တခူးခူးၿဖင္.အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာကိုေလးကိုႏြယ္စိတ္မသက္မသာၾကည္.ရင္းတစ္ဖက္သို.လွည္.လိုက္မိသည္။ဘယ္လိုမွအိပ္လို.မေပ်ာ္ႏိုင္ပါလား။ဒီညအိပ္ေရး၀ေအာင္အိပ္မွၿဖစ္မည္၊မနက္ဖန္ဆိုေလယာဥ္စီးရမည္၊ဒါေပမယ္.ႏြယ္မိုးလင္းမည္ကိုလည္းအထူးေၾကာက္ေနမိသည္၊မိုးမလင္းေစခ်င္။ဘယ္ေတာ့မွမိုးမလင္းပဲဲညၾကီးဲပဲၿဖစ္ေနရင္ေကာင္းမည္၊မၿဖစ္ႏိုင္သည္ကိုေတာင့္တေနရ်ု္မရႏိုင္မွန္းသိေပမယ္.စိတ္ကူးမိသည္။ကိုေလးကိုၾကည္ေတာ.ေဟာက္လို.ပင္ေနေသးသည္၊
’အိပ္ေနႏိုင္လိုက္တာ’
ႏြယ္ေတာ္ေတာ္စိတ္တိုမိသည္။တကယ္ဆိုသူအိပ္မေနသင္.၊မိသားစုအတြက္ဆံုးၿဖတ္စရာတိုင္ပင္စရာေတြရွိ
တာကိုႏြယ္နဲ.အတူညွိညွိႏွုိုင္းႏွုိုင္းရွိေနရမယ္အခ်ိန္။ညဦးပိုင္းကအေပါင္းအသင္းမ်ား။ႏြယ္ျပန္ေတာ့မွာမို့
လာေရာက္ႏွုတ္ဆက္သည္.မိတ္ေဆြမ်ား ဆံုမိၾကရ်ု္ေသာက္ၾကစားၾကႏွင့္ႏွစ္ေယာက္သားေအးေအးလူလူစကားမေၿပာရ။ခုေတာ.အမူးလြန္ေနဘီ။အေပၚထပ္ကိုပင္မနဲတြဲတင္ခဲ.ရသည္။သူတကယ္ဘဲစိတ္ေအးေနႏိုင္သည္လား
“ႏြယ္သူနဲ.အတူအၿပီးအပိုင္လာေနမယ္ဆိုတာက်ိန္းေသတြက္ထားလိုက္ဘီလား”
ႏြယ္စကားေတြေၿပာခ်င္ေသးသည္။ေၿပာစရာေတြအမ်ားၾကီးရွိေသးသည္။သမီးေတြနဲ.မိသားစုေရွ.ေရးတိုင္ပင္ခ်င္သည္။အရင္တုန္းကဆိုရင္အေၾကာင္းမဟုတ္။ခုဟာကကိုယ္.တိုင္းၿပည္မဟုတ္တဲ.တိုင္းတပါးမွာေနရမယ့္ကိစၥ။သူအေပၚမွီခိုျပီးအားလံုးလာေနရမွာၿဖစ္တဲ.အတြက္သူသာအဓိက။ဒါေပမယ္.ႏြယ္စိုးရိမ္တာကအလုပ္အကိုင္အဓိကမဟုတ္။သူေသာက္တတ္စားတတ္ေနၿခင္း။တခါတရံမဟုတ္။အၿမဲလိုအခ်ိန္မွန္ေသာက္သည္။ကေလးေတြစိတ္ညစ္ၾကမည္။ကိုေလးမွာအေၾကာင္းၿပခ်က္ကအသင္.။မိသားစုႏွင္.ခြဲေနရလို.ဟုအေၾကာင္းၿပသည္။
မိသားစုအားလံုးအတူလာေနမည္။အရက္မေသာက္ဘဲေနမလား။သူမေၿဖ၊ရယ္လို.သာေနသည္။အတူလာေနရန္သာအတင္းတိုက္တြန္းသည္။ကိုေလးကိုၾကည္.ပီးႏြယ္သနားလည္းသနားမိသည္။ကိုေလးသည္ႏြယ္.ကိုအင္မ
တန္ခ်စ္သည္။မိသားစုကိုတြယ္တာသည္။ဒါေပမယ္.ခုေတာ.အရက္ကိုပါခ်စ္လာတာခက္သည္။မူးလာလွ်င္မိသားစုကိုသတိရလို.အၿမဲငိုသည္တဲ.။သူအေပါင္းအသင္းလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားကေၿပာၾကသည္။ႏြယ္ဘယ္လိုမွစိတ္
မခ်မ္းသာႏိုင္ပါ။ကိုေလးဆီကိုႏြယ္အလည္လာလိုက္ၿပန္လိုက္ေနလာလိုက္တာဒီတစ္ေခါက္နဲ..ဆိုငါးေခါက္ရွိဘီ။ကေလးေတြတစ္ခါမွမလာႏိုင္ေသး။ကေလးေတြကလဲအေဖနဲ.အတူတူဘဲေနခ်င္ၾကသည္။ႏြယ္မတရားသလိုၿဖစ္ေနမလားလို.လဲမၾကာမၾကာေတြးမိသည္။
“ႏြယ္ဒီတေခါက္ၿပန္ပီးရင္ကေလးေတြနဲ.အတူဒီမွာေနဘို.စီစဥ္ပါ။ကိုေလးတေယာက္ထဲမေနခ်င္ေတာ.ဘူး။”
ဒါဘဲသူေၿပာသည္။ၿပန္ခါနီးႏြယ္ဆံုးၿဖတ္ပီးေၿပာမယ္ဆိုတာဒီညထိဘာမွမေမး။ေမးခ်ိန္လဲမရ။မနက္မွေၿပာဆိုပီးရီေ၀စြာေၿပာသည္။မၿပန္ခင္သူ.ကိုတခုခုေတာ.ေၿပာရမည္။မနက္ဖန္ဆိုလ်ွင္ႏြယ္လဲၿပန္မည္။သူ.ကိုလံုး၀စိတ္မခ်ႏိုင္။ဘာလုပ္ရမလဲ။ေခါင္းေတြလဲက်ပ္ခဲေနသည္။ကိုေလးကေတာ.အပူအပင္ကင္းစြာအိပ္ေမာက်ေနသည္။
(၂)
ကိုေလးကိုၾကည္.ပီးေဖေဖ.ကိုသတိရမိသည္။ေဖေဖသည္ကိုေလးကိုသားမက္ေပမယ္.သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြလို
တစ္ေလးတစ္စားဆက္ဆံသည္။သားမက္ႏွင္.ေယာက္ခမဆိုတာမ်ိဳးမရွိ။ခုေတာ.ေဖေဖနဲ.တိုင္ပင္လို.လဲမရ။ေဖေဖေလၿဖတ္ထားရ်္စကားမေၿပာႏိုင္။ေမေမကေရာ၊ေမေမကႏြယ္ႏွင္.ပတ္သက္လွ်င္ငယ္ငယ္ကထဲကသိပ္အေရးတယူမရွိလွ။ႏြယ္.အထက္မွာအကိုတစ္ေယာက္။ႏြယ္.ေအာက္ကေမာင္ေလး။ႏြယ္ကအလတ္အေနနဲ.ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာၾကီးၿပင္းခဲ.ရသည္။ႏြယ္တို.မွာေမာင္ႏွစ္မေၿခာက္ေယာက္ရွိသည္။ဒါေပမယ္႔ေနာက္သံုးေယာက္ကေတာ္ေတာ္ၿခားပီးေမြးသည္။ကနဦးသံုးေယာက္ေမြးပီးေဖေဖနယ္တြင္ငါးႏွစ္ေနပီးၿပန္လာမွအငယ္သံုးေယာက္ေမြးၿခင္းၿဖစ္ရ်္ႏြယ္ႏွင္.အသက္လဲကြာလို.အေရာတ၀င္မေန။မိန္းကေလးသံုးေယာက္ႏွစ္ႏွစ္စီၿခားပီးေမြးေတာ.အရြယ္ကလဲမကြာ။သူတို.သံုးေယာက္ကလက္ပြန္းတတီးတရင္းတႏီွိးရွိလွသည္။တိုးတိုးေဖာ္တိုင္ပင္ေဖာ္ေတြၿဖစ္သည္။
ႏြယ္ကအစ္ကိုႏွင္.လိုက္ကစားလွ်င္စိတ္လိုရင္ကစားသည္။စိတ္မလိုရင္သူတို.သြားတဲ.ေနာက္တေကာက္ေကာက္လိုက္ရင္းကထားခဲ.ပီးထြက္ေၿပးၾကသည္။ႏြယ္ငိုပီးအိမ္ၿပန္ရသည္ကအခါခါ။အဖြားႏြယ္.ကိုပဲဆူသည္။
“သူတုိ.ကေယာက်ၤားေလးေတြညည္းနဲ.ဘယ္ကစားခ်င္ပါ.မလဲ”တဲ.။ေမာင္ေလးနဲ.ကစားၿပန္ေတာ.လဲဗိုလ္က်
ခံရၿပန္သည္။ႏိုင္ထားသည္.အရုပ္မ်ား၊ေဂၚလီလံုးအားလံုးငိုျပီးၿပန္ေတာင္းသည္၊မေပးရင္အာေခါင္ၿခစ္ငိုေတာ့သည္။သူ႔ငိုသံၾကားရင္ေမေမကစိတ္တုိသည္။အလုပ္ကၿပန္လာနားျငီးသည္ဆိုကာမေမးၿမန္းႏြယ္သာရိုက္ခံရသည္။ေဖေဖသည္ႏြယ့္ဘက္ကအၿမဲ။ဒါ.ေၾကာင္.ၾကာလာေတာ.ႏြယ္သည္တခုခုဆိုေဖေဖ.ကိုတိုင္ပင္သည္။ေဖေဖေၿပာလ်ွင္နားေထာင္သည္။ေမေမလဲၾကာလာေတာ.ႏြယ့္ကိစၥသည္ေဖေဖႏွင္႔သာဆိုင္သလိုသတ္မွတ္လာသည္။ေမေမသည္ညီမေလးေတြနဲ.သူ႔သားေတြကိုသာခ်စ္သည္။ႏြယ္႔ကိုမခ်စ္ဆိုတာကိုႏြယ္႔စိတ္ႏြယ္႔အေသြးအသားတြင္စြဲထင္ေနခဲ႔သည္၊ဒါ႔ေၾကာင္႔လည္းကိုေလးကႏြယ္႔ကိုခ်စ္သည္႔အခါအခ်စ္ငတ္ေနသည္႔ႏြယ္ကိုေလးခ်စ္ၿခင္းကိုလက္ခံခဲ႔ၿခင္းၿဖစ္သည္၊
အဲဒီတုန္းကႏြယ္ေက်ာင္းဆရာမၿဖစ္ေနဘီ၊ကိုေလးလိုဂ်စ္ကန္ကန္တစ္ဇြတ္ထိုးပံုစံကိုတစ္ေယာက္မွၾကည္႔မရ၊
ဘယ္သူကမွသေဘာမတူ၊ဒါေပမယ္႔ႏြယ္ကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာကိုေတာ႔အားလံုးကအသိအမွတျပဳသည္။အိမ္ေထာင္ဖက္အေနနဲ႔ေတာ႔လက္မခံလိုၾက၊ႏြ႔ယ္အတြက္တိုင္ပင္စရာကေတာ႕ထံုးစံအတိုင္းေဖေဖပင္။ႏြယ္ငယ္ငယ္ေလးကထဲကေဖေဖဆံုးမေလ႔ရွိသည္၊ႏြယ္တု႔ိအၾကီးသံုးေယာက္စလံုးုကိုအၿမဲေၿပာေလ႔ရွိသည္႔စကားပင္၊”ပညာေတြစံုပီးအသက္အရြယ္ရလာတဲ႔အခါသမီးတို႔အိမ္ေထာင္ၿပဳၾကမွာဘဲ၊””အဲဒီအခါက်ရင္ခ်စ္တာခဏထား၊အဲဒီလူဟာအနည္းဆံုးဘြဲ႔တစ္ခုရျပီးစာဖတ္တဲ႔သူကိုဘဲစဥ္းစားပါ””၊ပညာတတ္ပီးစာမဖတ္ရင္အလကားဘဲ။ဆုိက္ကားဘဲနင္းေနပေစစာဖတ္တဲ႔ေယာက္က်ားကိုယူ၊”တကယ္လဲေဖေဖကစာသိပ္ဖတ္တယ္၊ေဖေဖ႔ကိုအတုခိုးတဲ႔ႏြယ္လဲစာဖတ္အားသိပ္ေကာင္းခဲ႔တာဘဲ၊ႏြယ္တက္ကသိုလ္တက္တဲ႔အခ်ိန္သူငယ္ခ်င္းေတြကဘံုဘ၀မွာၿဖင္႔၊သခင္သန္းထြန္းဧ။္ေနာက္ဆံုးေန႔မ်ားကိုဖတ္ၾကေတာ႔ႏြယ္ကအဲဒါ
“ႏြယ္သံုးတန္းကတည္းကဖတ္ပီးသားဆိုေတာ႔ႏြယ္႔ကိုအံ႔ၾသၾကသည္၊”
ကိုေလးလည္းစာအင္မတန္ဖတ္သည္။ဒါ႔ေၾကာင္႔ေဖေဖနဲ႔ေတြ႔တဲ႔အခါအမွတ္အၿပည္႔ရလိုက္ၿခင္းပင္၊မွန္ကန္ၿခင္းနဲ႔
ရဲရင္႔ၿခင္းဆိုသည္႔ေသာ္တာေဆြရဲ႔၀ထၳ ုုတိုေလးသည္ေဖေဖစံထားသည္႔ဇာတ္လမ္းပင္၊ေဖေဖ႔ဘ၀တစ္ေလွွ်ာက္ဒီတိုင္းေနခဲ႔သည္၊ႏြယ္တို႔ေမာင္ႏွမအားလံုးရဲ႔မရိုးႏိုင္တဲ႔အိပ္ယာ၀င္ပံုၿပင္တခုပင္၊ႏြယ္႔ဘ၀တစ္ေလ်ွာက္လံုးစံထားပီးမွန္ကန္ၿခင္းနဲ႔ရဲရင္႔ၿခင္းစိတ္ထားအတိုင္းေနထိုင္ခဲ႔သည္၊ကိုေလးကိုေဖေဖစကားေၿပာၾကည္႔တဲ႔ေန႔ကႏြယ္မရွိ၊ေဖေဖကေမးသည္တဲ႔၊”စာေတြေတာ္ေတာ္ဖတ္ထားတာကိုး”လို႔ေၿပာပီး၊ဘယ္စာေရးဆရာၾကိုက္လဲ၊ဘယ္ ၀ထၳ ုုၾကိုက္လဲေမးေတာ႔ေသာ္တာေဆြရဲ႔မွန္ကန္ၿခင္းနဲ႔ရဲရင္႔ၿခင္းကိုၾကိုက္တယ္လို႔ေၿဖလိုက္တာေဖေဖဟတ္ထိသြားသည္၊အဲဒီေနာက္ႏြယ္႔ကိုေၿပာသည္၊
“သမီးကံေကာင္းမွာပါ၊သူကေဖေဖထင္တာထက္ေတာင္စာဖတ္တယ္”ဆိုပီး
ႏြယဘက္ကရပ္ခဲ႔သည၊္သူငယ္ခ်င္းေတြသိေတာ႔ႏြယ္႔ကို”ေမးခြန္းေအာက္ထားတာမွလား”ဟုေနာက္ၾကသည္၊တကယ္ႏြယ္မသိပါ၊သူတို႔စကားေၿပာပီးမွႏြယ္သိၿခင္းပင္၊ေမေမကေတာ႔ခါးခါးသီးသီးပ၊င္၊ဘယ္လိုမွသေဘာမတူ။
ဒါလဲအေၾကာင္းရွိသည္၊ေမေမသည္တခ်ိန္တံုးကစက္သူေဌးသမီးအၿဖစ္ေမာ္ႏိုင္ခဲ႔သည္၊အိမ္ေထာင္က်စဥ္ပင္အ
ၿခံအရံမ်ားၽႏွင္႔.ေနႏိုင္ခဲ႔ေသးသည္၊ႏြယ္႔အထက္ကအကိုေမြးပီးအဖိုးလဲဆံုးပါး၊စက္လဲၿပည္သူပိုင္သိမ္းခံခဲ႔ရပီးဘာမွမရွိေတာ႔၊ေက်ာင္းဆရာမဘ၀ႏွင္႔ဆက္လက္ရပ္တည္ေနရၿခင္းပင္၊သမီးကိုခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနေစလိုသည္႔စိတ္ပဲၿဖစ္မည္၊ကိုေလးကိုယူရင္၀န္ထမ္းဘ၀နဲ႔ဘယ္ေတာ႔မွခ်မ္းသာမွမဟုတ္လို႔ေၿပာသည္၊ေနာက္တခုကႏြယ္႔ကိုႏွေျမာတာလဲၿဖစ္ႏိုင္သည္၊အားထားတာလဲၿဖစ္ႏိုင္သည္၊ဒါကေနာက္မွႏြယ္ဆက္စပ္ပီးသိတာၿဖစ္သည္၊
ကိုေလးကလည္သည္၊သူႏြယ္႔ကိုခ်စ္လို႔လက္ထပ္မွာဘာမွတြက္၊ဒါ႔ေၾကာင္႔ႏြယ္႔လခအားလံုးေမေမ႔ကိုေပးမည္လို႔ေၿပာလိုက္သည္၊အဲဒီတုန္းကႏြယ္တို႔အၾကီးႏွစ္ေယာက္အလုပ္၀င္ေနေပမယ္႔အငယ္သံုးေယာက္ကတၿပိဳင္ထဲတကၠသိုလ္္ေရာက္ေနသည္႔အခ်ိန္ပင္၊
ကိုေလးကႏြယ္႔ကိုလက္ထပ္သည္ႏွင္႔ႏြယ္မိသားစုႏွင္႔ကင္းကြာခဲ႔ရသည္၊ကိုယ္႔ေၿခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ခဲ႔ရသည္၊သမီးၾကီးေမြးပီးသည္႔အခါႏြယ္႔လစာလဲေမေမ႔ကိုမေပးႏိုင္ေတာ႔ေပ၊
နဂိုထဲကႏြယ္႔ကိုသာအတၱၾကီးျပီးခ်စ္ခဲ႔သည္႔ကိုေလး၊မိသားစုဘ၀မွာႏြယ္႔ကိုအိမ္ေပးမၿပန္၊သူပါမွသြားဟုဆိုလာေတာ႔ပိုလို႔ပင္ေ၀းကြာသလိုၿဖစ္သြားသည္၊သီတင္းကြ်တ္ကန္ေတာ႔မွပင္အေၿပးအလြွားေရာက္ေတာ႔သည္။
ကိုေလးသည္ႏြယ္႔ဘ၀တစ္ခုလံုးကိုသူဘဲစီမံေတာ႔သည္၊အဲဒီတုန္းကႏြယ္ေက်နပ္ေနမိခဲ႔သည္။
(၃)
အိမ္ေထာင္သက္(၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္အေရာက္မွာေတာ႔မိသားစုေနထိုင္စရိတ္ေတြအဆမတန္ၾကီးၿမင္႔ရာကႏြယ္တို႔မွာေတာ္ေတာ္ပင္အက်ပ္အတည္းၿဖစ္ခဲ႔ရသည္။ကေလးေက်ာင္းစရိတ္ကလဲမနည္းမေနာ။သမီးေတြကိုရန္ကုန္ၿမို႔ကအေကာင္းဆံုးေက်ာင္းမွာထားသည္။ေဖေဖေၿပာသလိုပင္သားသမီးသည္မိဘထက္ေတာ္ရမည္၊မိဘထက္သာရမည္။ႏြယ္အရိုးစြဲေနေသာစိတ္မ်ားပင္။ကိုေလးႏွင္႔ႏြယ္အဆမတန္ပင္ပန္းခဲ႔ရသည္။ေနာက္ဆံုးဘယ္လိုမွ
မတတ္ႏိုင္။ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကူညီမွုဳၿဖင္႔ကိုေလးတစ္ေယာက္ႏိုင္ငံၿခားတြင္အလုပ္လုပ္ရန္အေၾကာင္းေပၚလာသည္။ကိုေလးသည္သူမရွိလ်ွင္ႏြယ္ႏွင္႔ကေလးေတြၿဖစ္ပါ႔မလားစိုးရိမ္စိတ္ၿဖင္႔တေၾကာင္႔က်က်ထြက္သြားရသည္။ကိုေလးထြက္ပီး(၆)လေလာက္မွာႏြယ္တို႔အဆင္ေၿပစၿပုလာသည္၊ဒါေပမယ္႔ႏြယ္သည္အထီးက်န္စၿပုလာသည္၊ေနာက္ဆံုးအိပ္ယာထဲလဲေတာ႔သည္၊ေမေမပင္စင္ယူထားသည္႔အခ်ိန္ၿဖစ္လို႔ႏြယ္႔ကိုလာပီးၿပုစုသည္။ထိုအခါမွေမေမႏြယ႔္ကိုလဲခ်စ္ပါတယ္ဆိုတာခံစားသိလာသည္၊ကိုေလးကတစ္ခ်ိန္လံုးႏြယ္႔ကိုအားေပးပီးကေလးေတြအားငယ္မယ္က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ဘို႔အတန္တန္ေၿပာရင္းသူလဲအရက္ေသာက္စၿပုလာသည္၊
ႏြယ္လဲမေၿပာသာ၊ကိုယ္႔က်န္းမာေရးအရစိတ္ညစ္စရာေတြမၾကားလို။ေနာက္တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္အေရာက္မွာႏြယ္
ကိုေလးဆီအလည္ေရာက္ခဲ႔ရသည္၊ႏြယ္႔ကိုေလဆိပ္မွာၾကိုစဥ္ကိုေလးကိုၿမင္ကထဲကအရက္ေတာ္ေတာ္ေသာက္တတ္ေနမွန္းသိသာေနသည္၊အေတြးထဲမွာကိုေလးဘ၀နဲ႔မိသားစုဘ၀လဲလိုက္ရပီလား၊ႏြယ္စိတ္မခ်မ္းသာခဲ႔ပါ၊
ကိုယ္႔တိုင္းၿပည္မွာမိသားစုေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းမရွိအတူရွိအတူေနခ်င္တဲ႔စိတ္ေတြႏြယ္တို႔မိန္းမသားေတြမွာရွိသည္၊ဒီလိုတကြဲတၿပားစီေနရလိမ္႔မယ္လို႔ေယာင္လို႔ေတာင္မေတြးမိဘူး
ႏြယ္ေၿပာေတာ႔ကိုေလးက
“တကြဲစီမေနခ်င္ရင္ႏြယ္ဒီမွာလာေနေလ”
သမီးေတြရွိေသးသည္၊ဒီလိုေခါက္ေခါက္လာရင္းကကိုေလးအေၿခအေနကိုႏြယ္သိပ္မၾကိုက္ေတာ႔။ညဆိုအမူးေသာက္သည္။ႏြယ္႔ကိုစကားပင္မေၿပာႏိုင္၊မၿဖစ္ေတာ႔။ႏြယ္ဆံုးၿဖတ္ရေတာ႔မည္၊ၿမန္မာၿပည္ၿပန္ေနတုန္းဒီမွာတခုခုၿဖစ္ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ဘာလိုလိုနဲ႔ကိုေလးအသက္လဲေလးဆယ္ေက်ာ္လာဘီ၊ဒါေပမယ္သမီးေတြေရာ၊သမီးၾကီးကေနာက္ဆံုးႏွစ္ဆိုေတာ႔ခနဘဲေစာင္႔ရမည္၊
ႏြယ္သည္ကိုေလးရယ္သမီးေတြရယ္မိသားစုၿငိမ္းခ်မ္းစြာေနခဲ႔ရသည္႔ေန႔ေတြကိုတမ္းတမိသည္။
ခက္တာကႏြယ္သည္ကိုယ္႔ႏိုင္ငံမွာသာေနခ်င္သည္။ကိုေလးကိုတစ္ေယာက္ထဲလည္းထားလို႔မၿဖစ္ႏိုင္မွန္းသိေနဘီ၊ႏြယ္ေလာကထဲကထြက္ေၿပးခ်င္သည္၊ေၿပးေၿပးဘယ္ကိုေၿပးမလဲ၊
(၄)
အေ၀းကိုလွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔တိမ္လိုလိုဟင္းလင္းၿပင္ၾကီးဘဲရွိသည္၊ပတ္၀န္းက်င္တြင္ရွင္းေနသည္၊ဘယ္သူမွမရွိ၊ႏြယ္စိတ္လက္ေပါ႔ပါးစြာေၿပးသည္၊ႏြယ္႔စိတ္ေတြလြတ္လပ္ေနသည္၊ေၿပးလို႔ေကာင္းလိုက္တာ၊ေၿပး….ေၿပး….ႏြယ္ …..ေၿပး…ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုအားေပးရင္းေၿပးသည္၊ႏြယ္ေၿပးတာအေ၀းၾကီး၊ဒါေပမယ္႔ႏြယ္မေမာပါ၊လြင္႔ေနေအာင္ေျပးသည္ “ႏြယ္…ႏြယ္….ထေတာ႔ေလ”
“ေလယာဥ္ခ်ိန္ေနာက္က်ေနမယ္ႏြယ္၊”
“ဟင္”……..
“ႏြယ္…အိပ္မက္မက္ေနတာလား”
“မဟုတ္ဘူး….မဟုတ္ဘူး”
“ႏြယ္ေၿပးေနတာပါ၊ႏြယ္ေၿပးေနခ်င္ေသးတယ္”
“အိပ္မက္ကႏိုးရင္ႏြယ္တစ္ခုခုေၿပာရေတာ႔မယ္””၊ႏြယ္မႏိုးေသးဘူး၊”
“ႏြယ္ေၿပးေနပါရေစ၊ဆက္ေၿပးပါရေစအုန္း”၊”ႏြယ္႔ကိုမႏိွုးပါနဲ႔အုန္း၊”
ႏြယ္ေၿပးေကာင္းေကာင္းႏွင္႔ေၿပးေနမိေပသည္၊
No comments:
Post a Comment