" မ်ားစြာေသာသူခပ္သိမ္းတို ့သည္ သား တကြဲ ၊ မယား တကြဲ ၊မိ တကြဲ ၊ ဖ တကြဲ ၊ ျဖစ္ၾက ရ ကုန္၏။ ထို သူတို ့၏ ဆင္းရဲ ဒုကၡ ကို ငါၿငိမ္းပါအံ့။ ထို သူ တို ့၏ မ်က္ရည္ ကို ငါ သုတ္ ပါအံ့။ ငါ ၏ ယာဘက္လက္ျဖင့္ ဆန ္စပါး ရိကၡာကိုေပးအံ့။ ငါ ၏ ၀ဲဘက္လက္ျဖင့္ ၀တ္စားတန္ဆာေပးအံ့။ အမိ သည္ သားငယ္ ကို ရင္ခြင္၌ ႏွစ ္သိမ့္ ေစ အံ့ သကဲ့ သို ့ ငါ သည ္လည္း တိုင္းသူျပည္သား တို ့ကို ႏွစ္သိမ့္ေစ အံ့။"
က်န္စစ္သားမင္းသည္ ျပည္သူအမ်ားအားလည္း
စာရိတၱေကာင္းမြန္လာေစရန္သြန္သင္
တိုင္းျပည္ေအးခ်မ္းၿပီး စည္ပင္ဝေျပာယံုမက ေဒသတြင္းနိုင္ငံေတြအၾကား
ဝံံ့ဝံံ႔ၾကြားၾကြား သိကၡာရွိရွိ ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့သည္။
အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားက ေလးေလးစားစားႏွင့္ ခန္႔ခန္႔ညားညား ဆက္ဆံတာ
ခံရသည္။ က်န္စစ္သား ၏ နန္းသက္ အတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၏ ဂုဏ္ သိကၡာသည္
အတိုးတက္ အျမင့္မားဆံုး ကာလ ဟု ဆိုရလိမ့္မည္လို႔ ဖတ္ရရာ ပုဂံေခတ္
ျပည္သူေတြရဲ့ ဘဝကို ေရာ္ရမ္းမွန္းဆရင္း ေက်နပ္ေနမိရာက လက္ရွိကာလကိုပင္
ေခတၱေမ့သြားရေလသည္။
သို႔ေသာ္ ေမ့လို႔မရပါ။
ေန႔စဥ္သတင္းေတြမွာ တုတ္တပ်က္ ဒါးတပ်က္ သတင္းေတြက ပလူပ်ံေနေလသည္။
တရက္မ်ားဆို ဒါးထိုးသည့္သတင္း ဆက္တိုက္ သံုးခု ဖတ္လိုက္ရသည္။
စိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာပါလား လို႔ တေယာက္ထဲ အသံထြက္ ေရရြတ္မိသည္အအထိပင္။
တကၠစီငွားစီးသည့္ ခရီးသည္က ကားဆရာကို ဒါးျဖင့္ထိုးသြားသည့္ သတင္း၊ ယာဥ္ေမာင္းက
ခရီးသည္ထံက ေငြနဲ႔ပစၥည္းကို ဒါးေထာက္လုယူတဲ့သတင္း၊ ဟိုတယ္မွာ ထိုးသြင္း
ျပတ္ရွဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ေသဆံုးေနတဲ့သတင္း၊ ေဗ်ာက္အိုးေဖာက္တာကို မေဖာက္ဖို႔
ေျပာတဲ့ အမ်ိဴးသမီးကို ေဖာက္တဲ့လူငယ္က ဒါးနဲ႔ ထိုးသြားတဲ့သတင္း၊
ျပန္ဆက္ဖို႔ ေျပာတဲ့ ရီးစားကို ျပန္လက္မခံတဲ့အတြက္ အေဆာင္ထဲအထိဝင္လာၿပီး
ဒါးနဲ႔ထိုးတဲ့သတင္း၊ ဆက္ေရးက ဒါးသတင္းေတြနဲ႔တင္ စာမူေကာ္လံျပည့္ေလာက္သည္။
ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူေတြရဲ့ အသက္ေတြက (၁၇)၊ (၁၈) ကေန ႏွစ္ဆယ္ဝန္းက်င္ေတြ၊
ဒီအရြယ္ေတြက ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ေနရမယ့္ အရြယ္ေတြမဟုတ္၊ အညြန္႔တလူလူနဲ႔
ဘဝတက္လမ္းအတြက္ ႀကိဳးစားေနရမယ့္အခ်ိန္ မဟုတ္ဘူးလား၊ စာသင္ခန္းထဲ
ေရာက္ေနၿပီးပညာႀကိဳးစားရွာေနရမယ့္
အခုက လူငယ္ေတြ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္တာရဲ့ေနာက္ဆက္တြဲ
ရွမ္းျပည္နယ္ တိုင္းရင္းသားေဒသတခုက မိခင္တေယာက္ရဲ့ ေသာကကို
နားေထာင္ရတာျပန္အမွတ္ရသည္။ သာေလးေမြးထားတာ အသက္(၁၀)ႏွစ္ေလာက္ ေရာက္လာက
စစ္တပ္က ေပၚတာဆြဲတာခံရမလား၊ မူးယစ္ေဆးသံုးေတာ့မလား၊ လက္နက္ကိုင္တိုက္တဲ့အထဲ
ေရာက္သြားမလား ပူရတာနဲ႔ တဖက္ႏိုင္ငံကိုပဲ ထြက္လာခဲ့ၿပီး ရရာအလုပ္လုပ္
ေနလိုက္ရသည္တဲ့၊ စာမမတ္ေပမတတ္ ဘဝေရာက္ရေပမယ့္ လူေကာင္းေလးေတာ့
ျဖစ္က်န္သည္ဆိုေလသည္။ ရင္ထဲနင့္ရသည့္ အေၾကာင္းအရာေတြ တေသြမတိမ္း
သံတူေၾကာင္းကြဲေတြ မ်ားစြာ နားေထာင္ခဲ့ရဖူးသည္။ အလုပ္လုပ္ႏိုင္တဲ့
အရြယ္ေကာင္းေလးေတြ အႏၱရာယ္အေပါင္းက ေရွာင္ခြာဖို႔ ထြက္လာၾကသည္။ ထိုအထဲမွာ
ဆင္းရဲဒုကၡေတြလည္း ပါသည္။ ဒီအေၾကာင္းေတြလည္း ေရးရတာ အပ္ေၾကာင္းထပ္ပါၿပီ။
အခုအခ်ိန္မွာ မူးယစ္ေဆးဝါးျပႆနာက နယ္စပ္ေဒသေတြကေနတဆင့္ ရန္ကုန္လို
ၿမိဳ႔ႀကီးျပႀကီးေတြအထိ ေရာက္လာၿပီ။ လူငယ္ေတြ မူးယစ္ေက်းကၽြန္ေတြ
ျဖစ္လာၾကသည္။ မိခင္ေတြ ေသာကမ်ားရၿပီ၊ မိသားစုေတြ စိုးရိမ္ေနရၿပီ၊
မလံုျခံုသည့္ဘဝေတြ ျဖစ္ေနၾကရၿပီ၊
ဒါေတြက လတ္တေလာ
ျဖစ္လာရသည့္ အေၾကာင္းမဟုတ္၊ အရင္းစစ္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းပ်က္သုဥ္းလာသည့္
စနစ္ဆိုးေၾကာင့္ ေျမစာပင္ျဖစ္ရသည့္ မ်ိဴးဆက္ေတြ ေပၚလာရတာပင္၊
ယခုမ်ိဴးဆက္ကေန ဒီအတိုင္းဆက္သြားေသာ္ လူငယ္မ်ိဴးဆက္ေတြ အတြက္
ဆက္ၿပီးမေတြးဝံံ႔၊
ဆိုးဝါးလွသည့္
သတင္းအဖံုဖံုထဲကမွ သတင္းတပုဒ္က အင္မတန္စိတ္ထိခိုက္ရၿပီး တခါမွ မျမင္ဖူး
မသိဖူးသည့္ မိခင္တေယာက္ရဲ့ ေသာကကို မွ်ေဝခံစားမိကာ အိပ္မရတဲ့ အထိ အေတြးေတြ
ဝင္မိတဲ့အထိပင္။ ကေလးၿမိဳ႔က မူးယစ္တပ္ဖြဲ႔မႈးကို ရန္ျပဳခ်ိန္းေျခာက္
ကားမွန္ခြဲတဲ့ သတင္းျဖစ္သည္။
" တပ္ဖြဲ႔စုမွဴးအေနနဲ႔ကင္းစခန္းေတြ
“အရက္ႏွင့္ မူးယစ္ေဆးဝါးက လူငယ္ေတြၾကားမွာ စိမ့္ဝင္ေနၿပီး သံုးစြဲသူအဖို႔ ပင္ကိုယ္စိတ္ေပ်ာက္ၿပီး မလုပ္ရဲတာမရွိ ျဖစ္တတ္တယ္။ ေနရတာ ခုဆို အစစ အရာရာ သတိထားေနရတယ္။ လံုၿခံဳမႈ မရွိဘူး”
“အရက္ႏွင့္ မူးယစ္ေဆးဝါးက လူငယ္ေတြၾကားမွာ စိမ့္ဝင္ေနၿပီး သံုးစြဲသူအဖို႔ ပင္ကိုယ္စိတ္ေပ်ာက္ၿပီး မလုပ္ရဲတာမရွိ ျဖစ္တတ္တယ္။ ေနရတာ ခုဆို အစစ အရာရာ သတိထားေနရတယ္။ လံုၿခံဳမႈ မရွိဘူး”
သတင္းက
မူးယစ္ရမ္းကားတဲ့ သတင္းပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ သတင္းနဲ႔အတူ ေဖာ္ျပပါလာတဲ့
သတင္းဓါတ္ပံုထဲမွာ ညစ္ေပစုတ္ခ်ာလွတဲ့ လူငယ္တေယာက္ တံုးလံုးလဲေနၿပီး
လူႀကီးတေယာက္က အတင္းဖမ္းခ်ဴပ္ မိမိရရဆုပ္ကိုင္ေနဟန္က အင္မတန္
စိတ္မေကာင္းစရာျဖစ္လို႔ေနသည္။ လူငယ္ေလးရဲ့ မ်က္ႏွာက တကယ့္ကို
ကေလးသာသာအရြယ္၊ ပညာရွာရမယ့္အရြယ္ေတြ ဆိုးသြမ္းလူငယ္ျဖစ္ၿပီး လူႀကီးေတြက
ဖမ္းခ်ူပ္ေနတဲ့ ပံုရိပ္ေတြ မျမင္ရက္စရာ မ်ားလာသည္။ ဒီပံုကို သူ႔ရဲ့မိခင္
ျမင္ရေသာ္၊ ဒီျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ခံစားရမလဲ၊ ဘယ္မိခင္မွ
ကိုယ့္သားေလး လူဆိုးျဖစ္ေအာင္ ေမြးလိုက္မယ္လို႔ စိုးစိမွမရွိ၊ သူ႔အရြယ္က
လွခ်င္ပခ်င္ ဝတ္ခ်င္စားခ်င္သည့္အရြယ္၊ ဒီလိုအရြယ္မွာ အရြယ္နဲ႔မလိုက္
စုတ္ခ်ာစြာ ဝတ္ဆင္ရသည္။ ျမင္ရတာပင္စုတ္ခ်ာေသာ္ မျမင္ရတဲ့
စားေသာက္ေနထိုင္မႈဘဝ အဘယ္မွ် စုတ္ခ်ာေနမွာပါလိမ့္၊ ဆင္းရဲတဲ့ ဘဝထြက္ေပါက္က
မူးယစ္ေသစာ ေသာက္စားတဲ့ဘဝကို ပို႔လိုက္ေလသလား၊ ပူးတြဲပါတဲ့ပံုက ပိုဆိုးသည္။
ေၾကမြေနသည့္ ကားမွန္မွာ က်ည္ရာ အေပါက္၊ ပန္းထြက္ထားသည့္ ေသြးစေသြးေနေတြ၊ "
စကားေျပာေသာ အသဲႏွလံုး" ရုပ္ရွင္ထဲက နာမည္ေက်ာ္ မိခင္ေမတၱာ စကားေလးလို
"သား လူေလး ဘယ္နားနာသြားေသးလဲ " လို႔ေတာင္ သူ႔အေမ ေမးခြင့္ရပါ့မလား၊
လူငယ္ေတြက အရက္နဲ႔ မူးယစ္ေဆးကို ဘဝရဲ့ ထြက္ေပါက္အျဖစ္ သံုးေနၾကတယ္လို႔
တခ်ိဴ႔က သံုးသပ္ၾကသည္။ ဒါ့ျဖင့္ ဆင္းရဲလွသည့္ ဘဝေတြမွာ ျဖတ္သန္းရသည့္
လူငယ္ေတြအတြက္ ဘဝေနနည္းေတြ လမ္းျပဖို႔ လိုေနတာ ေသခ်ာသည္။ တိုင္းျပည္ဆင္းရဲ
ခၽြပ္ျခံုက်တာကေန ဆင္းရဲမြဲေတသူမ်ားလာတာ၊ ပညာမသင္ႏိုင္တဲ့
ကေလးေတြမ်ားလာတာ၊ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ မိသားစုအတြက္ ေငြရွာရင္း လူငယ္ဘဝ
ေပ်ာက္ဆံုးေနရတာ၊ ေနထိုင္ရတာ လံုျခံုမႈမရွိတာ စတာေတြ အျပင္ ဆင္းရဲတဲ့ အတြက္
ေျမနိမ့္ရာလွံစိုက္ခံရတဲ့ အျဖစ္ေတြကတပံုတပင္။ ဆင္းရဲသူကို အိမ္နီးခ်င္းက
အဖက္မလုပ္၊ ပစၥည္းေပ်ာက္က သူဆင္းရဲသာယိုးတတ္တဲ့အတိုင္း
ႏိုင္ငံႏွင့္ယွဥ္လုိက္က ျမန္မာဆိုတာႏွင့္ ေျမနိမ့္ရာလွစိုက္လိုသည့္
အျဖစ္ေတြ မ်ားစြာ ျဖစ္လာျပန္ေလသည္။ တေန႔က ထိုင္းသတင္းမွာ လမ္းေဘးမွာေနတဲ့
အေျခအေနမဲ႔ ထိုင္းလူမ်ိဴး (၃)ဦးအထိ သတ္ခံခဲ့ရၿပီး အသတ္ခံခဲ့ရတဲ့
လူေတြအားလံုးမွာ ပံုစံတူ သတ္ခံရတယ္လို႔ ေၾကညာသည္။ လူသတ္သမားကို လိုက္လံ
စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္ေနၿပီလို႔ ဆိုရာ စိတ္ထဲမွာ " ဘုရား ဘုရား ျမန္မာေတြ
မဟုတ္ပါေစနဲ႔၊ ျမန္မာကိုလည္း မယိုးစြပ္ပါေစနဲ႔ ရက္စက္တဲ့
လူသတ္တရားခံအစစ္ကိုသာ အမွန္အတိုင္း ရွာေဖြႏိုင္ပါေစ" လို႔ ဆုေတာင္းေနမိသည္။
ဆုေတာင္းကား မျပည့္၊ ေနာက္ရက္မွာ အဆိုပါ
စိတၱဇဆန္ဆန္ လူသတ္မႈကို က်ဴးလြန္သူကို ရဲက ဖမ္းမိရာ ျမန္မာတဲ့၊ အသက္ႏွစ္ဆယ္
လူငယ္တေယာက္၊ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ျမန္မာ့ဒါးသတင္းေတြ စိတ္ပ်က္လို႔
ထိုင္းခ်န္နယ္ကို ၾကည့္မိတဲ့အခိုက္ အဆိုပါ လူသတ္တရားခံကို ဖမ္းမိသည့္ သတင္း
ၾကည့္လိုက္ရတာျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္ ေမာ္လၿမိဳင္က ထိုင္းမွာ
လာေရာက္အလုပ္လုပ္ရင္း အေထာက္အထား မရွိတဲ့အတြက္ အဖမ္းခံရကာ နယ္စပ္ကို
ျပန္ပို႔ ခံရၿပီး ျပန္ဝင္လာတာ ေျခာက္ရက္သာ ရွိေသးသည္တဲ့၊ အမိႈက္ေကာက္ၿပီး
ဝင္ေငြရွာကာ ရပ္တည္ေနတာျဖစ္သည္တဲ့၊ ထံုးစံအတိုင္း လက္ထိတ္တန္းလန္းနဲ႔
က်ဴးလြန္တဲ့ ပံုစံေတြ သရုပ္ျပခိုင္းတာမွာ သူ႔ပံုစံက ေအးေအးေဆးေဆး၊ ၾကည့္ရတာ
ဘာမွ နားမလည္ပဲ သူအမိႈက္ေကာက္တာကို လိုက္ျပေနတဲ့ပံုစံ၊ သူ႔မိသားစုက
ျမန္မာျပည္ထဲ က်န္ခဲ့တာလား၊ သူက အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုၿပီး ထိုင္းဘက္ထြက္လာတာလား၊
အမ်ိဴးသမီးအက်ဥ္းေထာင္မွာ
ေထာင္ဝင္စာသြားေတြ႔စဥ္က တသက္တကြန္းက်ေနသည့္ ေမာ္လၿမိဳင္ဘက္က
မိန္းကေလးတေယာက္ကို ဆံုဖူးသည္။ အိမ္ကိုအေၾကာင္းၾကားေပးရမလား၊ အိမ္ကသိသလား
အေမးကို သိသလား မသိသလား ေသခ်ာမသိ၊ အိမ္ကလူေတြက သူထိုင္းဘက္မွာ
အလုပ္သြားလုပ္မွာဆိုတာပဲ သိၿပီး အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားတာျဖစ္သည္တဲ့၊ အခုဆို
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ေထာင္ထဲ ေနလာၿပီးတဲ့အခါ အိမ္လိပ္စာေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ပါလို႔
ဆိုသည္။ ဒီလိုပဲ အိမ္ႏွင့္အဆက္အသြယ္ျပတ္ၿပီး အေၾကာင္းအမ်ိဴးမ်ိဴးနဲ႔
ရုန္းကန္ေနရသူေတြ တပံုတပင္။
" သူသတ္တာ
ဟုတ္ရဲ့လားမသိ၊ သူ႔ၾကည့္ရတာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ အတီးအတ ပံုနဲ႔ " ဆိုေတာ့
မိတ္ေဆြတေယာက္က " ဟုတ္ပကြာ ဆင္းရဲလို႔ တရားခံ ျဖစ္ျပန္ၿပီလား မသိ" လို႔
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေရရြတ္သည္။ ရဲေတြက DNA စစ္ဖို႔ ယူသြားတာပဲေလ ၊
စီစီတီဗြီကလည္း သူ႔ပံု၊ အဝတ္အစားကလည္း အတူတူပဲဆိုေတာ့ ျဖစ္ရင္လည္း
ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ ဒီလိုပဲ ခန္႔မွန္းေျပာၾကရသည္။ ကိုယ္တိုင္သိတဲ့ ျမင္တဲ့
ကိစၥေတြမွ မဟုတ္၊
စိတ္ထဲမေတာ့ တေယာက္ထဲ
စံုေထာက္လုပ္ေနမိသည္။ အမိႈက္ေကာက္ေနေပမယ့္ စက္ဘီးက နဲနဲ သစ္ေနတာမွာ သူ႔ကို
ဒီတိုင္းေလွ်ာက္သြားေနလို႔ တေယာက္က စက္ဘီးတစီးေပးထားလို႔ စက္ဘီးနဲ႔
အမိႈက္လိုက္ေကာက္တာလို႔ ရဲထံ အစစ္ခံထားတာ ဖတ္ရရာ အဝတ္အစားကေရာ လူသတ္တရားခံက
ေပးလို႔ ဝတ္ထားတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား၊ မ်က္ႏွာကို အကဲခပ္တာမွာ လူသတ္ေလာက္တဲ့
ရုပ္လကၡဏာမရွိ၊ ဒါေပမယ့္ စိတ္ေရာဂါရွိေနရင္ေတာ့ လုပ္ႏိုင္တာပဲ ၊
ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားဆိုေတာ့လည္း ညွာညွာတာတာ ေတြးမိေလသလား
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ေမးရင္း ဒီရက္ပိုင္း စိတ္မေကာင္းစရာ
သတင္းေတြႏွင့္လံုးေထြးေနမိေတာ့သ
ဆင္းရဲေတာ့ လူလူသူသူ ဆက္ဆံမခံရတဲ့အျပင္ တစံုတခုဆိုက ယိုးစြပ္ခံရတာ ထိပ္ဆံုးက ျမန္မာေပါ့၊ " မ်ားစြာေသာသူခပ္သိမ္းတို ့သည္ သား တကြဲ ၊ မယား တကြဲ ၊မိ တကြဲ ၊ ဖ တကြဲ ၊ ျဖစ္ၾက ရ ကုန္၏။ ထို သူတို ့၏ ဆင္းရဲ ဒုကၡ ကို ငါၿငိမ္းပါအံ့။ ထို သူ တို ့၏ မ်က္ရည္ ကို ငါ သုတ္ ပါအံ့။ ငါ ၏ ယာဘက္လက္ျဖင့္ ဆန ္စပါး ရိကၡာကိုေပးအံ့။ ငါ ၏ ၀ဲဘက္လက္ျဖင့္ ၀တ္စားတန္ဆာေပးအံ့။ အမိ သည္ သားငယ္ ကို ရင္ခြင္၌ ႏွစ ္သိမ့္ ေစ အံ့ သကဲ့ သို ့ ငါ သည ္လည္း တိုင္းသူျပည္သား တို ့ကို ႏွစ္သိမ့္ေစ အံ့။"
က်န္စစ္သားမင္းရဲ့ မူရင္း မြန္ဘာသာျဖင့္ ေရးထိုးထားသည့္ ေရႊစည္းခံုဘုရား ေက်ာက္စာကို ျမန္မာျပန္ထားတဲ့ နန္းတက္ကတိ ကို အႀကိမ္ၾကိမ္ျပန္ၾကားေယာင္ ေနမိပါေတာ့သည္။
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္
No comments:
Post a Comment