" အတိတ္ရဲ့ ဒါဏ္ရာတခု"၂၁ရက္ ဩဂုတ္လ ၂၀၁၇ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၆) အမွတ္ ( ၃၂) မွ

ကိုယ္လက္ေတြ နာက်င္ကိုက္ခဲၿပီး ဖ်ားခ်င္ခ်င္ ျဖစ္တာနဲ႔ ပါရာစီတေမာတလံုးေသာက္ၿပီး ေဆးရံုသြားျပလိုက္သည္။ ေဆးအရွိန္ေၾကာင့္ အဖ်ားေသြးေပ်ာက္သြားဟန္ထင့္၊ ဆရာဝန္နဲ႔ ေတြ႔႔တဲ့အခ်ိန္မွာ အဖ်ားမရွိေတာ့ပါ၊ ဆရာဝန္လည္း ေခ်ာင္းဆိုးသလား ႏွာေစးသလား ေမးရိုးေမးစဥ္ ေမးခြန္းေတြ ေမးၿပီး ေဆးေပးလိုက္သည္။ ေဆးယူတဲ့အခန္းမွာ ေဆးသြားယူေတာ့ ဝန္ထမ္းျဖစ္သူ အမ်ိဴးသမီးက ေဆးေသာက္ရမည့္ အညႊန္းစာရြက္ ကပ္ထားတာ ျပရင္း ႏႈတ္ကလည္း ထပ္မံရွင္းျပသည္။ ပါရာစီတေမာ အလံုး(၂၀)ပါ တအိတ္၊ ခၽြဲေပ်ာ္ေဆး bisolvon (၁၅)လံုးပါ ပလတ္စတစ္ထုတ္တထုတ္၊ ႏွာေစးေပ်ာက္ေဆး Maxiphed (၁၀)လံုးပါတအိတ္၊ ေခ်ာင္းဆိုးေပ်ာက္ေဆး Dextrome( ၁၀)လံုးပါ တအိတ္ စုစုေပါင္း ေဆးေလးမ်ိဴး ေပးလိုက္သည္။ ေငြေၾကး တျပားတခ်ပ္မွ မေပးခဲ့ရပါ။ ထိုင္းအစိုးရက တယ္ဟုတ္ပါလား ၊ ေဆးဝါးကုသမႈစားရိတ္ အလကားေပးႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆက မမွန္ပါ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံသာမက ကမၻာအဝွမ္း ခ်မ္းသာသည့္ ႏိုင္ငံမ်ား အပါအဝင္ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ေဆးဝါးကုသမႈ စားရိတ္အတြက္ က်န္းမာေရးအာမခံ ဆိုတာ ျပည္သူတိုင္းက ႀကိဳတင္ေပးသြင္းထားရတာျဖစ္သည္။
ေဆးရံကေန အိမ္ျပန္အေရာက္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ေဖ့စ္ဘြတ္ဝင္ၾကည့္မိတဲ့အခါ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာေနၾကသည့္ ေခါင္းစဥ္က ခ်ပ္သင္း တဲ့၊ ဒါနဲ႔ မနက္ကေတာ့ ဗီဒီယိုဖိုင္တခု ေတြ႔လိုက္မိၿပီး မ်က္ႏွာထားရိုးရိုးရွင္းရွင္း သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔နဲ႔ လူတေယာက္က မတ္တတ္ရပ္အေနအထားနဲ႔ရွိေနတာမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က လူငယ္ကေလးတေယာက္က ႏြဲ႔ႏြဲ႔လ်လ် လွ်ာအျပားလိုက္ သြားေစ့ၿပီး ေျပာတဲ့ ေလသံနဲ႔ လုပ္ေျပာေျပာ ေနတာျမင္ရလို႔ စိတ္ပ်က္စြာ မၾကည့္ပဲ ေက်ာ္သြားခဲ့သည့္ ဗီဒီယိုဖိုင္ ျဖစ္ေနသည္။ အခုေခတ္ ေယာက်ၤားေလး မိန္းကေလး အေတာ္မ်ားမ်ား စကားေျပာတာ မိန္းကေလးနဲ႔ ေယက်ၤားေလး ေျပာပံုဆိုပံု ေလယူေလသိမ္း မကြာၾကတာ သတိျပုမိသည္။ လူထုေဒၚအမာ ေရးသည့္ အေမ့ေရွးစကားထဲက စာေတြ သတိရမိေလသည္။ တခ်ိန္ကေတာ့ ၾကည္လင္ျပတ္သားသည့္ ေျပာဆို တင္ဆက္မႈမ်ိဴးကို ေရဒီယို ရုပ္ျမင္သံၾကားေတြကေန မွတ္သား အတုယူလို႔ရသည္။ ယခုေခတ္ကေတာ့ အက္ဖ္အမ္မ္ ေတြမွာ ေျပာေနၾကတာ ေယက်ၤားမိန္းမ ခၽြဲပစ္ေနၾကသည့္ လုပ္သံေတြ မ်ားလွရာ ေခတ္ကာလ လူငယ္အခ်ိဴ႔ ဒီလိုပံုစံေတြ အတုခိုးေျပာတာ မဆန္းလွလို႔ ဆိုရမည္။
" ခ်ပ္သင္း" တိုက္နယ္ေဆးရံုမွာ အဆိုပါလူငယ္ကေလးေတြ ဖြင့္ထားသည့္ ျပင္ပစာသင္ေစာင္က ေက်ာင္းသူကေလးေတြ ေဆးခန္းလာျပရာက အဆင္မေျပျဖစ္တာေတြကို တိုက္နယ္ဆရာဝန္ထံ လာေရာက္ေျပာျပေနတဲ့ ဗီဒီယိုဖိုင္ ျဖစ္သည္။ အဓိက ျပႆနာက ေဆးရံုမွာ ေဆးဝါးမလံုေလာက္တာ၊ ေဆးရံုမွာ ေဆးမရွိေပမယ့္ အျပင္မွာ ဝယ္လို႔ရေနတာ၊ ေနာက္တခုက တိုက္နယ္ဆရာဝန္ေလးရဲ့ ျပင္ပေဆးခန္းမွာ ကုသရင္ တန္ရာတန္ေၾကးက်သင့္စြာေပးႏိုင္က ကုလို႔ ရတာ ဒါေတြကို ေျပာဆိုေနၾကတာ ျဖစ္သည္။ ဗီဒီယိုဖိုင္ကိုၾကည့္ၿပီး စနစ္ဆိုးရဲ့ သားေကာင္မ်ား ဆိုသည့္ စကားလံုးကိုသာ တြင္တြင္သတိရေနမိေတာ့သည္။ ေဆးရံုမွာ ေဆးဝါးမလံုေလာက္တာ ျမန္မာျပည္ တနံတလ်ားရွိ ေဆးရံုတိုင္းလိုလိုပါ။ ခ်ပ္သင္း တိုက္နယ္ တခုထဲ မဟုတ္ပါ။ ရန္ကုန္ျမို႔က ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီးမွာေတာင္ ေဆးဝါးျပည့္စံုလာတယ္လို႔ ေျပာစမွတ္ျပဳၾကတာ တႏွစ္ဝန္းက်င္သာ ရွိေပအုန္းမည္။ က်န္းမာေရးအသံုးစားရိတ္က ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ တုန္းက လူတဦးခ်င္း GDP ရဲ့ ၂ရာခိုင္ႏႈန္း သာ ရွိခဲ့သည္။ ေဆးရံုမွာ ေဆးဝါးမလံုေလာက္တာတင္မက အရက္ျပန္က အစ ဝယ္ရတယ္ ဆိုတာမ်ိဴးက ျဖစ္ေနတာ ဆယ္စုႏွစ္ သံုးစုပင္မကေတာ့၊ ေဆးရံုမွာ တာဝန္က်သည့္ ဝန္ထမ္းေတြမွာ သူတို႔လုပ္အားကို မရွိမဲ့ရွိမဲ့ ေဆးဝါးမ်ားကို အသံုးျပဳရင္း အစြမ္းကုန္ ကုသေပးၾကပါလိမ့္မည္။ ကိုယ္တိုင္လုပ္ပိုင္ခြင့္ရမည့္ ကိုယ္ပိုင္ေဆးခန္းမွာဆိုက ကိုယ့္ဘတ္ဂ်က္နဲ႔ကိုယ္ လိုသည့္ေဆးေတြ ဝယ္ျဖည့္ ကုသေပးက ေဆးရံုမွာ မရွိသည့္ေဆး မရသည့္ေဆးျဖင့္ တတပ္တအား ကူညီ ကူသေပးရင္း ရပ္ရြာရဲ့ က်န္းမာေရး ျပႆနာကို တဖက္တလမ္းက ေျဖရွင္းတာလည္း ေရာက္သည္။ ေဆးရံုမွာ လာမကုနဲ႔ ငါ့ေဆးခန္းလာလို႔ ဘယ္ဆရာဝန္ကမွ ေျပာမွမဟုတ္၊ သူတို႔ သင္ယူခဲ့သည့္ ေဆးပညာဘြဲ႔ယူစဥ္ကတည္းက သူတို႔ ကတိသစၥာျပဳၿပီးသား။ ေဆးကူသသည့္ ဆရာဝန္ဆိုတာ ေတာ္ရံု စိတ္ျဖင့္ မလုပ္ႏိုင္၊
အဆိုပါ ဆရာဝန္မွာလည္း ေဆးရံုမွာ မေျဖရွင္းႏိုင္သည့္ ကုသမႈေတြကို သူ႔ရဲ့ကိုယ္ပိုင္ေဆးခန္းမွာ ေျဖရွင္းေပးဟန္တူသည္။ ေစတနာႏွင့္ အသျပာ တြဲမိေတာ့ အထင္လြဲစရာေတြ ျဖစ္ၾကျပန္သည္။ ေဆးရံုမွာ ေဆးမရွိပဲ ေဆးခန္းက် ေဆးရွိသည္ ျဖစ္ေနတာ၊ ဒါလည္း ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး ဒီလိုခ်ည့္သာ။ ေဆးရံုေတြမွာ ေဆးမရွိပဲ ျပင္ပေဆးဆိုင္ေတြမွာ ေဆးေတြေတာင္ပံုယာပံု ရွိေနသည္။ ေငြရွိက ဘာေဆးလိုခ်င္သလဲ နာမည္ေျပာ မရမရွိ။ ဒီလိုျဖစ္ေနတာကိုက အလြဲတခု မဟုတ္ပါလား။ ေဆးကုသေနရသည့္ စနစ္ကိုက အစိုးရေဆးရံုေတြကေန ဝန္ေဆာင္မႈေရာ ေဆးဝါးပါ အလကားေပးရသည့္ စနစ္မ်ိဴး ျဖစ္ေနသည္။ ခ်မ္းသာသည့္ တိုင္းျပည္မ်ားမွာပင္ ေဆးရံုသြားျပ ဝန္ေဆာင္မႈႏွင့္ ေဆးအလကားရတာ မရွိပါ။
ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈက ကမၻာ့အဆင့္မီရွိသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဴးေတြသာမက အျခားတိုင္းျပည္အသီးသီးကပင္ လာေရာက္ ေဆးကုသခံယူၾကသည္။သို႔ျဖစ္ရာ ထိုင္းျပည္သူေတြအတြက္ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈကျဖင့္ အင္မတန္ျပည့္စံုမႈ ရွိသည္ ေျပာရမည္။ ျပည္သူလူထုရဲ့ အဓိကလိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္တာမွာ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈအတြက္ အစီအစဥ္ေကာင္းေတြ ခ်မွတ္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တာလည္း တခုအပါအဝင္ပင္၊ " အစိုးရဝန္ထမ္း၊ ပုဂလိကဝန္ထမ္းႏွင့္ ထိုင္းအစိုးရက တရားဝင္ခြင့္ျပဳထားသည့္ အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးမွာ အလုပ္လုပ္ကိုင္ၾကသည့္ ဝန္ထမ္းႏွင့္ အလုပ္သမားမ်ားမွာ လစာဝင္ေငြရဲ့ ငါးရာခိုင္ႏႈန္းကို က်န္းမာေရးအာမခံအျဖစ္ လစဥ္ေပးသြင္းရေလသည္။ ဘတ္(၇၅၀) ထက္မပိုေသာ ေပးသြင္းမႈဟုဆိုရာ လခမ်ားသူလည္း (၇၅၀) ထက္ေတာ့ ပိုမသြင္းရဟုဆိုလိုသည္။ ထိုသို႔ အာမခံေပးသြင္းထားသူမွာ မိမိအာမခံထားရွိရာ ေဆးရံုကို သြားျပပါက ဝန္ေဆာင္မႈအပါအဝင္ ေဆးဖိုးဝါးခ ေပးရန္မလိုေခ်။ ေဆးရံုတက္ရတာမ်ိဴးႏွင့္ ခြဲစိတ္ကုသတာမ်ိဴးေတြမွာပါ ေပးရန္မလိုေပ။ အာမခံထားခ်င္သည့္ ေဆးရံုမွာ အစိုးရေဆးရံုသာမက ပုဂၢလိက ေဆးရံုေတြမွာပါ ထား၍ ရေလသည္။ ေဆးရံုလာသည့္အခါ အာမခံကဒ္ျပလိုက္ရံုသာ။
အစိုးရဝန္ထမ္းမဟုတ္သည့္ အျခားထိုင္းျပည္သူမ်ားအတြက္ကေတာ့ ဘတ္(၃၀) ေဆးကုသမႈဆိုတာ ရွိသည္။ အဆိုပါအစီအစဥ္ကို စတင္ခဲ့တာ အႏွစ္(၃၀) ရွိၿပီဟု ဆိုေလသည္။ ဘတ္(၃၀)ျဖင့္ ေဆးဝါးကုသမႈ ခံယူႏိုင္သည့္ သူေတြထဲ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြပါ အခြင့္အေရးရရွိပါသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံကို လာေရာက္အလုပ္လုပ္ေနၾကသည့္ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ မရရွိက ထိုင္းအစိုးရမွာပါ နစ္နာမႈေတြ ရွိသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈကို တန္းတူေပးထားတာျဖစ္သည္။ ဘတ္(၃၀) ကဒ္ျဖင့္ျပက ေဆးရံုမွာ ဘတ္(၃၀)သာ ေပးသြင္းရတာျဖစ္သည္။ ေဆးဝါးကေတာ့ ေဆးရံုတိုင္းမွာ အျပည့္ရွိသည္။ ျပင္ပေဆးဆိုင္ေတြမွာလည္း ေဆးေတြ ေပါေပါမ်ားမ်ား ရွိသည္။ ေဈးႏႈန္းလည္း ခ်ိဴသာသည္။ အေၾကာင္းက ေဆးဝါးအေပၚ ေကာက္ခံသည့္ အခြန္က မျဖစ္စေလာက္သာ၊ အရက္ ေဆးလိပ္အေပၚေကာက္ခံသည့္ အခြန္ကသာ အမ်ားဆံုးျဖစ္သည္။ ဒါ့အျပင္ ထိုင္းျပည္တြင္းမွာပင္ ေဆးဝါးမ်ိဴးစံု ထုတ္လုပ္ႏိုင္ရာ ျပည္ပမွဝယ္ယူရတာ အင္မတန္နည္းပါးသည့္အခ်က္က ေဆးဝါးလိုအပ္ခ်က္ ျပည့္စံုေနမႈရဲ့ အဓိကအားသာခ်က္ျဖစ္သည္။
သာမန္ ထိုင္းျပည္သူလည္းမဟုတ္၊ ထိုင္းအစိုးရဝန္ထမ္းလည္း မဟုတ္သည့္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားဆိုပါက က်န္းမာေရး အာမခံ ဝယ္ယူခြင့္ရွိသည္။ ပုဂၢလိက ကုမၼဏီေတြမွာ က်န္းမာေရးအာမခံ ထားရွိသူမွာ ေဆးရံုျပတာ ေဆးရံုတက္တာ ခြဲစိတ္တာ စသျဖင့္ အဆင့္လိုက္ က်သင့္သလို အာမခံကုမၼဏီက ေပးသြင္းေပးသည္။
က်န္းမာေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဆးရံုကို လူနာတေယာက္ ေရာက္လာက ပထမဆံုးလုပ္ရာမွာက ကုသမႈလို႔ ထိုင္းအစိုးရက ဆိုထားသည္။ ထိုင္းအစိုးရအဆက္ဆက္ ေျပာထုံးက ေဆးရံုကို လူနာေရာက္လာခဲ့ရင္ အဆိုပါလူနာမွာ ဘယ္သူလဲ ဘာေတြရွိလဲ ဆိုတာထက္ အရင္ဆံုးကုသေပးလိုက္ပါတဲ့၊
အဆိုပါ စကားအမွန္ဆိုတာ မ်က္ျမင္ ႀကံုဖူးတာ ႏွစ္ခါရွိပါသည္။ ပထမတခါက ေဆးရံုမွာ ေစာင့္ေနတုန္း အလုပ္သမားတေယာက္ လုပ္ငန္းခြင္ မေတာ္တဆမႈျဖစ္ၿပီး သတိေမ့လ်က္ ေရာက္လာသည္။ သူနာျပဳ ဆရာဝန္ႏွင့္ အျခားက်န္းမာေရးဝန္ထမ္းေတြ အေရးေပၚအခန္းဖြင့္ၿပီး ခ်က္ျခင္းကုသေပးသည္။ ေဆးထုတ္သည့္အခန္းေျပးၿပီး ေဆးသြားထုတ္သူက ထုတ္၊ ေျပးေျပးလအားလႊား ကုၾကသည္။ ၿပီးမွ ဝန္ထမ္းတေယာက္က လူနာႏွင့္အတူပါလာသည့္ အေဖာ္ကို မွတ္ပံုတင္ဌာနကို သြားၿပီးစာရင္းသြင္းခိုင္းသည္။ ဆရာဝန္ႏွင့္ သူနာျပဳမ်ား အခန္းထဲကေန လိုတာေတာင္း ေဆးအပါအဝင္ ပစၥည္းကရိယာ အသင့္ ၊ လူနာစိတ္ခ်ရၿပီဆိုမွ ဆရာဝန္က ထြက္လာကာ လုပ္ေဆာင္ရမွာေတြကို လူနာရွင္ကိုေျပာ၊ ေငြစကားကို ဆရာဝန္ကေျပာစရာမလို၊ ဒီေလာက္ကုန္မယ္ တတ္ႏိုင္လား၊ ဒီေဆးက ေဈးႀကီးတယ္ ေဆးရံုမွာမရွိဘူး ဘယ္ေဆးခန္းမွာသြားဝယ္ ေျပာစရာမလို၊ ေျပာေတာင္ေျပာဖူးၾကရဲ့လားမသိ။ ဆရာဝန္က ကုသေရးသက္သက္၊ သူကုဖို႔ လိုအပ္တာ အသင့္ ၊
ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကေန ခ်င္းမိုင္ကို အလည္လာတဲ့ မိတ္ေဆြတေယာက္၊ ဆိုင္ကယ္ေမွာက္ သတိလစ္ၿပီး ေဆးရံုေရာက္တာ အေရးေပၚခန္းထဲထည့္ၿပီး လိုအပ္တာအကုန္ကုသမႈေပးထားသည္။ အသက္ကို မရရေအာင္ ကယ္ထားသည္။ အသက္ရႈေနေပမယ့္ သတိမရေသး၊ ဘယ္သူကမွ ေငြေရးေၾကးေရး တျပားမွ မေပးရေသးပဲ လူ႔အသက္ကို ကယ္ရမည္ဆိုသည့္ စိတ္ျဖင့္ ကုသမႈကို ဦးစားေပးထားတာျဖစ္သည္။
က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈကိစၥ စာေရးတဲ့အခါ အခ်က္အလက္ မွားမွာဆိုးတဲ့အတြက္ ထိုင္းလူမ်ိဴး ဆရာမကို ေသခ်ာ ေမးျမန္းရသည္။ သူက က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈမွာ ထိုင္းက ျမန္မာထက္အမ်ားႀကီးသာပါတယ္လို႔ ေျပာတာကို မွန္ပါတယ္လို႔ ေျပာလိုက္ရတာပါပဲ၊ စိတ္ထဲကေတာ့ သူတို႔ကံေကာင္းလိုက္တာ၊ တို႔လူမ်ိဴးေတြ ဘာလို႔ ဒီလို အခြင့္အေရးမရၾကတာလဲ လို႔ ေတြးေနမိသည္။ ကိုယ္တိုင္ပင္ ထိုင္းေရာက္ကာစက ဘာအာမခံမႈမွ မရွိတာကေန ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္းေက်ာင္းမွာ ဆရာမဝင္လုပ္တဲ့အခါ ထိုင္းအစိုးရက ေပးသည့္ က်န္းမာေရးအာမခံကို ရရွိခံစားခြင့္ ရေလသည္။ လစဥ္အာမခံေၾကး ဘတ္(၇၅၀) ေပးသြင္းရသည္။ ထိုင္းဆရာမက ေျပာတာက ကိုယ့္ရဲ့အာမခံကို ကိုယ္တိုင္မသံုးရလို႔ က်န္းမာေရးေကာင္းေလေလ ကုသိုလ္ပိုရေလေပါ့တဲ့၊ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ့ ဒီေငြေတြနဲ႔ ေဝမွ်ၿပီး ကုသေပးေနတာမို႔ တျခားကုသဖို႔လိုတဲ့သူေတြကို က်န္းမာေရးစားရိတ္ share ေပးတဲ့သေဘာေပါ့တဲ့၊ အစိုးရက ဒီေလာက္လူအမ်ားႀကီး အလကား ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲတဲ့၊ ဒါအစိုးရက ေဖာ္ေဆာင္ထားတဲ့ ေဝမွ်စနစ္တခုေပါ့လို႔ ဆိုသည္။
ထိုင္းက်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈအတြက္ အဓိက ထားသည့္ ဆရာဝန္ေတြ ေျပာသည့္စကားတခြန္းက " When most doctors see patients they don't see schemes...... they treat diseases. "
ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ႏိုင္ငံသားပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္အလုပ္ကို ေနာက္ဆံတင္းတင္း နဲ႔ ျပည့္ျပည့္ဝဝ လုပ္ရက စိတ္ေအးလက္ေအး ရွိၾကေပမည္။ မိမိအလုပ္ကို ေၾကာင့္က်ခပ္သိမ္းမရွိပဲ လုပ္ေနရက လုပ္ငန္းခြင္ေပ်ာ္ရႊင္မႈရရွိမည္။ အဆိုးဆံုးျဖစ္သည့္ ကိုယ့္အလုပ္ကို ေစာ္ကားတာ ကိုယ့္႒ာနကို ေစာ္ကားတာမ်ိဴးကို ဘာမွျပန္မေျပာပဲ စိတ္ေလွ်ာ့လက္ေလွ်ာ့ ေျပာခ်င္တိုင္းသာေျပာၾကပါလို႔ လည္စင္းေပးေနရသည့္ ဘဝေတြက လြတ္ခ်င္ၾကသူခ်ည့္သာ၊ အခုေတာ့ ငါဘယ္သူလဲ မင္းဘယ္သူလဲ ဆိုတာေတြၾကားမွာ အျပစ္ရွိသူပမာ အၿပံုးမပ်က္ ရပ္ပီး နားေထာင္ေနေပးရတဲ့ ဘဝေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဘယ္အခ်ိန္ထိ ေနေပးေနၾကရမွာပါလိမ့္။
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္