" ခပ္ညံ့ညံ့ေတြ ယူမလား" ၂၀၁၅ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (၂၁)ရက္ ေန႔ထုတ္ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ အတြဲ(၄) အမွတ္(၅၀)မွ

                         ၂၀၁၅ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလမွာ ျမန္မာျပည္သို႔ ေခတၱျပန္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ႏိုဝင္ဘာလ(၈)ရက္ေန႔ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဆႏၵမဲထဲ့မည္၊ ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနၿပီးက ျမန္မာျပည္က ျပန္မည္ဟု တြက္ထားလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ပတ္နီးပါး ေနျဖစ္သြားသည္။ ထိုင္းက ပါလာသည့္ ေသာက္ေနက် ေသြးတိုးေရာဂါအတြက္ေဆး မွာ ကုန္သြားသည့္အတြက္ ေဆးဆိုင္မွာ တစ္ကဒ္ ဝယ္လိုက္သည္။ တစ္ကဒ္မွ ျမန္မာေငြ (၄၀၀) က်ပ္ေပးရသည္။ အဆိုပါေဆး နာမည္၊ ထုတ္လုပ္သည့္ ကုမၼဏီနာမည္၊ ပါဝင္သည့္ အေလးခ်ိန္ ၊ ထုတ္လုပ္သည့္တိုင္းျပည္ စတာေတြကို ေသာက္ေနက် ကုန္သြာသည့္ သည့္ေဆးကဒ္ႏွင့္ တိုက္ၾကည့္ရာ အဂၤလိပ္အကၡရာ တစ္လံုးမက်န္တူပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကြာျခားတာက ျမန္မာျပည္မွာ ပိုၿပီး ေဈးသက္သာေနတာပဲ ျဖစ္သည္။
အဆိုပါ ေသြးက်ေဆးကို စာေရးသူ ေသာက္လာသည္မွာ (၃) ႏွစ္ေက်ာ္ခန္႔ ရွိလာပါၿပီ။ ထိုင္းမွာ ဝယ္စဥ္က (၁၀)လံုးပါ တစ္ကဒ္ကို (၃၅) ဘတ္ ေပးရပါသည္။ ယခင္ ေငြလဲႏႈန္းႏွင့္ပင္ က်ပ္ တစ္ေထာင္ႏွင့္ငါးဆယ္ က်သင့္ၿပီး ယခုဆိုလ်င္ တစ္ေထာင့္ႏွစ္ရာက်ေနပါသည္။ ေဈးက ျမန္မာျပည္မွာ သံုးပံု တစ္ပံု သက္သာပါသည္။ အလားတူ သတိထားမိသည့္ ေနာက္တမ်ိဴးမွာ သြားတိုက္ေဆး၊ ထိုင္းႏိုင္ငံထုတ္ close up သြားတိုက္ေဆး ဘူးႀကီးတစ္ဘူးကို ထိုင္းဘတ္ေငြ ( ၄၉) ဘတ္ျဖင့္ ဝယ္လာခဲ့ၿပီး ကုန္သြားသည့္ အတြက္ ကုန္တိုက္တစ္ခုမွာ ဝင္ဝယ္ရာ ျမန္မာေငြ (၈၀၀) က်ပ္သာ က်ေလသည္။ ကုန္ပစၥည္းေတြကို စိတ္ကူးျဖင့္ တင္သြင္း ေရာင္းခ်ၾကည့္ရင္း အျမတ္ရပါ့မလား ေတြးမိသည္။ ကုန္သည္ေတြမွာ မျမတ္ပဲ အလႈေပးသလို ေလွ်ာ့ေရာင္းမွာမဟုတ္ဟု ဆင္ျခင္မိသည္။
ျမန္မာျပည္မွာေနရင္း ေသြးေပါင္ခ်ိန္က ပံုမွန္အေနအထားမွာ မရွိ၊ ေဆးေသာက္ေနသည့္ၾကားမွ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ အနည္းငယ္ ျမင့္ေနသည္။ ဆိုးဆိုးရြားရြား တိုးေနတာေတာ့ မဟုတ္၊ သြားရလာရတာ၊ ေနပူတာႏွင့္ ခရီးပမ္း၍ ျဖစ္မည္ဟု တြက္လိုက္သည္။ အဆိုပါေဆးကို စေသာက္ကတည္းက နံနက္ အစာစားၿပီး တစ္ႀကိမ္၊ တစ္ႀကိမ္လ်င္ တစ္လံုး ဆရာဝန္က ေသာက္ခိုင္းရာ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ ပံုမွန္ျဖစ္လာၿပီး ရံဖန္ရံခါ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ ပံုမွန္ရွိရမည္ထက္ က်ဆင္း ေနတတ္တဲ့ အတြက္ ဆရာဝန္က ေသြးေပါင္ခ်ိန္ တိုင္းၿပီးမွ တစ္ရက္ျခား၊ ထိုမွတဖန္ ႏွစ္ရက္ျခား တခါသာ ေသာက္ရတာႀကာၿပီျဖစ္သည္။ ယခုေသာ္ ေန႔စဥ္ ေသာက္သည့္ၾကားက ျမင့္ေနသည္။ ထိုင္းကို ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာလည္း ထို႔အတူပင္၊ အစားအေသာက္လည္းမမွားပါပဲ တစ္ရက္မွာ အေပၚေသြးေပါင္ခ်ိန္ (၁၅၀) ေတြဘာေတြ ျဖစ္ကုန္သည္။ တစ္ရက္မွာ အိမ္ကေန ေဆးေသာက္ဖို႔ ေမ့ခဲ့၍ ေဆးခန္းမွာ ေဆးဝင္ဝယ္ၿပီး ေသာက္လိုက္သည္။ ဝယ္ေနက် ေသာက္ေနက် အဆိုပါ ေဆးပဲ ျဖစ္သည္။ ယခုေသာက္လက္စ ျမန္မာျပည္က ဝယ္လာသည့္ ကဒ္က ကုန္ကာနီးၿပီ ဆိုကာ တခါထဲ ဝယ္ထားလိုက္သည္။ ေနာက္ရက္မွာ ေဖာက္လက္စႏွင့္ ထိုင္းမွာဝယ္သည့္ ေဆးကဒ္ကိုပဲ ဆက္လက္ေသာက္ရာ ႏွစ္ရက္ျခားမွ တခါသာ ျပန္ေသာက္ရေလသည္။
ထူးျခားတာက အဲဒါသာပင္၊ ေနာက္ဆံုး ေကာက္ခ်က္ခ်ေတာ့ ေဆးက ေသာက္သာေသာက္ေနရသည္၊ မည္သည့္သက္ေရာက္မႈမွ် မရွိတာျဖစ္သည္။ ေဆးေတြသည္ ျမန္မာျပည္တြင္းကို မည္သည့္ လမ္းေၾကာင္းက လာတဲ့အတြက္ ဒီေလာက္ ေဈးေပါေနတာဘာလဲ အေျဖက ရွင္းေနသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံထုတ္ ကိုယ္လိမ္းေပါင္ဒါ တစ္ဘူးကို မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အား လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးဖူးသည္။ အဆိုပါ မိတ္ေဆြက ထိုတံဆိပ္ကို ႀကိဳက္သျဖင့္ ျမန္မာျပည္က ေဈးဝယ္စင္တာ တစ္ခုမွ ဝယ္ယူသံုးစြဲရာ အျပင္ပန္း ဘူးခြံ စာသား တံဆိပ္ တစ္လံုးမွ မလြဲေသာ္လည္း အနံ႔မရ၊ ယခင္ဘူးလို ၾကာၾကာ အနံ႔မေမႊးဟု ေျပာျပဖူးတာ သတိရသည္။
တခ်ိန္က မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ ေျပာျပသည့္ ထိုင္းႏိုင္ငံက ကုန္ပစၥည္းေတြ ျမန္မာျပည္ကို တင္သြင္းသည့္ တစိတ္တေဒသအေၾကာင္းကို ျပန္သတိရမိသည္။ နာမည္ေက်ာ္ ထိုင္းႏိုင္ငံထုတ္ အမွတ္တံဆိပ္ပါ ဘိလပ္ေျမကို ျမန္မာျပည္က ကုန္သည္ တစ္ေယာက္က ဝယ္ယူဖို႔ ဘန္ေကာက္အနီးမွာရွိတဲ့ အဲဒီစက္ရံုတိုင္ေအာင္ အေရာက္လာၿပီး သူေဌးနဲ႔ အေရာင္းအဝယ္စကား ေျပာၾကသည္တဲ့။
ဥပမာ ဆိုပါစို႔ တစ္အိတ္ကို ဘတ္(၁၀၀)ႏွင့္ေရာင္းေပးမည္၊ ဒါက စက္ရံုေဈး၊ အမ်ားႀကီးသက္သာသည္။ ေဈးစံုစမ္းၿပီး ျပန္သည္။ ဒါကို ၾကားသည့္ ပြဲစားတစ္ေယာက္က အဆိုပါကုန္သည္မွာ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာ သိသည္။ သူသာခ်ိတ္မိက ရရွိမည့္ အက်ိဴးအျမတ္က မနည္းလွ၊ ထိုကုန္သည္ႏွင့္ ေတြ႔ရန္ ႀကိဳးပမ္းသည္။ ေတြ႔သည္။ ပိုင္ရွင္ကိုယ္တိုင္ ေျပာလိုက္သည့္ စက္ရံုေဈးထက္ သက္သာသည့္ေဈးႏွင့္ ေရာင္းေပးမည္၊ သူက တစ္ရာႏွင့္ေရာင္းတာ မ်ားသည္၊ ဘတ္ ( ၈၀) နွင့္ ေပးမည္ ၊ ဘယ္ေလာက္ယူမလဲ၊ ျမန္မာျပည္က လာသည့္ ကုန္သည္ သူေဌး ငိုက္ကနဲ ပါသြားသည္။ တစ္အိတ္ကို ဘတ္(၂၀) သက္သာမည္၊ မနည္းပါလား၊ တံဆိပ္က ဒီတံဆိပ္ေနာ္ ဟုတ္ပါတယ္ ခၽြပ္စြပ္ ၊ အေလးခ်ိန္ တစ္ဂရမ္ေတာင္ မေလွ်ာ့့ေစရ ၊ အိပ္နမူနာ ၾကည့္ပါရေစ၊ ၾကည့္ပါ ၊ ကိုင္ၾကည့္ ၊ လ်က္ဆားလို လ်က္ၾကည့္လို႔မရလို႔သာ ၊ ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ စစ္၊ အိုေခ အတူတူပဲ ေဈးလည္းသက္သာတယ္၊ ေထာင္ေသာင္းခ်ီ ဝယ္သြားသည္တဲ့။ အမွန္တကယ္ ထုတ္လုပ္သည့္ ပိုင္ရွင္ေတာင္ မေရာင္းႏိုင္တာ ဒီလူက ဘယ္က ထုတ္ၿပီး လို႔ ေရာင္းသနည္း၊ အတု ၊ အတုလို႔ မထင္ရေအာင္ကို တုထားသည့္ ပစၥည္း၊ အေရာအေႏွာေတြ ဘယ့္ေလာက္ပါသလဲ မသိ၊ ရန္ကုန္က မိတ္ေဆြ အန္တီ တစ္ေယာက္ေျပာျပဖူးသည္။ ကန္ထရိုက္တိုက္ တစ္ခုမွာ အေပၚက အလႊာက ငရုပ္သီးေထာင္းရာ ေအာက္ထပ္ အလႊာကို ငရုပ္ဆံု ထြက္က်လာသတဲ့၊ ကိုယ္တိုင္မျမင္ရတဲ့ အတြက္ ထားပါေတာ့၊ အေပၚထပ္က ေရခ်ိဴးပါက ေအာက္ထပ္ကို ေရစိမ့္တာ ကိုယ္တိုင္ ေတြ႔ဖူးသည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေက်ာ္မေကာင္းၾကားမေကာင္း ေဆာက္တာတစ္ႏွစ္မျပည့္ေသးသည့္ တိုက္ေတြ အက္ေၾကာင္းေတြထင္လာလို႔ ေျပာင္းေပးရတဲ့ တိုက္ခန္းေတြမနည္းမေနာ။
လူေတြရဲ့ အသက္အႏၱရာယ္ကို ထိပါးလာသည္အထိ ျဖစ္လာေခ်ၿပီ။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ၾကားဖူးတာ ရွိသည္။ ယိုးဒယားပစၥည္းက ေဈးႀကီးတယ္၊ ေဈးခ်ိဴတာလိုက္မိရင္ အတုနဲ႔ တိုးတယ္၊ အတုလည္းမ်ားတယ္၊ တရုတ္ကလာတဲ့ ပစၥည္းပဲ သံုးေတာ့မယ္တဲ့၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာၾကတာျဖစ္သည္။
နယ္စပ္မွာ ထုတ္ထုပ္ၿပီး ျမန္မာျပည္ကို တရားမဝင္သည့္ လမ္းေၾကာင္းမွ တင္သြင္းေနသည့္ ပစၥည္းေတြရဲ့ အႏၱရာယ္က မေသးလွေပ။ အဓိကက တရားဝင္ကူးသန္းေရာင္းဝယ္မႈကို တင္းၾကပ္ထားၿပိး နားလည္မႈႏွင့္ လုပ္ေနၾကတာမ်ား၍ ထိုသို႔ ျဖစ္လာရျခင္းပင္၊ နားလည္မႈဆိုတာ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈနွင့္ အဂတိလိုက္စားမႈေတြပဲ ျဖစ္သည္။
ေပါင္ဒါ၊ ေရေမႊး၊ မ်က္ႏွာလိမ္းခရင္ ၊ အစရွိသည့္ အလွကုန္ေတြပါမက်န္ မီးဖိုေခ်ာင္ အသံုးအေဆာင္ျဖစ္သည့္ ပန္းကန္ေဆးသည့္ အဆီ၊ ေရခ်ိဴးခန္းသံုး ၾကမ္းတိုက္ဆီ၊ ေဆး အစရွိတာေတြ မွာ အတုေတြ အေရာေတြ အရည္အေသြးမမွီတာေတြ မ်ားစြာ တင္သြင္းသည္။ ေ၇ခ်ိဴးခန္းအိမ္သာ ေဆးသည့္ ေဆးပါ အရည္အေသြးမမီ၊ မမီယံုမက အႏၱရာယ္ပါ ရွိႏိုင္သည္။ နာမည္ႀကီး ထိုင္းႏိုင္ငံထုတ္" ဘဲ "အမွတ္တံဆိပ္မွာ ျမန္မာျပည္ကိုေရာက္သည့္အခါ အေငြ႔တေထာင္းေထာင္း ထြက္သည့္ အက္စစ္ေတြ ျဖစ္လို႔ေနသည္။ သူ႔ကုမၼဏီက ထုတ္သည့္ေဆးမွာ အနံ႔သင္း၍ ပိုးသတ္ေပးသည့္ အရည္အေသြးမီ ထုတ္တာျဖစ္သည္။ ေရခ်ိဴးခန္းထဲမွာ တိုက္ခၽြတ္ေဆးေၾကာ ေနတုန္း အျပင္ကျပန္လာသည့္ သမီးက အေငြ႔ေတြ ဘယ္ကထြက္သလဲ အလန္႔တၾကား လိုက္ရွာမွ သိရသည္။ စိတ္ထဲမွာ မေက်နပ္ေသာ္လည္း ဘယ္သူ႔ကို သြားေျပာရမွန္းပင္ မသိ၊ ထိုင္းမွာ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ ထုတ္သည့္ ပစၥည္းကို သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ မွတ္မိပါ့မလားမသိ၊ အသြင္အျပင္ အမွတ္တံဆိပ္ ဘူးခြံ ထပ္တူထပ္မွ် အတြင္းက က်ီးအာသီးလို ျဖစ္ေနသည္။
မည္သည့္တိုင္းျပည္မွ အရည္အေသြးမမီတာကို တင္သြင္းခြင့္မျပဳ၊ လက္မခံ၊ အႏၱာရာယ္ရွိႏိုင္သည္ဆိုက ပိုလို႔ပင္ ေဝးေသးသည္။ ျမန္မာျပည္ကေန ျပည္ပကို ပို႔သည့္ ပို႔ကုန္ေတြ အလြယ္တကူ ပို႔လို႔ရပါသလား၊ အဆင့္ဆင့္ ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ပို႔တာေတာင္မွ သူတို႔တိုင္းျပည္ေရာက္ၿပီး မႀကိဳက္က အရည္အေသြးမမီဆိုကာ ျပန္ပင္ ပို႔လိုက္ေသးသည္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကေတာ့ ေတြ႔ရာ ႀကံုရာ အကုန္ ဒလေဟာ စီးဝင္ေနသည္။ အင္မတန္ အႏၱရာယ္မ်ားလွပါသည္။ ျပည္သူေတြမွာ အရည္အေသြးမမီသည့္ စားကုန္ေတြ၊ ပစၥည္းေတြကို သံုးစြဲရင္း က်န္းမာေရး ထိခိုက္လာသည့္အခါ အရည္အေသြးမမီသည့္ ေဆးဝါးမ်ားကို သံုးစြဲၿပီး အသက္တိုၾကရေလသည္။
ျပည္ပသြင္းကုန္ စိစစ္ေရးသည္ နာမည္သာရွိသည္။ အစိုးရအဆက္ဆက္ ဒီအတိုင္းပဲ သြားေနတာျဖစ္သည္။ တခါတေလ တရားမဝင္လမ္းေၾကာင္းကလာသည့္ ကုန္ပစၥည္းေတြ၊ အရည္အေသြးမမီတာေတြ ၊ သံုးစြဲရန္ မသင့္ဆိုကာ မီးပံုရိႈ႔သည့္ သတင္းေတြ ဖတ္ရသည္။ အဆိုပါ ျဖစ္စဥ္သည္ မီးရိႈ႔ယံုႏွင့္ ေပ်ာက္ကြယ္မသြားပါ၊ အဓိကကေတာ့ မိမိတိုင္းသူျပည္သားမ်ား အသက္အႏၱရာယ္ကို ခ်ိန္းေျခာက္ေနရိုးမွန္က တိတိက်က် ဥပေဒ၊ စည္းကမ္းမ်ား ထုတ္ျပန္ၿပီး တိတိက်က် အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ အေနအထားျဖစ္လာပါၿပီ။
ျပည္သူလူထုရဲ့ အသက္အိုးအိမ္ကို ကာကြယ္ဖို႔ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈမွာ အေရးႀကီးလွပါသည္။ ဒီေနရာကေန ကုန္သည္ႀကီးမ်ား ၊ အေရာင္းအဝယ္လုပ္သည့္ သူေဌးသူႀကြယ္မ်ားကို ေျပာၾကားလိုသည္မွာ အမ်ားျပည္သူ ေျပလည္ ေအးခ်မ္း စိတ္ခ်မ္းသာမည့္ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ကုန္သြယ္ပါမွ သမာအာဇီဝ က်ပါလိမ့္မည္။ မိမိ အျမတ္မ်ားမ်ားရဖို႔ အတၱအက်ိဴးအတြက္ ျပည္သူေတြ ဘာျဖစ္ျဖစ္ စီးပြားရွာေသာ္ အဆိပ္သင့္ စီးပြားေရးသာ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။ အစားအေသာက္၊ အသံုးအေဆာင္၊ ေဆးဝါး အစရွိသည့္ နိစၥဓူဝ အသံုးျပဳေနရသည့္ အရာမ်ား ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေစေၾကာင္း ေစတနာေကာင္းျဖင့္ ေရးသားလိုက္ပါသည္။
ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္