူးတဲ့။ သူတို႔ႏွစ္ေကာင္က တစ္ေကာင္နဲ႔တစ္ေကာင္ သံေယာဇဥ္တအားရွိေတာ့ ခြဲရမွာလည္းခက္ေနတယ္တဲ့။ တကယ္လဲ ဟုတ္တယ္၊ ညိုၾကီးကို လူတစ္ေယာက္ေယာက္က ဆူလိုက္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေမာင္းထုတ္တာျဖစ္ျဖစ္လုပ္ရင္ ျဖဴမက ေျပးသြားပီး ပြတ္သပ္ လွ်ာေလးနဲ႔ဟိုရက္ဒီရင္ ေခ်ာ့တတ္တယ္။ ခက္တာက ေခြးေမြးရင္ ေဆးပံုမွန္ထိုးရတယ္။ သန္းမတြယ္ရေအာင္ ေဆးထိုးရတယ္။ ေရခ်ိဳးေပးရတယ္။ ကိုယ့္အိမ္မွာ မလုပ္ႏိုင္ရင္ ေခြးေဆးခန္းတို႔ ေခြးအလွျပင္ဆိုင္တို႔မွာ ေရခ်ိဳးအလွျပင္လုပ္ေပးရတယ္။ အလွျပင္ဆိုင္က ျပန္လာတဲ့ ေခြးေတြဆို ေမႊးႀကိဳင္လို႔၊ ေခြးေပါင္ဒါဆိုလား ျဖန္းေပးလိုက္တာ။ တခါတေလ ဆံပင္ကို ၾကက္ေတာင္စီးေတာင္ စီးေပးလိုက္ေသးတယ္။ ျဖဴမကိုေတာ့ သစ္သစ္က အိမ္မွာပဲ ေရခ်ိဳးေပးတယ္။ ညိဳႀကီးက သခင္မဟုတ္ေတာ့ အကိုင္မခံဘူး။ ဒါနဲ႔ သူ႔ကိုယ္က ညစ္ပတ္ေနေရာ။ သန္းေတြဘာေတြ တြယ္တာေပါ့။ ျဖဴမကို သူ႔အိမ္က ဘယ္လိုလုပ္ေပးေပး ျဖဴမကိုယ္ပါ ကူးကုန္ေရာ။ သစ္သစ္လဲ ညည္းရွာတယ္။ ညည္းေပမယ့္ သူလဲ သီးခံေနရတာပဲ။ က်မတို႔ မေရာက္ခငိက အျဖစ္ကိုေျပာျပတယ္ေလ။ ျဖဴမကိုယ္မွာပါ သန္းတြယ္လာေတာ့ ညိဳႀကီးကို အေဝးကို သြားပို႔ဖို႔ စီစဥ္တယ္တဲ့။ အဲဒီမွာ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကို ပိုက္ဆံေပးပီး ကားငွားလို႔ ၿမိဳ႔ျပင္ သြားထားလိုက္တာ။ ႏွစ္ရက္ပဲ ၾကာတယ္တဲ့၊ ညိဳႀကီးက ျပန္ေရာက္လာတယ္တဲ့၊ တကိုယ္လံုးလဲ စုတ္ျပတ္ပီး ၊ အဲဒါနဲ႔ သနားပီး ထားလိုက္တာ ခုထိ ရွိေနတာလို႔ ေျပာျပတယ္။ သစ္သစ္က ေခြးသန္းေတြေတြ႔တိုင္း ညိဳႀကီးကို ဖိဆူရင္ ျဖဴမက သူ႔ပါးစပ္နဲ႔ ညိဳႀကီးကို ကိုက္ေပးတယ္။ ႏွစ္ေကာင္းသား အၿမီးေလးေတြကုပ္ပီး ေထာင့္တေထာင့္မွာ ျငိမ္ေနၾကေလရဲ့။ သူတို႔နားလည္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီသန္းတြယ္တဲ့ ကိစၥဟာ ဒီအတိုင္းမပီးသြားခဲ့ဘူး။
စေနေန႔ အလုပ္ပိတ္ရက္ တစ္ရက္မွာ သစ္သစ္တို႔ အိမ္ေရွ့က လူသံ ဆူညံဆူညံ ၾကားလို႔ အသာနားစြင့္မိတယ္။ နားစြင့္တယ္ဆိုေပမယ့္ ထိုင္းစကားဆိုေတာ့ က်မလဲ နားမလည္ဘူး၊ တစ္ခုခု ျဖစ္မွန္းေတာ့သိလိုက္တယ္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္ရွင္ အိမ္ကလူနွစ္ေယာက္ေလာက္ရယ္ သူတို႔ အလုပ္သမားရယ္ က်မ မျမင္ဘူးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ကိုေတြ႔တယ္။ က်မတို႔ေနတာက ဧက ၁၅၀ေလာက္ရွိတဲ့ အကြက္ထဲမွာ တစ္ထပ္တိုက္ေလးေတြ အစီအရီ ေဆာက္ထားပီး အိမ္ရွင္က ငွားထားတာ။ သူ႔အိမ္လဲ ဒီဝင္းထဲမွာပဲ၊ လမ္းမတန္းမွာရွိတယ္။ က်မတို႔ေနတဲ့လမ္းၾကားထဲမွာ တိုက္ေလးလံုးရွိတယ္၊ သစ္သစ္နဲ႔ က်မတို႔က မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ေနတာမ်ားတယ္။ ထိုင္းတခ်ိဳ႔လဲ ေနၾကတယ္။ က်မတို႔နဲ႔ကပ္ရက္က ျပင္သစ္လူမ်ိဳးလို႔ေတာ့ ေျပာသံၾကားဖူးတယ္။ လူခ်င္းဆံုရင္ ေမာနင္းလို႔ ႏႈတ္ဆက္ပီး ၿပံဳးျပယံုက လြဲပီးစကားမေျပာဖူးဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာေနၾကတယ္။ အဲဒီလူက ညိဳႀကီးကို အစာေတြ ဘာေတြ ေကၽြးတတ္တယ္။ သူက အစာေျခာက္ေတြ ေႀကြးေတာ့ ညိဳႀကီးက က်မတို႔ ေႀကြးတာကုိ စားတာမ်ားတယ္။ မိုးရြာရင္ သူ႔ဝရန္တာမွာ ညိဳႀကီးကို ေနဖို႔ တံခါးဖြင့္ေပးထားတယ္။ အဲဒါေတာ့ ခ်ီးက်ဴးမိတယ္။ က်မတို႔က ေကၽြးတာေတာ့ ေကၽြးတယ္၊ အိမ္ေပၚအတက္မခံဘူး။ ေန႔ခင္းက်ေတာ့ အိမ္ရွင္အိမ္က အလုပ္သမားက က်မတို႔ အိမ္ပတ္ဝန္းက်င္ေရာ လမ္းထဲကိုေရာ ပိုးသတ္ေဆးေတြ ျဖန္းပါေလေရာ။ ပိုးေတာ့ေသမေသမသိ။ က်မတို႔ေတာ့ မူးပီး ေအာ္ဂလီကိုဆန္သြားတာပဲ။ အျပင္မွာလဲ ညိဳႀကီးကို အလုပ္သမားေတြ ဝိုင္းခ်ဳပ္ပီး ျပင္သစ္လူမ်ိးက ေဆးေတြနဲ႔ေလာင္း၊ လက္နဲ႔ ေသခ်ာ ပြတ္တိုက္ေဆးေၾကာေနေလရဲ့။ မနက္က ကိစၥက ေခြးသန္းကိစၥပဲ ေအာက္ေမ့တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ရက္ေတြမွာ ထူးျခားတာက သစ္သစ္တို႔ အလုပ္သြားရင္ ျဖဴမကို သံႀကိဳးနဲ႔ခ်ီပီး ဝရန္တာေလးမွာ ထားခဲ့တာပါပဲ။ တအီအီေအာ္တာလဲ နားမခံသာဘူး၊ ညိဳႀကီးက လာလာၾကည့္တယ္။ တခါတေလ တံခါးကို ကိုယ္နဲ႔တိုက္ပီး ဖြင့္ခိုင္းတယ္ထင္ပါရဲ့ တဒုန္းဒုန္းနဲ႔၊ ညိဳႀကီးက လာအားေပးတယ္ထင္ပါရဲ့။ ဝရန္တာေဘာင္ေလးကို ေထာက္ပီးလွမ္းၾကည့္ရင္ ျဖဴမကလဲ အထဲကေန လွမ္းပီး ဝရန္တာကို လက္ေထာက္ပီး လွမ္းၾကည့္ေလရဲ့။ က်မျဖင့္ ငယ္ငယ္တုန္းက ႀကည့္ခဲ့ရတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတာင္ သြားပီးသတိရမိပါရဲ့။ သစ္သစ္လဲျပန္ေရာက္ေရာ ပြက္ေလာကိုရိုက္ပါေလေရာ။ ညိဳၾကီးလာသြားတယ္မွလား၊ ဟင္ ညိုႀကီးလာသြားတယ္မွလား ဒီမွာ သန္းေတြမနည္းဘူး။ ငါ့မွာ နင့္ကို ေသခ်ာသန္႔ရွင္းေပးထားတာ၊ ဒီလိုသာ လုပ္ေနရင္ နင့္ကို တျခားပို႔ပစ္မယ္၊ အဲလို အသံလဲၾကားေရာ ညိဳႀကီးက ျဖဴမဘယ္ေလာက္ေအာ္ေအာ္ မလာေတာ့ဘူး။ နားလည္တယ္ထင္ပါရဲ့။ သစ္သစ္အလုပ္က ျပန္လာပီး ေခြးသန္းေတြရွာပီး တအိမ္လံုးသန္႔ရွင္းေရးေတြ လုပ္ေနရာက က်မကို ျမင္ေတာ့ ဇာတ္စံုခင္းပါေလေရာ။
အဲဒိေန႔ မနက္က အိမ္ရွင္ရယ္ ရဲရယ္ပါလာတာတဲ့။ ေခြးဖမ္းဖို႔ေပါ့။ တိုင္လို႔တဲ့။ က်မတို႔ အိမ္ဝင္းႀကီးက တိုက္ေတြ မနည္းဘူးေလ၊ စာတိုက္ပံုးေလး ခ်ိတ္ေပးထားတယ္။ အႀကံၿပဳခ်င္တာ လိုအပ္တာ အဆင္မေျပတာ စာေရးပီးထဲ့ထားလိုက္ ယံုပဲ၊ အဲဒါ ေခြးသန္းေတြ ျပန္႔ေနလို႔ အိမ္ႏွစ္အိမ္က တိုင္တယ္တဲ့။ သစ္သစ္ကေတာ့ ဘယ္အိမ္ ဘယ္အိမ္ လို႔ေတာ့ေျပာတယ္။ က်မက အိမ္မွာေနသူဆိုေတာ့ သိပ္ေတာ့ မသိဘူး။ အဲဒါ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပတ္ေလာက္က အိမ္ရွင္က သတိေပးဖူးတယ္တဲ့။ သစ္သစ္က မသိဘူး။အိမ္မွာမရွိတဲ့ အခ်ိန္ သူ႔တူမကိုေျပာသြားတာဆိုေတာ့။ဒါနဲ႔ ရဲပါေရာက္လာပီး( ရဲဆိုတာက စည္ပင္ရဲလို႔ေခၚရမယ္ထင္တယ္) ေခြးပိုင္ရွင္ေမးေတာ့ ပိုင္ရွင္က မရွိဘူး။ ျဖဴမနဲ႔ တတြဲတြဲဆိုေတာ့ သူတို႔အိမ္ကို ေရာက္လာတာတဲ့။ ထိုင္းမွာက ေခြးကို ရိုက္လို႔မရဘူး၊ေမြးထားရင္ ေဆးမွန္မွန္ထိုးေပးရတယ္။ ခုလိုမ်ိဳးဆိုေတာ့ ေျပာတာေပါ့။ ဒါနဲ႔ ကပ္ရက္က ျပင္သစ္အမ်ိဳးသားက သူေခၚထားလိုက္ဟန္ တူပါရဲ့ အဲဒီအိမ္ေဘးေရာက္သြားတယ္။ ေနာက္တခါဆို ဖမ္းမယ္ဆိုေတာ့ သစ္သစ္လဲ ုျဖဴမကို ထိန္းေနရဘီ။ သူတို႔ႏွစ္ေကာင္ ေတာ္ေတာ္သိပံုရတယ္။ ညိဳႀကီးက ပိုသိတယ္၊ သူ႔ကို ဖမ္းေတာ့မွာ ေခၚသြားေတာ့မွာကို သိလားမသိပါဘူး။ ၿငိမ္ကုပ္ေနတယ္။ စိတ္ဓါတ္လဲ က်ေနပံုရတယ္၊ ကုပ္ေနတာပဲ။ သစ္သစ္လဲ အလြတ္မေပးဘူး။ ျဖဴမ အျပင္မထြက္ေအာင္ တခ်ိန္လံုးႀကိဳးခ်ည္ထားတယ္။ တခါ ခနလႊတ္ေပးလိုက္တာ ညိဳႀကီးဆီေျပးပါေလေရာ။ သစ္သစ္က အခုျပန္လာခဲ့ နင္ အဲလိုလုပ္ေနရင္ ဒီတခါ နင့္ကိုပါ ရဲဖမ္းမယ္ ေျပာသြားတာၾကားတယ္မွလားတဲ့ ။ ဒီလို ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ၾကားက လစ္ရင္လစ္သလို သူတို႔ႏွစ္ေကာင္ ေတြ႔ၾကတာ ၊ တစ္ရက္ေတာ့ သစ္သစ္ အလုပ္ကအျပန္ ပက္ပင္းေတြ႔ပါေလေရာ။ " အမေလး ျဖဴမရဲ့. ငါကေတာ့ နင့္ကို သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းျဖစ္ေအာင္ ဒီေန႔ပဲ ေရခ်ိဳးေပးခဲ့တယ္ အခုအေကာင္ေတြ ေတြ႔ျပန္ဘီ ငါေတာ့ ေသခ်င္တာပဲဆို " ညိဳႀကီးလဲ ေျပးတာတန္းေနတာပဲ၊ က်မမွာ အိမ္ထဲကေန အားလံုးၾကားပီး သူတို႔ႏွစ္ေကာင္ အျဖစ္ကို စိတ္ရႈပ္ရႈပ္နဲ႔ ရီေနရပါေတာ့တယ္။ ဘယ္လို စခန္းသြားၾကမလဲမသိ၊ ဒုကၡပါပဲလို႔ ေတြးမိပါတယ္။
ခုေတာ့ အိမ္ေဘးကေထာင့္ေလးမွာ သူတို႔နွစ္ေကာင္ အလန္႔တၾကားေတြ႔ေနေတာ့ က်မ အသံထြက္ေအာင္ပဲရယ္မိပါေတာ့တယ္။ ျဖဴမအိမ္ကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ဧည့္သည္အဝင္အထြက္ေတြမ်ားပီး ဝရန္တာတံခါးလဲ မပိတ္ျဖစ္ၾကဘူးထင္ပါရဲ့၊ သစ္သစ္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာပီး ျဖဴမလြတ္ပီး ညိဳႀကီးနဲ႔အတူရွိေနတယ္လို႔ လွမ္းေျပာမလိုျပင္ပီးမွ ဘာ့ေၾကာင့္မွန္းမသိ သူတို႔ႏွစ္ေကာင္ကို သနားပီး ႏႈတ္ပိတ္ပီးေနလိုက္ေတာ့တယ္။ တေအာင့္ေနေတာ့ ျဖဴမတစ္ေကာင္ သူ႔ေနရာသူ အေျပးေလးျပန္သြားတာေတြ႔လိုက္ရတယ္။ က်မလဲ ဝရန္တာကေန လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လွ်ာေလးတစ္လစ္နဲ႔ က်မကို ၾကည့္ေနေလရဲ့။ သူက်မကို တစ္ခုခု ေျပာခ်င္ေနတာမ်ားလား။ သူ႔ကို မတိုင္ပါနဲ႔ေျပာခ်င္တာလား၊ မတိုင္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ေနတာလား၊ တခုခုေတာ့ တခုခုပင္။
ခိုင္ခို္င္ေစာလြင္
No comments:
Post a Comment